Κανείς δε νοιάζεται για τη φοροκαταιγίδα που έρχεται ή για τις υψηλές εισφορές που επιβάλλονται χωρίς αντίκρισμα. Ούτε για τον δημοσιονομικό κόφτη, την μεγαλύτερη ντροπή στη σύγχρονη ελληνική οικονομική ιστορία.
Ο Τσίπρας για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται μετρ της επικοινωνίας καθώς τώρα έχει καταφέρει να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στην πολιτική. Με τα σενάρια για ανασχηματισμό και τα πρόσωπα που ακούγονται και με την πρόταση για νέο εκλογικό νόμο, που ασφαλώς ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ, οι πολίτες διαβάζουν και ακούνε διάφορες φήμες και ξεχνάνε τι ψηφίστηκε πριν μερικές ημέρες και τα νομοσχέδια που θα έρθουν μέχρι τις 24 Μαΐου.
Θα κάνει ο Αλέξης διεύρυνση προς το κέντρο; Θα μπούνε στην κυβέρνηση ο Χριστοδουλάκης, ο Ρέππας, ο Φλωρίδης, ο Καστανίδης, η Ξενογιαννακοπούλου, ο Κουβέλης ή η κόρη του, η Κατσέλη ή Οδυσσέας Βουδούρης;
Θα βρει ο Τσίπρας τεχνοκράτες που θα φέρουν την ανάπτυξη; Άραγε θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να «εισπηδήσει» στο μεταρρυθμιστικό κέντρο που διεκδικεί από την άλλη και ο Μητσοτάκης;
Και βεβαίως: Πότε θα ξυπνήσει ο Αλέξης και θα αρχίσει να παίρνει τηλέφωνα; Μετά την αξιολόγηση, μετά το Συνέδριο ή το φθινοπωράκι ώστε να μην καεί ο ανασχηματισμός το καλοκαίρι;
Κι από την άλλη: Θα ψηφίζουν και οι 17χρονοι; Θα πάρει κανένας μπόνους εδρών και πόσο θα είναι αυτό;
Ήδη τα πρώτα σενάρια για τις επόμενες πολιτικές κινήσεις και πρωτοβουλίες του Τσίπρα που έχουν ως στόχο να δημιουργήσουν στηρίγματα για την παραμονή του στην εξουσία έχουν αρχίσει και κυκλοφορούν.
Το μόνο που θεωρείται σχεδόν σίγουρο ως αυτή τη στιγμή είναι το ότι η βασική εισήγηση που δέχεται ο πρωθυπουργός είναι να προτάξει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στον Ιούνιο και εν συνεχεία να προχωρήσει σε ανασχηματισμό και άλλες αλλαγές σε κρίσιμα κρατικά και άλλα πόστα στην κυβερνητική διοίκηση.
Ο στόχος είναι σαφής: Να προετοιμάσει τις κινήσεις που έχει στο μυαλό του και θα επιθυμούσε, να σφυγμομετρήσει αντιδράσεις στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου, να δει πως διαμορφώνονται οι εσωκομματικές ισορροπίες και να εξετάσει τις δυνατότητες ευρύτερων πολιτικών ανοιγμάτων.
Ως εκ τούτου το βασικό σενάριο είναι εφόσον κλείσει και τυπικά η αξιολόγηση με απόφαση του Eurogroup και σταθεροποιηθούν πολιτικά κάπως τα πράγματα, εν συνεχεία να προχωρήσει στο συνέδριο και εκεί να προετοιμάσει το έδαφος για τις επόμενες κινήσεις του και ταυτόχρονα να μπορέσει να εξασφαλίσει και την κομματική συναίνεση σ’ αυτούς τους στόχους.
Ένα είναι βέβαιο με τα ως τώρα δεδομένα. Το συνέδριο αυτό θα επισφραγίσει και θα επισημοποιήσει την πλήρη σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και εξ’ αυτού του λόγου ο Τσίπρας τελευταίως μιλάει συνεχώς για τις αριστερές του αυταπάτες κατά το πρόσφατο παρελθόν τόσο σε αντιπολιτευτικό επίπεδο όσο και στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Σ’ αυτό το πλαίσιο ακούγονται και ονόματα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσαν να υπουργοποιηθούν. Αυτό που προς το παρόν αποκλείουν από το ΣΥΡΙΖΑ είναι συμπλεύσεις με στελέχη του «επίσημου» ΠΑΣΟΚ που λαμβάνουν ενεργά μέρος στις διεργασίες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης υπό τη Φώφη Γεννηματά.
Στην ίδια κατεύθυνση όμως ακούγονται και πιο extreme κινήσεις που έχει στο μυαλό του ο Τσίπρας όπως η υπουργοποίηση ακόμα και πρώην υπουργών της ΝΔ και παραγόντων που το κοινό τους στοιχείο είναι οι καραμανλικές τους αναφορές.
Τα παραπάνω σενάρια μένει να αποδειχτεί αν θα προχωρήσουν ή όχι. Αυτό πάντως που μπορεί να πει κανείς είναι ότι έχουν μια λογική και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τα αποκλείσει κανείς εκ προοιμίου ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Η λογική που τα διαπνέει ως κόκκινη κλωστή είναι ότι ο Τσίπρας επιχειρεί με μια τέτοια αμφίπλευρη κυβερνητική διεύρυνση να ακυρώσει αφενός μεν τις κινήσεις ανασυγκρότησης της επίσημης σοσιαλδημοκρατίας αφετέρου να δημιουργήσει πρόβλημα στη ΝΔ και τα φιλελεύθερα ανοίγματα του Μητσοτάκη.
Έχουμε ξαναγράψει άλλωστε για κινήσεις που γίνονται στο εσωτερικό της ΝΔ που μπορούν να ερμηνευτούν ως κινήσεις υπονόμευσης της νέας ηγεσίας από Καραμανλικούς και άλλους εσωκομματικούς αντιπάλους του Μητσοτάκη. Τελευταία δε, ξαναβγήκε από τη ναφθαλίνη και ο Μεϊμαράκης, στηρίζοντας Παυλόπουλο και κάνοντας κοινές εμφανίσεις με Παπαμιμίκο ενάντια στο Μητσοτάκη.
Όλη η ατζέντα διαμορφώνεται από τους επικοινωνιολόγους του Μαξίμου και τα υπόλοιπα κόμματα, ειδικά η ΝΔ, είναι απλά «παρακολουθήματα». Ο Τσίπρας κάνει παιχνίδι και οι άλλοι τον κοιτάνε σαν χαζοί αντί να αναδείξουν το μείζον πρόβλημα. Την πλήρη κατάρρευση της κοινωνίας που φέρνουν τα αριστερά μνημόνια. Μα καλά, θα κάνει κανένας καμιά περιοδεία στην Ελλάδα; Θα μιλήσει σε συγκεντρώσεις; Θα κινητοποιήσει τον κόσμο; Θα γεμίσει καμιά πλατεία; Ο Κυριάκος που είναι; Έκανε μια επίσκεψη σε ένα σχολείο και τέλειωσε η μάχη της καθημερινότητας; Η Φώφη, ο Ποταμίσιος και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που χάθηκαν; Κάνουν συνέδρια που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, τσακώνονται για το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στο γάμο της Κεντροαριστεράς και αγνοούν παντελώς ότι ο κόσμος τους φτύνει. Τους φτύνει και αναγκάζεται να πάει στο μη χείρον βέλτιστον, όπως πιστεύει δηλαδή στον Τσίπρα. Ο οποίος μπορεί να είχε αυταπάτες και να τις ξεπέρασε όμως όλοι οι υπόλοιποι έχουν τις δικές τους αυταπάτες όταν νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ψεκασμένοι θα εγκαταλείψουν εύκολα το γκουβέρνο.
Δεν τον αφήνουν οι επιχειρηματίες που κάνουν τη δουλειά τους και οι πολιτικές δυνάμεις, και εντός της Δεξιάς, που θεωρούν ότι το «παιδί είναι καλό και τα καταφέρνει μια χαρά».
Αν λοιπόν δεν υπάρξει μια γενικότερη κινητοποίηση ο Τσίπρας θα διαμορφώνει κατά πως γουστάρει την πολιτική ατζέντα, όλοι θα τον κοιτάνε σαν χάνοι κι αυτός θα κερδίζει χρόνο.
Αγαπητοί Έλληνες, δεν είναι ούτε ο ανασχηματισμός, ούτε η πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο εκλογικός νόμος το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ίδια η κυβέρνηση και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί την πατρίδα και όλους εσάς. Όσο εμείς θα ασχολούμαστε με το δέντρο, θα παίρνει φωτιά το δάσος. Κι όσο θα συντελείται ο βιασμός της Ελλάδας και της δημοκρατίας από την ψευτοαριστερά εμείς όλοι, και κυρίως οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις, θα ασχολούνται με τα ελάσσονα.
Κανένα όραμα, καμιά εθνική στρατηγική, κανείς ηγέτης να πάρει από το χέρι τη χώρα και να την βγάλει στο ξέφωτο. Το ερώτημα είναι βασανιστικό: Τι πατρίδα θα παραδώσουμε μωρέ στα παιδιά μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου