1865: Ιδρύθηκε η Λατινική Νομισματική Ένωση
23/12/1865: Ιδρύθηκε η Λατινική Νομισματική Ένωση (ΛΝΕ). Με τη συνθήκη της 23 Δεκεμβρίου 1865, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιταλία και η Ελβετία σχημάτισαν την ΛΝΕ. Η ένωση αυτή σκοπό είχε την ενοποίηση των διαφορετικών εθνικών νομισμάτων σε ένα κοινό νόμισμα σε μία εποχή όπου τα περισσότερα εθνικά νομίσματα κατασκευάζονταν από χρυσό και ασήμι. Για το λόγο αυτό τα μέλη της ΛΝΕ συμφώνησαν σε έναν κανόνα διμεταλλισμού, ένα συνδυασμό χρυσού-ασημιού με σχέση 1 μέρος χρυσού προς 15,5 μέρη ασημιού, υιοθετώντας έτσι τις προδιαγραφές του γαλλικού χρυσού φράγκου.
Για την ιστορία το γαλλικό φράγκο είχε λανσάρει ο Ναπολέων Ι το 1803 σε υποδιαιρέσεις των 5, 10, 20, 40, 50 και 100 φράγκων, με το 20φράγκο να είναι το πιο διαδεδομένο (6,45161 γραμμάρια χρυσού καθαρότητας 0,900).
Ένα ΛΝΕ φράγκο αντιπροσώπευε 4,5 γραμμάρια καθαρού ασημιού ή 0,290322 γραμμάρια καθαρού χρυσού. Το μεγάλο ασημένιο 5φραγκο ήταν από ασήμι καθαρότητας 0,900 ενώ οι υποδιαιρέσεις των 2,1 και 50, 20 σεντς από ασήμι καθαρότητας 0,835. Η συμφωνία ξεκίνησε να εφαρμόζεται στις 01/08/1866.
Το 1866 αποφασίστηκε η ένταξη της Ελλάδος στη ΛΝΕ. Η Ελλάδα έγινε μέλος στην ΛΝΕ στις 10/04/1867 και έτσι η Ελλάδα αποδέχθηκε την αρχή του διμεταλλισμού με την προσδοκία της νομισματικής της σταθεροποίησης. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της επόμενης 15ετίας, αλλεπάλληλες άρσεις της μετατρεψιμότητας κατέστησαν απλώς τυπική και άνευ ουσίας τη συμμετοχή της χώρας στη ΛΝΕ. Το 1874 εισήχθησαν στην Ελλάδα τα αργυρά νομίσματα της Ένωσης, αλλά την επόμενη χρονιά υποτιμήθηκε ο άργυρος έναντι του χρυσού, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα (από την Εθνική Τράπεζα). Το 1877 η ΛΝΕ υιοθέτησε το λεγόμενο “κουτσό διμεταλλισμό” (απαγόρευσε την κοπή αργυρών νομισμάτων, αλλά δεν υιοθέτησε πλήρως τον κανόνα χρυσού και διατήρησε την ισοτιμία χρυσού-αργύρου).
Την 1η Νοεμβρίου 1882 η Ελλάδα εισήλθε ως πλήρες μέλος στη ΛΝΕ, με συνέπεια την εισαγωγή νέου νομίσματος, της νέας δραχμής, σε ισοτιμία 1:0,89 έναντι της παλαιάς, οπότε 100 νέες δραχμές ισοδυναμούσαν με 112 παλαιές. Η ισοτιμία της νέας δραχμής ορίστηκε σε 1:1 με το γαλλικό, το ελβετικό και το βελγικό φράγκο και με την ιταλική λίρα.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1884 υιοθετήθηκε ξανά επισήμως η μετατρεψιμότητα, προτού ανασταλεί εκ νέου 9 μήνες αργότερα (30 Σεπτεμβρίου 1885) και η χώρα επανέλθει σε καθεστώς αναγκαστικής κυκλοφορίας, δηλαδή μη μετατρέψιμου νομίσματος.
Η Ελλάδα αποβλήθηκε επίσημα από την ΛΝΕ το 1908. Το 1910 η ΛΝΕ επαναποδέχτηκε την Ελλάδα.
