Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δε φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.»
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δε φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.»
Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Τι όμορφα που κυλάνε οι μέρες στο προτεκτοράτο.
Δηλαδή τι κυλάνε, που κάθε μέρα είναι ολόιδια με την προηγούμενη -σαν δυο σταγόνες νερό.
Τι όμορφα που κυλάνε οι μέρες στο προτεκτοράτο.
Δηλαδή τι κυλάνε, που κάθε μέρα είναι ολόιδια με την προηγούμενη -σαν δυο σταγόνες νερό.
Στην Αμερική, λέμε ένα ωραίο τσιτάτο: pride comes before the fall· εν ελληνιστί, η περηφάνια έρχεται πριν την πτώση.
Μια χαρά ψωροπερήφανοι οι ‘Ελληνες όλα τα χρόνια πριν τη χρεοκοπία -και παρέμειναν τα 7 χρόνια της χρεοκοπίας- και τώρα έρχεται η μεγαλειώδης πτώση.
‘Ομορφα και νοικοκυρεμένα.
Επίσης, ταιριάζει γάντι το ρητό και στους υπάλληλους των δανειστών που, ενώ ανέμεναν ανάπτυξη 0,3% για το 2016, τελικά πάει για ύφεση το πράμα.
Βασικά, μια χαρά νεκρή είναι η ελληνική οικονομία, οπότε προς τι οι ανησυχίες;
Eβλεπα χθες και τον Τσακνή να τσακώνεται με τον Ξυδάκη και είναι πραγματικά πολύ γελοία πια η ζωή στην Ελλάδα.
Κακώς, κατά την άποψη μου, αναθεώρησε ο δεύτερος· επειδή δεν θέλω να σας στεναχωρήσω, η ΕΡΤ είναι τριτοκοσμική.
Και είναι απλός ο λόγος: η ΕΡΤ είναι τριτοκοσμική, επειδή η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική.
Δεν γίνεται να είναι όλη σου η χώρα ένα απέραντο τριτοκοσμικό προτεκτοράτο και εκεί που στέκεσαι εσύ, θαύμα-θαύμα πολιτισμός.
Ούτε μπορεί η Ελλάδα να μαραζώνει μέρα με τη μέρα, αλλά οι ‘Ελληνες να ευδοκιμούν.
Αυτό δεν είναι απλά ανεφάρμοστο, αλλά παντελώς αδύνατον.
Κρατηθείτε γερά, λοιπόν, η προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα προμηνύεται ιδιαίτερα απολαυστική.
Το πιο «γλυκό» πάντως πιάτο έρχεται τα επόμενα χρόνια και γι’ αυτούς που εσφαλμένα πιστεύουν ότι απέδρασαν στο εξωτερικό και πως δεν θα τους βρει εκεί η όποια συμφορά.
Στο Terminal με τον Τομ Χανκς, στο διάστημα που εκείνος πετούσε προς τις ΗΠΑ, κατέρρευσε η χώρα του με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πια.
Οπότε, προσγειώθηκε ως πολίτης μιας χώρας που δεν υπήρχε πλέον ή που, τέλος πάντων, δεν αναγνωριζόταν πια ως κράτος.
Απίστευτο γέλιο η σκηνή που ο διευθυντής του τελωνείου προσπαθεί να εξηγήσει με ένα μήλο και ένα πακέτο πατατάκια στον Χανκς -που δεν ξέρει γρι αγγλικά- πως η Κρακόζια που ήξερε, πάει.
‘Ισως δεν το έχουμε καταλάβει, αλλά η δύναμη των Ελλήνων στο εξωτερικό δεν είναι ούτε τα πτυχία μας, ούτε το… φιλότιμο -που τάχα μου δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα, τρομάρα μας- ούτε το αθάνατο ελληνικό πνεύμα.
‘Ισως δεν το έχουμε καταλάβει, αλλά η δύναμη των Ελλήνων στο εξωτερικό δεν είναι ούτε τα πτυχία μας, ούτε το… φιλότιμο -που τάχα μου δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα, τρομάρα μας- ούτε το αθάνατο ελληνικό πνεύμα.
Η δύναμη της Ελλάδας είναι η όποια θέση της χώρας στο παγκόσμιο προσκήνιο.
Και η θέση της Ελλάδας στο παγκόσμιο προσκήνιο είναι αντίστοιχη με εκείνη του Ελ Σαλβαδόρ ή του Πουέρτο Ρίκο.
‘Οποιος βλέπει τις κοινές φωτογραφίσεις των Ευρωπαίων πολιτικών από τα Eurogroup, το διαπιστώνει με την πρώτη ματιά.
Οι ‘Ελληνες πολιτικοί κάθονται σε μια γωνιά απόμερα από τους υπόλοιπους, σαν το παιδί που το έβαλαν τιμωρία.
Δεν πρέπει να υπάρχει αυτή τη στιγμή ξένος διπλωμάτης ή πολιτικός που να βλέπει τις ελληνικές αποστολές και να μην μας λυπάται.
‘Οχι επειδή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, βλαμμένοι.
Αλλά επειδή κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τα δουλικά των δανειστών, ανεξαρτήτως ποια βλακόφατσα παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας.
Εξάλλου, καπιταλισμό έχουμε -οι ‘Ελληνες τουλάχιστον αρέσκονται να δηλώνουν πως τον γουστάρουν πολύ- οπότε που είναι το περίεργο;
Στον καπιταλισμό υπάρχουν ανεπτυγμένα, αναπτυσσόμενα και τριτοκοσμικά κράτη.
Και κάπου απόμερα τα προτεκτοράτα-αποικίες.
Μαντέψτε προς τα πού τείνει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα.
‘Ετσι, οι ‘Ελληνες του εξωτερικού θα αντιμετωπίζονται και εκείνοι πολύ σύντομα ως οι πολίτες μιας τέτοιας χώρας.
Ο ρατσισμός, βλέπετε, είναι πρωτίστως οικονομικός -αν όχι αποκλειστικά κιόλας.
Σκεφτείτε πώς φέρεστε εσείς στους Πακιστανούς, τους Νιγηριανούς, και πώς στους Σουηδούς, και θα πάρετε μια γεύση από το κοντινό μας μέλλον.
Οι ‘Ελληνες που τόσα χρόνια κοιτούσαν αφ’ υψηλού τους φτωχούς τους γείτονες, ετοιμάζονται για την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής τους.
Και εδώ, φυσικά, είναι εξίσου απλά τα πράγματα.
Κανένας υποταγμένος λαός στην παγκόσμια ιστορία δεν κατάφερε να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσής του.
Και κανένας υποταγμένος λαός δεν γλίτωσε ποτέ τον χλευασμό από τους υπόλοιπους.
Βλέπετε, οι Έλληνες πίστεψαν ακόμα και αυτό, πως, αν κάτσουν φρόνιμοι, θα πάρουν μπισκοτάκι.
Αμ δε.
Οπότε, ας πρόσεχαν.
Ας μην πουλούσαν και την ψυχή τους ακόμα για να σωθούν αποκλειστικά εκείνοι -ή να σώσουν τα όποια λιγοστά προνόμιά τους- και ας κοιτούσαν να σώσουν τη χώρα τους και την κοινωνία τους πρώτα.
Δεν θέλω να μας πληγώσω, αλλά τα δικαιώματα των Ελλήνων στο εξωτερικό και το εσωτερικό πάνε χέρι-χέρι με τα δικαιώματα και την κατάσταση της χώρας τους.
Η Ελλάδα αρέσκεται να τρώει τα παιδιά της, άλλωστε.
Και ας σκεφτούμε τώρα πόσο έξυπνο είναι να δέχεσαι παθητικά την διάλυση της χώρας σου και 7 χρόνια μετά την χρεοκοπία, αντί να απαιτείς δικαιοσύνη για το έγκλημα, εσύ να κάθεσαι να βλέπεις Survivor και τρυφερά οπίσθια.
Ναι, ξέρω σε πρόδωσαν οι πολιτικοί χίλιες και μια φορές.
Σου έκλεψαν τη σύνταξη, το μισθό και τις αποταμιεύσεις ολόκληρων ετών.
Σε καταδίκασαν σε μια ζωή ανέχειας και αυτο-εξευτελισμού.
Υποθήκευσαν τη χώρα σου για 99+ χρόνια.
Προκάλεσαν την μεγαλύτερη οικονομική κατάστροφη της ιστορίας σε κράτος εν καιρώ ειρήνης -και συνεχίζουν.
Σε άφησαν χωρίς γιατρούς, δασκάλους και πολλά από τα αυτονόητα που χρειάζεται για να ζει αξιοπρεπώς ένας άνθρωπος.
Κι εσύ τι έκανες να τους δυσκολέψεις;
Απολύτως τίποτα.
Κάθεσαι μόνο σε μια γωνιά και φυλάς το σπίτι μην προλάβει ο Τούρκος και στο πάρει πριν την τράπεζα.
Λυπάμαι, αλλά μην περιμένεις κανέναν να έρθει να σου πει «η χώρα ελευθερώθηκε».
Γιατί να ‘χει ελευθερωθεί;
Η ζωή μεγάλε δεν συγχωρεί τέτοια λάθη.
Αν και από την άλλη, κακώς τα λέμε και τα ξαναλέμε, γιατί όποιος είχε καθαρό μυαλό έβλεπε, από το 2010 ακόμα, προς τα που οδεύαν τα πράγματα.
Οι Ισλανδοί απαίτησαν αμέσως δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και δημοκρατία.
Οι ‘Ελληνες αντιθέτως σκοτώνονται για άγια λείψανα, σοκοφρέτες και εκπτώσεις.
Δεν υπάρχει, κυριολεκτικά, κανένα μέτρο σύγκρισης.
Αλλά ναι, ξέρω υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, αυτή που αντιστέκεται, την οποία πρέπει να την έχουν κρύψει πολύ καλά τη ρημάδα γιατί μια φορά δεν την έχω δει.
Μεταξύ μας, μεγάλο σχολείο αυτά τα 7 χρόνια, για όποιον είχε όρεξη να μάθει ένα-δυο πράγματα.
Αποκαλύφθηκε το μέγεθος της ηλιθιότητας.
Αβυσσαλέα.
Τελικά δεν είμαστε τόσο χάπατα όσο νομίζαμε.
Είμαστε πολύ περισσότερο.
Και αυτό είναι που θα πληρώσουμε πολύ ακριβά, κυριολεκτικά.
Τέλος, όσον αφορά τις εκλογές στην Ευρώπη, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία για την Ελλάδα.
Τα προτεκτοράτα δεν εξαρτώνται από τις διεθνείς εξελίξεις.
Τα προτεκτοράτα το μόνο που έχουν ανάγκη είναι έναν λαό που να μην υποτάσσεται.
Ουπς.
Πάντως, η Ελλάδα, αποτέλεσε την καλύτερη προεκλογική καμπάνια για δεκάδες πολιτικούς και για τα αφεντικά τους που χρειάζονται τώρα πιο σφιχτές διακρατικές σχέσεις, για να μην ακολουθεί τόσο εύκολα η πλέμπα τα λεφτά τους πέρα δώθε στην υφήλιο.
Οι άνθρωποι δεμένοι χειροπόδαρα και το χρήμα ανεμπόδιστο.
Επίσης, να δεις που η Ελλάδα θα φύγει τελευταία από την θλιβερή ΕΕ και θα κατηγορηθεί κιόλας από πάνω ότι αυτή την διέλυσε.
Καταπληκτικό.
Να στοιχηματίζεις τα πάντα σε ένα ψόφιο άλογο, να σε κατηγορούν και από πάνω για το θάνατο του.
Εκείνη τη μέρα δεν ξέρω αν θέλω να τη ζήσω στην Ελλάδα ή όσο το δυνατόν πιο μακριά.
Θα πέφτουν τα εγκεφαλικά βροχή.
Τώρα πια είμαι 101% σίγουρος πως είναι διαδικαστικού χαρακτήρα η συνέχεια.
Και προσωπικά με έχει απελευθερώσει, γιατί δεν μπορείς να απογοητευτείς όταν δεν έχεις προσδοκίες.
Οπότε, καλό δρόμο να ‘χουμε ως τα τρένα.
Νομίζω γίνεται όλο και πιο αντιληπτό κάθε μέρα που περνάει, πως αυτό που έρχεται είναι η φυσική συνέπεια των όποιων επιλογών μας.
Γιατί είτε φταις είτε όχι, θα σε θάψουν σαν πεθάνεις.
Ο Βάρναλης εξάλλου το είχε πει όσο καλύτερα γινόταν, «Αλίμονο στον αφτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται, για να σωθεί, στο έλεος του Θεού και στους νόμους των Κλεφτών.»
Αλίμονο μας, λοιπόν.
Και …αυλαία.
Με εκτίμηση
Άρης
ΥΓ. Το μεγάλο γέλιο το έριξα με τους αγρότες το τελευταίο τρίμηνο. Κατέβηκαν πριν λίγες βδομάδες στους δρόμους χωρίς να ξέρουν για ποιο λόγο κατέβηκαν. Από συνήθεια και δεν τραβούσε με τίποτα. Οπότε, δεν κράτησε ούτε λίγες μέρες το καθιερωμένο φεστιβάλ -περί αυτού πρόκειται εξάλλου και ας παρεξηγηθούν. ‘Εγραψαν και κάποιοι καλλιτέχνες, αυτές τις μέρες, γράμμα στον πρωθυπουργό για το σκάνδαλο της ΑΕΠΙ και όλο και πληθαίνουν όσοι το συνυπογράφουν. Θα τους περάσει και εκείνων. Πάντως, όλο καμάρι οι δούλοι· ναι ξέρω, είμαι προκλητικός, οπότε ας είμαστε ευγενικοί για άλλα 7 χρόνια, μην χαλάσουμε τις καρδιές μας. Εδώ μας έχουν πάρει τη χώρα και εμείς κοιτάμε να είμαστε κόσμιοι.
Το μεγάλο μας τσίρκο, που λες κομπανιέρο. Οπότε αφιερωμένο το απόσπασμα:
«Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δε φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.»
Το μεγάλο μας τσίρκο, που λες κομπανιέρο. Οπότε αφιερωμένο το απόσπασμα:
«Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δε φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.»
(Αγαπητέ Άρη, δώσε πόνο. Άρη, είναι εντυπωσιακό το πόσοι Έλληνες πιστεύουν πως είναι αδικημένοι. Καλά, το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το πόσοι Έλληνες νομίζουν πως είναι επαναστάτες. Υπουργοί νομίζουν πως είναι Τσε Γκεβάρα, «αναρχικοί» δουλεύουν σε γραφεία υπουργών και σου κουνούν το δάχτυλο επειδή δεν είσαι τόσο αντιεξουσιαστής όσο αυτοί, και η φαντασίωση πάει σύννεφο . Βέβαια, τώρα ζούμε το τέλος της φαντασίωσης αλλά κάποιοι συνεχίζουν να φαντασιώνονται. Άρη, πραγματικά μεγάλο σχολείο αυτά τα 7 χρόνια. Για εμένα τουλάχιστον τεράστιο σχολείο. Και έμαθα να αποφεύγω πολύ κόσμο. Τι ξεβράκωμα ήταν αυτό; Δεν πειράζει, πρέπει να αποδεχόμαστε την αλήθεια όσο σκληρή και να είναι. Ο Οιδίποδας έβγαλε τα μάτια του επειδή έμαθε την αλήθεια, οι σύγχρονοι Έλληνες βγάζουν τα μάτια τους για να μην δουν την αλήθεια. Ωραίο αυτό που έγραψα, μου άρεσε. Άρη, αυτά τα εφτά χρόνια εγώ γνώρισα εσένα, τον Ηλία, τον Βασίλη και πολλούς άλλους ωραίους ανθρώπους, οπότε μόνο αυτό μετράει για εμένα. Μόνο οι άνθρωποι μετράνε. Να είσαι καλά, Άρη.)
Read more: https://pitsirikos.net/2017/03/%ce%b7-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b7%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%84%cf%8e%cf%83%ce%b7/#ixzz4fZ34QqRo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου