Ο ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ, ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΟΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΚ’ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ. Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ …
Το θέμα που θα αναλυθεί σε αυτό το κεφάλαιο είναι πολύ λεπτό, αλλά άκρως θεμελιώδες, με μεγάλη βαρύτητα και θα πρέπει να το προσεγγίσουμε με εξαιρετική προσοχή και με ιδιαίτερη ευρύτητα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα όποια δίκαια, όλων των πλευρών, δίκαια που δυστυχώς σήμερα έχουν όλα κυριολεκτικά «εξαερωθεί», πλην αυτών που αφορούν τους κυβερνώντες … Και επειδή, η Δικαιοσύνη[1] είναι κατά το άρθρο 77 του Συντάγματος η αρμοδία να καθορίζει την «Αυθεντική Ερμηνεία των Νόμων», ελπίζουμε και ευχόμαστε, το παρόν κείμενο να την βοηθήσει, προκειμένου να αφαιρεθεί από τον τωρινό, αλλά και από κάθε μελλοντικό εκλογικό νόμο, κάθε τι αντισυνταγματικό …
Αρχικά, ας δούμε τι γράφει το Σύνταγμα μας για το Πολίτευμα. Στο θεμελιώδες (δεν αλλάζει) άρθρο 1 του Συντάγματος, που καθορίζει την μορφή του Πολιτεύματος, επί λέξη αναφέρονται τα ακόλουθα, σε τρεις παραγράφους:
«1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.»
Σύμφωνα, με την πρώτη παράγραφο του εν’ λόγο Συνταγματικού άρθρου, το Πολίτευμα της Χώρας είναι η «Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία». Όμως, ποια από τις τρεις ανωτέρω λέξεις έχει την μεγαλύτερη βαρύτητα επί της ουσίας ??? (διότι το Πολίτευμα της Χώρας, απαιτεί[2] και τις τρεις λέξεις να είναι σε ισχύ) Δηλαδή και για να γίνει ποιο κατανοητό, εάν αυτές οι τρεις λέξεις αντικρούετο μεταξύ τους, ποια θα ήταν η κυρίαρχη, που θα έπρεπε με απόλυτη προτεραιότητα η ισχύς της, να διασφαλιστεί πρώτη ??? Εάν, λοιπόν, υποθέσουμε ότι υπάρχει ταυτόχρονα σοβαρή εκτροπή επί του πρακτέου και των τριών λέξεων, ποια θα έπρεπε πρώτα από όλα και με απόλυτη προτεραιότητα, να αποκατασταθεί ???
Μα φυσικά η λέξη «Δημοκρατία» για δυο πολύ βασικούς λόγους. Κατά πρώτον, γιατί υπάρχουν οι παράγραφοι 2 και 3, στο ίδιο Συνταγματικό άρθρο 1, που καθορίζουν ότι το «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.»[3] και ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Πράγμα που σημαίνει ότι όλα πηγάζουν από την λαϊκή κυριαρχία και συνεπώς, τα «Προεδρευόμενη» και «Κοινοβουλευτική», πρέπει να προέρχονται από τον Λαό και να υπηρετούν αυτόν, όπως ορίζει το Σύνταγμα, ήτοι αυτές οι δυο λέξεις που καθορίζουν το Πολίτευμα, υποχρεωτικά στηρίζονται στην τρίτη,την «Δημοκρατία», που πρέπει να προϋπάρχει, προκειμένου να υπάρξουν αυτές!!! Κατά δεύτερον, η λέξη «Δημοκρατία» σαφώς υπερισχύει, έναντι των άλλων δυο, διότι με υπερνομοθετική ισχύ και βάση του άρθρου 28 παρ.1,διασφαλίζει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπως αυτά ορίζονται από τον ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) και την ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Συνθήκη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), που και οι δυο είναι Διεθνείς συμβάσεις, στις οποίες η Χώρα μας έχει προσχωρήσει, έχει ενσωματώσει στους Ελληνικούς νόμους και έχει ενεργοποιήσει με ΦΕΚ προ πολλού.
Άρα και ασχέτως με τον «επιθετικό» προσδιορισμό που μπορεί να φέρει η λέξη «Δημοκρατία» στο όποιο Δημοκρατικό Πολίτευμα, όπως «έμμεση», «άμεση», «Προεδρευόμενη», «Κοινοβουλευτική», κ.α., πρέπει πρωταρχικά να προϋπάρχει η Δημοκρατία, δηλαδή το αντίστοιχο του «Δήμος-κρατείν», ήτοι η σημερινή «λαϊκή κυριαρχία» !!!Ουσιαστικά, η Δημοκρατία δεν χρειάζεται κανένα «επιθετικό» προσδιορισμό, αλλά αυτοί είθισται να χρησιμοποιούνται προκειμένου απλώς να προσδώσουνε μια «δομική» περιγραφή της Δημοκρατίας. «Δομή», που σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να επηρεάζει την ουσία της Δημοκρατίας και εξαρτάται από διαφόρους παράγοντες, όπως το μέγεθος της Πολιτείας, τον αριθμό των Πολιτών, τις τοπικές ιδιαιτερότητες κ.α.
Για τον λόγο αυτό και στην συνέχεια της ανάλυσης μας, θα εστιαστούμε στην λέξη «Δημοκρατία» και την διασφάλιση της, μέσω της ψηφοφορίας, αφήνοντας έξω για την ώρα, άλλες πασιφανείς αιτίες που μπορούν να καταλύσουν την Δημοκρατία, όπως η εσχάτη προδοσία, η διάλυση των τριών ανεξαρτήτων βασικών πυλώνων και των αντιστοιχών θεσμών[4] της, κ.α. Η Δημοκρατία, εκφράζεται με την ισοβαρή/ισότιμη[5] ψήφο, όλων των Πολιτών, που αποτελούν την Πολιτεία ή το κράτος, με δημοψηφίσματα ή όπως συμβαίνει στην Χώρα μας με ελεύθερες[6]καθολικές εκλογές με άμεση μυστική και υποχρεωτική ψηφοφορία[7], σε όλη την επικράτεια, κάθε 4 έτη[8]. Επίσης, η Δημοκρατία για να είναι αληθινή, θα πρέπει να μην έχει αδιέξοδα και άλυτα διλλήματα !!! Όμως, «οποιαδήποτε» Δημοκρατία και εάν επιλέξουμε, από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα και είναι σχετικοί με την ψηφοφορία ή και με τις προεκλογικές διαδικασίες, είναι :
- Η νοθεία, ο παράνομος περιορισμός ή η παράνομη προσχώρηση ομάδων ανθρώπων στους εκλογικούς καταλόγους, που είναι αλλοίωση με ενδεχόμενο δόλο του εκλογικού αποτελέσματος και κατά συνέπεια η αλλοίωση με ενδεχόμενο δόλο και της «λαϊκής βούλησης και εντολής».
Όταν ξαφνικά αντιλαμβανόμαστε έκπληκτοι, ότι ψηφίζουν με τους ζωντανούς και οι «πεθαμένοι», όταν ψηφίζουν όλοι οι απογραφέντες (οι ενήλικοι, οι αλλοδαποί, οι παππούδες, τα μωρά και οι ανήλικοι), όταν ψηφίζουν και 1,400,000 «ψηφοφόροι»[9] εξτρά από αυτούς …
Όταν ψηφίζουν αλλοδαποί[10] τάχα «νομιμοποιημένοι», με συνοπτικές και παράνομες μεθοδεύσεις[11] κ.α. …
Δεν είναι μόνον λοιπόν, οι παράνομες Ελληνοποιήσεις που νοθεύουν το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά είναι και οι πλήρως ανενημέρωτοι εκλογικοί κατάλογοι, που αφήνουν το περιθώριο εκμετάλλευσης τους κατά το δοκούν και οι εκλογικές διατάξεις «αστραπή», που πολλές φόρες δεν αφήνουν τα εύλογα χρονικά περιθώρια, έτσι ώστε όλοι οι Έλληνες δικαιούχοι ψηφοφόροι να μπορούν να συμμετέχουν στις εκλογές !!!
Μάλιστα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι νέοι ψηφοφόροι που με «έντεχνο» τρόπο, από την συγκυβέρνηση έχουν αποκλειστεί[12] από τις επερχόμενες εκλογές της 25/1/2015, με το πρόσχημα ότι δεν προλαβαίνουν να ενταχθούν νομίμως στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά εάν δούμε με προσοχή τις προτιμήσεις[13] των νέων ψηφοφόρων, καταλαβαίνουμε αμέσως την πραγματική αιτία του αποκλεισμού αυτής της ομάδας των νέων ψηφοφόρων !!!
- Η παραπληροφόρηση των Πολιτών από τα ΜΜΕ και σε συνεργία με την πολιτική εξαπάτηση, που με δόλο τους στερεί το δικαίωμα να διαμορφώνουν ελευθέρα την συνείδηση τους. (Παραβίαση του άρθρου 5 του Συντάγματος, περί Ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και προσωπικής ελευθερίας)
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι παρόλο που εκκρεμούν στην Δικαιοσύνη κρίσιμα για το κοινό συμφέρον θέματα και που εμπλέκουν άμεσα πολλούς από τους υποψηφίους των επερχόμενων εκλογών, όπως αυτό το μείζον Εθνικό θέμα της εσχάτης προδοσίας, που από τις 24/11/2011 έχει ανακοινωθεί και επισήμως από βήματος βουλής, ενώ δεν έχει γίνει έκτοτε τίποτα, επιτρέπεται σε αυτούς τους υπόδικους υποψηφίους (κάποιοι από αυτούς έχουν και τελεσίδικα καταδικαστεί[14], όπως στην υπόθεση του χρηματισμού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από την Siemens[15], ενώ χαρακτηριστική είναι η δήλωση του κ. Άδωνη Γεωργιάδη[16], ότι με απόφαση του Ανωτάτου Γερμανικού Δικαστηρίου, λόγο του σκανδάλου της Siemens: « … όποιος ψηφίσει ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, ψηφίζει ΚΛΕΦΤΕΣ και ΨΕΥΤΕΣ !!! … », ενώ τέλος στις 12 Νοεμβρίου 2014 στο ΣτΕ, Πανεπιστημίου 47, ξεκίνησε η διαδικασία εξέτασης της ένστασης[17] της «Πατριωτικής Ένωσης-ΕΛ.ΛΑ.Σ (Ελληνικής Λαϊκής Συσπείρωσις)» ενώπιον του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ), που αφορούσε στην αντισυνταγματικότητα όλων των κυβερνήσεων από το 2009 μέχρι σήμερα, κίνηση που και για αυτή σχεδόν τίποτε δεν δημοσιεύτηκε από τα ΜΜΕ, αφήνοντας πάλι πλήρως απληροφόρητο τον Ελληνικό Λαό !!! ) να κατεβαίνουν στις εκλογές, να τους δίνεται τηλεοπτικός χρόνος, κ.α., ενώ για το μείζων Εθνικό θέμα της εσχάτης προδοσίας, υπάρχει συνεχή συγκάλυψη των ΜΜΕ , … δια της σιωπής περί αυτής !!!
Φυσικά και ως συνήθως, αυτοί που εξελέγησαν αποδεικνύεται εκ’ των υστερών πάντα, ότι έπεισαν τον Λαό και παρανόμως του απέσπασαν την ψήφο, με πολιτική εξαπάτηση, διότι τελικά άλλα υπόσχονται προεκλογικώς και άλλα πράττουν μετεκλογικώς!!! Πολλοί δε από αυτούς είναι εμπλεκόμενοι σαν υπόδικοι στην εσχάτη προδοσία, άλλα και σε προηγούμενες πολιτικές εξαπατήσεις και σκάνδαλα, όμως παρά ταύτα εκλέγονται ξανά, γιατί έχουν την «αμέριστη» συμπαράσταση των ΜΜΕ που ΔΕΝ κάνουν την απαραίτητη ενημέρωση στον Λαό ως όφειλαν και συνεπώς ουσιαστικά αυτός παραπληροφορείται και αλλοιώνεται η εκλογική βούληση που θα είχε εάν ήταν πραγματικά ενήμερος … !!!
Οι μεγαλοκαναλάρχες (οι περισσότεροι είναι και εμμέσως ιδιοκτήτες τραπεζών ή όλως «τυχαία» μεγαλοφειλέτες αυτών), … που με “φτιαγμένες” ή “κατά παραγγελία” δημοσκοπήσεις – ανοιχτά παράθυρα “σκηνοθετημένων” debates και «κομματοκαυγάδες», προσπαθούν να πείσουν τον Λαό, μερικούς μήνες πριν τις εκλογές, ότι τα αναμενόμενα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών, θα πρέπει να είναι περίπου αυτά που παρουσιάζουν οι έως τότε «σωστές» δημοσκοπήσεις … (δηλαδή, οι απολύτως στημένες δημοσιοποιήσεις)!!! Έτσι και νοθεία να γίνει, κάνεις δεν μπορεί να την ελέγξει, αλλά ούτε και να την αντιληφτεί, καθότι …. αυτά άλλωστε … ήταν τα αποτελέσματα που «αναμέναμε» από τις δημοσκοπήσεις και είναι «επιβεβαιωμένα» από τους τάχα “ειδικούς εκλογολόγους”, που τόσο καιρό τα «ανέλυαν» στα ΜΜΕ, …. φυσικά με το «αζημίωτο» … !!! Αρκεί κανείς να δει την εποχή των μνημονίων, τις προεκλογικές δημοσιοποιήσεις και τα εκλογικά αποτελέσματα καθαυτά[18] και θα διαπιστώσει άμεσα το ανωτέρω γεγονός!!!
- Η έλλειψη της Ελευθερίας του Τύπου, σε συνδυασμό με την επιλεκτική φίμωση[19] «καθαρών» φωνών και την διασπορά ψευδών ειδήσεων και φόβου, από τα μεγάλα ΜΜΕ, που σήμερα δυστυχώς είναι ελεγχόμενα από διαπλεκόμενους κύκλους. (Παραβίαση των άρθρων 5Α και 14 του Συντάγματος, περί Δικαιώματος στην πληροφόρηση και περί Ελευθερίας του Τύπου, αντιστοίχως)
Η έλλειψη της Ελευθερίας του Τύπου, που ειδικά εστιάζεται στα μεγάλα ΜΜΕ, όπου καταφέρνουν να παίρνουν δάνεια, με καθαρά παράνομες «επιλεκτικές» διαδικασίες, ενώ πραγματικά δεν θα έπρεπε και ούτε καμία τράπεζα θα έδινε τέτοια δάνεια σε οποιονδήποτε άλλο επιχειρηματία προσκόμιζε τέτοια οικονομικά στοιχεία, σαν αυτά που προσκομίζουν οι μεγαλοκαναλάρχες !!! Από την άλλη μεριά, οι τράπεζες με την απαράδεκτη και άκρως παράνομη ανοχή του πολιτικού προσωπικού και τον ανύπαρκτο Δικαστικό ή άλλο έλεγχο από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, δρουν ανεξέλεγκτα και ασύδοτα, με «εντολές» των κυβερνώντων, διότι αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά, χορηγώντας παρανόμως «θαλασσοδάνεια» στους μεγαλοκαναλάρχες, οι οποίοι εάν δεν τα πληρώσουν, παραδόξως οι τράπεζες αντί να κινηθούν κατά αυτών που χρωστούν ποσά «μαμούθ», όπως κάνουν κατά του Λαού που οφείλει «πενταροδεκάρες», «αναχρηματοδοτείται» πάλι με εντολή του πολιτικού προσωπικού, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων και έτσι τα «κόκκινα θαλασσοδάνεια» μετακυλίωνται τελικα στον κρατικο προυπολογισμο και παρανομως και απαραδεκτως θα κληθει ο Λαος να τα αποπληρωσει !!!
Έτσι, στις εκλογές οι μεγαλοκαναλάρχες «ξεπληρώνουν» το «χρέος» τους, όχι προς την τράπεζα, αλλά προς αυτούς που παρανόμως τους χρηματοδότησαν, φροντίζοντας έτσι ώστε η «γραμμή» των καναλιών τους, να είναι μια γραμμή συγκάλυψης των εγκλημάτων των κυβερνώντων και προωθήσεως αυτών, ενώ πολλές φόρες, εκτός από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται και αναφέρθηκαν ανωτέρω, σπέρνουν τον φόβο και τον τρόμο, ανακοινώνουν ακόμη και ψευδείς ή «στημένες» ειδήσεις, προκειμένου να χειραγωγήσουν τον Λαό, ακριβώς όπως επιθυμούν οι κυβερνώντες και έτσι να αλλοιώσουν κάθε «λαϊκή βούληση» κατά το δοκούν !!!
Συνεπώς, στα κανάλια αυτά που έχουν πανελλαδική εμβέλεια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, «φιμώνονται» όλες οι «καθαρές» φωνές, που όμως μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο για τους κυβερνώντες και υποψήφιους ξανά, αφήνοντας και πάλι τον Λαό στο έλεος της κυβερνητικής παράνομης και ηθικά αθέμιτης προπαγάνδας !!!
- Και η πλύση εγκέφαλου προ των εκλογών δεν στάματα στα ανωτέρω. Την περίοδο των εκλογών, όλοι «βομβαρδιζόμαστε» ανηλεώς και παρανόμως, εκτός του αναμενόμενου στους δημοσίους χώρους και αυτού από τα ΜΜΕ, με χιλιάδες κομματικά διαφημιστικά μηνύματα και παρά την θέληση μας εντός των οικιών μας,παραβιάζοντας την ατομική και οικογενειακή μας γαλήνη, μέσω κυρίως ταχυδρομείου, τηλεφώνων καιemails, ακόμη και την ημέρα των εκλογών που ρητά απαγορεύεται, από υποψηφίους που ποτέ δεν μας ήξεραν, ποτέ δεν τους δώσαμε τα προσωπικά μας στοιχεία και ποτέ δεν συναινέσαμε σε τέτοιες οχλήσεις !!! (Παραβίαση των άρθρων 9 και 9Α του Συντάγματος, περί του 'Άσυλου της κατοικίας και περί της Προστασίας προσωπικών δεδομένων, αντιστοίχως)
- Μα το χειρότερο όλων είναι οι αντισυνταγματικοί εκλογικοί νόμοι[20], που κατά καιρούς «κόβονται και ράβονται» κατά το δοκούν και που καταλύουν εκ’ των προτέρων την Δημοκρατία, αλλοιώνουν με δόλο την «λαϊκή βούληση και εντολή» και συνεπώς, όπως και στις υπόλοιπες περιπτώσεις, διαμορφώνουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα, που δεν είναι σε μια μικρή απόκλιση από την «λαϊκή βούληση», αλλά απέχει παρασάγγας από αυτήν !!!
Χαρακτηριστική είναι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Πρώτο Τμήμα) , που αφορά την υπόθεση Πασχαλίδη, Κουτμερίδη και Ζαχαράκη κατά Ελλάδος αρ. απόφασης: Ν Φ092.22-2512-1/1 10/4/2008[21]. (Προσφυγές υπ’ αριθ. 27863/05, 28422/05 και 28028/05). Η συγκεκριμένη απόφαση, που τράπηκε σε ψήφισμα από την Ευρωπαϊκή επιτροπή Υπουργών με αρ.CM/ResDH(2012)31[22], τελεσιδίκησε και «εφαρμόστηκε» στην Ελλάδα το 2012, σύμφωνα με την παράγραφο 4.Δ.9., στην σελίδα 91, της Έκθεσης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 2012[23], αλλά όμως ουδέποτε ο εκλογικός νόμος δεν «συμμορφώθηκε» με την απόφαση του Δικαστηρίου, προκειμένου να θεωρείτε πλέον σαν Συνταγματικός και να προσμετρούνται οι λευκές ψήφοι !!!
Με την απόφαση 12/2005 του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ) στην Ελλάδα, η λευκή ψήφος θα πρέπει να προσμετράτε στα έγκυρα ψηφοδέλτια (σε αντίθεση με αυτό που λέει ακόμη και ο σημερινός εκλογικός νόμος), πράγμα που το επιβεβαιώνει και η μεταγενέστερη απόφαση Ν Φ092.22-2512-1/1 10/4/2008 σε ανώτατο βαθμό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που επικυρώνει την απόφαση του ΑΕΔ, όπου μάλιστα δέχεται ότι η ουσία της λευκής ψήφου είναι να αποκηρύσσει όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς (Βλ. εδ. 32, της ανωτέρω αποφάσεως Ν Φ092.22-2512-1/1 10/4/2008). Μάλιστα, διευκρινίζεται ότι η μη προσμέτρηση των λεύκων ψηφοδελτίων σαν έγκυρα, δύναται να αλλοιώσει την εκπεφρασμένη βούληση του εκλογικού σώματος !!! Επίσης κάτι τέτοιο, καθιστά τον νόμο αντισυνταγματικό !!!
Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, η διάταξη του να μην προσμετρούνται τα λευκά ψηφοδέλτια σαν έγκυρα, υπάρχει και στον τρέχοντα εκλογικό νόμο (Π.Δ. 26/2012 και στο κεφάλαιο ΙΑ΄, άρθρο 98, παρ. 8), παρά την τελείως αντίθετη άποψη της Δικαιοσύνης και παρά του ότι προκειμένου να εκδοθεί η απόφαση 12/2005 το ανώτατο Ελληνικό εκλογοδικείο, ήλεγξε τη συνταγματικότητα των επιδίκων άρθρων και, έκρινε ότι αυτά αντέβαιναν προς τις θεμελιώδεις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της ισότητας της ψήφου, και ότι, επομένως, ήταν αντισυνταγματικά. Συνεπώς, πρέπει τα λευκά ψηφοδέλτια να προσμετρούνται για τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου και την κατανομή των εδρών.
Είναι πασιφανές, ότι η καλύτερη «δομική» μορφή της Δημοκρατίας είναι η «άμεση» Δημοκρατία[24]στην οποία λόγο έχουν όλοι οι Πολίτες και ο καλύτερος εκλογικός νόμος είναι η απλή αναλογική όπου η ψηφοφορία γίνεται προσμετρώντας τον αριθμό των πραγματικών ψήφων – χωρίς τεχνικές «μοχλεύσεις», αλλά στην Χώρα μας δεν τα έχουμε υιοθετήσει, βάση των ειδικών ιδιαιτεροτήτων της και της έλλειψης υποδομών, ήτοι λειτουργικά και πρακτικά, δεν εξυπηρετούν και θα ήταν σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστούν στην πράξη, βάση του πληθυσμού, της έλλειψης υποδομής και της έκτασης της Χώρας. Εδώ όμως, θα πρέπει να τονίσουμε, ότι θα ήταν πλήρως εφικτά και με κυριολεκτικά αδιάβλητη διαδικασία[25], εάν υπήρχε παντού η απαραίτητη ηλεκτρονική τεχνολογική υποδομή (να είναι όλα τα εκλογικά τμήματα εφοδιασμένα με Η/Υ, που θα περιείχε συγκεκριμένο λογισμικό) και όλοι οι ψηφοφόροι να γνώριζαν τουλάχιστον την λειτουργία του υπολογιστή ή της οθόνης αφής.
Αναλυτικά, οι παρακάτω διατάξεις του εκλογικού νόμου, επηρεάζουν σίγουρα, πολύ ή λίγο την «λαϊκή βούληση και εντολή» και μέσα σε όλες αυτές θα αναλύσουμε το σοβαρότατο θέμα της λευκής ψήφου, μια που αυτό το θέμα είναι το πιο επίκαιρο σήμερα:
a. Επισήμως, το εκλογικό μας σύστημα είναι μικτό αναλογικό. Αυτό σημαίνει πως είναι βασικά αναλογικό με μερικά στοιχεία πλειοψηφικού. Όμως, δυστυχώς και όπως είδαμε ανωτέρω και θα δούμε παρακάτω, πραγματικά είναι ένα κομματικοκρατικό σύστημα, που με την σχεδόν καθολική διαπλοκή (πολιτικού προσωπικού, τραπεζιτών, ΜΜΕ, κ.α.) «φιμώνει» κάθε άλλη υγιή «φωνή» που δεν επιθυμεί αυτην «παραδοσιακή» κομματικοκρατία.
b. Το πλαφόν του 3% για να μπει ένα κόμμα στην Βουλή (= αν δεν βγάλει τουλάχιστον 3% του συνόλου σε ΟΛΗ την επικράτεια, δεν μπαίνει στην Βουλή). Επίσης, εάν το κόμμα ενός Βουλευτή δεν μπει στην Βουλή, τότε ούτε και αυτός μπαίνει, πράγμα τελείως αντιδημοκρατικό, ειδικα εάν στην περιφέρεια του έχει πάρει από τους συμπολίτες του και με την αξια του σαν άνθρωπος, ικανό αριθμό ψήφων για να εκλεγεί (Με την παρακάτω πρόταση μας αυτό δεν ισχύει και κάθε «άξιος» Βουλευτής μπαίνει στην Βουλή, χωρίς να προαπαιτείται η ένταξη του κόμματος του στην Βουλή). Αυτό που σήμερα συμβαίνει, απλά σημαίνει ότι όλα τα μικρά κόμματα δεν μπορούν να έχουν καμιά εκπροσώπηση στην Βουλή και συνεπώς, οι μειοψηφίες δεν έχουν εκπροσώπηση της «φωνής» τους στο κοινοβούλιο μας.
«Φωνή» έχουν μόνον τα μεγάλα κόμματα, που όμως είναι δυστυχώς συνήθως τα κόμματα της διαπλοκής, των πολιτικών, των τραπεζιτών και των ΜΜΕ. Οι τράπεζες με τα «θαλασσοδάνεια» τους και τα ΜΜΕ με την κατευθυνόμενη προπαγάνδα τους, βοηθούν τους πολιτικούς να «εδραιωθούν» και όταν γίνει αυτό, αυτοί σε αντάλλαγμα, αφήνουν τις ανεξέλεγκτες συστημικές τράπεζες παρανόμως να αισχροκερδούν και τα ΜΜΕ να χρηματοδοτούνται παρανόμως με τα «θαλασσοδάνεια» και για τον λόγο αυτό, είναι πολύ δύσκολο να σπάσει αυτή η τεράστια «αλυσίδα» διαπλοκής, ειδικά όταν οι κυβερνώντες ελέγχουν επί της ουσίας, όλες τις ελεγκτικές αρχές και την Δικαιοσύνη !!! Φυσικά, μια που η Ελλάδα αποτελεί κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάποιοι «ημέτεροι» θα πρέπει να υπάρχουν και στην Ε.Ε. προκειμένου να διασφαλίσουν την επιβίωση της ολέθριας «αλυσίδας» διαπλοκής τους, που καταστρέφει τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της Ελλάδας και των Ελλήνων !!!
Το πλαφόν αυτό των 3%, επιβάλλεται με την λογική ότι εάν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να δοθεί έστω και μια έδρα, στο μικρότερο κόμμα που κατεβαίνει στις εκλογές και από εκεί και πέρα, να δοθούν αναλογικά και στα υπόλοιπα οι έδρες τους, συνεπώς το σύνολο των εδρών να ξεπεράσουν κατά πολύ τον αριθμό των 300 διαθεσίμων εδρών στην Βουλή!!! Επίσης, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου χρηστικό στην ενδοβουλευτική επικοινωνία και θα καθυστερούσε το έργο της Βουλής, προκαλώντας μεγάλες καθυστερήσεις στο κοινοβουλευτικό έργο.
Η πρόταση μας είναι σε κάθε περιφέρεια, βάση των διαθεσίμων εδρών και των έγκυρων ψηφοδελτίων αυτής, οι εν λόγο έδρες να καλύπτονται από τους πρώτους σε ψήφους στην περιφέρεια αυτή. Οι Βουλευτές επικρατείας δεν πρέπει να υπάρχουν, όμως θα πρέπει να υπάρχει το «βάρος» της ψήφου έκαστου Βουλευτή και ο «χωρικός προσδιορισμός» του προς την ψήφιση νόμου, που και τα δυο αυτά αναλύονται ακριβώς κατωτέρω.
c. Όπως, γνωρίζουμε το κοινοβουλευτικό σύστημα, επιτάσσει να αποφασίζουν οι αντιπρόσωποι του Λαού στο κοινοβούλιο. Όμως, η ψήφος του κάθε Βουλευτή σήμερα, αδίκως έχει ίσο «βάρος» με την ψήφο των υπολοίπων. Όμως, μια και ο κάθε Βουλευτής, αντιπροσωπεύει διαφορετικό, αλλά συγκεκριμένο αριθμό Πολιτών, πως αυτό είναι συμβατό και εκφράζει πραγματικά την «λαϊκή βούληση» ???
Παραδείγματος χάριν έχουμε τρεις Βουλευτές στο κοινοβούλιο, τον Α, τον Β και τον Γ και μάλιστα για να απλουστεύσουμε το παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι και όλοι αυτοί ανήκουν στην ίδια περιφέρεια και είναι οι μοναδικοί εκλεγέντες (βάση ψήφων) Βουλευτές αυτής. Ας θεωρήσουμε τώρα, ότι ο Α έχει λάβει κατά τις τελευταίες Εθνικές εκλογές 100,000 ψήφους, ενώ ο Β έλαβε 5,000 και ο Γ μόλις 3,000. Και έστω, ότι ο Β και ο Γ συμφωνούν με ένα προς ψήφιση νομοσχέδιο της περιφέρειας τους, αλλά ο Α διαφωνεί κάθετα. Σήμερα, στην ψηφοφορία που διεξάγεται στην Βουλή, μια και όλοι έχουν ψήφο με ίσο βάρος, το νομοσχέδιο με τις ψήφους του Β και του Γ, θα περάσει, ενώ η πραγματικά η «λαϊκή βούληση», βάση των ληφθέντων ψήφων, επιτάσσει ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει αυτό, μια και ο Α που διαφωνεί, αντιπροσωπεύει πραγματικά πολύ μεγαλύτερο μέρος του Λαού, από τον Β και τον Γ μαζί !!! Συνεπώς, το «βάρος» της ψήφου του Βουλευτή είναι ένα απαραίτητο «εργαλείο» για την πραγματική απεικόνιση της «λαϊκής βούλησης» και ορίζεται σαν το κλάσμα:
«Βάρος» της ψήφου του Βουλευτή (ΒΨ):
Και απλά είναι ο συντελεστής που η ψήφος του βαραίνει, στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και είναι άμεσα εξαρτώμενο, από τους ανωτέρω παράγοντες, αλλά και από τον «χωρικό» προσδιορισμό του νομοσχεδίου, κάτι που θα αναλυθεί παρακάτω.
Έτσι λοιπόν και βάση του ανωτέρω, για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο της περιφέρειας τους, τα βάρη των εν’ λόγο Βουλευτών, είναι :
Για τον Βουλευτή Α, το «βάρος» της ψήφου του και για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι,
Αντιστοίχως, για τον Β και Γ είναι,
Ο «χωρικός» προσδιορισμός του νομοσχεδίου, είναι ένα άλλο χρησιμότατο «εργαλείο», προκειμένου να αποτυπώνεται σωστά, η «λαϊκή βούληση» και επηρεάζει άμεσα, το «βάρος» της ψήφου των Βουλευτών.
Είναι, απολύτως κατανοητό ότι τα προς ψήφιση νομοσχέδια μπορούν να αφορούν όλη την επικράτεια ή να αφορούν μόνον συγκεκριμένες περιφέρειες αυτής. Συνεπώς, το δεύτερο ‘νέο’ που εισαγάγουμε εδώ, είναι ο «χωρικός» προσδιορισμός του κάθε νομοσχεδίου, που αναφέρει σε ποιες περιφέρειες προτείνεται και ίσως πρόκειται να εφαρμοστεί. Οι Βουλευτές που δύναται να ψηφίσουν το εν’ λόγο νομοσχέδιο είναι ΜΟΝΟΝ αυτοί που ανήκουν σε αυτές τις περιφέρειες και ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος, μια και το θέμα άφορα τις περιφέρειες τους και μόνον. Έτσι, η ολομέλεια της Βουλής ψηφίζει μόνον, όποιο νομοσχέδιο άφορα ολόκληρη την επικράτεια. Αυτό, όπως καταλαβαίνουμε, αλλάζει το «βάρος» της ψήφου του Βουλευτή, αναλόγως του νομοσχεδίου και του «χωρικού» προσδιορισμού του, διότι ο τελευταίος καθορίζει τους εμπλεκομένους σε αυτό Βουλευτές.
Στο παραπάνω παράδειγμα είχαμε αναλύσει το τι ισχύει για την ψήφιση ενός νομοσχεδίου, σε μια περιφέρεια που είχε συνολικά τρεις Βουλευτές, τον Α, τον Β και τον Γ. Έστω τώρα, ένα νέο νομοσχέδιο που αφορά την ανωτέρω περιφέρεια, αλλά και άλλη μια, που έχει συνολικά δυο Βουλευτές, τον Δ και τον Ε, με απόλυτο αριθμό ψήφων που έλαβαν στις τελευταίες εκλογές, 50,000 για τον πρώτο και 20,000 για τον δεύτερο. Ειδικά για αυτό το προς ψήφιση νομοσχέδιο που αφορά και τις δυο περιφέρειες, οι εμπλεκόμενοι Βουλευτές είναι τώρα ο Α, ο Β, ο Γ, ο Δ και ο Ε, ενώ τα «βάρη» ψήφου, για τον καθένα χωριστά, αντιστοίχως διαμορφώνονται ως εξής:
Και με αυτά τα «βάρη» , θα κληθούν να αποφασίσουν για το προς ψήφιση νομοσχέδιο των περιφερειών τους …
d. Για να ιδρυθεί ένα κόμμα, χρειάζονται κατά νόμον, τουλάχιστον 200 άτομα που θα συνυπογράψουν την ίδρυση του και αρκετά άλλα έξοδα σε δικηγόρους, λογιστές, ενοίκια, λειτουργικά έξοδα, κ.α. και μια χρηματική καταβολή της τάξεως των 15.000 €, προς το δημόσιο, πράγματα που αυτομάτως καθιστούν το κόμμα προνόμιο μόνον των εχόντων. Παραδείγματος χάριν, σήμερα με το τερατώδες ποσοστό ανεργίας, έχουμε δυστυχώς εκατομμύρια ανέργους, που όλοι βιώνουν το ίδιο πρόβλημα - τον εφιάλτη της ανεργίας και πιθανώς να έχουν λύσεις για το πρόβλημα τους. Εάν, λοιπόν, αυτοί ήθελαν να δημιουργήσουν ένα κόμμα, στηρίζοντας τις προτάσεις τους κοινοβουλευτικά, πως θα μπορούσαν να το κάνουν, όταν δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για την διαβίωση τους ??? Υποχρεωτικά, λοιπόν, η μόνη λύση που έχουν είναι να προσχωρήσουν σε κάποιο υπάρχον κόμμα και να ελπίζουν ότι θα εισακουστούν κάποτε και δεν θα γίνουν «βορά» των «κομματικών θηρίων» και των «κομματοπατέρων», όπως δυστυχώς είναι ο κανόνας. Ταυτόχρονα, με την μέθοδο αυτή, ομάδες ανθρώπων που έχουν το ίδιο πρόβλημα, διασπώνται και αποσιωπούνται τα προβλήματα τους, που είναι και προβλήματα όλης της κοινωνίας, συνεπώς και πουθενά δεν εκπροσωπούνται και δεν υποστηρίζονται οι θέσεις τους, ακόμη και εάν σε αυτές τις ομάδες ανήκουν εκατομμύρια άτομα !!!
Κάνοντας λοιπόν, τα κόμματα «σπορ» μόνον για τους έχοντες και κατέχοντες, οι επιλογές που θα έχουν πραγματικά αυτοί οι ψηφοφόροι στις επερχόμενες εκλογές, θα είναι μόνον από τις διαθέσιμες των εχόντων και των κατεχόντων, ενώ οι ίδιοι είναι καταδικασμένοι να μην μπορούν να έχουν καμιά ελεύθερη, αυτόνομη και ανεξάρτητη πρόσβαση στην Βουλή, συγκροτημένοι σαν κόμμα και να εκφράσουν την «λαϊκή βούληση» τους, εκεί που οι ίδιοι ακριβώς επιθυμούν και όχι εκεί που εμμέσως πλην σαφώς τους αναγκάζουν να την εκφράσουν ...
Επειδή, λοιπόν, η Δημοκρατία δεν πρέπει να έχει αδιέξοδα και άλυτα διλλήματα, θα πρέπει δε να έχει πολυφωνία και πολλές επιλογές, θεωρούμε ότι θα έπρεπε ήδη η διαδικασία της ίδρυσης κόμματος να είναι οικονομικά ατελώς, ενώ εάν οι συμμετέχοντες σε αυτό είναι μια ευαίσθητη κοινωνική ομάδα, όπως αυτή των ανέργων, να υπάρχει και κάποια κρατική οικονομική στήριξη, βάση του αριθμού των εγγεγραμμένων μελών του κόμματος τους.
e. Το σύστημα είναι απόλυτα πλειοψηφικό στις μονοεδρικές περιφέρειες, καθώς το κόμμα που θα συγκεντρώσει το μεγαλύτερο ποσοστό παίρνει και την έδρα και οι άλλοι δεν εκπροσωπούνται.
Οι μονοεδρικές περιφέρειες είναι σήμερα οκτώ τον αριθμό και η πρόταση μας είναι να μην υπάρχουν καθόλου μονοεδρικές σε καμιά περιφέρεια από τις 56 υπάρχουσες και να αντικατασταθούν τουλάχιστον με τριεδρικές. Σαν συνέπεια αυτού και οι έδρες στις άλλες περιφέρειες, θα πρέπει να αναμορφωθούν δεόντως, πολλαπλασιάζοντας τις σημερινές υπάρχουσες με τον συντελεστή 3.
Έτσι, η Βουλή δεν θα έχει πλέον 300 έδρες, αλλά 750 (καταργείται το «μπόνους» των 50 εδρών, όπως θα δούμε παρακάτω και οι βουλευτές επικρατείας), πράγμα που σημαίνει απολύτως σίγουρα την ενίσχυση της Δημοκρατίας, όμως δεν σημαίνει απαραίτητα και την αύξηση του κόστους της λειτουργίας της Βουλής, μια που τα ποσά που λαμβάνουν σήμερα οι 300 Βουλευτές είναι εξωφρενικά υψηλά, σε βαθμό απληστίας και θα μπορούσαν τα ίδια, να επιμεριστούν στους 750 Βουλευτές, οι οποίοι και πάλι θα ήταν καλοπληρωμένοι … !!! Ακόμη και το κόστος λειτουργίας της Βουλής να πολλαπλασιαστεί κατά δυόμισι φόρες, αφήνοντας τις ίδιες Βουλευτικές αποζημιώσεις, είναι ελάχιστο, μπρος στην ενίσχυση της Δημοκρατίας και της Διαφάνειας, που θα γλυτώσει πολλαπλά ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα κρατικά έξοδα !!!
f. Πολλοί ισχυρίζονται ότι λόγο αυξημένων εξόδων και του κλίματος της λιτότητας, θα πρέπει ναμειωθούν δραστικά οι έδρες στην Βουλή, όμως κάτι τέτοιο θα ήταν κυριολεκτικά δολοφονία της Δημοκρατίας. Εάν κατανοήσουμε τα υπέρογκα ποσά που λαμβάνουν οι Βουλευτές μας σήμερα, με τα ίδια συνολικά χρήματα, θα μπορούσαμε να έχουμε, τουλάχιστον τον διπλό αριθμό Βουλευτών και μάλιστα σε επίπεδα αμοιβών καλοπληρωμένων ανωτάτου μορφωτικού επίπεδου, δημοσιών υπάλληλων !!! Εξ΄ άλλου, ένας λόγος που η πολιτική έλκει ανθρώπους ακατάλληλους για μια υγιή πολιτική είναι ακριβώς αυτός, δηλαδή η Βουλευτική αποζημίωση, σε συνδυασμό με τα Βουλευτικά προνόμια … Όποιος όμως θέλει πραγματικά να διεκδικήσει το Βουλευτικό αξίωμα και θέλει ουσιαστικά να προσφέρει στο σύνολο, ο περιορισμός των ανωτέρω, δεν θα ήταν πρόβλημα …
g. Το "μπόνους" των 50 εδρών που πάνε στο πρώτο σε ψήφους κόμμα. Το κόμμα που θα έρθει πρώτο σε ποσοστό σε όλη την επικράτεια λαμβάνει 50 έδρες "δώρο". Αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα στις εκλογές διαγωνίζονται ουσιαστικά για 250 έδρες. (βλ. άρθρο 1 του ν. 3636/2008)
Όμως, στο σύνολο των 300 εδρών, οι 50 είναι το 16,7%. Συνεπώς, το πρώτο σε ψήφους κόμμα, λαμβάνει ένα ποσοστό της τάξης του 16,7% παραπάνω από τις έδρες που πραγματικά του αναλογούν, μέσω της εκλογικής διαδικασίας, ειδικά όταν αναλογιστεί κανείς, ότι με το ίδιο ποσοστό έως το διπλό αυτού, σήμερα εδραιώνονται[26] οι κυβερνήσεις !!! Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι μια σοβαρότατη αλλοίωση της «λαϊκής εντολής», πράγμα που ευθέως αλλοιώνει την έννοια της «λαϊκής κυριαρχίας» και την έννοια της «λαϊκής βούλησης» αντιστοίχως, όπως αυτά αναφέρονται στις αντίστοιχες παραγράφους 2 και 3, του θεμελιώδους άρθρου 1 του Συντάγματος.
Προτείνουμε την παντελή κατάργηση αυτού του "μπόνους", διότι είναι άκρως αντισυνταγματικό.
h. Οι σημερινές "χαμένες ψήφοι" είναι είτε ψήφοι αντίδρασης και αποδοκιμασίας, είτε αδιαφορίας, πάντως η ουσία είναι ότι αυτό συμβαίνει, διότι ο εκλογικός νόμος αντισυνταγματικώς δεν επιτρέπει, στον Πολίτη να εκφραστεί Ελεύθερα την βούληση του και τον περιορίζει/υποχρεώνει, σε βαθμό που να χάνεται η ουσία των εκλογών, στην επιλογή με το ζόρι … κάποιας «έκφρασης» από μια γκάμα «προεπιλεγμένες», που όμως καμία πραγματικά δεν τον εκφράζει αληθινά, ούτε και κατ’ ελάχιστον!!!
Στις τελευταίες Εθνικές εκλογές του 2012, η πραγματική αποχή έφτασε το 40%, αλλά παρά ταύτα με την «περίφημη» αναγωγή και τα άλλα «μαγειρέματα», «εξελέγην» η τρικομματική, η οποία εάν δεν πραγματοποιούσε αυτά τα «χαριτωμένα» «μαγειρέματα», θα έπαιρνε πραγματικά στο σύνολο και μετά μεγάλης βίας, ίσως μόνον ένα 15% … και πολύ της ήταν !!! Και αναρωτάται ο Πολίτης, τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή που το 15%, ελέγχει το υπόλοιπο 85% ? Εδώ, θα πρέπει να τονιστεί και η σοβαρότατη παρανομία, του να λαμβάνονται[27] ουσιαστικά υπόψη στην καταμέτρηση οι λευκοί ψήφοι υπέρ του πρώτου κόμματος, ενώ Συνταγματικά και σύμφωνα με τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων, οι Λευκές ψήφοι είναι αποκλειστικά ψήφοι διαμαρτυρίας[28] κατά όλου του πολιτικού προσωπικού και όλων των κομμάτων και σε καμία περίπτωση δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τις προσμετρά στο οποιοδήποτε κόμμα και με τον οποιοδήποτε τρόπο (μη υπολογίζοντας τες στα έγκυρα) !!!
Να λοιπόν, το γιατί στις εκλογές, ειδικά μετά τα μνημόνια έχουμε μια πρωτοφανώς αυξημένη αποχή… (Δηλαδή, για τον ακριβή υπολογισμό των Πολιτών που δεν δέχονται αυτό το πολιτικό προσωπικό και τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τα Λευκά, τα Άκυρα {τα περισσότερα έχουν υβριστικά μηνύματα για τους πολιτικούς} και την εγγεγραμμένη Αποχή {απέχουν, διότι ξέρουν ότι παρανόμως τα Λευκά δεν προσμετρούνται} , που όμως όλα αυτά σήμερα είναι η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος) !!! Και όλα αυτά, διότι ποτέ δεν είχαμε ένα σωστό, δίκαιο και Δημοκρατικό εκλογικό νόμο, ενώ οι περισσότεροι Πολίτες είναι πλήρως ανενημέρωτοι[29], για το τι είδη ψήφων υπάρχουν και τι εκπροσωπούν.
Για να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή θέση τους, θα επιχειρήσουμε μια ανάλυση, που θα αναδείξει το τι πραγματικά συμβαίνει και πως σήμερα οι λεύκες, οι άκυρες ψήφοι, αλλά και η αποχή, έτσι όπως «μεταφράζονται» βάση του εκλογικού νόμου είναι καταστροφική και καταλύουν πλήρως την Δημοκρατία …
Οι ψήφοι των απλών Πολιτών, που είναι ισοβαρής μεταξύ τους, αρχικά χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες. Στις έγκυρες και στις άκυρες. Οι πρώτες είναι αυτές που πρέπει να προσμετρούνται και απεικονίζουν την «λαϊκή βούληση», ενώ οδηγούν στην σύνταξη της «λαϊκής εντολής». Οιάκυρες είναι ψήφοι που δεν πληρούν την τυπικότητα που ο εκλογικός νόμος απαιτεί και έτσι δεν μπορούν να προσμετρηθούν … Όμως, σήμερα, με το γενικό κλίμα δυσαρέσκειας του Λαού κατά του πολιτικού προσωπικού και επειδή δυστυχώς, ο Λαός δεν έχει ποτέ υπεύθυνα ενημερωθεί σωστά για αυτά, πιστεύει τελείως λανθασμένα, ότι τα άκυρα, τα λευκά και η αποχή, για το σημερινό εκλογικό σύστημα είναι το ίδιο και το αυτό, ενώ ο ίδιος ο Πολίτης νοιώθει εγκλωβισμένος και ουσιαστικά δεν μπορεί να εκφράσει Ελεύθερα και Δημοκρατικά την γνώμη του, που το πλείστον των ψηφοφόρων αυτών των κατηγοριών, εάν ερωτούντο, θα ομολογούσαν ειλικρινώς, ότι είτε δεν πήγαν στις εκλογές, είτε έριξαν άκυρο, είτε έριξαν λευκό, διότι ουσιαστικά ξέρουν ότι κανείς και ποτέ, βάση του σημερινού εκλογικού νόμου, δεν θα υπολογίσει την πραγματική βούληση τους, που είναι όμως μια … Ότι, πλέον πραγματικά ΚΑΝΕΙΣ από το πολιτικό προσωπικό ΔΕΝ τους εκφράζει … !!! Μια βούληση, που όμως αντισυνταγματικώς ΔΕΝ προβλέπεται ουσιαστικά να εφαρμοστεί από τον εκλογικό νόμο, ακόμη και εάν ήταν η απόλυτη πλειοψηφία … !!!
Είναι, όμως έτσι τα πράγματα ??? Φυσικά και όχι … !!! Διότι, η αποχή πραγματικά σημαίνει ότι ο ψηφοφόρος ΔΕΝ ενδιαφέρεται για τα κοινά ή δεν ψηφίζει λόγο ιδεολογίας (που σήμερα είναι απολύτως κατανοητή), διότι δεν επιθυμεί να νομιμοποιήσει με την ψήφο του, μια στρεβλή «λαϊκή εντολή», που προέρχεται από ένα στρεβλό αντισυνταγματικό νόμο, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε Συνταγματική εκτροπή και ο οποίος παρανόμως ΔΕΝ εκφράζει, την λαϊκή δυσφορία κατά όλου του πολιτικού προσωπικού … !!!
Το χρυσό «κλειδί», για να εκφράσει ο Πολίτης, Ελευθέρα και Δημοκρατικά την δυσαρέσκεια του σε όλο το πολιτικό προσωπικό, με έναν πλήρως Συνταγματικό νόμο θα ήταν η προσμετρούμενη έγκυρη λεύκη ψήφος!!! Μπορεί μεν ο σημερινός αντισυνταγματικός εκλογικός νόμος, να την θεωρεί σαν «έγκυρο», αλλά τελείως αντισυνταγματικώς να μην την προσμετρά ουσιαστικά σε αυτά, όπως είδαμε ανωτέρω, τόσο στις τελεσίδικες αποφάσεις από τα Ελληνικά Ανώτατα Ειδικά Δικαστήρια, όσο και από αυτές του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
Όταν προσερχόμαστε για να ψηφίσουμε στο εκλογικό κέντρο, μας δίνουν μια σειρά ψηφοδελτίων από όλα τα συμμετέχοντα στις εκλογές κόμματα και ένα λευκό ψηφοδέλτιο. Αρχικά λοιπόν αυτό κάτι πρεσβεύει, διότι δίνεται στον ψηφοφόρο και σίγουρα δεν πρεσβεύει το ίδιο με την αποχή, όπως ο εκλογικός νόμος παρανόμως και επί του πρακτέου το εξισώνει … !!! Διότι τότε, είτε κάποιος προσέρχεται και ψηφίζει λευκό, είτε κάθεται σπίτι του, είτε ακόμη και προσέρχεται, αλλά ρίχνει άκυρο, επί της ουσίας είναι όλα το ίδιο πράγμα και μόνον εν’ τύποις αλλάζει η περίπτωση της λευκής ψήφου που θεωρείτε έγκυρη, όμως και ο τυπικός λόγος καταπίπτει αμέσως μετά, διότι μπορεί να θεωρείτε έγκυρο μεν, αλλά ΔΕΝ προσμετρείται δε !!!
Όμως, τα πράγματα δεν πρέπει να είναι έτσι και αυτό το ξεκαθαρίζουν οι τελεσίδικες Δικαστικές αποφάσεις !!! Παρά ταύτα, δυστυχώς στο κομματικοκρατικό σύστημα μας, κάθε τι που δεν είναι κόμμα, απλά δεν πρέπει να υπάρχει, ενώ το σύστημα αυτό έχει το θράσος και την αμετροέπεια, να εντάσσει αυτή την αντιδημοκρατική αντίληψη, εντός ενός αντισυνταγματικού εκλογικού νόμου !!! Η πραγματική λοιπόν, λεύκη ψήφος βάση της Δικαιοσύνης, αλλά και της Δημοσοφίας, αποτελεί την συνειδητή πολιτική επιλογή στο θεσμικό πλαίσιο το οποίο έχει θεσπισθεί με το Σύνταγμα, είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη της από τις συνταγματικές αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της ισότητας της ψήφου, καθώς και από τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της ψήφου στην ελληνική έννομη τάξη, ενώ ουσιαστικά επιθυμεί να εκφράσει την αποκήρυξη όλων υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών και συνεπώς, πρέπει τα λευκά ψηφοδέλτια να προσμετρούνται υποχρεωτικά για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος και τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία, σαν αυτή που δίνει ο σημερινός εκλογικός νόμος, αντιβαίνει προς τις θεμελιώδεις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της ισότητας της ψήφου, και επομένως, είναι αντισυνταγματική και δεν μπορεί να σταθεί. Συνεπώς, ο σημερινός εκλογικός νόμος είναι αντισυνταγματικός και τα δικαστήρια δεν πρέπει να τον εφαρμόζουν (άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος).
Το πόσο κομματικοκρατικό είναι το σημερινό σύστημα μας, μπορεί να το αντιληφθεί κανείς εύκολα, εάν δει το άρθρο 37 παρ.2[30] του Συντάγματος, που καθορίζει τον διορισμό Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, το άρθρο 84[31] του Συντάγματος, που καθορίζει την Εμπιστοσύνη της Βουλής - αρχή της δεδηλωμένης και το άρθρο 69[32] του Συντάγματος, που καθορίζει της αναφορές και την υποχρεωτική απάντηση αυτών.
Το άρθρο 37 παρ.2 του Συντάγματος, επιτάσσει η νέα κυβέρνηση να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Bουλής. Δεν λέει πουθενά, του Λαού, αλλά της Βουλής. Και πως το Σύνταγμα διασφαλίζει ότι η Βουλή εκφράζει τον Λαό, διότι εάν δεν τον εκφράζει, τότε πως η Βουλή δικαιούται να νομιμοποιήσει μια κυβέρνηση ??? Προχωρώντας στο άρθρο 84 του Συντάγματος, που καθορίζει την Εμπιστοσύνη της Βουλής, βλέπουμε μετά λύπης, ότι και εδώ ο «κυρίαρχος» Λαός ως συνήθως, … δεν παραβρίσκεται ουσιαστικά πουθενά !!!
Τέλος, βάση του άρθρου 69 του Συντάγματος, απαγορεύεται ρητά σε Πολίτη που δεν είναι Βουλευτής, να ερωτήσει απευθείας το οτιδήποτε στην Βουλή, με αναφορά του προς αυτήν. Υποτίθεται, ότι θα βρεθεί κάποιος Βουλευτής που θα καταθέσει την αναφορά, μια και πρέπει αυτός να «υπηρετεί» τον Πολίτη … Και εάν δεν βρεθεί ??? Έχουμε αμέτρητες περιπτώσεις, για σοβαρότατα θέματα, που κανείς δεν βρέθηκε να καταθέσει την σχετική ερώτηση, ούτε από την συγκυβέρνηση, αλλά ούτε και από την αντιπολίτευση … Και το χειρότερο όλων είναι, ότι τελικά όσες αναφορές κατατεθήκαν από Βουλευτές, το πλείστον ποτέ δεν απαντήθηκαν, ενώ όφειλαν όλες να έχουν απαντηθεί[33] … !!! Μάλιστα, πολλές από αυτές τις αναφορές, περιείχαν ερωτήσεις πολύ ζωτικές δια ημάς, αλλά και για ολόκληρο τον Λαό, απαντήσεις που εάν είχαν απαντηθεί, θα είχαν στοιχειοθετηθεί μέσα σε άλλα, πολύ πιο γρήγορα η Εθνική προδοσία και τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας … !!! Αυτή η αντισυνταγματική συμπεριφορά, αν μη τι άλλο, είναι ευθεία προσβολή προς την προσωπικότητα κάθε προσφεύγοντα Πολίτη προς την Βουλή, εν μέσω κάποιου Βουλευτή.
Τα τελευταία χρόνια και βάση των αποτελεσμάτων των πολιτικών αποφάσεων της εφαρμογής των απάνθρωπων μνημονίων, ο Λαός έχει αποστραφεί το πολιτικό προσωπικό και το τυπικό νούμερο για Λευκά, Άκυρα και Αποχή, πλησιάζει συνολικά το 40%.
Εάν λοιπόν τώρα, όλοι αυτοί ήξεραν πώς να εκφράσουν την αποστροφή τους, θα έριχναν μόνο λεύκη ψήφο και για την παρακάτω ανάλυση μας, ας υποθέσουμε ότι όλο το 40%, ήταν λεύκη ψήφος … Ας δούμε τώρα, εάν ο εκλογικός νόμος ήταν πραγματικά Συνταγματικός, πως θα έπρεπε να εφαρμοστεί μια τέτοια «λαϊκή βούληση» και «λαϊκή εντολή»??? Λοιπόν, κανονικά θα έπρεπε να μείνουν κενές το 40% των εδρών, ήτοι 120 έδρες (χωρίς το «μπόνους» των 50 εδρών)!!! Ήτοι, οι λευκές ψήφοι θα έπρεπε να λειτουργήσουν, ακριβώς όπως τα ψηφοδέλτια ενός κανονικού κόμματος, που προσμετρούνται για την απόκτηση εδρών από κάποιο κόμμα. Όμως, το άρθρο 51 παρ. 1, ορίζει ότι: «O αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους.» και συνεπώς, η Βουλή δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει, ενώ εάν ακλουθούσε επαναληπτική ψηφοφορία, βάση των ιδίων ποσοστών και πάλι δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα έπρεπε να παρέμβει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διότι σύμφωνα με το άρθρο 30 παρ. 1[34] του Συντάγματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί τον ρυθμιστή του Πολιτεύματος και βάση του Όρκου[35] που έχει δώσει βάση του άρθρου 33 παρ.2 του Συντάγματος και συνυπολογίζοντας τις δυνατότητες[36] που του δίνονται από το άρθρο 37 παρ.3, οφείλει να βρει μια λύση ευρείας αποδοχής για το πρόβλημα αυτό, που όμως να εκφράζει πλήρως την Λαϊκή βούληση …
Η πρόταση μας εδώ είναι τριπλή. Από την μια μεριά θα πρέπει η Λεύκη ψήφος να αντιπροσωπεύεται στην Βουλή με κενές έδρες και να έχει τα ιδία δικαιώματα με αυτά που έχουν τα κανονικά κόμματα, ενώ όσοι δηλώνουν ότι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, θα πρέπει βάση αλλαγής του άρθρου 69 του Συντάγματος (σε κάποια Συνταγματική αναθεώρηση) και με την εποπτεία/ευθύνη του Προέδρου της Βουλής, να έχουν και αυτοί το έννομο συμφέρον και την δυνατότητα, να καταθέτουν αναφορές/ερωτήσεις προς την Βουλή και αυτή να υποχρεούται να τους δίνει απαντήσεις, σαν να ήταν Βουλευτές, μια και οι έδρες που αντιστοιχούν στην Λεύκη ψήφο δεν καταλαμβάνονται από κάποιο συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο, παρά μόνον στους «αγανακτισμένους» από όλο το πολιτικό προσωπικό …
Το δεύτερο θέμα είναι ότι τα πολιτικά πρόσωπα, δεσμεύονται προεκλογικά προφορικά με «υποσχέσεις» προκειμένου να αποσπάσουν την ψήφο, ενώ στην συνέχεια πάρα πολλές φόρες, αυτά που υποσχεθήκαν αποδεικνύονται περίτρανα για μια ακόμη φορά να είναι μια πολιτική εξαπάτηση[37]!!! Καλό και χρησιμότατο θα ήταν, μετά από μια Συνταγματική αλλαγή (σε κάποια Συνταγματική αναθεώρηση) και με την εποπτεία/ευθύνη της Ελληνικής Δικαιοσύνης και του Προέδρου της Δημοκρατίας, όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι συνδυασμοί, να καταθέτουν υποχρεωτικά τις «υποσχέσεις» τους ενυπογράφως και γραπτώς και όχι να λέγονται απλά σαν γενικόλογες προφορικές και άνευ δεσμεύσεων υποσχέσεις, αλλά σαν προγραμματικές δεσμεύσεις με αυστηρή ρήτρα, ότι το κόμμα που θα βγει στην κυβερνητική εξουσία και δεν θα τις τηρήσει και μάλιστα αυστηρά βάση του δηλωθέντος χρονοδιαγράμματος του, να χάνουν αυτομάτως σύσσωμοι οι Βουλευτές του το αξίωμα τους και να προκηρύσσονται άμεσα εκλογές !!! Όλα αυτά τα έγγραφα θα πρέπει να αναρτούνται σε δημόσια ιστοσελίδα, προσβάσιμη σε όλους τους Πολίτες, όπως η «Διαύγεια», τουλάχιστον το αργότερο 3 ημέρες μετά από την επίσημη προκήρυξη εκλογών και θα πρέπει να παραμένουν αναλλοίωτα σε δημόσια θέα, τουλάχιστον για μια 20ετια, μετά το πέρας των εκλογών. Πολιτικός σχηματισμός που δεν θα πράξει τούτο εμπρόθεσμα, ΔΕΝ θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στις επερχόμενες εκλογές και θα αποκλείεται αυτομάτως !!!
Εάν από τις εκλογές προκύψει αντί για μια κυβέρνηση, μια συγκυβέρνηση, τότε τα κόμματα που συμμετέχουν σε αυτή και πριν επισήμως αναλάβουν τα καθήκοντα τους, συνδυάζουν σε ένα κοινό έγγραφο τις προγραμματικές δεσμεύσεις που έχουν κάνει και συναποφασίζουν, πραγματικά ποιες δεσμεύσεις θα τηρήσουν, αφαιρώντας αυτές που τις θεωρούν σαν «κόκκινες γραμμές» και δεν συμφωνούν, προκειμένου ο Ελληνικός Λαός, να γνωρίζει πραγματικά τις δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης, με τις οποίες πλέον θα δεσμεύονται όλα τα κόμματα αυτής (ενώ οι δεσμεύσεις που είχε αρχικά κάνει κάθε κόμμα της συγκυβέρνησης ξεχωριστά, δεν θα ισχύουν πλέον και επισήμως, σαν οι δεσμεύσεις που η μη τήρηση τους προκαλεί έκπτωση των βουλευτών τους) … Δεν επιτρέπεται να προστεθούν νέες δεσμεύσεις από τις ήδη υπάρχουσες, παρά μόνον να εξαιρεθούν οι δεσμεύσεις που θεωρούνται «κόκκινες» γραμμές της συγκυβέρνησης …
Εάν είχαμε μια τέτοια Δημοκρατική ασφαλιστική δικλείδα, ποτέ δεν θα είχαμε μπει στα μνημόνια, διότι ο κ. Γ. Παπανδρέου προεκλογικά ισχυριζόταν ότι: «Λεφτά υπάρχουν» και λίγο μετά μας έβαλε στα μνημόνια, ο κ. Σαμαράς δήλωνε προεκλογικά ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τον κ. Ε. Βενιζέλο και ότι θα μας βγάλει από την καταστροφή των μνημονίων, ενώ μετά τις εκλογές, όχι μόνον συνεργάστηκε και συγκυβέρνησε με τον κ. Ε. Βενιζέλο, αλλά μας έβαλε σε πολύ πιο επώδυνα μνημόνια, κ.τ.λ. Όλοι αυτοί λοιπόν, εάν αυτά που έλεγαν τα είχαν συνυπογράψει, με ρήτρα την άμεση έκπτωση τους, τίποτα από αυτά τα αίσχη που έγιναν δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Η Δημοκρατία απαιτεί, όταν το πολιτικό προσωπικό εκτρέπεται και γίνεται ανεπαρκές ή επικίνδυνο, να αντικαθίσταται άμεσα και πριν καν ολοκληρώσει την θητεία του, ενώ η Πολιτεία οφείλει να θεσπίσει τα απαραίτητα όργανα και τις διαδικασίες για αυτό.
Το τρίτο και τελευταίο που προτείνουμε και θα πρέπει να λειτούργει σε συνδυασμό με τα άλλα δυο ανωτέρω, ενώ και αυτό θέλει Συνταγματική ρύθμιση (σε κάποια Συνταγματική αναθεώρηση), να είναιη σύσταση ενός ελεγκτικού συμβουλίου σε όλη την επικράτεια, από κληρωτούς που θα έχουν εκδηλώσει την επιθυμία τους να συμμετέχουν και σε συνεχή έλεγχο της κυβέρνησης/συγκυβέρνησης, εάν διαπιστώσουν εκτροπή ή επικινδυνότητα από οποιαδήποτε κυβέρνηση/συγκυβέρνηση ή και αντιπολίτευση, να συντάσσουν άμεσα αναφορά με τα στοιχεία τεκμηρίωσης της προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο και εάν η καταγγελία αποδειχτεί ότι ευσταθεί, να εκπίπτουν άμεσα όλοι οι Βουλευτές του κόμματος που είναι υπεύθυνο και να προκηρύσσονται εκλογές άμεσα, εάν το κόμμα αυτό είναι κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση. Το Συμβούλιο αυτό θα μπορεί με πλειοψηφική απόφαση του (9/10 του Σώματος), να πιστοποιεί ότι η Βουλή χαίρει την εμπιστοσύνη του Λαού, σε κάθε περίπτωση που αυτό θα χρειάζεται. Επίσης, σε περίπτωση που μια κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση, ενδιαφερθεί να διευρύνει τις δεσμεύσεις της, θα μπορεί να το κάνει μόνον, εάν και εφ’ όσων το αποδεχτεί με πλειοψηφική απόφαση του το Συμβούλιο (7/10 του Σώματος), αλλιώς θα εκπίπτει αυτομάτως σαν να έχει παραβιάσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Το Συμβούλιο θα απαρτίζεται, από τυχαίους κληρωτούς, από κάθε περιφέρεια, σε αναλογία 2:1 με τους Βουλευτές, ήτοι θα αποτελείται από 1500 άτομα που θα είναι εντεταλμένα με τον έλεγχο και την πιθανή καταγγελία εκτροπής, αλλά απόφαση για έκπτωση θα μπορούν να λάβουν μόνον οι Δικαστές. Τα μέλη του συμβουλίου θα είναι κληρωτά και η θητεία τους θα είναι το ¼ της θητείας των Βουλευτών , ήτοι θα αντικαθίστανται κάθε έτος. Οποιοσδήποτε που δεν στερείται τα πολιτικά του δικαιώματα, μπορεί να δηλώσει ότι τον ενδιαφέρει να μπει σε κλήρωση, για μια θέση στο συμβούλιο. Κανείς από τα μέλη αυτού του συμβουλίου δεν θα μπορούν να έχουν πάνω από μια θητεία, ανά μια θητεία του Βουλευτού, ήτοι μια θητεία ανά τετραετία !!! Προκειμένου να διενεργήσουν σωστά το ελεγκτικό τους έργο, θα έχουν πρόσβαση σε πράγματα, που ο κοινός Πολίτης δεν θα μπορεί να έχει και για τον λόγο αυτό ο Όρκος προς την Πατρίδα και το Έθνος είναι απαραίτητος.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε, οι προτάσεις μας, να βρουν την κατάλληλη απήχηση και για πρώτη φορά να φτιαχτεί ένας εκλογικός νόμος και μια Βουλή, απόλυτα Συνταγματική, χωρίς οι Βουλευτές να μπορούν να κάνουν για μια τετραετία ότι θέλουν ανεξέλεγκτα, αλλά ακριβώς αυτό για το οποίο ψηφιστήκαν !!!
Φυσικά, προαπαιτούμενα για όλα τα ανωτέρω είναι η κατάργηση ή η σωστή εφαρμογή[38] τουάρθρου 86 του Συντάγματος και του συναγόμενου ν. 3126/2003 περί «Ποινικής ευθύνης Υπουργών», ενώ θα πρέπει να αποκατασταθούν οι τρεις ανεξάρτητοι πυλώνες της Δημοκρατίας, ήτοι η Νομοθετική, η Εκτελεστική και η Δικαστική εξουσία και να διασφαλιστεί Συνταγματικά η πλήρης ανεξαρτησία τους. Τέλος, να θεσπιστεί ασυμβίβαστο του Κυβερνητικού στελέχους και του νομοθέτη, ενώ στην Δικαιοσύνη θα πρέπει να διασφαλιστεί η πλήρης ανεξαρτησία Εισαγγελέων[39] και Δικαστών[40] .
Μασσέλος Ν. Ιωάννης
25 - 1 - 2015
Επισυναπτώμενα:
[1] Το άρθρο 77 του Συντάγματος, καθορίζει την Αυθεντική Ερμηνεία των Νόμων:
«1. H αυθεντική ερμηνεία των νόμων ανήκει στη νομοθετική λειτουργία.
2. Nόμος που δεν είναι πράγματι ερμηνευτικός ισχύει μόνο από τη δημοσίευσή του.»
[2] Άσχετα, με το εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με την μορφή του Πολιτεύματος, αυτή είναι η ισχύουσα σήμερα και βάση Συντάγματος.
[3] Είναι το «Δήμος-κρατείν», που ίσχυε στην Αρχαία Ελλάδα …
[4] Παραδείγματος χάριν, όλοι γνωρίζουν σήμερα, ότι δυστυχώς επί του πρακτέου δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι ανεξάρτητοι πυλώνες που η Δημοκρατία απαιτεί, ήτοι τις τρεις ανεξάρτητες εξουσίες (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική), ενώ αυτές εμμέσως πλην σαφώς, δυστυχώς πλέον ελέγχονται από τις κυβερνήσεις.
[5] Το άρθρο 4 παρ.2 του Συντάγματος, καθορίζει την Ισότητα των Ελλήνων, άρα και την ισότητα του βάρους της ψήφου των Ελλήνων και των Ελληνίδων:
«Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.»
[6] Το άρθρο 52 του Συντάγματος, καθορίζει την Ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης:
«H ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Nόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής.»
[7] Το άρθρο 51 του Συντάγματος, καθορίζει την εκλογή των βουλευτών και το εκλογικό δικαίωμα:
«1. O αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους.
2. Oι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος.
3. Oι βουλευτές εκλέγονται με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα, όπως νόμος ορίζει. O νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα.
**4. Oι βουλευτικές εκλογές διενεργούνται ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Επικράτεια. Νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια. Ως προς τους εκλογείς αυτούς η αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο, εφόσον η καταμέτρηση και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διενεργείται όποτε αυτό γίνεται και σε ολόκληρη την Επικράτεια.
**5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.»
[8] Το άρθρο 53 παρ.1 του Συντάγματος, καθορίζει την βουλευτική περίοδο:
«Oι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών. Mόλις λήξει η βουλευτική περίοδος, με προεδρικό διάταγμα, που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο, διατάσσεται η διενέργεια γενικών βουλευτικών εκλογών μέσα σε τριάντα ημέρες και η σύγκληση της νέας Bουλής σε τακτική σύνοδο μέσα σε άλλες τριάντα ημέρες από αυτές.»
[9] (Βλ.http://olympia.gr/2012/05/08/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%87%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF/)
[10] (Βλ. ενδεικτικά κάποια ΦΕΚ «νομιμοποιήσεων», από την καταγγελία της συμπολίτισσας μας κας. Σαλεμή, προς το διεθνές Δικαστήριο: «Παράνομες Ελληνοποιήσεις»)
[11] (Βλ. ΣτΕ 350/2011 – Αντισυνταγματικό το δικαίωμα ψήφου σε αλλοδαπούς:
και Απόφαση Συμβουλίου Επικρατείας (Ολομ.) 460/2013 – Ιθαγένεια, ψήφος αλλοδαπών κλπ:
[12] (Βλ. http://www.kathimerini.gr/797941/article/epikairothta/ellada/ektos-eklogikwn-katalogwn-100000-neoi-yhfoforoi)
[13] (Βλ. http://www.star.gr/Pages/Politiki.aspx?art=260656&artTitle=ti_tha_psifisoun_oi_neoi_stis_25_ianouariou_kai_giati)
[18] Βλ. Προσφυγή κ. Ν. Νικολόπουλου για τις στημένες δημοσιοποιήσεις … http://www.patrastimes.gr/arthro.php?id=83790
[19] Μάλιστα, το κράτος, που βάση του άρθρου 5Α παρ. 2 : «Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19.», κανονικά υποχρεούται να μην ανέχεται καμία φίμωση και πουθενά, αλλά αντιθέτως προεκλογικά σιωπεί και συναινεί !!!
[20] Το άρθρο 54 του Συντάγματος, καθορίζει το Εκλογικό σύστημα, τις εκλογικές περιφέρειες και τους βουλευτές Επικρατείας:
«**1. Το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
**2. O αριθμός των βουλευτών κάθε εκλογικής περιφέρειας ορίζεται με προεδρικό διάταγμα, με βάση το νόμιμο πληθυσμό της περιφέρειας που προκύπτει, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, από τους εγγεγραμμένους στα οικεία δημοτολόγια, όπως νόμος ορίζει. Τα αποτελέσματα της απογραφής θεωρείται ότι έχουν δημοσιευθεί με βάση τα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας μετά την πάροδο ενός έτους από την τελευταία ημέρα διεξαγωγής της.
3. Mέρος της Bουλής, όχι μεγαλύτερο από το ένα εικοστό του όλου αριθμού των βουλευτών, μπορεί να εκλέγεται ενιαίως σε ολόκληρη την Eπικράτεια, σε συνάρτηση με τη συνολική εκλογική δύναμη του κάθε κόμματος στην Eπικράτεια, όπως νόμος ορίζει.»
Βάση του ανωτέρω άρθρου, ο ισχύων εκλογικός νόμος είναι ο νόμος 3231/2004 "Eκλογή βουλευτών", όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο 3636/2008. Σημειώνεται ότι η νομοθεσία περί εκλογής βουλευτών εντοπίζεται σε πληθώρα νόμων, οι οποίοι βρίσκονται κωδικοποιημένοι σε ενιαίο κείμενο, που περιλαμβάνεται στο Π.Δ. 26/2012 (ΦΕΚ 57 Α΄/15 Μαρτίου 2012)
(Βλ. http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/PD%2026-2012.pdf)
Βάση του τελευταίου Π.Δ. 26/2012 και στο κεφάλαιο ΙΑ΄, άρθρο 98, παρ. 8:
«Κατά την αληθή έννοια των διατάξεων της παρ.4 του παρόντος άρθρου και των άρθρων 99 και 100, κατά τη σύνταξη, ανά εκλογική περιφέρεια, των πινάκων αποτελεσμάτων από τα αρμόδια δικαστήρια, κατά την κατανομή των εδρών, καθώς και για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου, τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα.»
[21] (Βλ. https://sporos28.files.wordpress.com/2012/04/ceb5ceb4ceb1ceb4-ceb3ceb9ceb1-cf85cf80cebfceb8ceb5cf83ceb7-ceb1ceb5ceb4-12-20051.pdf)
[24] Επίσης, εδώ πρέπει να τονιστεί ότι αυτή η «αγνή» μορφή της Δημοκρατίας, απαιτεί την άμεση εμπλοκή των Πολιτών με τα κοινά. Όμωςδυστυχώς σήμερα, ο Λαός δεν αποτελείται 100% από Πολίτες και μάλιστα επί της ουσίας μόνον ένα μικρό ποσοστό μπορεί να θεωρηθούν σκεπτόμενοι, υπεύθυνοι και συνειδητοποιημένοι Πολίτες (και μπορούν να αναγνωριστούν μόνον από το έργο και τις πράξεις τους προς την Πολιτεία), διότι κάποιοι κυβερνώντες χρόνια τώρα φρόντισαν επιμελώς, να μην έχει ο Έλληνας την απαραίτητη μόρφωση, προκειμένου να γνωρίζει το ΠΩΣ να σκέπτεται και όχι ΤΙ να σκέπτεται, ενώ σχεδόν όλη η σημερινή συμπεριφορά του, οι αποφάσεις του και οι αντιδράσεις του, είναι βασισμένα όχι στην λογική, αλλά στα ένστικτα και στην μίμηση του περιβάλλοντος του, που είναι πλήρως ελεγχόμενο από τα ΜΜΕ. Έτσι, η εφαρμογή της «άμεσης» Δημοκρατίας, ακριβώς στα πρότυπα της Αρχαίας Ελλάδας σήμερα, ενέχει σοβαρότατους κινδύνους και μπορεί τελικά αντί για «άμεση» Δημοκρατία, τελικά να έχουμε «άμεση» ασυνεννοησία και οχλοκρατία. Πάντως, η υποχρέωση κάθε υγιούς Πολιτείας είναι να μετατρέψει τον Λαό σε Πολίτες, όπως ορίζει ρητά και το άρθρο 2 παρ.1 του Συντάγματος, που καθορίζει τις Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας: «O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.».
[25] Υπάρχει πρόταση για ένα τέτοιο εκλογικό σύστημα, στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης πρότασης για μια υγιή καθ’ όλα Πολιτεία (που σύντομα θα κυκλοφορήσει σε σύγγραμμα από τον ιστότοπο του IRI WOLF … http://iriwolf.blogspot.gr/), που θα ήταν αδιάβλητο και αδιαμφισβητήσιμο, όπως υπάρχει και πρόταση για διόρθωση του υπάρχοντος εκλογικού και ελεγκτικού συστήματος, προσαρμοσμένο πλήρως στα σημερινά πραγματικά δεδομένα της Χώρας και τα παρεχόμενα στοιχεία και «προτάσεις» εδώ, είναι βάση της πρότασης αυτής, χωρίς να υποστηρίζουμε ότι είναι η μόνη πρόταση βελτίωσης …
[26] Εάν κάνουμε ένα πρόχειρο υπολογισμό, θεωρώντας ότι οι 300 έδρες αντικατοπτρίζουν το σύνολο των Ελλήνων ψηφοφόρων, το 16,7% είναι μια σοβαρότατη αλλοίωση, μια που τα κόμματα που σχηματίζουν τελικά κυβέρνηση, τα τελευταία χρόνια, λαμβάνουν σε πραγματικό αριθμό ψήφων μόλις 15 – 30% από τον συνολικό αριθμό των ενεργών Ελλήνων ψηφοφόρων, με ποιο σύνηθες το 15% !!! Συνεπώς, το παράνομο «μπόνους» των 50 εδρών, ουσιαστικά σχεδόν υπερδιπλασιάζει την δύναμη του πρώτου κόμματος στην Βουλή, τελείως αντίθετα με αυτό που προστάζει η «λαϊκή εντολή» !!!
[27] Ουσιαστικά δεν μετράνε στα έγκυρα και έτσι, ενισχύουν πλασματικά τα δυνατά κόμματα …
[29] Και φυσικά τόσο το πολιτικό προσωπικό, όσο και τα εμπλεκόμενα με αυτούς ΜΜΕ, φροντίζουν επιμελώς, να μην μάθει κανείς την αλήθεια.
[30] Το άρθρο 37 παρ.2 του Συντάγματος, καθορίζει τον διορισμό Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης:
«Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Bουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Aν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή για να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού Kυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Bουλής.»
[31] Το άρθρο 84 του Συντάγματος, καθορίζει την Εμπιστοσύνη της Βουλής - αρχή της δεδηλωμένης:
«1. H Kυβέρνηση οφείλει να έχει την εμπιστοσύνη της Bουλής. Mέσα σε δεκαπέντε ημέρες από την ορκωμοσία του Πρωθυπουργού, η Kυβέρνηση υποχρεούται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης της Bουλής και μπορεί να τη ζητεί και οποτεδήποτε άλλοτε. H Bουλή, αν έχουν διακοπεί οι εργασίες της κατά το σχηματισμό της Kυβέρνησης, καλείται μέσα σε δεκαπέντε ημέρες να αποφανθεί για την πρόταση εμπιστοσύνης.
2. H Bουλή μπορεί με απόφασή της να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την Kυβέρνηση ή από μέλος της. Πρόταση δυσπιστίας μπορεί να υποβληθεί μόνο μετά την πάροδο εξαμήνου αφότου η Bουλή απέρριψε πρόταση δυσπιστίας.
H πρόταση δυσπιστίας πρέπει να είναι υπογραμμένη από το ένα έκτο τουλάχιστον των βουλευτών και να περιλαμβάνει σαφώς τα θέματα για τα οποία θα διεξαχθεί η συζήτηση.
3. Kατ' εξαίρεση μπορεί να υποβληθεί πρόταση δυσπιστίας και πριν από την πάροδο εξαμήνου, αν είναι υπογραμμένη από την πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
4. H συζήτηση για την πρόταση εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας αρχίζει μετά δύο ημέρες από την υποβολή της σχετικής πρότασης, εκτός αν η Kυβέρνηση, σε περίπτωση πρότασης δυσπιστίας, ζητήσει να αρχίσει αμέσως η συζήτηση, η οποία δεν μπορεί να παραταθεί πέρα από τρεις ημέρες από την έναρξή της.
5. H ψηφοφορία για την πρόταση εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας διεξάγεται αμέσως μόλις τελειώσει η συζήτηση, μπορεί όμως να αναβληθεί για σαράντα οκτώ ώρες, αν το ζητήσει η Kυβέρνηση.
6. Πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή, αν δεν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία όμως δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών.
Πρόταση δυσπιστίας γίνεται δεκτή, μόνο αν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
7. Kατά την ψηφοφορία για τις πιο πάνω προτάσεις ψηφίζουν οι Yπουργοί και Yφυπουργοί που είναι μέλη της Bουλής.»
[32] Το άρθρο 69 του Συντάγματος, καθορίζει της αναφορές και την υποχρεωτική απάντηση αυτών:
«Kανένας δεν εμφανίζεται στη Bουλή αυτόκλητος για να αναφέρει ο,τιδήποτε προφορικά ή εγγράφως. Oι αναφορές παρουσιάζονται από βουλευτή ή παραδίδονται στον Πρόεδρο. H Bουλή έχει δικαίωμα να αποστέλλει τις αναφορές που της απευθύνονται στους Yπουργούς και τους Yφυπουργούς, οι οποίοι υποχρεούνται να δίνουν διευκρινίσεις όποτε τους ζητηθούν.»
[33] Σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής, ως μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου, μεταξύ των άλλων είναι:
- Η αναφορά (άρθρο 125) όταν: «Καθένας ή πολλοί μαζί μπορούν να απευθύνουν εγγράφως και επωνύμως παράπονα ή αιτήματα στη Βουλή των Ελλήνων. Οι Βουλευτές μπορούν, εάν το επιθυμούν, να υιοθετήσουν τις αναφορές αυτές. Ο Υπουργός είναι υποχρεωμένος, εντός είκοσι πέντε ημερών, να απαντήσει στην αναφορά» (Αναφορά, άρθρο 125) και
- Οι ερωτήσεις (άρθρα 126 – 128 Β) όταν: «Οι Βουλευτές μπορούν να απευθύνουν εγγράφως στους Υπουργούς ερωτήσεις για οποιαδήποτε δημόσια υπόθεση, οι οποίες σκοπούν στην ενημέρωση της Βουλής σχετικά με την υπόθεση αυτή. Οι Υπουργοί οφείλουν να απαντούν εγγράφως στους ερωτώντες Βουλευτές εντός είκοσι πέντε ημερών. Σε κάθε περίπτωση, στην αρχή μιας συνεδρίασης κάθε εβδομάδα εγγράφονται στην ημερήσια διάταξη της Βουλής και συζητούνται αναφορές και ερωτήσεις.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑ ΕΝΤΟΣ 25 ΗΜΕΡΩΝ !!!
[34] Άρθρο 30 παρ. 1 του Συντάγματος:
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του Πολιτεύματος. Εκλέγεται από τη Βουλή για περίοδο πέντε ετών, όπως ορίζεται στα άρθρα 32 και 33.»
[35] Άρθρου 33 παρ.2 του Συντάγματος:
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής τον ακόλουθο όρκο:
“Ορκίζομαί στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού”.»
[36] Άρθρο 37 παρ.3:
«Αν δεν διαπιστωθεί αυτή η δυνατότητα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος και εάν δεν τελεσφορήσει και αυτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος. Κάθε διερευνητική εντολή ισχύει για τρεις ημέρες. Αν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή.»
[37] Και φυσικά, κατόπιν των εκλογών (μετά δηλαδή, από την απομάκρυνση εκ’ του … «ταμείου», που ουδέν λάθος αναγνωρίζεται …), όταν ο Λαός θα έχει εξαγριωθεί με τα νέα μέτρα ή με ένα νέο μνημόνιο ή με τις αλλαγές που θα συμβούν ετσιθελικά σε Εθνικό και τοπικό επίπεδο και θα ζητά τον λόγο, οι δοσίλογοι κυβερνώντες, απλά θα τους πουν: «Μα πως κυβερνάμε εμείς, μόνοι μας … ??? Εσείς δεν μας ψηφίσατε … ??? Εσείς και μόνον που ψηφίσατε, ότι και να ψηφίσατε, μας νομιμοποιήσατε μάλιστα με την παρουσία σας, τόσο για το «εξαιρετικό» κράτος μας, όσο και για τις διαδικασίες που συνήθως ακολουθούμε … » και συνεχώς, όσο η Δημοκρατία χάνεται, δυστυχώς, τόσο περισσότερο αυτοί, ψηφίζουν για εμάς, … χωρίς ουσιαστικά εμάς …!!! Και εμείς, αφελώς σκεπτόμενοι, πιστεύοντας ότι με την ψήφο μας θα αλλάξουμε την χούντα – μέσα σε μια χούντα, δεν συνειδητοποιούμε το αυτονόητο … Ότι δηλαδή, όσο πιο πολύ ψηφίζουμε για να τους διώξουμε, τόσο πιο πολύ δυστυχώς τους νομιμοποιούμε και τους δίνουμε άφεση αμαρτιών …
[38] Βάση των αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Στρασβούργου, που έχει τελεσίδικα αποφασίσει, ότι αυτά εφαρμόζονται υπέρ των Υπουργών, μόνον για την προστασία του λόγου και της ψήφου και επουδενί για την προστασία τους από άλλες αξιόποινες πράξεις, όπως η εσχάτη προδοσία, τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, κ.τ.λ. Εκεί, ΔΕΝ απαιτείται καμία άδεια από την Βουλή, προκειμένου να ασκηθούν διώξεις !!!
[39] Ιδανικά, ευχής έργο θα ήταν να είναι Αιρετοί από τον Λαό …
[40] Ιδανικά, ευχής έργο θα ήταν να είναι Επαγγελματίες στο δίκαιο που εκδικάζουν …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου