Χρεοκοπία τώρα!
Η Ελλάδα έχει πλέον πτωχεύσει, χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα να αποφύγει μία κατάσταση που
είναι κάτι περισσότερο από οδυνηρή – όσο πιο σύντομα λοιπόν το παραδεχτούμε, τόσο πιο γρήγορα
θα ξεκινήσει η επώδυνη διαδικασία της εξυγίανσης
«Όταν το δημόσιο χρέος υπερβαίνει ένα ορισμένο ύψος, τότε δεν υπάρχει ούτε ένα και μοναδικό
παράδειγμα, από όσα γνωρίζω, όπου να επιτεύχθηκε ποτέ, με δίκαιο τρόπο, η εξ ολοκλήρου
αποπληρωμή του.
Σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που έγινε δυνατή σε κάποιο βαθμό η εξυγίανση των δημοσίων
οικονομικών, συνέβη με τη χρήση της χρεοκοπίας – την οποία είχε παραδεχθεί κανείς ανοιχτά,
χωρίς κανένα δισταγμό. Ακόμη και όταν υπήρξε συχνά μία ονομαστική επιστροφή του χρέους,
στην πραγματικότητα επρόκειτο για μία ολοκάθαρη χρεοκοπία» (Adam Smith).
Άποψη
Είμαστε ανέκαθεν υπέρ της αποπληρωμής του χρέους, με τη βοήθεια της επιμήκυνσης του χρόνου
αποπληρωμής, με το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ – έτσι ώστε ο ρυθμός ανάπτυξης να είναι υψηλότερος από
το επιτόκιο, χωρίς να μειωθούν αποπληθωριστικά οι τιμές, οπότε να αρχίσει να μειώνεται το χρέος
(και) με τη βοήθεια του ονομαστικού πληθωρισμού (ανάλυση).
Όσον αφορά την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, τα οποία δεν είχαν φτάσει
φυσικά στο 15% που τοποθετήθηκαν σκόπιμα από την τότε κυβέρνηση, κατ’ εντολή του ΔΝΤ,
θεωρούσαμε πως έπρεπε να αντιμετωπισθούν με τη μείωση των δημοσίων δαπανών, καθώς επίσης
με τις διαρθρωτικές αλλαγές – σε καμία περίπτωση με την υπερβολική αύξηση των φόρων
ή με την εγκληματική μείωση των μισθών, μέσω των οποίων η χώρα οδηγήθηκε σκόπιμα σε μία
παρατεταμένη ύφεση (κίνδυνο που είχαμε επισημάνει με την ανάλυση μας από τις 9 Μαΐου του 2010,
«Στασιμοπληθωρισμός, η απόλυτη συνταγή χρεοκοπίας»).
Ήμασταν επίσης εναντίον του PSI γνωρίζοντας ότι, αφενός μεν το ήμισυ της διαγραφής θα επιβάρυνε
την ίδια την ελληνική οικονομία (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιους οργανισμούς), αφετέρου ήταν
συνδεδεμένο με δυσανάλογα ανταλλάγματα – όπως η ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας,
η υποθήκευση της χώρας στους δανειστές της, η απαγόρευση μετατροπής του εξωτερικού χρέους
σε δραχμές κοκ. Είχαμε δε αναφέρει πως η τότε επιλογή, ήταν μία χρεοκοπία με δόσεις (άρθρο).
Εν τούτοις, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, επειδή επιβλήθηκε στην πατρίδα μας το πρόγραμμα
της Τρόικας, με το οποίο ολοκληρώθηκε η καταστροφή – με το χρέος από το 112,9% περίπου του ΑΕΠ
το 2008 να φτάνει σήμερα στο 177%, παρά τις δύο διαγραφές που προηγήθηκαν.
Επίσης, παρά τα υπέρογκα δάνεια που έλαβε και τα τεράστια ποσά που εξοικονόμησε το κράτος,
μειώνοντας τις δαπάνες του – απολύοντας χιλιάδες ανθρώπους, κατακρεουργώντας τις αμοιβές
των υπολοίπων και αυξάνοντας τους φόρους σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Σήμερα, με 1.500.000 ανέργους (70% μακροπρόθεσμοι), με τους νέους να εγκαταλείπουν μαζικά
την Ελλάδα αδυνατώντας να εξασφαλίσουν εργασία, με εκατοντάδες χιλιάδες χρεοκοπημένες
ή στα πρόθυρα της πτώχευσης μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με καταστραμμένο ολοκληρωτικά
τον παραγωγικό ιστό της χώρας, με διαλυμένα τα κοινωνικά ταμεία, με έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων
στη γκρίζα ζώνη (λίγο πριν την απόλυση), με τις ξένες επιχειρήσεις να αποχωρούν συνεχώς,
με μία νέα υποχώρηση των εξαγωγών (-8,7% το Σεπτέμβρη), με την εκρηκτική άνοδο των κόκκινων
δανείων (πάνω από 80 δις €), από τα οποία δεν κινδυνεύουν μόνο οι ιδιώτες αλλά και οι τράπεζες,
με την εκτόξευση των οφειλών απέναντι στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία (πάνω από 90 δις €),
με μία νέα «τρύπα» στα έσοδα του δημοσίου (1,2 δις € στο δεκάμηνο), με την ιλιγγιώδη άνοδο
της φτώχειας κοκ., οι λύσεις έχουν στερέψει – έχουν πάψει εντελώς να υπάρχουν.
Πόσο μάλλον όταν αναθεωρείται ξανά προς τα κάτω το ΑΕΠ στα 178,87 δις € το 2014, με την εκτίμηση
των χρεών στα 318 δις €, δηλαδή στο 177,7% περίπου του ΑΕΠ (από 174,8% που ανέφερε
η προηγούμενη εκτίμηση), ενώ αυξάνονται τα εμπορικά ελλείμματα (γράφημα)
– με την Τρόικα να επιμένει σε νέα εγκληματικά μέτρα φτωχοποίησης, λεηλασίας και εξαθλίωσης
του πληθυσμού, τα οποία εκμηδενίζουν τις προοπτικές εξόδου της πατρίδας μας από την μεγαλύτερη
οικονομική, πολιτική (διαφθορά) και κοινωνική κρίση της ιστορίας της.
Όσον αφορά δε τις προβλέψεις για ρυθμό ανάπτυξης 2,9% το 2015, όταν ολόκληρη η Ευρωζώνη βυθίζεται
στην ύφεση, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες υποχωρούν (άρθρο), η Ιαπωνία «χαροπαλεύει» και οι Η.Π.Α.
παραπαίουν, με κίνδυνο να ξεσπάσουν τεράστιες αναταραχές στο εσωτερικό τους, ενώ οι γεωπολιτικοί
κίνδυνοι κλιμακώνονται (Μέση Ανατολή, Ουκρανία), είναι μάλλον όνειρο θερινής νύχτας – εάν δεν είναι
παγίδα, με σκοπό τη συνέχιση της εκποίησης τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής περιουσίας.
Επί πλέον, κανένας δεν μας εξηγεί πως θα αυξηθεί κατά 2,9% το ΑΕΠ, όταν όλοι οι βασικοί συντελεστές
του (ΑΕΠ = κατανάλωση + επενδύσεις + δαπάνες του δημοσίου + {εξαγωγές – εισαγωγές}) περιορίζονται
συνεχώς – ενώ θα συνεχίζουν να μειώνονται όσο δεν αυξάνονται οι μισθοί (ζήτηση, κατανάλωση),
δεν διενεργούνται ιδιωτικές επενδύσεις (απουσία ζήτησης), δεν επενδύει το δημόσιο (απαγορεύεται από
την Τρόικα) και δεν αυξάνονται οι εξαγωγές.
Περαιτέρω, προβλέποντας πως θα ξεσπάσει πολύ σύντομα η καταιγίδα των καταιγίδων στην Ελλάδα,
με κίνδυνο να αποσταθεροποιηθεί εντελώς η κοινωνία, μεταξύ άλλων με αιτία τις πρόωρες εκλογές,
έχουμε πλέον την άποψη ότι, πρέπει να παραδεχθούμε πως η χώρα μας χρεοκόπησε – κυρίως με ευθύνη
της Τρόικας και της Γερμανίας, λόγω των καταστροφικά λανθασμένων οικονομικών προγραμμάτων
που μας επιβλήθηκαν.
Δυστυχώς η Ελλάδα, με ένα δημόσιο χρέος 100% βιώσιμο, με υγιέστατες τράπεζες πριν από το PSI,
καθώς επίσης με ένα από τα χαμηλότερα συνολικά χρέη στην Ευρώπη, σε πολύ καλύτερη οικονομική
κατάσταση από την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία κοκ., οδηγήθηκε στη χρεοκοπία από
μία εγκληματική ομάδα ανθρώπων (Τρόικα) – οι οποίοι είτε δεν γνώριζαν τις βασικές αρχές της οικονομίας,
είτε είχαν και έχουν ανίερους σκοπούς.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος και αν φταίει, αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα – σύμφωνα με το οποίο
η Ελλάδα έχει πλέον χρεοκοπήσει ολοκληρωτικά, χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα να αποφύγει μία
κατάσταση που είναι κάτι περισσότερο από οδυνηρή. Όσο πιο σύντομα λοιπόν το παραδεχτούμε,
τόσο πιο γρήγορα θα ξεκινήσει η διαδικασία της εξυγίανσης μέσω της χρεοκοπίας – όπως συστήνει
ο πατέρας της ελεύθερης οικονομίας (Adam Smith), ενώ αποτελεί ένα δικαιωματικό, θεμελιώδες,
αναφαίρετο «εργαλείο» του συστήματος του καπιταλισμού: το ελιξίριο του (άρθρο).
Υστερόγραφο: Ας μην ξεχνάμε πως η Ρωσία εξυγιάνθηκε και εξελίχθηκε σε μία μεγάλη δύναμη,
διατηρώντας τα δημόσια και ιδιωτικά περιουσιακά της στοιχεία ανέπαφα, μετά τη χρεοκοπία της
το 1998 – όπως συνέβη και με τη Γερμανία το 1953. Φυσικά η πτώχευση, καθώς επίσης η επάνοδος τους
στην ομαλότητα, ήταν μία εξαιρετικά δύσκολη και επώδυνη διαδικασία. Προτιμότερη όμως από αυτήν
της Ουρουγουάης, η οποία επέλεξε άλλο δρόμο (ανάλυση), καταλήγοντας να χάσει το 40% των εδαφών
της – τα οποία ανήκουν πλέον σε ξένους (άρθρο).
‘Όσον αφορά τις Η.Π.Α., οι οποίες οδηγούνται στην καταστροφή μέσα από την αποχαύνωση των Πολιτών τους,
σε συνδυασμό με την αποθράσυνση της αχόρταγης ελίτ (0,01%), τα σημερινά γεγονότα είναι η σπίθα,
η αφορμή και όχι η αιτία – πόσο μάλλον όταν το σύνθημα των επαναστατημένων είναι το εξής:
«Έχουμε κάθε δικαίωμα να καταστρέψουμε ένα σύστημα, το οποίο επιδιώκει να μας καταστρέψει».
Προφανώς δε είναι η ευκαιρία της Ρωσίας να αποφύγει το μοιραίο – κάτι που διαφορετικά θα ήταν
εξαιρετικά δύσκολο.
Τέτοιου είδους κοινωνικές αναταραχές και τρομακτικές εξεγέρσεις δεν θα λυπηθούν ούτε την Ελλάδα,
εάν συνεχίσει να βαδίζει στον ίδιο δρόμο – γεγονός που οφείλει να αποφευχθεί, ειδικά λόγω
της επισφαλούς γεωγραφικής μας θέσης, η οποία θα έθετε σε μεγάλο κίνδυνο την εδαφική μας κυριαρχία.
Σε κάθε περίπτωση, σήμερα έχουμε το «ηθικό έρεισμα» που προϋποθέτει η χρεοκοπία, για να είναι
δίκαιη και έντιμη – αφού δεν είναι δικό μας πλέον το σφάλμα, αλλά αποκλειστικά και μόνο της Τρόικας,
καθώς επίσης της Γερμανίας.
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος, οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
«Όταν το δημόσιο χρέος υπερβαίνει ένα ορισμένο ύψος, τότε δεν υπάρχει ούτε ένα και μοναδικό
παράδειγμα, από όσα γνωρίζω, όπου να επιτεύχθηκε ποτέ, με δίκαιο τρόπο, η εξ ολοκλήρου
αποπληρωμή του.
Σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που έγινε δυνατή σε κάποιο βαθμό η εξυγίανση των δημοσίων
οικονομικών, συνέβη με τη χρήση της χρεοκοπίας – την οποία είχε παραδεχθεί κανείς ανοιχτά,
χωρίς κανένα δισταγμό. Ακόμη και όταν υπήρξε συχνά μία ονομαστική επιστροφή του χρέους,
στην πραγματικότητα επρόκειτο για μία ολοκάθαρη χρεοκοπία» (Adam Smith).
Άποψη
Είμαστε ανέκαθεν υπέρ της αποπληρωμής του χρέους, με τη βοήθεια της επιμήκυνσης του χρόνου
αποπληρωμής, με το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ – έτσι ώστε ο ρυθμός ανάπτυξης να είναι υψηλότερος από
το επιτόκιο, χωρίς να μειωθούν αποπληθωριστικά οι τιμές, οπότε να αρχίσει να μειώνεται το χρέος
(και) με τη βοήθεια του ονομαστικού πληθωρισμού (ανάλυση).
Όσον αφορά την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, τα οποία δεν είχαν φτάσει
φυσικά στο 15% που τοποθετήθηκαν σκόπιμα από την τότε κυβέρνηση, κατ’ εντολή του ΔΝΤ,
θεωρούσαμε πως έπρεπε να αντιμετωπισθούν με τη μείωση των δημοσίων δαπανών, καθώς επίσης
με τις διαρθρωτικές αλλαγές – σε καμία περίπτωση με την υπερβολική αύξηση των φόρων
ή με την εγκληματική μείωση των μισθών, μέσω των οποίων η χώρα οδηγήθηκε σκόπιμα σε μία
παρατεταμένη ύφεση (κίνδυνο που είχαμε επισημάνει με την ανάλυση μας από τις 9 Μαΐου του 2010,
«Στασιμοπληθωρισμός, η απόλυτη συνταγή χρεοκοπίας»).
Ήμασταν επίσης εναντίον του PSI γνωρίζοντας ότι, αφενός μεν το ήμισυ της διαγραφής θα επιβάρυνε
την ίδια την ελληνική οικονομία (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιους οργανισμούς), αφετέρου ήταν
συνδεδεμένο με δυσανάλογα ανταλλάγματα – όπως η ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας,
η υποθήκευση της χώρας στους δανειστές της, η απαγόρευση μετατροπής του εξωτερικού χρέους
σε δραχμές κοκ. Είχαμε δε αναφέρει πως η τότε επιλογή, ήταν μία χρεοκοπία με δόσεις (άρθρο).
Εν τούτοις, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, επειδή επιβλήθηκε στην πατρίδα μας το πρόγραμμα
της Τρόικας, με το οποίο ολοκληρώθηκε η καταστροφή – με το χρέος από το 112,9% περίπου του ΑΕΠ
το 2008 να φτάνει σήμερα στο 177%, παρά τις δύο διαγραφές που προηγήθηκαν.
Επίσης, παρά τα υπέρογκα δάνεια που έλαβε και τα τεράστια ποσά που εξοικονόμησε το κράτος,
μειώνοντας τις δαπάνες του – απολύοντας χιλιάδες ανθρώπους, κατακρεουργώντας τις αμοιβές
των υπολοίπων και αυξάνοντας τους φόρους σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Σήμερα, με 1.500.000 ανέργους (70% μακροπρόθεσμοι), με τους νέους να εγκαταλείπουν μαζικά
την Ελλάδα αδυνατώντας να εξασφαλίσουν εργασία, με εκατοντάδες χιλιάδες χρεοκοπημένες
ή στα πρόθυρα της πτώχευσης μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με καταστραμμένο ολοκληρωτικά
τον παραγωγικό ιστό της χώρας, με διαλυμένα τα κοινωνικά ταμεία, με έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων
στη γκρίζα ζώνη (λίγο πριν την απόλυση), με τις ξένες επιχειρήσεις να αποχωρούν συνεχώς,
με μία νέα υποχώρηση των εξαγωγών (-8,7% το Σεπτέμβρη), με την εκρηκτική άνοδο των κόκκινων
δανείων (πάνω από 80 δις €), από τα οποία δεν κινδυνεύουν μόνο οι ιδιώτες αλλά και οι τράπεζες,
με την εκτόξευση των οφειλών απέναντι στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία (πάνω από 90 δις €),
με μία νέα «τρύπα» στα έσοδα του δημοσίου (1,2 δις € στο δεκάμηνο), με την ιλιγγιώδη άνοδο
της φτώχειας κοκ., οι λύσεις έχουν στερέψει – έχουν πάψει εντελώς να υπάρχουν.
Πόσο μάλλον όταν αναθεωρείται ξανά προς τα κάτω το ΑΕΠ στα 178,87 δις € το 2014, με την εκτίμηση
των χρεών στα 318 δις €, δηλαδή στο 177,7% περίπου του ΑΕΠ (από 174,8% που ανέφερε
η προηγούμενη εκτίμηση), ενώ αυξάνονται τα εμπορικά ελλείμματα (γράφημα)
– με την Τρόικα να επιμένει σε νέα εγκληματικά μέτρα φτωχοποίησης, λεηλασίας και εξαθλίωσης
του πληθυσμού, τα οποία εκμηδενίζουν τις προοπτικές εξόδου της πατρίδας μας από την μεγαλύτερη
οικονομική, πολιτική (διαφθορά) και κοινωνική κρίση της ιστορίας της.
Όσον αφορά δε τις προβλέψεις για ρυθμό ανάπτυξης 2,9% το 2015, όταν ολόκληρη η Ευρωζώνη βυθίζεται
στην ύφεση, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες υποχωρούν (άρθρο), η Ιαπωνία «χαροπαλεύει» και οι Η.Π.Α.
παραπαίουν, με κίνδυνο να ξεσπάσουν τεράστιες αναταραχές στο εσωτερικό τους, ενώ οι γεωπολιτικοί
κίνδυνοι κλιμακώνονται (Μέση Ανατολή, Ουκρανία), είναι μάλλον όνειρο θερινής νύχτας – εάν δεν είναι
παγίδα, με σκοπό τη συνέχιση της εκποίησης τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής περιουσίας.
Επί πλέον, κανένας δεν μας εξηγεί πως θα αυξηθεί κατά 2,9% το ΑΕΠ, όταν όλοι οι βασικοί συντελεστές
του (ΑΕΠ = κατανάλωση + επενδύσεις + δαπάνες του δημοσίου + {εξαγωγές – εισαγωγές}) περιορίζονται
συνεχώς – ενώ θα συνεχίζουν να μειώνονται όσο δεν αυξάνονται οι μισθοί (ζήτηση, κατανάλωση),
δεν διενεργούνται ιδιωτικές επενδύσεις (απουσία ζήτησης), δεν επενδύει το δημόσιο (απαγορεύεται από
την Τρόικα) και δεν αυξάνονται οι εξαγωγές.
Περαιτέρω, προβλέποντας πως θα ξεσπάσει πολύ σύντομα η καταιγίδα των καταιγίδων στην Ελλάδα,
με κίνδυνο να αποσταθεροποιηθεί εντελώς η κοινωνία, μεταξύ άλλων με αιτία τις πρόωρες εκλογές,
έχουμε πλέον την άποψη ότι, πρέπει να παραδεχθούμε πως η χώρα μας χρεοκόπησε – κυρίως με ευθύνη
της Τρόικας και της Γερμανίας, λόγω των καταστροφικά λανθασμένων οικονομικών προγραμμάτων
που μας επιβλήθηκαν.
Δυστυχώς η Ελλάδα, με ένα δημόσιο χρέος 100% βιώσιμο, με υγιέστατες τράπεζες πριν από το PSI,
καθώς επίσης με ένα από τα χαμηλότερα συνολικά χρέη στην Ευρώπη, σε πολύ καλύτερη οικονομική
κατάσταση από την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία κοκ., οδηγήθηκε στη χρεοκοπία από
μία εγκληματική ομάδα ανθρώπων (Τρόικα) – οι οποίοι είτε δεν γνώριζαν τις βασικές αρχές της οικονομίας,
είτε είχαν και έχουν ανίερους σκοπούς.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος και αν φταίει, αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα – σύμφωνα με το οποίο
η Ελλάδα έχει πλέον χρεοκοπήσει ολοκληρωτικά, χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα να αποφύγει μία
κατάσταση που είναι κάτι περισσότερο από οδυνηρή. Όσο πιο σύντομα λοιπόν το παραδεχτούμε,
τόσο πιο γρήγορα θα ξεκινήσει η διαδικασία της εξυγίανσης μέσω της χρεοκοπίας – όπως συστήνει
ο πατέρας της ελεύθερης οικονομίας (Adam Smith), ενώ αποτελεί ένα δικαιωματικό, θεμελιώδες,
αναφαίρετο «εργαλείο» του συστήματος του καπιταλισμού: το ελιξίριο του (άρθρο).
Υστερόγραφο: Ας μην ξεχνάμε πως η Ρωσία εξυγιάνθηκε και εξελίχθηκε σε μία μεγάλη δύναμη,
διατηρώντας τα δημόσια και ιδιωτικά περιουσιακά της στοιχεία ανέπαφα, μετά τη χρεοκοπία της
το 1998 – όπως συνέβη και με τη Γερμανία το 1953. Φυσικά η πτώχευση, καθώς επίσης η επάνοδος τους
στην ομαλότητα, ήταν μία εξαιρετικά δύσκολη και επώδυνη διαδικασία. Προτιμότερη όμως από αυτήν
της Ουρουγουάης, η οποία επέλεξε άλλο δρόμο (ανάλυση), καταλήγοντας να χάσει το 40% των εδαφών
της – τα οποία ανήκουν πλέον σε ξένους (άρθρο).
‘Όσον αφορά τις Η.Π.Α., οι οποίες οδηγούνται στην καταστροφή μέσα από την αποχαύνωση των Πολιτών τους,
σε συνδυασμό με την αποθράσυνση της αχόρταγης ελίτ (0,01%), τα σημερινά γεγονότα είναι η σπίθα,
η αφορμή και όχι η αιτία – πόσο μάλλον όταν το σύνθημα των επαναστατημένων είναι το εξής:
«Έχουμε κάθε δικαίωμα να καταστρέψουμε ένα σύστημα, το οποίο επιδιώκει να μας καταστρέψει».
Προφανώς δε είναι η ευκαιρία της Ρωσίας να αποφύγει το μοιραίο – κάτι που διαφορετικά θα ήταν
εξαιρετικά δύσκολο.
Τέτοιου είδους κοινωνικές αναταραχές και τρομακτικές εξεγέρσεις δεν θα λυπηθούν ούτε την Ελλάδα,
εάν συνεχίσει να βαδίζει στον ίδιο δρόμο – γεγονός που οφείλει να αποφευχθεί, ειδικά λόγω
της επισφαλούς γεωγραφικής μας θέσης, η οποία θα έθετε σε μεγάλο κίνδυνο την εδαφική μας κυριαρχία.
Σε κάθε περίπτωση, σήμερα έχουμε το «ηθικό έρεισμα» που προϋποθέτει η χρεοκοπία, για να είναι
δίκαιη και έντιμη – αφού δεν είναι δικό μας πλέον το σφάλμα, αλλά αποκλειστικά και μόνο της Τρόικας,
καθώς επίσης της Γερμανίας.
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος, οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
Το διαβάσαμε από το: Χρεοκοπία τώρα! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/11/blog-post_5919.html#ixzz3tNA08mXi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου