Δευτέρα 31 Μαΐου 2021

Ψήφισμα 2361 του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο εμβολιασμός για τον Covid-19 ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός!

 

Ψήφισμα 2361 του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο εμβολιασμός για τον Covid-19 ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός!

Ευρωπαικό ψήφισμα

Συμβούλιο της Ευρώπης

Κοινοβουλευτική Συνέλευση

Εμβόλια Covid-19: ηθικά, νομικά και πρακτικά ζητήματα

Ψήφισμα 2361 (2021)

7.3.1 Διασφαλίζει ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν πιέζεται πολιτικά, κοινωνικά ή με άλλο τρόπο να εμβολιαστεί, εάν δεν το επιθυμεί.

7.3.2 Διασφαλίζει ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή επειδή δεν θέλει να εμβολιαστεί.

7.5.2 χρησιμοποιεί πιστοποιητικά εμβολιασμού ΜΟΝΟ για τον καθορισμένο σκοπό παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου, των πιθανών παρενεργειών και των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Συγγραφέας: Κοινοβουλευτική Συνέλευση

Προέλευση Συζήτηση της συνέλευσης στις 27 Ιανουαρίου 2021 (5η συνεδρίαση) (βλ . Έγγρ. 15212 , έκθεση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, εισηγήτρια: κα Jennifer De Temmerman). Κείμενο που εγκρίθηκε από τη Συνέλευση στις 27 Ιανουαρίου 2021 (5η συνεδρίαση).

=============================================================================================

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

=============================================================================================

Εμβόλια Covid-19: ηθικά, νομικά και πρακτικά ζητήματα

Ψήφισμα 2361 (2021)

Συγγραφέας: Κοινοβουλευτική Συνέλευση

Προέλευση Συζήτηση της συνέλευσης στις 27 Ιανουαρίου 2021 (5η συνεδρίαση) (βλ . Έγγρ. 15212 , έκθεση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, εισηγήτρια: κα Jennifer De Temmerman). Κείμενο που εγκρίθηκε από τη Συνέλευση στις 27 Ιανουαρίου 2021 (5η συνεδρίαση).

1 Η πανδημία του Covid-19, μια μολυσματική ασθένεια που προκλήθηκε από το νέο coronavirus SARS-CoV-2, προκάλεσε πολλά δεινά το 2020. Μέχρι τον Δεκέμβριο, έχουν καταγραφεί περισσότερα από 65 εκατομμύρια περιστατικά παγκοσμίως και έχουν χάσει πάνω από 1,5 εκατομμύρια ζωές . Το βάρος της νόσου της ίδιας της πανδημίας, καθώς και τα μέτρα δημόσιας υγείας που απαιτούνται για την καταπολέμησή της, έχουν καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία, θέτοντας γυμνά προϋπάρχοντα σφάλματα και ανισότητες (συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη) και προκαλώντας ανεργία, οικονομικά παρακμή και φτώχεια.

Η ταχεία ανάπτυξη παγκόσμιων ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων κατά του Covid-19 θα είναι απαραίτητη προκειμένου να περιοριστεί η πανδημία, να προστατευθούν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, να σωθούν ζωές και να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση των παγκόσμιων οικονομιών. Παρόλο που οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις, όπως η φυσική απόσταση, η χρήση προσώπων, το συχνό πλύσιμο των χεριών, καθώς και οι διακοπές λειτουργίας και οι κλειδαριές, βοήθησαν στην επιβράδυνση της εξάπλωσης του ιού, τα ποσοστά μόλυνσης αυξάνονται τώρα ξανά στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Πολλά κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης βιώνουν ένα δεύτερο κύμα που είναι χειρότερο από το πρώτο, ενώ οι πληθυσμοί τους αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερο «πανδημική κόπωση» και αισθάνονται υποκινημένοι σχετικά με την παρακολούθηση συνιστώμενων συμπεριφορών για την προστασία τους και άλλων από τον ιό.

3 Ακόμα και τα ταχέως αναπτυσσόμενα, ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια, ωστόσο, δεν αποτελούν άμεση πανάκεια. Μετά την εορταστική περίοδο στα τέλη του έτους 2020 και στις αρχές του 2021, με τις παραδοσιακές εσωτερικές συγκεντρώσεις, τα ποσοστά μόλυνσης πιθανότατα θα είναι πολύ υψηλά στα περισσότερα κράτη μέλη. Επιπλέον, οι Γάλλοι γιατροί έχουν συσχετιστεί επιστημονικά μεταξύ των θερμοκρασιών εξωτερικού χώρου και του ποσοστού επίπτωσης της νόσου σε νοσηλεία και θανάτους. Τα εμβόλια αναμφίβολα δεν θα είναι επαρκή για να μειώσουν σημαντικά τα ποσοστά μόλυνσης αυτόν τον χειμώνα – ιδίως όταν λαμβάνεται υπόψη ότι η ζήτηση ξεπερνά κατά πολύ την προσφορά. Έτσι, μια ομοιότητα της «κανονικής ζωής» δεν θα μπορεί να συνεχιστεί ακόμη και στις καλύτερες περιστάσεις μέχρι τα μέσα έως τα τέλη του 2021 το νωρίτερο.

4 Για να είναι αποτελεσματικά τα εμβόλια, η επιτυχής χρήση τους και η επαρκής πρόσληψη θα είναι καθοριστικής σημασίας. Ωστόσο, η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται τα εμβόλια μπορεί να είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί η πρόκληση για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης σε αυτά. Απαιτείται επίσης δίκαιη ανάπτυξη εμβολίων Covid-19 για να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Εάν δεν είναι αρκετά ευρέως διανεμημένα σε μια χώρα που έχει πληγεί σοβαρά, τα εμβόλια καθίστανται αναποτελεσματικά για τον περιορισμό της παλίρροιας της πανδημίας. Επιπλέον, ο ιός δεν γνωρίζει σύνορα και, επομένως, είναι προς το συμφέρον κάθε χώρας να συνεργαστεί για την εξασφάλιση παγκόσμιας ισότητας στην πρόσβαση στα εμβόλια Covid-19. Η διστακτικότητα των εμβολίων και ο εθνικισμός εμβολίων έχουν την ικανότητα να εκτροχιάσουν την μέχρι στιγμής εκπληκτικά γρήγορη και επιτυχημένη προσπάθεια εμβολιασμού Covid-19,επιτρέποντας τη μετάλλαξη του ιού SARS-CoV-2 και συνεπώς αμβλύ το πιο αποτελεσματικό μέσο στον κόσμο κατά της πανδημίας μέχρι στιγμής.

5 Επομένως, απαιτείται διεθνής συνεργασία περισσότερο από ποτέ για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη, κατασκευή και δίκαιη και δίκαιη διανομή εμβολίων Covid-19. Το πρόγραμμα κατανομής εμβολίων Covid-19, επίσης γνωστό ως COVAX, είναι η κορυφαία πρωτοβουλία για την παγκόσμια κατανομή εμβολίων. Υπό την ηγεσία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ), της Συμμαχίας Εμβολίων (Gavi) και του Συνασπισμού για Καινοτομίες Επιδημιακής Προετοιμασίας (CEPI), η πρωτοβουλία αντλεί χρηματοδότηση από τις υποψήφιες χώρες για την υποστήριξη της έρευνας, ανάπτυξης και κατασκευής ενός ευρέος φάσματος Covid -19 εμβόλια και διαπραγμάτευση των τιμών τους. Θα χρειαστεί επίσης επαρκής διαχείριση εμβολίων και εφοδιαστική αλυσίδα εφοδιασμού, που απαιτούν διεθνή συνεργασία και προετοιμασίες από τα κράτη μέλη, προκειμένου να χορηγηθούν τα εμβόλια κατά του ιού με ασφαλή και δίκαιο τρόπο. Από την άποψη αυτή,η Κοινοβουλευτική Συνέλευση εφιστά την προσοχή στην καθοδήγηση των χωρών σχετικά με την ετοιμότητα του προγράμματος, την εφαρμογή και τη λήψη αποφάσεων σε επίπεδο χώρας που έχει αναπτύξει η ΠΟΥ.

6 Τα κράτη μέλη πρέπει ήδη να προετοιμάσουν τις στρατηγικές ανοσοποίησης για να κατανείμουν τις δόσεις με ηθικό και δίκαιο τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης σχετικά με το ποιες ομάδες πληθυσμού θα δώσουν προτεραιότητα στα αρχικά στάδια όταν η προσφορά είναι μικρή, και πώς να επεκτείνει τον εμβολιασμό ως διαθεσιμότητα ενός ή περισσότερων Covid- Βελτιώνει 19 εμβόλια. Οι βιοηθικοί και οι οικονομολόγοι συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι άτομα άνω των 65 ετών και άτομα κάτω των 65 ετών με υποκείμενες παθήσεις υγείας τα θέτουν σε υψηλότερο κίνδυνο σοβαρής ασθένειας και θανάτου, εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας (ειδικά εκείνοι που συνεργάζονται στενά με άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου ), και στα άτομα που εργάζονται σε βασικές υποδομές ζωτικής σημασίας θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα πρόσβαση στον εμβολιασμό. Τα παιδιά, οι έγκυες γυναίκες και οι θηλάζουσες μητέρες, για τις οποίες δεν έχει εγκριθεί μέχρι τώρα κανένα εμβόλιο, δεν πρέπει να λησμονούνται.

7 Επιστήμονες έχουν κάνει αξιοσημείωτη δουλειά σε χρόνο ρεκόρ. Τώρα εναπόκειται στις κυβερνήσεις να ενεργήσουν. Η Συνέλευση υποστηρίζει το όραμα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ότι ένα εμβόλιο Covid-19 πρέπει να είναι παγκόσμιο δημόσιο αγαθό. Η ανοσοποίηση πρέπει να είναι διαθέσιμη σε όλους, παντού. Συνεπώς, η Συνέλευση καλεί τα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Ένωση:

7.1 σχετικά με την ανάπτυξη εμβολίων Covid-19:

7.1.1 διασφαλίζει υψηλής ποιότητας δοκιμές που είναι ορθές και διεξάγονται με ηθικό τρόπο σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη βιοϊατρική (ETS No. 164, Σύμβαση του Οβιέδο) και το Πρόσθετο Πρωτόκολλό της σχετικά με τη Βιοϊατρική Έρευνα (CETS No. 195), και τα οποία περιλαμβάνουν σταδιακά παιδιά, έγκυες γυναίκες και θηλάζουσες μητέρες ·

7.1.2 διασφαλίζει ότι οι ρυθμιστικοί φορείς που είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση και την έγκριση εμβολίων κατά του Covid-19 είναι ανεξάρτητοι και προστατευμένοι από την πολιτική πίεση ·

7.1.3 διασφαλίζει ότι τηρούνται τα σχετικά ελάχιστα πρότυπα ασφάλειας, αποτελεσματικότητας και ποιότητας των εμβολίων ·

7.1.4 εφαρμόζουν αποτελεσματικά συστήματα παρακολούθησης των εμβολίων και της ασφάλειάς τους μετά τη διάθεσή τους στον γενικό πληθυσμό, με σκοπό επίσης την παρακολούθηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεών τους ·

7.1.5 θέσπισε ανεξάρτητα προγράμματα αποζημίωσης εμβολίων για την εξασφάλιση αποζημίωσης για αδικαιολόγητες βλάβες και βλάβες που οφείλονται στον εμβολιασμό

7.1.6 δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην πιθανή ανταλλαγή πληροφοριών από στελέχη φαρμακευτικών προϊόντων ή φαρμακευτικές εταιρείες που εμπλουτίζονται αδικαιολόγητα με δημόσια έξοδα, εφαρμόζοντας τις συστάσεις που περιέχονται στο ψήφισμα 2071 (2015) για τη δημόσια υγεία και τα συμφέροντα της φαρμακευτικής βιομηχανίας: πώς να εγγυηθείτε υπεροχή των συμφερόντων της δημόσιας υγείας;

7.1.7 ξεπεράσει τα εμπόδια και τους περιορισμούς που απορρέουν από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η ευρεία παραγωγή και διανομή εμβολίων σε όλες τις χώρες και σε όλους τους πολίτες ·

7.2 σχετικά με τη χορήγηση εμβολίων Covid-19:

7.2.1 διασφαλίζει τον σεβασμό της αρχής της δίκαιης πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 της Σύμβασης του Οβιέδο στα εθνικά σχέδια κατανομής εμβολίων, διασφαλίζοντας ότι τα εμβόλια Covid-19 είναι διαθέσιμα στον πληθυσμό ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκείας, ή κοινωνικοοικονομική κατάσταση, ικανότητα πληρωμής, τοποθεσία και άλλοι παράγοντες που συχνά συμβάλλουν στις ανισότητες εντός του πληθυσμού ·

7.2.2 ανάπτυξη στρατηγικών για την ορθή διανομή εμβολίων Covid-19 εντός των κρατών μελών, λαμβάνοντας υπόψη ότι η προσφορά θα είναι αρχικά χαμηλή και θα προετοιμάζεται για τον τρόπο επέκτασης των προγραμμάτων εμβολιασμού όταν επεκτείνεται η προσφορά · ακολουθήστε τις συμβουλές ανεξάρτητων εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών επιτροπών και θεσμών βιοηθικής, καθώς και της ΠΟΥ, για την ανάπτυξη αυτών των στρατηγικών ·

7.2.3 διασφαλίζει ότι τα άτομα εντός των ίδιων ομάδων προτεραιότητας αντιμετωπίζονται ισότιμα, με ιδιαίτερη προσοχή στα πιο ευάλωτα άτομα, όπως τα ηλικιωμένα άτομα, τα άτομα με υποκείμενες καταστάσεις και τους εργαζομένους στον τομέα της υγείας, ειδικά εκείνα που συνεργάζονται στενά με άτομα που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο ομάδες, καθώς και άτομα που εργάζονται σε βασικές υποδομές και δημόσιες υπηρεσίες, ιδίως σε κοινωνικές υπηρεσίες, δημόσιες συγκοινωνίες, επιβολή νόμου και σχολεία, καθώς και σε άτομα που εργάζονται σε λιανική ·

7.2.4 προωθεί την ισότητα στην πρόσβαση στα εμβόλια Covid-19 μεταξύ χωρών με την υποστήριξη διεθνών προσπαθειών όπως η Πρόσβαση στο Covid-19 Tools Accelerator (ACT Accelerator) και η Διευκόλυνση COVAX.

7.2.5 αποφύγετε να αποθηκεύσετε εμβόλια Covid-19 που υπονομεύουν την ικανότητα άλλων χωρών να προμηθεύονται εμβόλια για τους πληθυσμούς τους, να διασφαλίζουν ότι το απόθεμα δεν μεταφράζεται σε κλιμακούμενες τιμές εμβολίων από εκείνους που αποθηκεύουν σε εκείνους που δεν μπορούν, διεξάγουν έλεγχο και δέουσα επιμέλεια για να διασφαλίσουν ταχεία ανάπτυξη εμβολίων στο ελάχιστο κόστος με βάση την ανάγκη να μην ισχύουν στην αγορά ·

7.2.6 διασφαλίζει ότι κάθε χώρα είναι σε θέση να εμβολιάσει τους εργαζομένους στον τομέα της υγείας και τις ευάλωτες ομάδες τους προτού διατεθεί ο εμβολιασμός σε ομάδες χωρίς κίνδυνο και, ως εκ τούτου, εξετάστε το ενδεχόμενο να δώσετε δόσεις εμβολίου ή να αποδεχτείτε ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε χώρες που δεν έχουν ακόμη να το πράξει, έχοντας κατά νου ότι μια δίκαιη και δίκαιη κατανομή δόσεων εμβολίου σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την καταπολέμηση της πανδημίας και τη μείωση των σχετικών κοινωνικοοικονομικών επιβαρύνσεων ·

7.2.7 διασφαλίζει ότι τα εμβόλια Covid-19 των οποίων η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα έχει τεκμηριωθεί είναι προσιτά σε όλους όσους τα απαιτούν στο μέλλον, προσφεύγοντας, όπου απαιτείται, σε υποχρεωτικές άδειες με αντάλλαγμα την καταβολή των δικαιωμάτων ·

7.3 σχετικά με την εξασφάλιση υψηλής πρόσληψης εμβολίου:

7.3.1 διασφαλίζει ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν πιέζεται πολιτικά, κοινωνικά ή με άλλο τρόπο να εμβολιαστεί, εάν δεν το επιθυμεί.

7.3.2 διασφαλίζει ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή επειδή δεν θέλει να εμβολιαστεί.

7.3.3 λαμβάνει έγκαιρα αποτελεσματικά μέτρα για την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης, της παραπληροφόρησης και της δισταξίας σχετικά με τα εμβόλια Covid-19 ·

7.3.4 διανέμει διαφανείς πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια και τις πιθανές παρενέργειες των εμβολίων, συνεργαζόμενοι με και ρυθμίζοντας τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων για την πρόληψη της εξάπλωσης παραπληροφόρησης ·

7.3.5 επικοινωνούν με διαφάνεια το περιεχόμενο των συμβάσεων με τους παραγωγούς εμβολίων και τα καθιστούν δημόσια διαθέσιμα για κοινοβουλευτικό και δημόσιο έλεγχο ·

7.3.6 συνεργάζεται με μη κυβερνητικές οργανώσεις ή / και άλλες τοπικές προσπάθειες προσέγγισης περιθωριοποιημένων ομάδων ·

7.3.7 συνεργάζεται με τις τοπικές κοινότητες για την ανάπτυξη και εφαρμογή προσαρμοσμένων στρατηγικών για την υποστήριξη της πρόσληψης εμβολίων.

7.4 σχετικά με τον εμβολιασμό Covid-19 για παιδιά:

7.4.1 διασφαλίζει ισορροπίας μεταξύ της ταχείας ανάπτυξης του εμβολιασμού για τα παιδιά και της δέουσας αντιμετώπισης των ζητημάτων ασφάλειας και αποτελεσματικότητας και διασφάλιση της πλήρους ασφάλειας και αποτελεσματικότητας όλων των εμβολίων που διατίθενται στα παιδιά, με έμφαση στο συμφέρον του παιδιού, σύμφωνα με το Σύμβαση των Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού ·

7.4.2 διασφαλίζει δοκιμές υψηλής ποιότητας, με τη δέουσα προσοχή για τις σχετικές διασφαλίσεις, σύμφωνα με τα διεθνή νομικά πρότυπα και οδηγίες, συμπεριλαμβανομένης της δίκαιης κατανομής των οφελών και των κινδύνων στα παιδιά που μελετώνται ·

7.4.3 διασφαλίζει ότι οι επιθυμίες των παιδιών λαμβάνονται δεόντως υπόψη, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητα τους · όταν δεν μπορεί να δοθεί η συγκατάθεση ενός παιδιού, βεβαιωθείτε ότι η συμφωνία παρέχεται σε άλλες μορφές και ότι βασίζεται σε αξιόπιστες και κατάλληλες ηλικίες πληροφορίες ·

7.4.4 υποστηρίζει τη UNICEF στις προσπάθειές της να παραδώσει εμβόλια από κατασκευαστές που έχουν συμφωνήσει με τη Διευκόλυνση COVAX σε όσους τα χρειάζονται περισσότερο.

7.5 όσον αφορά τη διασφάλιση της παρακολούθησης των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων των εμβολίων COVID-19 και της ασφάλειάς τους:

7.5.1 διασφαλίζει διεθνούς συνεργασίας για την έγκαιρη ανίχνευση και αποσαφήνιση οποιωνδήποτε σημάτων ασφαλείας μέσω της παγκόσμιας ανταλλαγής δεδομένων σε πραγματικό χρόνο σχετικά με ανεπιθύμητα συμβάντα μετά την ανοσοποίηση (AEFIs) ·

7.5.2 χρησιμοποιεί πιστοποιητικά εμβολιασμού μόνο για τον καθορισμένο σκοπό παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου, των πιθανών παρενεργειών και των ανεπιθύμητων ενεργειών

7.5.3 εξαλείφει τυχόν κενά στην επικοινωνία μεταξύ τοπικών, περιφερειακών και διεθνών αρχών δημόσιας υγείας που χειρίζονται δεδομένα AEFI και να ξεπεράσει τις αδυναμίες στα υπάρχοντα δίκτυα δεδομένων υγείας ·

7.5.4 φέρνει τη φαρμακοεπαγρύπνηση πιο κοντά στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης.

7.5.5 υποστηρίζει το αναδυόμενο πεδίο της έρευνας για τα αντιβιοτικά, η οποία μελετά τις μεμονωμένες παραλλαγές στις αποκρίσεις του εμβολίου με βάση τις διαφορές στην έμφυτη ανοσία, τα μικρόβια και την ανοσογενετική.

8 Αναφορικά με το ψήφισμα 2337 (2020) σχετικά με τις δημοκρατίες που αντιμετωπίζουν την πανδημία Covid-19, η Συνέλευση επιβεβαιώνει ότι, ως ακρογωνιαίος θεσμός της δημοκρατίας, τα κοινοβούλια πρέπει να συνεχίσουν να διαδραματίζουν τον τριπλό τους ρόλο εκπροσώπησης, νομοθεσίας και εποπτείας σε πανδημικές συνθήκες. Συνεπώς, η Συνέλευση καλεί τα κοινοβούλια να ασκήσουν αυτές τις εξουσίες, ανάλογα με την περίπτωση, επίσης όσον αφορά την ανάπτυξη, την κατανομή και τη διανομή εμβολίων Covid-19.

=============================================================================================

Covid-19 vaccines: ethical, legal and practical considerations

Resolution 2361 (2021)

Author(s): Parliamentary Assembly

Origin Assembly debate on 27 January 2021 (5th Sitting) (see Doc. 15212, report of the Committee on Social Affairs, Health and Sustainable Development, rapporteur: Ms Jennifer De Temmerman). Text adopted by the Assembly on 27 January 2021 (5th Sitting). ….

7.3.1 ensure that citizens are informed that the vaccination is NOT mandatory and that no one is politically, socially, or otherwise pressured to get themselves vaccinated, if they do not wish to do so themselves;

7.3.2 ensure that no one is discriminated against for not having been vaccinated, due to possible health risks or not wanting to be vaccinated;

1 The pandemic of Covid-19, an infectious disease caused by the novel coronavirus SARS-CoV-2, has caused much suffering in 2020. By December, more than 65 million cases had been recorded worldwide and more than 1.5 million lives had been lost. The disease burden of the pandemic itself, as well as the public health measures required to combat it, have devastated the global economy, laying bare pre-existing fault-lines and inequalities (including in access to health care), and causing unemployment, economic decline and poverty.

2 Rapid deployment worldwide of safe and efficient vaccines against Covid-19 will be essential in order to contain the pandemic, protect health-care systems, save lives and help restore global economies. Although non-pharmaceutical interventions such as physical distancing, the use of facemasks, frequent hand washing, as well as shutdowns and lockdowns, have helped slow down the spread of the virus, infection rates are now rising again across most of the globe. Many Council of Europe member States are experiencing a second wave which is worse than the first, while their populations are increasingly experiencing “pandemic fatigue” and are feeling demotivated about following recommended behaviours to protect themselves and others from the virus.

3 Even rapidly deployed, safe and effective vaccines, however, are not an immediate panacea. Following the festive season at the end of the year 2020 and the beginning of 2021, with its traditional indoor gatherings, infection rates will likely be very high in most member States. In addition, a correlation has just been scientifically established by French doctors between outdoor temperatures and the disease incidence rate on hospitalisations and deaths. The vaccines will no doubt not be sufficient to bring down infection rates significantly this winter – in particular when taking into account that demand far outstrips supply at this point. A semblance of “normal life” will thus not be able to resume even in the best of circumstances until mid to late 2021 at the earliest.

4 For the vaccines to be effective, their successful deployment and sufficient uptake will be crucial. However, the speed at which the vaccines are being developed may pose a difficult to combat challenge to building up trust in them. An equitable deployment of Covid-19 vaccines is also needed to ensure the efficacy of the vaccine. If not widely enough distributed in a severely hit area of a country, vaccines become ineffective at stemming the tide of the pandemic. Furthermore, the virus knows no borders and it is therefore in every country’s interest to co-operate on ensuring global equity in access to Covid-19 vaccines. Vaccine hesitancy and vaccine nationalism have the capacity to derail the so-far surprisingly fast and successful Covid-19 vaccine effort, by allowing the SARS-CoV-2 virus to mutate and thus blunt the world’s most effective instrument against the pandemic so far.

5 International co-operation is thus needed now more than ever in order to speed up the development, manufacturing and fair and equitable distribution of Covid-19 vaccines. The Covid-19 Vaccine Allocation Plan, also known as COVAX, is the leading initiative for global vaccine allocation. Co-led by the World Health Organization (WHO), the Vaccine Alliance (Gavi) and the Coalition for Epidemic Preparedness Innovations (CEPI), the initiative pulls funding from subscribing countries to support the research, development and manufacturing of a wide range of Covid-19 vaccines and negotiate their pricing. Adequate vaccine management and supply chain logistics, which require international co-operation and preparations by member States, will also be needed in order to deliver the vaccines against the virus in a safe and equitable way. In this regard, the Parliamentary Assembly draws attention to guidance for countries on programme preparedness, implementation and country-level decision-making developed by WHO.

6 Member States must already now prepare their immunisation strategies to allocate doses in an ethical and equitable way, including deciding on which population groups to prioritise in the initial stages when supply is short, and how to expand vaccination as availability of one or more Covid-19 vaccines improves. Bioethicists and economists largely agree that persons over 65 years old and persons under 65 with underlying health conditions putting them at a higher risk of severe illness and death, health-care workers (especially those who work closely with persons who are in high-risk groups), and people who work in essential critical infrastructure should be given priority vaccination access. Children, pregnant women and nursing mothers, for whom no vaccine has so far been authorised, should not be forgotten.

7 Scientists have done a remarkable job in record time. It is now for governments to act. The Assembly supports the vision of the Secretary General of the United Nations that a Covid-19 vaccine must be a global public good. Immunisation must be available to everyone, everywhere. The Assembly thus urges member States and the European Union to:

7.1 with respect to the development of Covid-19 vaccines:

7.1.1 ensure high quality trials that are sound and conducted in an ethical manner in accordance with the relevant provisions of the Convention on human rights and biomedicine (ETS No. 164, Oviedo Convention) and its Additional Protocol concerning Biomedical Research (CETS No. 195), and which progressively include children, pregnant women and nursing mothers;

7.1.2 ensure that regulatory bodies in charge of assessing and authorising vaccines against Covid-19 are independent and protected from political pressure;

7.1.3 ensure that relevant minimum standards of safety, efficacy and quality of vaccines are upheld;

7.1.4 implement effective systems for monitoring the vaccines and their safety following their roll-out to the general population, also with a view to monitoring their long-term effects;

7.1.5 put in place independent vaccine compensation programmes to ensure compensation for undue damage and harm resulting from vaccination;

7.1.6 pay special attention to possible insider trading by pharmaceutical executives, or pharmaceutical companies unduly enriching themselves at public expense, by implementing the recommendations contained in Resolution 2071 (2015) on Public health and the interests of the pharmaceutical industry: how to guarantee the primacy of public health interests?

7.1.7 overcome the barriers and restrictions arising from patents and intellectual property rights, in order to ensure the widespread production and distribution of vaccines in all countries and to all citizens;

7.2 with respect to the allocation of Covid-19 vaccines:

7.2.1 ensure respect for the principle of equitable access to health care as laid down in Article 3 of the Oviedo Convention in national vaccine allocation plans, guaranteeing that Covid-19 vaccines are available to the population regardless of gender, race, religion, legal or socio-economic status, ability to pay, location and other factors that often contribute to inequities within the population;

7.2.2 develop strategies for the equitable distribution of Covid-19 vaccines within member States, taking into account that the supply will initially be low, and prepare for how to expand vaccination programmes when the supply expands; follow the advice of independent national, European and international bioethics committees and institutions, as well as of WHO, in the development of these strategies;

7.2.3 ensure that persons within the same priority groups are treated equally, with special attention to the most vulnerable people such as older persons, those with underlying conditions and health care workers, especially those who work closely with persons who are in high-risk groups, as well as people who work in essential infrastructure and in public services, in particular in social services, public transport, law enforcement, and schools, as well as those who work in retail;

7.2.4 promote equity in access to Covid-19 vaccines between countries by supporting international efforts such as the Access to Covid-19 Tools Accelerator (ACT Accelerator) and its COVAX Facility;

7.2.5 refrain from stockpiling Covid-19 vaccines which undermines the ability of other countries to procure vaccines for their populations, ensure stockpiling does not translate to escalating prices for vaccines from those who stockpile to those who cannot, conduct auditing and due diligence to ensure rapid deployment of vaccines at minimum cost based on need not market power;

7.2.6 ensure that every country is able to vaccinate their health-care workers and vulnerable groups before vaccination is rolled out to non-risk groups, and thus consider donating vaccine doses or accept that priority be given to countries which have not yet been able to do so, bearing in mind that a fair and equitable global allocation of vaccine doses is the most efficient way of beating the pandemic and reducing the associated socio-economic burdens;

7.2.7 ensure that Covid-19 vaccines whose safety and effectiveness has been established are accessible to all who require them in the future, by having recourse, where necessary, to mandatory licences in return for the payment of royalties;

7.3 with respect to ensuring high vaccine uptake:

7.3.1 ensure that citizens are informed that the vaccination is NOT mandatory and that no one is politically, socially, or otherwise pressured to get themselves vaccinated, if they do not wish to do so themselves;

7.3.2 ensure that no one is discriminated against for not having been vaccinated, due to possible health risks or not wanting to be vaccinated;

7.3.3 take early effective measures to counter misinformation, disinformation and hesitancy regarding Covid-19 vaccines;

7.3.4 distribute transparent information on the safety and possible side effects of vaccines, working with and regulating social media platforms to prevent the spread of misinformation;

7.3.5 communicate transparently the contents of contracts with vaccine producers and make them publicly available for parliamentary and public scrutiny;

7.3.6 collaborate with non-governmental organisations and/or other local efforts to reach out to marginalised groups;

7.3.7 engage with local communities in developing and implementing tailored strategies to support vaccine uptake;

7.4 with respect to Covid-19 vaccination for children:

7.4.1 ensure balance between the rapid development of vaccination for children and duly addressing safety and efficacy concerns and ensuring complete safety and efficacy of all vaccines made available to children, with a focus on the best interest of the child, in accordance with the United Nations Convention on the Rights of the Child;

7.4.2 ensure high quality trials, with due care for relevant safeguards, in accordance with international legal standards and guidance, including a fair distribution of the benefits and risks in the children who are studied;

7.4.3 ensure that the wishes of children are duly taken into account, in accordance with their age and maturity; where a child’s consent cannot be given, ensure that agreement is provided in other forms and that it is based on reliable and age appropriate information;

7.4.4 support UNICEF in its efforts to deliver vaccines from manufacturers that have agreements with the COVAX Facility to those who need them most;

7.5 with respect to ensuring the monitoring of the long-term effects of the COVID-19 vaccines and their safety:

7.5.1 ensure international co-operation for timely detection and elucidation of any safety signals by means of real-time global data exchange on adverse events following immunisation (AEFIs);

7.5.2 use vaccination certificates only for their designated purpose of monitoring vaccine efficacy, potential side-effects and adverse events;

7.5.3 eliminate any gaps in communication between local, regional and international public health authorities handling AEFI data and overcome weaknesses in existing health data networks;

7.5.4 bring pharmacovigilance closer to health-care systems;

7.5.5 support the emerging field of adversomics research which studies inter-individual variations in vaccine responses based on differences in innate immunity, microbiomes and immunogenetics.

8 With reference to Resolution 2337 (2020) on Democracies facing the Covid-19 pandemic, the Assembly reaffirms that, as cornerstone institutions of democracy, parliaments must continue to play their triple role of representation, legislation and oversight in pandemic circumstances. The Assembly thus calls on parliaments to exercise these powers, as appropriate, also in respect of the development, allocation and distribution of Covid-19 vaccines.

Πηγή:  https://pace.coe.int/en/files/29004/html

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.

    • Δημοσίευση: Αργύριος Μαρινάκης Έλλην Πολίτης
      Σάς άρεσε;
      Γίνετε αναγνώστες τής Ιστοσελίδος μας μέ ένα κλίκ, επάνω δεξιά στήν αρχή τής σελίδος
      Σχολιάστε!!!
      Διαδώστε!!!!
      31/05/2021 - 34613 - 45012
      Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη

Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Πληθυσμών

 



Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Πληθυσμών

 

Υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση με το Ψήφισμα 61/295 της 13ης Σεπτεμβρίου 2007

Η Γενική Συνέλευση

Καθοδηγούμενη από τους σκοπούς και τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και την καλή πίστη στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχουν αναλάβει τα Κράτη σύμφωνα με το Χάρτη, 

 

Επιβεβαιώνοντας ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί είναι ίσοι με όλους τους άλλους πληθυσμούς, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα όλων των πληθυσμών στη διαφορετικότητα και στο να θεωρούν τους εαυτούς τους διαφορετικούς και να γίνονται σεβαστοί ως τέτοιοι, 

 

Επιβεβαιώνοντας επίσης ότι όλοι οι πληθυσμοί συμβάλλουν στην πολυμορφία και τον πλούτο των πολιτισμών που αποτελούν κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας, 

 

Επιβεβαιώνοντας επιπλέον ότι όλα τα δόγματα, οι πολιτικές και οι πρακτικές που βασίζονται ή υποστηρίζουν την  ανωτερότητα των πληθυσμών ή των ατόμων με βάση την εθνική τους καταγωγή ή τις φυλετικές, θρησκευτικές, εθνικές και πολιτισμικές διακρίσεις, είναι ρατσιστικές, επιστημονικά ψευδείς, νομικά άκυρες, ηθικά καταδικαστέες και κοινωνικά άδικες, 

 

Επαναβεβαιώνοντας ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί θα είναι ελεύθεροι, κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους, από κάθε είδους διακρίσεις,

 

Εκφράζοντας την ανησυχία ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν υποφέρει από τις ιστορικές αδικίες ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, του αποικισμού και της αποστέρησης της γης, των εδαφών και των πηγών τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ασκήσουν, ιδιαίτερα το δικαίωμά τους στην ανάπτυξη, σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά τους , 

 

Αναγνωρίζοντας την επιτακτική ανάγκη  για σεβασμό και  προώθηση των έμφυτων δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών που απορρέουν από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές και τον πολιτισμό τους, τις πνευματικές παραδόσεις, την ιστορία και τη φιλοσοφία, και ιδιαίτερα των δικαιωμάτων τους αναφορικά στη γη, τα εδάφη και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές,

 

Αναγνωρίζοντας, επίσης, την επιτακτική ανάγκη για σεβασμό και προώθηση των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών που επιβεβαιώνονται στις συνθήκες, τις συμφωνίες και τις άλλες εποικοδομητικές διατάξεις με τα Κράτη, 

 

Καλωσορίζοντας το γεγονός ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί αυτοοργανώνονται για την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική τους χειραφέτηση, με σκοπό να θέσουν τέλος σε κάθε μορφή διάκρισης και καταπίεσης, όπου και αν συμβαίνουν, 

 

Πεπεισμένη ότι ο έλεγχος των αυτοχθόνων στις εξελίξεις που επηρεάζουν τους ίδιους και τη γη τους, τα εδάφη και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους θα τους επιτρέψει να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους θεσμούς, τους πολιτισμούς και τις παραδόσεις τους, καθώς και να  προωθήσουν την ανάπτυξή τους σύμφωνα με τις προσδοκίες και τις ανάγκες τους, 

 

Αναγνωρίζοντας ότι ο σεβασμός στη γνώση, τον πολιτισμό και τις παραδοσιακές πρακτικές των αυτοχθόνων, συμβάλλει στη βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη και στην ορθή διαχείριση του περιβάλλοντος,

 

Υπογραμμίζοντας τη συμβολή της αποστρατικοποίησης της γης και των εδαφών των αυτοχθόνων πληθυσμών για την ειρήνη, την οικονομική και κοινωνική πρόοδο, την ανάπτυξη, την κατανόηση και τις φιλικές σχέσεις μεταξύ των εθνών και των λαών του κόσμου, 

 

Αναγνωρίζοντας ειδικότερα το δικαίωμα των αυτοχθόνων οικογενειών και κοινοτήτων να είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή, την εκπαίδευση, τη μόρφωση και  ευημερία των παιδιών τους, σύμφωνα με τα δικαιώματα του παιδιού, 

 

Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται από τις συνθήκες, τις συμφωνίες και άλλες εποικοδομητικές διατάξεις μεταξύ των Κρατών και των αυτοχθόνων πληθυσμών είναι, σε ορισμένες περιπτώσεις, ζητήματα διεθνούς ενδιαφέροντος, συμφέροντος, ευθύνης και φύσεως, 

 

Λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι οι συνθήκες, οι συμφωνίες και άλλες εποικοδομητικές διατάξεις, και η σχέση μεταξύ τους, αποτελούν τη βάση για μια ενισχυμένη συνεργασία μεταξύ των αυτοχθόνων πληθυσμών και των Κρατών,

 

Αναγνωρίζοντας ότι ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (2), το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, καθώς και η Διακήρυξη της Βιέννης και το Πρόγραμμα Δράσης (3), επιβεβαιώνουν τη θεμελιώδη σημασία του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των πληθυσμών, βάσει των οποίων καθορίζουν ελεύθερα το πολιτικό τους καθεστώς και  επιδιώκουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική τους ανάπτυξη, 

 

Έχοντας υπόψη ότι τίποτα σε αυτή τη Διακήρυξη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απαγορεύσει σε οποιοδήποτε πληθυσμό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης που ασκείται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, 

 

Πεπεισμένη ότι η αναγνώριση των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών σε αυτή τη Διακήρυξη, θα ενισχύσει τις σχέσεις αρμονίας και συνεργασίας μεταξύ των Κρατών και των αυτοχθόνων πληθυσμών, με βάση τις αρχές της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των μη διακρίσεων και της καλής πίστης, 

 

Ενθαρρύνοντας τα Κράτη να συμμορφωθούν αλλά και να εφαρμόσουν αποτελεσματικά όλες τις υποχρεώσεις τους όπως αυτές ισχύουν για τους αυτόχθονες πληθυσμούς στο πλαίσιο των διεθνών οργάνων, ιδίως εκείνων που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, έπειτα από διαβούλευση και συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους πληθυσμούς, 

Υπογραμμίζοντας ότι τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ένα σημαντικό και συνεχή ρόλο να διαδραματίσουν για την προώθηση και την προστασία των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών, 

 

Πιστεύοντας ότι η Διακήρυξη αυτή αποτελεί ένα βήμα μπροστά για την αναγνώριση, την προώθηση και την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των αυτοχθόνων πληθυσμών και για την ανάπτυξη των σχετικών δραστηριοτήτων του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών στον τομέα αυτό, 

 

Αναγνωρίζοντας και επαναβεβαιώνοντας ότι κάθε αυτόχθονας έχει πρόσβαση, χωρίς διακρίσεις, σε όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο και ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν συλλογικά δικαιώματα που είναι ουσιώδη για την ύπαρξή, την ευημερία και την πλήρη ανάπτυξή τους ως πληθυσμοί,

 

Αναγνωρίζοντας ότι η κατάσταση των αυτοχθόνων πληθυσμών ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και από χώρα σε χώρα και ότι η σημασία των εθνικών και περιφερειακών ιδιαιτεροτήτων και του διαφορετικού ιστορικού και πολιτισμικού παρελθόντος πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, 

 

Επισήμως διακηρύσσει την ακόλουθη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Πληθυσμών ως ένα επίτευγμα που πρέπει να βρει μιμητές και που θα εφαρμοστεί σε πνεύμα συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού: 

 

Άρθρο 1

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί θα έχουν πρόσβαση στην πλήρη συλλογική ή ατομική άσκηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών, όπως αναγνωρίζονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα  (4)  και το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

 

Άρθρο 2 

Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί και τα αυτόχθονα άτομα είναι ελεύθεροι και ίσοι με όλους τους άλλους πληθυσμούς και τα άλλα άτομα και έχουν το δικαίωμα να είναι απαλλαγμένοι από κάθε είδους διακρίσεις, κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους,  και ειδικότερα αυτών που βασίζονται στην αυτόχθονη καταγωγή ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. 

 

Άρθρο 3

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.  Με βάση αυτό το δικαίωμα, καθορίζουν το πολιτικό τους καθεστώς και επιδιώκουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική τους ανάπτυξη.

 

Άρθρο 4 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί, ασκώντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, έχουν το δικαίωμα στην αυτονομία και την αυτοδιοίκηση σε θέματα που σχετίζονται με τις εσωτερικές και τοπικές τους υποθέσεις, καθώς και σε τρόπους και μέσα για τη χρηματοδότηση των αυτόνομων θεσμών τους. 

 

Άρθρο 5 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να διατηρούν και να ενισχύουν τους  ξεχωριστούς πολιτικούς, νομικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς τους θεσμούς, διατηρώντας παράλληλα το δικαίωμα της πλήρους συμμετοχής, εφόσον το επιλέξουν, στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ζωή του Κράτους. 

 

Άρθρο 6 

Κάθε αυτόχθονας έχει το δικαίωμα στην ιθαγένεια. 

 

 Άρθρο 7 

1.  Κάθε αυτόχθονας έχει το δικαίωμα στη ζωή, στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα, στην ελευθερία και την ατομική ασφάλεια. 

2.  Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το συλλογικό δικαίωμα να ζουν ελεύθερα, ειρηνικά και με ασφάλεια, ως ξεχωριστά άτομα και δεν θα υποβάλλονται σε οποιαδήποτε πράξη γενοκτονίας ή βίας, συμπεριλαμβανομένης της βίαιης απομάκρυνσης των παιδιών από μία ομάδα σε άλλη. 

 

Άρθρο 8 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί και τα αυτόχθονα άτομα έχουν το δικαίωμα να μην αναγκάζονται σε αφομοίωση ή καταστροφή του πολιτισμού τους. 

2. Τα Κράτη θα διαθέτουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς για την πρόληψη και την αποκατάσταση: 

 (α) Κάθε ενέργειας που έχει ως στόχο ή αποτέλεσμα το να τους στερήσει την  ακεραιότητά τους, ως διαφορετικά ανθρώπινα όντα, ή  να τους στερήσει τις πολιτιστικές τους αξίες και τα εθνικά τους χαρακτηριστικά.

 (β) Κάθε ενέργειας που έχει ως στόχο ή αποτέλεσμα την αποστέρησή τους από τη γη, τα εδάφη ή τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους. 

 (γ) Κάθε μορφής καταναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμού που έχει στόχο ή αποτέλεσμα την παραβίαση ή  την υπονόμευση των δικαιωμάτων τους. 

 (δ) Κάθε μορφής αναγκαστικής αφομοίωσης ή ενσωμάτωσης. 

 (ε) Κάθε μορφής προπαγάνδας που έχει σχεδιαστεί για την προώθηση ή την υποκίνηση φυλετικών ή εθνικών διακρίσεων που στρέφονται εναντίον τους. 

 

Άρθρο 9 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί και τα αυτόχθονα άτομα έχουν το δικαίωμα να ανήκουν σε μία αυτόχθονη κοινότητα ή έθνος, σύμφωνα με τις παραδόσεις και τα έθιμα της εν λόγω κοινότητας ή του εν λόγω έθνους.  Κανενός είδους διάκριση δεν μπορεί να προκύψει από την άσκηση ενός τέτοιου δικαιώματος. 

 

Άρθρο 10

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί δεν μπορούν να απομακρυνθούν βίαια από τη γη ή τα εδάφη τους.  Καμία  μετεγκατάσταση δεν  θα πραγματοποιείται χωρίς την ελεύθερη, εκ των προτέρων και  μετά από ενημέρωση συναίνεση των αυτοχθόνων πληθυσμών και έπειτα από συμφωνία για δίκαιη αποζημίωση και, όπου είναι δυνατόν, με τη δυνατότητα της επιστροφής τους. 

 

Άρθρο 11 

1. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να διατηρούν και να ξαναζωντανεύουν τις πολιτισμικές παραδόσεις και τα έθιμά τους.  Αυτό περιλαμβάνει το δικαίωμα να διατηρούν, να προστατεύουν και να αναπτύσσουν τις παλιές, τις σημερινές και τις μελλοντικές εκφάνσεις των πολιτισμών τους, όπως οι αρχαιολογικοί και ιστορικοί χώροι , τα έργα τέχνης, τα διακοσμητικά στοιχεία, οι τελετές, η τεχνολογία, οι εικαστικές και παραστατικές τέχνες και η λογοτεχνία. 

2. Τα Κράτη  θα προσφέρουν αποζημίωση μέσα από αποτελεσματικούς μηχανισμούς, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει αποκατάσταση, οι οποίοι αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, με σεβασμό προς  την πολιτισμική, διανοητική, θρησκευτική και πνευματική τους ιδιοκτησία, η οποία τους αφαιρέθηκε χωρίς την ελεύθερη, την εκ των προτέρων και μετά από την ενημέρωση συναίνεσή τους ή μετά από την καταστρατήγηση των νόμων, των παραδόσεων και των εθίμων τους. 

 

Άρθρο 12 

1.  Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να εκδηλώνουν, να ασκούν, να αναπτύσσουν και να διδάσκουν τις πνευματικές και θρησκευτικές τους παραδόσεις, έθιμα και τελετές. Έχουν επίσης το δικαίωμα να διατηρούν, να προστατεύουν και να έχουν πρόσβαση στην ιδιωτικότητα των θρησκευτικών και πνευματικών χώρων τους. Έχουν το δικαίωμα στη χρήση και τον έλεγχο των τελετουργικών τους αντικειμένων και το δικαίωμα του επαναπατρισμού των ανθρωπίνων λειψάνων τους.

2.  Τα Κράτη θα προσπαθήσουν να κάνουν δυνατή την πρόσβαση και / ή τον επαναπατρισμό των τελετουργικών αντικειμένων  και των ανθρωπίνων λειψάνων που βρίσκονται στην κατοχή τους μέσω δίκαιων, διαφανών και αποτελεσματικών μηχανισμών που έχουν αναπτυχθεί σε συνεργασία με τους αυτόχθονες πληθυσμούς. 

 

 Άρθρο 13 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να ξαναζωντανεύουν, να χρησιμοποιούν, να αναπτύσσουν και να μεταδίδουν στις επόμενες γενιές τις ιστορίες, τις γλώσσες, τις προφορικές παραδόσεις, τη φιλοσοφία, τη γραφή και τη λογοτεχνία τους, όπως και να επιλέγουν και να διατηρούν τα δικά τους ονόματα για τις κοινότητες, τους τόπους και τα πρόσωπα. 

2. Τα Κράτη  θα λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για να διασφαλίσουν ότι το δικαίωμα αυτό προστατεύεται, όπως επίσης και να διασφαλίσουν ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί μπορούν να κατανοήσουν και να γίνονται κατανοητοί στις πολιτικές, νομικές και διοικητικές διαδικασίες, όπου κρίνεται αναγκαίο,  με την παροχή διερμηνείας ή άλλων κατάλληλων μέσων.

 

Άρθρο 14

1. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να δημιουργούν και να έχουν τον έλεγχο των εκπαιδευτικών τους συστημάτων και θεσμών, παρέχοντας εκπαίδευση στη γλώσσα τους με ένα τρόπο κατάλληλο για τις πολιτιστικές τους μεθόδους διδασκαλίας και εκμάθησης.

2. Οι αυτόχθονες, ιδίως τα παιδιά, έχουν δικαίωμα πρόσβασης σε όλα τα επίπεδα και μορφές κρατικής εκπαίδευσης χωρίς καμία διάκριση.

3. Τα  Κράτη, από κοινού με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, θα λάβουν αποτελεσματικά μέτρα ώστε οι αυτόχθονες, ιδίως τα παιδιά, και αυτοί που ζουν έξω από τις κοινότητές τους, να έχουν πρόσβαση, όταν αυτό είναι δυνατόν, σε εκπαίδευση του δικού τους πολιτισμού η οποία θα παρέχεται στη δική τους γλώσσα. 

 

Άρθρο 15 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την πολυμορφία των πολιτισμών, της κουλτούρας τους, των προφορικών τους παραδόσεων και των προσδοκιών που θα αντικατοπτρίζονται κατάλληλα στην εκπαίδευση και την ενημέρωση του κοινού.

2. Τα Κράτη θα λάβουν αποτελεσματικά μέτρα,  έπειτα από διαβούλευση  και συνεργασία με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, για την καταπολέμηση των προκαταλήψεων, την εξάλειψη των διακρίσεων και την προώθηση της ανοχής, της κατανόησης και των καλών σχέσεων μεταξύ των αυτοχθόνων πληθυσμών και όλων των άλλων τμημάτων της κοινωνίας. 

 

Άρθρο 16 

1.  Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να ιδρύσουν τα δικά τους μέσα ενημέρωσης στη δική τους γλώσσα και να έχουν πρόσβαση χωρίς διακρίσεις σε όλες τις μορφές των μη αυτοχθόνων μέσων ενημέρωσης. 

2.  Τα Κράτη  θα λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι τα κρατικά μέσα ενημέρωσης απηχούν δεόντως την πολιτιστική πολυμορφία των αυτοχθόνων. Τα Κράτη, χωρίς προκαταλήψεις όσον αφορά την πλήρη ελευθερία της έκφρασης, θα  ενθαρρύνουν τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης ώστε να εκφράζουν ικανοποιητικά την πολιτιστική πολυμορφία των αυτοχθόνων. 

 

Άρθρο 17 

1.  Τα αυτόχθονα άτομα και οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν πλήρως όλα τα δικαιώματα που καθορίζονται βάσει του εφαρμοστέου διεθνούς και εσωτερικού εργατικού δικαίου. 

2. Τα Κράτη, έπειτα από διαβούλευση και συνεργασία με τους αυτόχθονες πληθυσμούς θα λαμβάνουν συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία των αυτοχθόνων παιδιών από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που είναι πολύ πιθανό να είναι επικίνδυνη, να παρεμποδίζει την εκπαίδευση του παιδιού, ή να είναι επιβλαβής για την υγεία του, τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του, λαμβάνοντας υπόψη τον ιδιαίτερα ευάλωτο χαρακτήρα τους και τη σημασία της εκπαίδευσης για την ανάπτυξή τους. 

3. Οι αυτόχθονες έχουν το δικαίωμα να μην υπόκεινται σε διακρίσεις στην εργασία και, μεταξύ άλλων, στην απασχόληση ή το μισθό. 

 

Άρθρο 18 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για θέματα που θα μπορούσαν να θίξουν τα δικαιώματά τους, μέσω εκπροσώπων που οι ίδιοι θα επιλέξουν σύμφωνα με τις δικές τους διαδικασίες, ενώ επίσης έχουν το δικαίωμα να διατηρούν και να αναπτύσσουν τους δικούς τους αυτόχθονους θεσμούς λήψης αποφάσεων. 

 

Άρθρο 19

Τα  Κράτη θα διαβουλεύονται και θα συνεργάζονται καλόπιστα με τους αυτόχθονες πληθυσμούς  μέσω των οργάνων εκπροσώπησής τους, προκειμένου να αποκτήσουν την ελεύθερη, την εκ των προτέρων και μετά από ενημέρωση συναίνεσή τους πριν από την υιοθέτηση και την εφαρμογή νομοθετικών ή διοικητικών μέτρων που μπορεί να τους αφορούν.

 

Άρθρο 20 

 1.  Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να διατηρούν και να αναπτύσσουν τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά τους συστήματα ή θεσμούς, να εξασφαλίζουν την άσκηση των δικών τους μέσων διαβίωσης και ανάπτυξης, καθώς και να συμμετέχουν ελεύθερα σε όλες τις παραδοσιακές και άλλες οικονομικές δραστηριότητες. 

2.  Οι αυτόχθονες πληθυσμοί που στερούνται τα μέσα διαβίωσης και ανάπτυξης δικαιούνται μια ακριβοδίκαιη αποζημίωση. 

 

Άρθρο 21 

1. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα, χωρίς διακρίσεις, στη βελτίωση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών τους, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, στους τομείς της εκπαίδευσης, της απασχόλησης, της επαγγελματικής κατάρτισης και επανακατάρτισης, της στέγασης, των εγκαταστάσεων υγιεινής, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης. 

2. Τα Κράτη θα λάβουν αποτελεσματικά μέτρα και, όπου πρέπει, ειδικά μέτρα που θα εξασφαλίσουν τη συνεχή βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής τους κατάστασης.  Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στα δικαιώματα και τις ειδικές ανάγκες των αυτοχθόνων ηλικιωμένων, των γυναικών, των νέων, των παιδιών και των ατόμων με αναπηρία. 

 

Άρθρο 22 

1. Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στα δικαιώματα και τις ειδικές ανάγκες των αυτοχθόνων ηλικιωμένων, των γυναικών, των νέων, των παιδιών και των ατόμων με αναπηρία κατά την εφαρμογή αυτής της Διακήρυξης. 

2. Τα Κράτη θα λάβουν μέτρα, από κοινού με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, για να εξασφαλίσουν ότι οι αυτόχθονες γυναίκες και τα παιδιά απολαμβάνουν την πλήρη προστασία και τις εγγυήσεις ενάντια σε κάθε μορφή βίας και διακρίσεων. 

 

Άρθρο 23 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν και να θέτουν  προτεραιότητες και στρατηγικές προκειμένου να ασκούν το δικαίωμά τους στην ανάπτυξη.  Ειδικότερα, οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα ενεργούς συμμετοχής στην ανάπτυξη και τον καθορισμό των προγραμμάτων υγείας, στέγασης και άλλων οικονομικών και κοινωνικών προγραμμάτων που τους αφορούν και, όσο το δυνατόν περισσότερο το δικαίωμα να διαχειρίζονται αυτά τα προγράμματα μέσω των θεσμών τους. 

 

Άρθρο 24 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν δικαίωμα στα παραδοσιακά τους φάρμακα και ιατρικές πρακτικές, μεταξύ των οποίων η διατήρηση των ζωτικών φαρμακευτικών φυτών, ζώων και ορυκτών.  Οι αυτόχθονες έχουν επίσης το δικαίωμα πρόσβασης, χωρίς καμία διάκριση, σε όλες τις κοινωνικές και υγειονομικές υπηρεσίες. 

2. Οι αυτόχθονες έχουν ίσα δικαιώματα σε υψηλότερο, εφικτό, επίπεδο σωματικής και ψυχικής υγείας. Τα Κράτη  θα λάβουν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να επιτευχθεί σταδιακά η πλήρης προστασία του εν λόγω δικαιώματος. 

 

Άρθρο 25

Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να διατηρούν και να ενισχύουν τη διακριτή πνευματική τους σχέση με τη γη, τα εδάφη, τα νερά και τις παράκτιες θαλάσσιες ζώνες και με άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές που παραδοσιακά τους ανήκουν ή που έχουν υπό την κατοχή τους και χρησιμοποιούν με άλλο τρόπο και να εκπληρώνουν τις σχετικές υποχρεώσεις τους προς τις μελλοντικές γενιές. 

 

Άρθρο 26 

1. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν δικαίωμα στη γη, τα εδάφη και στις πλουτοπαραγωγικές πηγές που παραδοσιακά τους ανήκουν, που βρίσκονται στην κατοχή τους, χρησιμοποιούνται ή έχουν αποκτηθεί με άλλο τρόπο.

2. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να είναι κάτοχοι, να χρησιμοποιούν, να αναπτύσσουν και να ασκούν έλεγχο στη γη, τα εδάφη και στις πλουτοπαραγωγικές πηγές που κατέχουν, λόγω της παραδοσιακής κυριότητας ή άλλης παραδοσιακής κατοχής ή χρήσης ή απόκτησης με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. 

3. Τα  Κράτη θα αναγνωρίσουν και θα προστατεύουν νομικά τη γη, τα εδάφη και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.  Η αναγνώριση αυτή θα γίνεται με τον δέοντα σεβασμό προς τα έθιμα, τις παραδόσεις και τα συστήματα κατοχής  της γης των ενδιαφερομένων αυτόχθονων πληθυσμών. 

 

Άρθρο 27 

Τα  Κράτη θα θεσμοθετήσουν και θα εφαρμόσουν, από κοινού με τους ενδιαφερόμενους αυτόχθονες πληθυσμούς, μια δίκαιη, ανεξάρτητη, αμερόληπτη, ανοικτή και διαφανή διαδικασία, αναγνωρίζοντας δεόντως τους νόμους, τις παραδόσεις των αυτοχθόνων πληθυσμών, τα έθιμα και τους τρόπους κατοχής της γης,  ώστε να αναγνωρίζουν και να αποφαίνονται  επί των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών σχετικά με τη γη τους, τα εδάφη τους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παραδοσιακά βρίσκονται υπό την κατοχή τους ή που με άλλο τρόπο έχουν κατακτηθεί ή χρησιμοποιηθεί από αυτούς. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα ενεργούς συμμετοχής σε αυτή τη διαδικασία. 

 

Άρθρο 28

1. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα προσφυγής, με μέσα που μπορεί να περιλαμβάνουν αποκατάσταση ή, όταν αυτό δεν είναι δυνατό, ακριβοδίκαιη αποζημίωση για τη γη, τα εδάφη και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που παραδοσιακά είχαν στην ιδιοκτησία ή με άλλο τρόπο στην κατοχή τους ή τη χρήση τους και τα οποία έχουν δημευθεί, καταληφθεί, χρησιμοποιηθεί  ή καταστραφεί χωρίς την ελεύθερη, εκ των προτέρων και μετά από ενημέρωση συναίνεσή τους. 

2. Εκτός εάν οι πληθυσμοί έχουν αποφασίσει διαφορετικά και με ελεύθερο τρόπο, η αποζημίωση θα λαμβάνει τη μορφή γης, εδαφών ή πλουτοπαραγωγικών πηγών ισάξιων της ποιότητας, του μεγέθους και του νομικού καθεστώτος ή τη μορφή χρηματικής αποζημίωσης ή άλλης κατάλληλης αποζημίωσης.

 

Άρθρο 29 

1. Οι  αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα στη διατήρηση και προστασία του περιβάλλοντος και στην παραγωγικότητα της γης, των εδαφών τους και των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών.  Τα Κράτη θα δημιουργήσουν και θα εφαρμόσουν προγράμματα βοήθειας για τους αυτόχθονες πληθυσμούς με στόχο τη διατήρηση και προστασία του περιβάλλοντος χωρίς καμία διάκριση. 

2. Τα Κράτη θα λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα για τη μη αποθήκευση ή απόρριψη των επικίνδυνων υλικών στη γη ή τα εδάφη των αυτοχθόνων πληθυσμών  χωρίς την ελεύθερη, την εκ των προτέρων και ύστερα από ενημέρωση συναίνεσή τους. 

3. Τα Κράτη θα λάβουν επίσης αποτελεσματικά μέτρα για να εξασφαλίσουν, ανάλογα με τις ανάγκες, ότι τα προγράμματα για τον έλεγχο, τη φροντίδα και αποκατάσταση της υγείας των αυτοχθόνων πληθυσμών, όπως αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν από τους πληθυσμούς που πλήττονται από τέτοια υλικά, εφαρμόζονται πλήρως. 

 

Άρθρο 30 

1. Δεν θα λαμβάνει χώρα καμία στρατιωτική δράση σε γη ή εδάφη των αυτοχθόνων πληθυσμών εκτός εάν αυτό δικαιολογείται από το σχετικό δημόσιο συμφέρον ή με άλλο τρόπο και ελεύθερα έχει συμφωνηθεί ή ζητηθεί από τους αυτόχθονες πληθυσμούς. 

2. Τα Κράτη θα δεσμευτούν σε αποτελεσματικές διαβουλεύσεις με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, μέσω κατάλληλων διαδικασιών και, ειδικότερα μέσω των εκπροσώπων των   θεσμών τους, πριν χρησιμοποιήσουν τη γη ή τα εδάφη τους για στρατιωτικές δραστηριότητες. 

 

Άρθρο 31 

1. Oι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να διατηρούν, να ελέγχουν, να προστατεύουν και να αναπτύσσουν την πολιτισμική τους κληρονομιά, την παραδοσιακή γνώση και τις παραδοσιακές πολιτισμικές τους εκφράσεις καθώς και την προώθηση των επιστημών, της τεχνολογίας και του πολιτισμού τους, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων και των γενετικών πόρων, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των φαρμάκων, της γνώσης των ιδιοτήτων της πανίδας και χλωρίδας, της προφορικής παράδοσης, της λογοτεχνίας, της ζωγραφικής, του αθλητισμού και των παραδοσιακών παιχνιδιών, των εικαστικών και παραστατικών τεχνών.  Έχουν επίσης το δικαίωμα να διατηρούν, να ελέγχουν, να προστατεύουν και να αναπτύσσουν την πνευματική ιδιοκτησία αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς, της παραδοσιακής γνώσης και της παραδοσιακής πολιτισμικής έκφρασης. 

2. Τα Κράτη από κοινού με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, θα λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για την αναγνώριση και την προστασία αυτών των δικαιωμάτων. 

 

Άρθρο 32 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν και να αναπτύσσουν τις προτεραιότητες και στρατηγικές για την ανάπτυξη ή τη χρήση της γης, των εδαφών τους και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών. 

2. Τα Κράτη θα διαβουλεύονται και θα συνεργάζονται καλόπιστα με τους αυτόχθονες πληθυσμούς μέσω των αντιπροσωπευτικών τους θεσμών, προκειμένου να έχουν την ελεύθερη και  μετά από ενημέρωση συναίνεσή τους, πριν από την έγκριση κάθε έργου που αφορά στη γη ή τα εδάφη τους και τις άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ιδίως σε σχέση με την ανάπτυξη, τη χρήση και εκμετάλλευση των ορυκτών, του νερού ή άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών. 

3. Τα Κράτη θα παρέχουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς για τη ακριβοδίκαιη αποζημίωση για κάθε τέτοιου είδους δραστηριότητα, ενώ κατάλληλα μέτρα θα λαμβάνονται για τη μείωση των επιβλαβών περιβαλλοντικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και πνευματικών συνεπειών. 

 

Άρθρο 33 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα προσδιορισμού της ταυτότητάς τους ή του που ανήκουν, σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις τους.  Αυτό δεν επηρεάζει το δικαίωμα των αυτοχθόνων να αποκτούν την ιθαγένεια του Κράτους στο οποίο ζουν. 

2. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν τις δομές και να επιλέγουν τη σύνθεση των οργάνων τους, σύμφωνα με τις δικές τους διαδικασίες. 

 

Άρθρο 34 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να προωθούν, να αναπτύσσουν και να διατηρούν τις θεσμικές δομές και τα ξεχωριστά έθιμά τους, την πνευματικότητα, τις παραδόσεις, τις διαδικασίες, τις πρακτικές και, στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν, τα νομικά συστήματα ή έθιμα, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

 

Άρθρο 35 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν τις υποχρεώσεις κάθε ατόμου στις κοινότητές τους. 

 

Άρθρο 36 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί, ιδίως εκείνοι που χωρίζονται από διεθνή σύνορα, έχουν το δικαίωμα να διατηρούν και να αναπτύσσουν επαφές, σχέσεις και  συνεργασία, συμπεριλαμβανομένων των δραστηριοτήτων για πνευματικούς, πολιτιστικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς σκοπούς, με τα δικά τους μέλη καθώς και με πληθυσμούς στην άλλη πλευρά των συνόρων. 

2. Τα Κράτη,  κατόπιν διαβούλευσης και συνεργασίας με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, θα λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα για τη διευκόλυνση της άσκησης και τη διασφάλιση της εφαρμογής του εν λόγω δικαιώματος. 

 

Άρθρο 37 

1. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα  στην αναγνώριση, την τήρηση και την εφαρμογή των συνθηκών,  των συμφωνιών και των άλλων εποικοδομητικών διατάξεων που συνάπτονται με Κράτη  ή με τους διαδόχους τους και να υποχρεώνουν τα Κράτη να τιμούν και να σέβονται αυτές τις συνθήκες, συμφωνίες και άλλες εποικοδομητικές διατάξεις. 

2. Τίποτα σε αυτή τη Διακήρυξη δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως υποτίμηση ή εξάλειψη των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών που περιέχονται σε συνθήκες, συμφωνίες και άλλες εποικοδομητικές διατάξεις. 

 

Άρθρο 38 

Τα Κράτη, κατόπιν διαβούλευσης και συνεργασίας με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, θα λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων  των νομοθετικών μέτρων, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αυτής της Διακήρυξης. 

 

Άρθρο 39 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στην οικονομική και τεχνική βοήθεια από τα Κράτη μέσω της διεθνούς συνεργασίας, προκειμένου να απολαμβάνουν τα δικαιώματα που περιέχονται σε αυτή τη Διακήρυξη. 

 

Άρθρο 40 

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν το δικαίωμα στην άμεση πρόσβαση σε αποφάσεις, που λαμβάνονται με έντιμες και δίκαιες διαδικασίες, για την επίλυση συγκρούσεων και διαφορών με τα Κράτη ή άλλα μέρη, όπως επίσης και την αποτελεσματική αποκατάσταση όλων των παραβιάσεων των ατομικών και συλλογικών τους δικαιωμάτων.  Αυτού του είδους οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα έθιμα, τις παραδόσεις, τους κανόνες και το νομικό σύστημα των αυτοχθόνων πληθυσμών όπως και τα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα. 

 

Άρθρο 41 

Τα όργανα και οι εξειδικευμένες οργανώσεις του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διακυβερνητικών οργανισμών θα συμβάλουν στην πλήρη υλοποίηση των διατάξεων αυτής της Διακήρυξης μέσω της κινητοποίησης, μεταξύ άλλων, της οικονομικής συνεργασίας και τεχνικής βοήθειας.  Θα δημιουργηθούν τα μέσα για την διασφάλιση της συμμετοχής των αυτοχθόνων πληθυσμών σε θέματα που τους αφορούν.

 

Άρθρο 42 

Τα Ηνωμένα Έθνη, τα όργανά τους, συμπεριλαμβανομένου του Μόνιμου Φόρουμ για τα Ζητήματα των Αυτοχθόνων, καθώς και εξειδικευμένες οργανώσεις σε τοπικό επίπεδο, όπως και τα  Κράτη, θα προάγουν το σεβασμό και την πλήρη εφαρμογή των διατάξεων αυτής της Διακήρυξης και την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητάς της . 

 

Άρθρο 43 

Τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στην παρούσα Διακήρυξη συνιστούν τους ελάχιστους κανόνες για την επιβίωση, αξιοπρέπεια και ευημερία των αυτοχθόνων πληθυσμών του κόσμου. 

 

Άρθρο 44 

Όλα τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που αναγνωρίζονται σε αυτή τη Διακήρυξη    καλύπτουν εξίσου τους αυτόχθονες άνδρες και γυναίκες. 

 

Άρθρο 45 

Τίποτα σε αυτή τη Διακήρυξη δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως υποβιβασμός ή εξάλειψη των σημερινών ή μελλοντικών δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών.

 

Άρθρο 46 

1. Τίποτα σε αυτή τη Διακήρυξη δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι υποδηλώνει για οποιοδήποτε κράτος, λαό, ομάδα ή άτομο το οποιοδήποτε δικαίωμα να προβαίνει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή να ενεργεί σε αντίθεση με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ή  να ερμηνεύεται ως έγκριση ή ενθάρρυνση πράξεων που θα διαμελίζουν ή θα προκαλούσαν βλάβη συνολικά ή μερικά στην εδαφική ακεραιότητα ή την πολιτική ενότητα των κυρίαρχων και ανεξάρτητων Κρατών.

2. Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων που διατυπώνονται στην παρούσα Διακήρυξη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι θεμελιώδεις ελευθερίες όλων θα γίνονται σεβαστές.  Η άσκηση των δικαιωμάτων που διατυπώνονται σε αυτή τη Διακήρυξη θα υπόκειται μόνο στους περιορισμούς που καθορίζονται από το νόμο και που είναι σύμφωνοι με τις διεθνείς υποχρεώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.  Κάθε τέτοιου είδους περιορισμοί δεν θα κάνουν διακρίσεις και θα είναι αυστηρά απαραίτητοι μόνο γ&iota



ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ


Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.

    • Δημοσίευση: Αργύριος Μαρινάκης Έλλην Πολίτης
      Σάς άρεσε;
      Γίνετε αναγνώστες τής Ιστοσελίδος μας μέ ένα κλίκ, επάνω δεξιά στήν αρχή τής σελίδος
      Σχολιάστε!!!
      Διαδώστε!!!!
      31/05/2021 - 34612 - 45011
      Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη