ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ
Date: Mon, 6 Jan 2014 00:34:35 +0200

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

«Εργολαβική Κυβέρνηση» λαϊκής εντολής και ευθύνης.

... Η μόνη λύση για έξοδο από την κρίση.

Καθημερινά ακούμε -και στο άμεσο μέλλον θα ακούμε ακόμα πιο συχνά- για έκτακτες λύσεις "σωτηρίας" του ελληνικού λαού. Θα ακούμε έννοιες, τις οποίες οι περισσότεροι από εμάς τις γνωρίζουν μόνον από την ανάγνωση των βιβλίων της ιστορίας .Έννοιες όπως "Οικουμενική Κυβέρνηση", "Κυβέρνηση εθνικής Σωτηρίας", "Κυβέρνηση Προσωπικοτήτων" κλπ.. Όλα αυτά είναι λάθος. Γιατί; Γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν συνθήκες, οι οποίες σήμερα ευτυχώς δεν υπάρχουν. Προϋποθέτουν ο λαός να έχει άγνοια των όσων συμβαίνουν και -πάνω στην αδυναμία του να βρει ο ίδιος λύση- ν' αναγκαστεί να δώσει "λευκή" "εντολή" σε "εκλεκτούς", για να τον "σώσουν". Όλοι αυτοί οι τύποι των Κυβερνήσεων έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Έχουν το "αυτόβουλο". "Πουλάνε" την "τεχνογνωσία" τους σε έναν λαό, ο οποίος δεν γνωρίζει πώς να σωθεί μόνος του και παραδίδει "λευκή" επιταγή.

Όμως, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Στην κυριολεξία συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο κόσμος γνωρίζει σε μεγάλο βαθμό τι συμβαίνει και έχει άποψη για τη λύση που τον ευνοεί. Αμφισβητεί τους άθλιους που τον κυβερνούν και δεν πιστεύει πλέον ότι μπορούν να τον "σώσουν" .Όχι επειδή δεν γνωρίζουν τι να κάνουν, αλλά επειδή κρίνει ότι έχουν επιλέξει να μην το κάνουν. Έχουν επιλέξει να ταυτιστούν με τους "φονείς" του ελληνικού λαού και αυτούς υπηρετούν.

Αυτό ακριβώς είναι και το λεπτό σημείο των όσων συμβαίνουν σήμερα. Ο κόσμος, που βγαίνει στις πλατείες να διαμαρτυρηθεί, έχει δική του άποψη για το ποια πολιτική πρέπει ν' ακολουθηθεί και αμφισβητεί ευθέως αυτούς, οι οποίοι βρίσκονται μέσα στη Βουλή. Αμφισβητεί ότι μπορούν να τον "σώσουν". Τους θεωρεί όχι απλά ανίκανους, αλλά προδότες. Όταν λοιπόν όλοι αυτοί θεωρούνται από τον λαό ως προδότες, ευνόητο είναι πως παύει κάθε συζήτηση για "Οικουμενική Κυβέρνηση", στελεχωμένη από το υπάρχον πολιτικό δυναμικό και με δικό της "αυτόβουλο".

Το μόνο, το οποίο απομένει, είναι Κυβέρνηση "εργολαβίας". Τι σημαίνει αυτός ο καινοφανής όρος; Σημαίνει Κυβέρνηση, η οποία θα "δεσμευτεί" εκ των προτέρων να πράξει όχι ό,τι αυτή η ίδια νομίζει, αλλά ό,τι νομίζει ο "εντολοδότης" της και άρα ο λαός. Η οποιαδήποτε ομάδα "αγανακτισμένων" πολιτών μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία στις επόμενες εκλογές. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει υποχρέωση να καταθέσει δικό της "πρόγραμμα". Υποχρέωση έχει να σεβαστεί τις δεσμεύσεις απέναντι στις εντολές του "εργοδότη" της και τίποτε παραπάνω. Μια οποιαδήποτε ομάδα μορφωμένων, αξιόπιστων και εντίμων πολιτών μπορεί να φέρει εις πέρας την αποστολή της. Ακολουθώντας το συνταγματικό τυπικό, μπορεί να ιδρύσει κόμμα και αφού περιγράψει προεκλογικά τα "πώς" θα εξυπηρετήσει τις εντολές του λαού, μπορεί στη συνέχεια να διεκδικήσει την ψήφο του.

Αυτή είναι η ιδιομορφία αυτού, του οποίου λέμε σήμερα. Μέχρι σήμερα οι Κυβερνήσεις προέρχονταν από τα γνωστά κόμματα τον ιδεολογιών .Τα κόμματα, τα οποία -όπως αποδείχθηκε- "δούλευαν" τον λαό. Τον "δούλευαν", γιατί, ενώ προεκλογικά τού παρουσίαζαν τον "ιδανικό" τους κόσμο και του ζητούσαν να τα στηρίξει για να του τον προσφέρουν, στη συνέχεια "ξεχνούσαν" τις υποσχέσεις τους, επιλέγοντας να υπηρετήσουν τα λεγόμενα "μεγάλα" και από τη φύση τους αντιλαϊκά "συμφέροντα" .Όλοι, δήθεν "διαφορετικοί" προεκλογικά, κατέληγαν ολόιδιοι μετεκλογικά. Αυτό ήταν το "δούλεμα". Άλλος "πουλούσε" καπιταλιστικές "οάσεις" και άλλος σοσιαλιστικούς "παραδείσους", αλλά ο λαός, κάθε φορά που "αγόραζε" την πραμάτεια τους, καταδικαζόταν στο να εγκλωβίζεται στην ίδια "έρημο" της φτώχειας και της μιζέριας. Μόνον οι "έμποροι" υποσχέσεων ευημερούσαν στη χώρα.

Σήμερα και εξαιτίας της παγκόσμιας κρίσης, έχει αποκαλυφθεί το "παιχνίδι" της απάτης. Φαίνεται πλέον πως όλοι οι "έμποροι" είναι ίδιοι μεταξύ τους και αδύναμοι να δώσουν λύσεις στην κατάσταση. Τα ψέματά τους -αλλά ακόμα και οι ίδιοι- έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Τα "προϊόντα" τους βρίσκονται στα "αζήτητα", γιατί ο λαός τα έχει ψηφίσει ήδη όλα και τα έχει δοκιμάσει επίσης όλα. Σήμερα αυτός ο λαός έχει άποψη για τον δικό του ιδανικό "κόσμο" και μπορεί να λειτουργήσει ως "εργοδότης" .Δεν χρειάζεται πανάκριβο κι ανεξέλεγκτο "αρχιτέκτονα" ..Δεν χρειάζεται κόμματα, τα οποία πρεσβεύουν διαφορετικές ιδεολογίες-απόψεις. Έχει ιδεολογία ο κόσμος .και αυτήν είναι η δημοκρατική. Έναν απλό "εργολάβο" χρειάζεται, για να κάνει με τον πιο συμφέροντα τρόπο αυτά, τα οποία εξυπηρετούν τη δική του άποψη.

Στις επόμενες εκλογές, δηλαδή, μπορεί να "αποθεωθεί" η Δημοκρατία, εφόσον μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει όπως προβλέπει η ίδια η έννοιά της. Απόλυτη Δημοκρατία, εφόσον ο λαός θα μπορεί ν' αποφασίσει γι' αυτά που θέλει να ζήσει και ο ίδιος θα κληθεί να επιλέξει αυτούς, οι οποίοι θα του τα προσφέρουν. Αυτό σημαίνει πως ο λαός θα θέτει τις προδιαγραφές και οι "υποψήφιοι" θα διαγωνίζονται μεταξύ τους ανάλογα με το πόσο "κοντά" μπορούν να βρεθούν στις προδιαγραφές αυτές. Ο κυρίαρχος λαός θ' αποφασίζει και θα παίρνει τις ευθύνες του γι' αυτούς που τον κυβερνούν.

Εξαιτίας αυτής της λειτουργίας, είναι δυνατόν να προκύψουν νέες ηγεσίες, οι οποίες θα προέρχονται από τα "σπλάχνα" του λαού και όχι από τα υπόγεια των ξένων πρεσβειών. Αυτή είναι η Δημοκρατία. Ο λαός θα θέτει τις "προδιαγραφές" -ως απόλυτος κυρίαρχος και εργοδότης- και η εκάστοτε "Εργολαβική Κυβέρνηση" θ' αναλαμβάνει απλά να "εκτελέσει" τις εντολές του. Υπόλογος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στον Πλανήτη ολόκληρο θα είναι ο λαός και όχι η Κυβέρνηση. Ο λαός θα είναι ο Κυρίαρχος και αυτός θ' αναλάβει να στηρίξει το βάρος των επιλογών του. Κανένας διεθνής παράγοντας δεν θα μπορεί να πιέσει αυτήν την Κυβέρνηση, γιατί απλούστατα θα είναι Κυβέρνηση-"εργολάβος".

.Κυβέρνηση περιορισμένης "ευθύνης", η οποία επιλέχθηκε με εκλογές ως εκφραστής εκείνου που φέρει την ευθύνη .και είναι ο ίδιος ο λαός .Ο λαός, ο οποίος μόνος του θα προσδιορίσει τις "κόκκινες γραμμές", που αφορούν τη Δημοκρατία του .Ο λαός, που θα πάρει ο ίδιος πάνω του την ευθύνη να προστατεύσει αυτές τις "γραμμές" άμυνας, όταν θα βρεθεί η δική του Κυβέρνηση υπό εξωτερική πίεση. Αν, δηλαδή, πληρωθούν ή όχι τα ομόλογα, αυτό είναι ευθύνη του λαού και όχι εκείνου ο οποίος εμφανίζεται ως Πρωθυπουργός της χώρας. Αν θα ιδιωτικοποιηθούν οι χρυσοφόρες ΔΕΚΟ ή όχι, αυτό θα είναι ευθύνη του λαού και όχι εκείνου ο οποίος εμφανίζεται ως επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας. Αν πραγματικά θα ανεξαρτητοποιηθεί ή όχι η Δικαιοσύνη, αυτό θα είναι ευθύνη του λαού και όχι εκείνου που κατά καιρούς θα εμφανίζεται ως αρχηγός της κυβέρνησης και μπορεί να απειλείται από τις ξένες πρεσβείες.

Εδώ μπορεί να καταλάβει κάποιος και το σφάλμα όλων αυτών, οι οποίοι ζητούνε μια λανθασμένη άμεση Δημοκρατία της φλυαρίας και της ανοησίας. Απαιτεί μεγάλο θράσος και μόνον να σκεφτείς ότι μπορείς -έτσι στο πρόχειρο- να "διορθώσεις" τους αρχαίους Έλληνες. Άμεση δημοκρατία είχαν οι βάρβαροι. Οι Έλληνες είχαν Δημοκρατία με Θεσμούς .Οργανωμένη Δημοκρατία με αρχή, μέση και τέλος. Με άμεση δημοκρατία λειτουργούν οι όχλοι. Με άμεση δημοκρατία έκαιγαν τις μάγισσες και τους αιρετικούς στον Μεσαίωνα. Ο θεσμός των δημοψηφισμάτων είναι κάτι διαφορετικό, το οποίο έχει ένα συγκεκριμένο νόημα μέσα στη δημοκρατική λειτουργία.

Με δημοψηφίσματα ο λαός παίρνει τις μεγάλες ευθύνες, όταν πρέπει να προστατεύσει "κόκκινες γραμμές" .Όταν πρόκειται να υπερασπιστεί το δίκιο του και το μέλλον του .Όταν με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ φυλάσσονται ή εγκαταλείπονται εθνικές, πολιτικές ή κοινωνικές "Θερμοπύλες". Με δημοψηφίσματα δεν μπορείς να κυβερνάς ένα κράτος στην καθημερινότητά του. Για την εξουσία της καθημερινότητας αρκεί το Σύνταγμα και οι θεσμοθετημένες κυρίαρχες εξουσίες. Ο λαός με δημοψηφίσματα προστατεύει τα συμφέροντά του από εξωτερικές απειλές και απειλεί τις άχρηστες κυβερνήσεις, οι οποίες τον απειλούν εκ των έσω.

Τι απαιτεί σήμερα ο εξοργισμένος ελληνικός λαός;

1) Δικαιοσύνη.

2) Τιμωρία των υπευθύνων.

3) Προστασία της εθνικής περιουσίας.

4) Απαλλαγή από το απεχθές χρέος.

5) Εθνική άμυνα απέναντι στους ιμπεριαλιστές και τοκογλύφους.

6) Ηθική αποκατάσταση των κατασυκοφαντημένων Ελλήνων.

7) Ανάπτυξη.

.Αυτά απαιτεί ο λαός και τα κόμματα του μέλλοντος πάνω σ' αυτούς τους "άξονες" θα πρέπει να κινούνται. Το καθένα από αυτά θα πρέπει να "υπόσχεται" ότι θα μπορεί να τα ικανοποιήσει σε έναν μεγάλο βαθμό. Ο λαός θα βλέπει τις "υποσχέσεις" τους και πάνω σ' αυτές θα ψηφίζει. Αθέτηση των υποσχέσεων θα θέτει την κυβέρνηση υπό γενική αμφισβήτηση. Στα όποια "κωλύματα", τα οποία θα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, εξαιτίας των παραπάνω "προδιαγραφών", θα διενεργούνται δημοψηφίσματα, ώστε την ευθύνη να τη φέρει πάντα ο εντολοδότης και άρα ο λαός.

Τι προτείνουμε λοιπόν εμείς στον κόσμο, ο οποίος σήμερα κατακλύζει εξοργισμένος τις πλατείες; Του προτείνουμε μια σειρά από προτάσεις, ώστε να του παραδώσουμε μια γνώση, την οποία κρίνουμε ως χρήσιμη .Ασφαλή γνώση, ώστε να έχει πάντα υπ' όψη του έναν "οδηγό", όταν θα "κρίνει" τους μελλοντικούς κυβερνήτες του .Έναν "μπούσουλα", ώστε να βρίσκει πάντα έναν ασφαλή "δρόμο", όταν καλείται να "βαδίσει" προς τα "εμπρός".

Θα ξεκινήσουμε λοιπόν τις προτάσεις μας από το σκληρό "θεμέλιο" της κάθε Δημοκρατικής Κοινωνίας και το οποίο είναι η Δικαιοσύνη .Τον θεσμό εκείνον, ο οποίος από μόνος του μπορεί να γίνει το αίτιο τόσο για τα καλύτερα όσο και για τα χειρότερα, που μπορούν να συμβούν σε μια κοινωνία ανθρώπων.

1) Δικαιοσύνη.

Η ατιμωρησία, η οποία απειλεί ένα κράτος και μια κοινωνία με "σήψη", δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο είναι απλά θέμα ατυχίας να εκδηλωθεί και να πλήξει μια κοινωνία. Η ατιμωρησία δεν είναι ούτε βροχή ούτε καύσωνας, ώστε να εκδηλώνεται ανεξέλεγκτα και χωρίς να υπάρχουν ευθύνες. Η ατιμωρησία είναι ένα μεγάλο κοινωνικό έγκλημα, το οποίο γίνεται από ανθρώπους με ονοματεπώνυμα. Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, η οποία με απόφασή της διατηρεί στη θέση του έναν επίορκο, διεφθαρμένο και άθλιο δικαστή, όπως είναι ο υπόδικος Ζαγοριανός, δεν έχει θέση όχι απλά στον Ιερό Άρειο Πάγο, αλλά ούτε στα βρόμικα πεζοδρόμια της πλατείας Βάθης.

Από τη στιγμή που η σημερινή ηγεσία της Δικαιοσύνης επέλεξε να κρατήσει στους "κόλπους" της τον επίορκο δικαστή, ο οποίος διευκόλυνε τη Siemens να διαφύγει από τον τόπο του εγκλήματός της, στην ουσία αποφάσισε η ίδια για την τύχη της. Σε μια εποχή που η ίδια η ελληνική Δημοκρατία κλονίζεται από το σκάνδαλο της Siemens, η Δικαιοσύνη επέλεξε να ταυτιστεί με τον ένοχο, καθιστώντας τον εαυτό της συνένοχο.

Από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, τα πράγματα αποκτούν τη δική τους δυναμική. Όταν καταρρέει ένα ολόκληρο πολιτικό σκηνικό, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, δεν μπορεί να παραμένει ακλόνητος ένας βασικός πυλώνας της εξουσίας. Δεν μπορεί να καταρρέει το παράνομο κι "αμαρτωλό" σύμπλεγμα των δύο εξουσιών και να επιβιώνει η τρίτη εξουσία, η οποία δεν τις εμπόδισε να είναι "αμαρτωλές". Όταν ο λαός αμφισβητεί τις δύο κυρίαρχες εξουσίες -τις οποίες υποτίθεται ελέγχει με την ψήφο του-, δεν μπορεί να επιβιώσει η τρίτη εξουσία, η οποία είναι πλέον φανερό ότι, για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Δεν είναι δυνατόν να θέλεις να τιμωρηθούν αυτοί, τους οποίους θεωρείς κλέφτες και ν' αντέξει η εξουσία εκείνη, η οποία ήταν η κατά τον νόμο υπεύθυνη να μην επιτρέπει σε κλέφτες να κυβερνάνε.

Όταν οι απλοί πολίτες μιλάνε με αποδείξεις για κλέφτες πολιτικούς, αυτή, η οποία είναι ένοχη, είναι η Δικαιοσύνη. Όταν οι περισσότεροι επιφανείς πολιτικοί είναι "έξω", εξαιτίας παραγραφών και όχι επειδή είναι αθώοι, ευνόητα είναι μερικά πράγματα, τα οποία αφορούν τη Δικαιοσύνη. Με λαϊκή εντολή, λοιπόν, θα πρέπει η επόμενη "Εργολαβική Κυβέρνηση" να καρατομήσει το σύνολο της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Με τη λογική του ακρωτηριασμού πάνω σε δικαίους και αδίκους θα πρέπει ν' απομακρυνθεί η "σαπίλα", η οποία σήμερα είναι υπεύθυνη για την ατιμωρησία και για τα πάσης φύσεως "παραδικαστικά" κυκλώματα.

Από τη στιγμή που το ίδιο το Σύνταγμα έδινε τη δυνατότητα στους δικαστικούς να υπερασπιστούν το κύρος της Δικαιοσύνης και δεν το έκαναν, δεν υπάρχουν "αθώοι". Δεν χρειάζεται να είναι ένας δικαστικός ένοχος διαφθοράς, ώστε να καρατομηθεί .Και ανίκανος να είναι, το ίδιο δικαιούται. Από τη στιγμή που οι Ανώτατοι Δικαστικοί μέσα από αλλεπάλληλες κρίσεις και προαγωγές έφτασαν στην κορυφή μιας "σάπιας" Δικαιοσύνης -και άρα δεν έκαναν τίποτε, για να καθαρίσει ο "κόπρος του Αυγείου"- δεν δικαιούται κανένας από αυτούς να παραμείνει στη θέση του. Αν τα "πήραν", για να μην αντιδρούν, πρέπει να πάνε φυλακή. Αν "φοβούνταν" ν' αντιδράσουν, για να μην χάσουν τις προαγωγές τους, πρέπει να πάνε στα σπίτια τους. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιούνται να παραμείνουν στις θέσεις τους. Δεν μπορείς να είσαι "αραχτός" στο κέντρο ενός "βόθρου" και να ισχυρίζεσαι πως είσαι "καθαρός".

Όταν αυτοί οι "θαμώνες" του δικαστικού "βόθρου" είναι εκείνοι, οι οποίοι με την εγκληματική τους αδράνεια ευθύνονται για τη σημερινή οργή του κόσμου, ευνόητο είναι πως δεν δικαιούνται να παραμείνουν στις θέσεις τους. Οι δικές τους παραλείψεις, προδοσίες και διαφθορές, έφτασαν τον κόσμο στα όρια της "έκρηξης" και τον έβγαλαν στους δρόμους. Αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε στοιχειωδώς, ο λαός δεν θα βρισκόταν τώρα εξοργισμένος στους δρόμους. Αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε επαρκώς, δεν θα υπήρχαν οι ατιμώρητοι κλέφτες, οι οποίοι σήμερα καταγγέλλονται από τον λαό ως προδότες και ως εκ τούτου δεν θα φτάναμε στα σημερινά αδιέξοδα της χρεοκοπίας.

Αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε στοιχειωδώς, δεν θα υπήρχε καν Γιωργάκης στη σημερινή Κυβέρνηση, για να μας ταλαιπωρεί με την προδοσία του .Θα είχε πάει φυλακή από τότε που μοίραζε ως Υπουργός Εξωτερικών δημόσια χρήματα στη μάνα του, στα αδέρφια του και στους κολλητούς του. Αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε στοιχειωδώς, δεν θα υπήρχε η συμμορία των συνενόχων πολιτικών, η οποία σήμερα μας περιγελά, θωρακισμένη πίσω από την "ασπίδα" των παραγεγραμμένων εγκλημάτων .Η αποθρασυμένη -λόγω ατιμωρησίας- συμμορία, η οποία, μέσω αλληλοεκβιασμών και πιέσεων, μας παρέδωσε στους τοκογλύφους.

Η Δικαιοσύνη ευθύνεται, που εντελώς "παράνομα" δεν τιμωρήθηκε κανένας εγκληματίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για το Χρηματιστήριο, για τα σκάνδαλα της Siemens, αλλά και για την καθημερινή διαφθορά, η οποία ταλαιπωρεί τον πολίτη από τα νοσοκομεία μέχρι τις πολεοδομίες και τη "βιομηχανία" της παραπαιδείας.

Όμως, επειδή δεν μπορούν να είναι ένοχοι οι θεσμοί, αναγκαστικά ένοχοι είναι αυτοί, οι οποίοι ενσαρκώνουν τους θεσμούς και άρα οι σημερινοί ανώτατοι Δικαστές. Οι κύριοι υπεύθυνοι αυτών των λαϊκών εγκλημάτων είναι οι ηγέτες της σημερινής Δικαιοσύνης και αυτοί δεν δικαιούνται πλέον να παραμείνουν στις θέσεις τους.

Ο νόμος τούς έδινε πάντα την ευκαιρία να υπηρετήσουν τον λαό και τη Δημοκρατία και αυτοί ποτέ δεν το επιχείρησαν. Υπηρέτησαν τις εξουσίες, οι οποίες τους εξασφάλιζαν προαγωγές, επιδόματα, αυξήσεις και γενικά μερίδιο από τη "λεία". Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι όλοι οι σημερινοί Αρεοπαγίτες πρέπει να εκδιωχθούν από τις θέσεις τους ως παντελώς αποτυχημένοι. Κάποιοι από αυτούς να πάνε "σπίτια" τους και κάποιοι άλλοι κάπου αλλού. Απλά πράγματα. Όταν κάποιοι δικαστικοί έπρεπε να κλείσουν φυλακή κάποιους, που έπαιρναν τα "μέτρα" του ελληνικού λαού για να τον "θάψουν", αυτοί, όπως ο συνάδερφός τους Καλούσης, "μετρούσαν" Ρωσίδες και ευρώπουλα.

Μια νέα σύνθεση του Αρείου Πάγου -και κάτω από την "ασπίδα" της λαϊκής εντολής και υπό την απόλυτη προστασία της "εργολάβου" Κυβέρνησης- είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει εύκολα να επιτελέσει το καθήκον της. Ποιο είναι αυτό; Να κρίνει -ως κυρίαρχη εξουσία- τα του οίκου της και στη συνέχεια να κρίνει τους οίκους των άλλων. Το πρώτο, το οποίο πρέπει να κάνει, είναι να ανακτήσει το δικαίωμα να κρίνει .Να ανακτήσει το θεμελιώδες και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά της να κρίνει .Το δικαίωμα εκείνο, το οποίο για λόγους διαφθοράς, εύνοιας ή προνομίων οι προηγούμενοι ηγέτες της το είχαν απεμπολήσει.

Ένας νέος Άρειος Πάγος θα πρέπει να κρίνει τη συνταγματικότητα του νόμου, ο οποίος είναι ο κύριος υπεύθυνος της σημερινής διαφθοράς και ατιμωρησίας .Τον νόμο περί Ευθύνης Υπουργών. Να τον κρίνει ως αντισυνταγματικό και προϊόν εσχάτης προδοσίας ενός καταρρέοντος φασιστικού καθεστώτος. Να τον καταργήσει και να θέσει τους πάντες υπό την κρίση της Δικαιοσύνης. Στο όνομα του λαού να κριθούν άπαντες από τη Δικαιοσύνη .Άπαντες, γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρχει παραγραφή για το έγκλημα της διαφθοράς .Δεν υπάρχει παραγραφή για το έγκλημα της κλοπής δημοσίου χρήματος .Δεν υπάρχει παραγραφή για το έγκλημα ...της Προδοσίας.

2) Τιμωρία των υπευθύνων.

Το κύριο πρόβλημα με τη σημερινή αθλιότητα είναι ότι μας "δουλεύουν" οι άθλιοι και ο λαός δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει συνολικά. Ακόμα και ο Βλακογιωργάκης της Μαργαρίτας μάς "δουλεύει". Σε πρόσφατο διάγγελμά του μας είπε ότι "αγωνίζεται" με αυταπάρνηση για "αμαρτίες άλλων". "Αμαρτίες άλλων". Αυτό μας το είπε ένας άνθρωπος, που για το σύνολο σχεδόν της μεταπολίτευσης τον πληρώνουμε ως ανώτατο αξιωματούχο της χώρας .Μας το είπε ένας άνθρωπος, του οποίου η υπογραφή βρίσκεται στα μισά σχεδόν "ΚΥΣΕΑ", που έχουν συγκληθεί κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και τα οποία μας βύθισαν στη σημερινή αθλιότητα .Μας το είπε ένας άνθρωπος, ο οποίος μοίραζε ανεξέλεγκτα τα κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών σε κολλητούς και φίλους στην εποχή της μεγάλης σπατάλης.

Το ακόμα χειρότερο είναι άλλο. Αυτός ο άνθρωπος μάς ζητάει -στο όνομα ενός ιδιόμορφου τζεφρικού "πατριωτισμού"- ν' αποδεχθούμε την κατάκτηση της πατρίδας μας από τους τοκογλύφους. Αυτόν τον αυτοκτονικό "πατριωτισμό" μάς τον ζητάει ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος είναι βέβαιον ότι "ελέγχεται" από ξένους, αν σκεφτεί κάποιος πως όλες τις προαγωγές του τις πήρε "ελέω" ξένων και προφανώς εξαιτίας προδοσιών. Χάρη στην προδοσία Οτσαλάν έγινε Υπουργός Εξωτερικών. Χάρη σε κάποια άλλη προδοσία έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αν σκεφτεί κάποιος ότι στην πρεσβεία των ΗΠΑ βρισκόταν, όταν του παραδιδόταν το "δακτυλίδι" της αρχηγίας. Με τις "πλάτες" του ΔΝΤ και της ΕΚΤ κέρδισε τις τελευταίες εκλογές .Αυτός, ο οποίος φώναζε στα "μπαλκόνια" ότι "λεφτά υπάρχουν" και αποδείχθηκε ότι στα "υπόγεια" συζητούσε την "επέμβαση" της Τρόικα.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι υπάρχει ένας σχεδιασμός στη μεταπολίτευση, ο οποίος επιτρέπει σε όλα αυτά τα φασιστικά κτήνη να βιάζουν επί χρόνια τη Δημοκρατία και να κατορθώνουν μέχρι σήμερα να εμφανίζονται σαν "αθώοι" .Ένας σχεδιασμός, ο οποίος, ενώ εμφανίζει "θύμα", κατορθώνει και εξαφανίζει τους "θύτες". Το μυστικό αυτού του σχεδιασμού βρίσκεται στη διαχείριση της "ήττας" των εμπλεκομένων και όχι στη διαχείριση της "νίκης", όπως θα φαινόταν το πιο φυσιολογικό. Ως "ηττημένοι" -και άρα ως αποκαλυμμένοι- "σώζονται" οι εγκληματίες και όχι το αντίθετο.

Αυτό είναι το μεγάλο "κόλπο". Κάθε νέα "ήττα" ενός εγκληματία είναι μια νέα "βουτιά" στην "Κολυμπήθρα του Σιλωάμ". Κάθε νέα "ήττα" τούς "φορτίζει" για νέα "εγκλήματα". Θεωρούν ότι ο λαός τούς "τιμωρεί" με την "ήττα" και τους νομιμοποιεί να ξαναεμφανιστούν σαν "μετανοηθέντες" -και άρα "συγχωρηθέντες"- μέχρι την επόμενη "ήττα". Γι' αυτούς "τιμωρία" είναι να μην φέρουν την εξουσία και σ' αυτήν την "τιμωρία" τούς "καταδικάζει" ο λαός. Κάνουν ό,τι θέλουν, γνωρίζοντας εκ των προτέρων την "τιμωρία" τους. Έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους για το ακαταδίωκτο, ώστε να περιορίζουν μόνιμα την "τιμωρία" στο επίπεδο που τους βολεύει και στην κυριολεξία κάνουν ό,τι θέλουν. Μιλάμε για αθλιότητα, η οποία δεν θα σταματήσει ποτέ, αν δεν τη σταματήσει ο καθ' ύλην αρμόδιος και άρα ο λαός.

Πώς μπορεί να σταματήσει αυτό; Με το να αντιμετωπιστεί η μεταπολίτευση όπως της αξίζει. Να αντιμετωπιστεί ως ενιαίο φασιστικό καθεστώς, του οποίου η εξουσία μονοπωλήθηκε από τρεις οικογένειες .Οικογένειες, οι οποίες υπό την υποστήριξη και την καθοδήγηση ξένων δυνάμεων είχαν μυστική συμφωνία μεταξύ τους να μονοπωλούν την εξουσία και να εναλλάσσονται σ' αυτήν .Οικογένειες, οι οποίες, για να μην μας "λείψουν", μας ανάγκασαν να πληρώνουμε με δημόσια χρήματα τα ιδρύματα που συντηρούν την "ανάμνησή" τους.

Άποψή μας είναι ότι πρέπει να δικαστεί αυτό το καθεστώς ως ενιαίο .Να παρακαμφθούν τα κόμματα-"είδωλα" και να δικαστούν τα πρόσωπα, τα οποία επωφελούνταν από τα "είδωλα" .Να δικαστεί αυτό το καθεστώς από επαγγελματίες δικαστές στα δικαστήρια και όχι από τους ψηφοφόρους σε εκλογές, όπως επιθυμούν οι φονείς της Δημοκρατίας.

Αν, δηλαδή, επιδιώκει κάποιος να τιμωρήσει την ένοχη μεταπολίτευση, θα πρέπει να το κάνει επί του συνόλου αυτής. Πρόβλημα δεν υπάρχει. Αυτό έχει ξαναγίνει. Ακόμα και η Χούντα ήταν μια τέτοια περίπτωση. Το καθεστώς της Επταετίας δεν ήταν ομοιογενές. Αντιμετωπίστηκε δικαστικά ως ενιαίο καθεστώς, ενώ στην πραγματικότητα ήταν δύο διαφορετικά καθεστώτα. Άλλη ήταν η Χούντα του Παπαδόπουλου και άλλη η Χούντα του Ιωαννίδη. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους δικαστές να τους δικάσουν από κοινού. Γιατί; Γιατί, μπορεί να ήταν διαφορετικά τα πρόσωπα, τα οποία έφεραν την εξουσία του καθεστώτος, η "ανωμαλία" όμως -σε ένα κοινό χρονικό διάστημα- ήταν η ίδια.

Με τον αντίστοιχο τρόπο μπορεί ν' αντιμετωπιστεί η "Χούντα" της Μεταπολίτευσης .Μια συγκεκριμένη "ανωμαλία" για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, στο οποίο ηγούνταν συγκεκριμένοι άνθρωποι. Να δικαστούν όλοι οι Πρωθυπουργοί της περιόδου, οι οποίοι μας έφεραν στην άθλια κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Να αντιμετωπιστούν ως "συνεργάτες" και "συνέταιροι" μεταξύ τους, ώστε να κριθούν τόσο για τα δικά τους εγκλήματα, που καταγράφηκαν στις δικές τους περιόδους, όσο και για τη συμβολή των δικών τους εγκλημάτων στο σύνολο των εγκλημάτων του "καθεστώτος". Να μην γίνει, δηλαδή, "σαλαμοποίηση" της περιόδου και χάσουμε το νόημα του εγκλήματος.

Απλά πράγματα. Είναι έγκλημα το να πατήσεις τη σκανδάλη ενός πιστολιού, αλλά πόσο έγκλημα είναι, αν δεν συνδέεται με ένα θύμα; Αυτό συμβαίνει με τη "σαλαμοποίηση" της κατάστασης. Ενώ κάποιοι εγκληματίες συμμορίτες από κοινού -και κατόπιν συνομωσίας- εκτέλεσαν έναν λαό, εμφανίζονται σαν άσχετοι μεταξύ τους. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το νομοθετικό της έργο δημιούργησε ένα "πιστόλι" και πάτησε τη "σκανδάλη" του. Η Κυβέρνηση Σημίτη αυτό το "πιστόλι", που εκπυρσοκρότησε, το πήρε και το έστρεψε προς μια κατεύθυνση. Η Κυβέρνηση Καραμανλή πήρε το ίδιο "πιστόλι" και το έστρεψε προς μια άλλη κατεύθυνση. Καθ' όλη τη διάρκεια αυτών των δύο κυβερνήσεων, εξαντλήθηκαν όλες οι "γωνίες" στόχευσης και στο μεταξύ "γέμιζε" το ελληνικό "σώμα" με θανατηφόρο "μολύβι". Στο τέλος ήρθε η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, για να πιστοποιήσει τον θάνατο του θύματος και να το σκυλεύσει.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι συμβαίνει και τον λόγο που οι ένοχοι προστατεύονται από τη "σαλαμοποίηση" των περιόδων του καθεστώτος; Η κάθε μία πράξη χωριστά δείχνει ευθύνες, αλλά όχι έγκλημα. Εκεί ποντάρουν όλοι αυτοί, για να γλιτώσουν. Ο πρώτος λέει ότι έφτιαξε ένα χρήσιμο "πιστόλι" και ...απλά πάτησε τη "σκανδάλη" του. Ο δεύτερος λέει ότι βρήκε ένα "πιστόλι" να "εκπυρσοκροτεί" και από κομματικό ένστικτο ...απλά έστρεψε την κάνη του μακριά από τον εαυτό του. Ο τρίτος είδε ένα πιστόλι να τον "σημαδεύει", εξαιτίας της πράξης του προηγούμενου και ...απλά, εξαιτίας ανάλογου κομματικού ενστίκτου, το έστρεψε προς την αντίθετη μεριά. Τέλος, ο τέταρτος είδε έναν "νεκρό" και ...απλά του πήρε το "πορτοφόλι", για να το δώσει στους δανειστές του. Όλοι ένοχοι για κάτι συγκεκριμένο, αλλά κανένας εγκληματίας. Αν όμως αυτοί αντιμετωπιστούν ως "συμμορία", αλλάζουν τα δεδομένα. Αυτό φοβούνται. Τρέμουν και μόνον στην ιδέα ότι μπορεί ν' αντιμετωπιστούν ως "συμμορία", η οποία εξ' αρχής είχε ως στόχο να εκτελέσει τον ελληνικό λαό.

Αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμβεί. Προβλέπεται από το ποινικό δίκαιο η έννοια της σύστασης συμμορίας. Γνωρίζει ο νόμος πότε και με ποια κριτήρια μια ομάδα ανθρώπων αντιμετωπίζονται ως συμμορία. Γνωρίζει ο νόμος πότε και ποιες "συμπτώσεις" προσώπων και στόχων είναι τυχαίες και πότε δεν είναι. Γνωρίζει ο νόμος πότε κάποιες πράξεις είναι "συμπληρωματικές" και πότε είναι "ανεξάρτητες" μεταξύ τους. Τα κοινά λοιπόν, τα οποία αφορούν τη λειτουργία μια συμμορίας, πρέπει ν' αναζητηθούν σε μια δίκη τους και αυτά είναι εύκολα.

Γιατί είναι εύκολα σε αυτήν την περίπτωση; Γιατί υπάρχει το "μέσον", το οποίο τα ενώνει. Υπάρχει το κίνητρο, υπάρχουν τα πρόσωπα που επωφελούνται και υπάρχει ένα πλούσιο θύμα. Υπάρχει όμως και ο "άξονας", ο οποίος ενώνει όλους αυτούς που επωφελούνται εις βάρος του θύματος .Ο καθοριστικός παράγων, ο οποίος ακυρώνει κάθε άλλοθι που μπορούν να επικαλεστούν οι εγκληματίες. Από την εποχή του Μητσοτάκη μέχρι την εποχή του Γιωργάκη υπάρχει ένας κοινός εξωτερικός παράγοντας, ο οποίος φαίνεται ότι "κατευθύνει" τη συμμορία στο έγκλημα. Ποιος είναι αυτός; Η Goldman Sachs. Αν βρεθεί σχέση όλων των Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι έλεγχαν την πορεία της ελληνικής οικονομίας της μεταπολίτευσης με το "ευαγές" αυτό ίδρυμα, τότε σημαίνει πως όλοι αυτοί εκτελούσαν διατεταγμένη αποστολή.

Εμείς, απλά, για να δώσουμε την "άκρη" του νήματος, θα ξεκινήσουμε από ένα πρόσωπο, το οποίο μπορεί να τους καταδικάσει όλους αυτούς μαζί .Να τους "τσουβαλιάσει". Αρκεί να διερευνηθεί η σχέση της κυρίας Μιράντας Ξαφά με το ΔΝΤ, τη Goldman Sachs και τη Citibank και από εκεί το "κουβάρι" φτάνει εύκολα έξω από την πόρτα του Πεντελικού, όπου ο Γιωργάκης έπαιρνε μυστικές εντολές από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Goldman Sachs.

Από τη Μιράντα Ξαφά πηγαίνουμε στην εποχή των Swaps της Goldman Sachs και του Παπαδήμου, "περνάμε" στη περίοδο Αλογοσκούφη και του Δούκα της Citibank, για να καταλήξουμε και πάλι στη Goldman Sachs του μυστικού ραντεβού του Πεντελικού. Όλα τα ενδιάμεσα κενά μπορεί να τα "γεμίσει" ανά πάσα στιγμή μια δικαστική έρευνα. Ας δει τους Έλληνες "προσκεκλημένους" της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ όλα αυτά τα χρόνια και θα αποκτήσει μια ασφαλή εικόνα του "παζλ", το οποίο θα πρέπει να διερευνήσει. Αυτή είναι μια έρευνα, η οποία θα πρέπει κάποτε να πραγματοποιηθεί από νέους και άφθαρτους δικαστικούς, οι οποίοι δεν θα έχουν καμία σχέση με τη σημερινή "σαπίλα" της σημερινής παράλυτης και διεφθαρμένης Δικαιοσύνης.

Ο λαός πρέπει να δώσει "εντολή" σε μια "εργολαβική" Κυβέρνηση να συλληφθούν, να ανακριθούν και να δικαστούν όλοι οι υπεύθυνοι των κυβερνήσεων, που μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα .Να "ζητήσει", ως εντολοδότης και εργοδότης της "εργολαβικής" Κυβέρνησης, να συλληφθούν όλοι οι υπεύθυνοι πολιτικοί αρχηγοί από το 1989 και μετά. Γιατί μετά από αυτήν την ημερομηνία και όχι από το 1974, που είναι η τυπική έναρξη της περιόδου της "αμαρτωλής" μεταπολίτευσης; Γιατί τότε άλλαξε ο παγκόσμιος σχεδιασμός και οι νέοι Κυρίαρχοι του Κόσμου αποφάσισαν να "κατακτήσουν" τον κόσμο μέσω των δανείων και των χρεών.

Μέχρι το 1989 κυρίαρχες ήταν οι ιδεολογίες και οι παράμετροι, οι οποίες συνδέονταν με τον ιμπεριαλισμό και έκριναν τις ηγεσίες για τον πατριωτισμό τους ή την αξία τους, ήταν διαφορετικές. Μέχρι το 1989 οι προδότες λειτουργούσαν αποκλειστικά και μόνον με ιδεολογικά κριτήρια και ως εκ τούτου με αυτά κρίνονταν. Από το 1989 και μετά οι προδοτικές ηγεσίες κρίνονται μόνον για τις "κερκόπορτες" που άφηναν στην οικονομία και στους ανεξέλεγκτους δανεισμούς. Προτείνουμε λοιπόν να δικαστούν οι Κυβερνήσεις των πολιτικών ...αλλά και το δορυφορικό προσωπικό, το οποίο τους εξυπηρετούσε στην προδοσία τους.

Α) Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης, ο Μάνος, ο Ανδριανόπουλος, ο Χριστοδούλου, ο Σουφλιάς ...και η Μιράντα Ξαφά.

Β) Η Κυβέρνηση Σημίτη. Ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου, ο Παπαδόπουλος, ο Χριστοδουλάκης, ο Τσοχατζόπουλος, ο Λαλιώτης, ο Πάγκαλος, ο Βενιζέλος, ο Βερελής, ο Γιώργος Παπανδρέου, η Βάσω Παπανδρέου ...και ο Σκαρπέλης, ο Λάμπρου, ο Μανασής κλπ..

Γ) Η Κυβέρνηση Καραμανλή. Ο Καραμανλής, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Αλογοσκούφης, ο Δούκας, ο Παπαθανασίου, ο Λιάπης, ο Σουφλιάς, ο Παυλόπουλος, ο Βουλγαράκης ...και ο Βουρλούμης, ο Αράπογλου, ο Αθανασόπουλος κλπ..

Δ) Η Κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου, ο Παπακωνσταντίνου, ο Πάγκαλος, ο Βενιζέλος, ο Ραγκούσης, ο Λοβέρδος, ο Ρέππας ...και ο Νίκος Παπανδρέου, ο Τζαμάζ, ο γενικός διευθυντής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (Ο.Δ.ΔΗ.Χ) κ. Χριστοδούλου.

Συνένοχοι και συνεργάτες όλων αυτών είναι και όλοι οι Διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδας για το επίμαχο χρονικό διάστημα .Όλοι αυτοί, οι οποίοι προτίμησαν να υπηρετήσουν τον μεγαλομέτοχο της Τράπεζας της Ελλάδας Ρότσιλντ και όχι τον ελληνικό λαό .Όλοι αυτοί, οι οποίοι άνοιξαν τον "ασκό του Αιόλου" της κερδοσκοπίας στην Ελλάδα .Αυτοί, οι οποίοι επέτρεψαν τη λεηλασία των πρώην δημόσιων τραπεζών από τυχοδιώκτες ιδιώτες, όπως είναι ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης και ο Σάλλας .Όλοι αυτοί, οι οποίοι επέτρεψαν να "μαγειρεύονται" τα δημοσιονομικά στοιχεία και οδηγούσαν στον ανεξέλεγκτο δανεισμό του κράτους από το διεθνές τοκογλυφικό κύκλωμα .Όλοι αυτοί, οι οποίοι επέτρεψαν στους εγχώριους τοκογλύφους να "λιώσουν" τους Έλληνες δανειολήπτες με τοκογλυφικά δάνεια .Όλοι αυτοί, οι οποίοι εξανέμισαν τον αποταμιευμένο ελληνικό πλούτο μέσω του εγκλήματος του Χρηματιστηρίου και της "φούσκας" των ακινήτων.

.Τα γνωστά "σκουπίδια" της Goldman Sachs και της εβραϊκής τοκογλυφίας. Παπαδήμος, Γκαργκάνας και Προβόπουλος.

Μαζί μ' αυτούς να συλληφθούν και να οδηγηθούν σε δίκη και οι ηγέτες της Δικαιοσύνης για την ίδια περίοδο. Όλοι εκείνοι οι "φύλακες", οι οποίοι δεν έκαναν το καθήκον τους και τους επέτρεψαν να γίνουν καθεστώς .και μάλιστα διεφθαρμένο καθεστώς. Να τιμωρηθούν οι Σανιδάδες, οι οποίοι αυθαίρετα, εξωδικαστικά και πάντα προκαταβολικά αποφάσιζαν πότε οι πολιτικοί ήταν ένοχοι και πότε αθώοι. Να τιμωρηθούν οι διάφοροι υπάλληλοι Κεδίκογλου με τους μυστηριωδώς εκατομμυριούχους πλην όμως άεργους γιους. Πρέπει οι Έλληνες να σηκώσουν επιτέλους την "πέτρα" της Μεταπολίτευσης, για ν' αποκαλυφθούν όλα τα "σκουλήκια", που "σάπισαν" την Ελληνική Δημοκρατία.

Πρέπει τα δικαστήρια να τους αντιμετωπίσουν όπως αντιμετωπίζονται τα μέλη μιας συμμορίας. Τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί. Να τους αντιμετωπίσουν ως μια οργανωμένη και κατευθυνόμενη εκ των ιμπεριαλιστών πολιτική "συμμορία", η οποία συνειδητά πρόδωσε την πατρίδα μας. Τα δικαστήρια να δουν τον "ρόλο" της κάθε ομάδας ξεχωριστά και στο τέλος να συνθέσουν ολόκληρο το "παζλ", για να δούμε τι ακριβώς έκαναν εις βάρος του λαού κατόπιν παραγγελίας των "αφεντικών" τους.

.Βούληση να υπάρχει και τα πάντα είναι εύκολα. Μπορεί η Δικαιοσύνη να ξεκινήσει από την αναζήτηση των περιουσιακών τους στοιχείων και αφού εξασφαλίσει εύκολα και γρήγορα τη σίγουρη καταδίκη τους, να την "παζαρέψει" με τις ομολογίες τους. Από τη στιγμή που μπορεί μόνον με τα περιουσιακά τους στοιχεία να τους καταδικάσει με τεράστιες ποινές, μπορεί να το διαπραγματευτεί με αντάλλαγμα τις γνώσεις τους. Μόνον με αυτήν τη γνώση μπορεί να συντεθεί το "παζλ" της σημερινής αθλιότητας.

3) Προστασία της εθνικής περιουσίας.

Σήμερα πραγματοποιείται ένα "πλιάτσικο" εις βάρος της περιουσίας του ελληνικού λαού. Μιλάμε για μια λεηλασία άνευ προηγουμένου .Μια αρπαγή, που όμοιά της είχε γευτεί ο ελληνικός λαός μόνον επί γερμανικής κατοχής. Υπό το πρόσχημα της ιδιωτικοποίησης και της ελεύθερης αγοράς αναγκάζουν τους Έλληνες να υποστούν μια απώλεια, η οποία μόνο με απευθείας στρατιωτική κατάκτηση μπορεί να συγκριθεί .Να υποστεί την απώλεια των κοινωνικών αγαθών, αλλά και την οικονομική ζημιά εξαιτίας της τεράστιας αξίας των ΔΕΚΟ που τα προσφέρουν. Οι ξένοι ιμπεριαλιστές, στηριζόμενοι στην άγνοια του ελληνικού λαού και την προδοσία των ηγεσιών του, αρπάζουν ό,τι πιο πολύτιμο έχουν οι Έλληνες.

Καθημερινά αποδεικνύεται ότι τα δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία δήθεν δίνουν στην Ελλάδα για "βοήθεια", δεν είναι τίποτε άλλο από "χάντρες" και "καθρεπτάκια", προκειμένου ν' αρπάξουν το αμύθητης αξίας ελληνικό δημόσιο κεφάλαιο .Το ίδιο κεφάλαιο, το οποίο κάποτε διεκδίκησε με τα όπλα και ο Χίτλερ. Η "σωτηρία" μας θα τους ενδιαφέρει μόνον μέχρι να μας αρπάξουν αυτά που μας ανήκουν και είναι πολύτιμα. Μόλις καταφέρουν και κάνουν τη δουλειά τους, θα μας αφήσουν στην τύχη, που περιμένει συνήθως τους τριτοκοσμικούς λαούς. Θα μας "διαγράφουν" τα χρέη, τα οποία πλέον δεν θα έχουν κανένα νόημα, γιατί απλούστατα δεν θα τους εξυπηρετούν πουθενά.

Για να το καταφέρουν αυτό, έχουν στήσει ολόκληρη "μηχανή" προπαγάνδας, προκειμένου να υποβαθμίσουν την αξία του δημοσίου κεφαλαίου και να "υπογραμμίσουν" την κακή δημόσια διαχείρισή του. Στόχος αυτών των γκεμπελίσκων είναι να επιτύχουν το δύσκολο. Να κάνουν αντιπαθή και ως εκ τούτου ανεπιθύμητη στον ελληνικό λαό αυτήν την περιουσία. Επενδύουν στην άγνοια του λαού, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσαν να μας πάρουν ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως περιουσία και ό,τι πιο απαραίτητο διαθέτουμε να κληροδοτήσουμε στους απογόνους μας.

Μιλάμε για άγνοια και για προσχήματα, γιατί τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας τα εμφανίζουν. Αυτοί, μιλώντας για ιδιωτικοποίηση, μιλάνε για ξεπούλημα. Αυτοί, μιλώντας για ελεύθερη αγορά, μιλάνε για κατάκτησή της με τα δικά μας μέσα. Τα μονοπώλια της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ είναι αρνητικά μόνον όταν ανήκουν στους "τεμπέληδες" Έλληνες .Όταν ανήκουν στους Γερμανούς, είναι "ευλογημένα" και προϊόντα "εξυπνάδας". Εκβιάζοντας λοιπόν και απειλώντας τον λαό, θέλουν ν' αρπάξουν χρυσοφόρο κεφάλαιο για ένα κομμάτι "ψωμί". Μέσω ενός εξευτελισμένου και απαξιωμένου Χρηματιστηρίου Αθηνών θέλουν να γίνονται οι "αποτιμήσεις" των αξιών, τις οποίες θ' αρπάζουν με εξωχρηματιστηριακές συμφωνίες.

Αυτά όλα λαός πρέπει να τα αντιμετωπίσει. Πρέπει να τα αντιμετωπίσει, δίνοντας μια ανάλογη "εντολή" σε μια "Εργολαβική Κυβέρνηση". Ιδιωτικοποίηση θέλουν; .Ναι λέμε εμείς. Πλήρη ιδιωτικοποίηση θέλουν; .Ναι -και πάλι- λέμε εμείς. Όμως, ιδιωτικός τομέας δεν είναι μόνον οι Γερμανοί άρπαγες. Ιδιωτικός τομέας είναι και το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα. Αυτό δεν το λέει κανένας, γιατί αυτό επιβάλουν τα αφεντικά τους. Αυτό είναι το ΜΥΣΤΙΚΟ της έπ' άπειρον προστασίας της δημόσιας περιουσίας. Ιδιωτικοποίησή της με τον τρόπο που συμφέρει τον λαό και ο οποίος δεν μπορεί ν' ανατραπεί από κανέναν άρπαγα.

Η προστασία της εθνικής μας περιουσίας μπορεί να εξασφαλιστεί άπαξ και δια παντώς, μέσω του ασφαλιστικού μας συστήματος. Όμως, για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να γίνει μια ταυτόχρονη αναμόρφωση του. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας νέος γιγαντιαίος ασφαλιστικός φορέας, ο οποίος μέσα του να συμπεριλαμβάνει το σύνολο των εργαζομένων της χώρας .Το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πληθυσμού. Για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης το σημερινό δημόσιο κεφάλαιο να αποδοθεί μέσω των ασφαλιστικών ταμείων στο σύνολο του ελληνικού λαού.

Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να καταργηθούν όλα τα δευτερεύοντα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία έγιναν απλά και μόνον για λόγους προνομιακών διακρίσεων και εύνοιας ανάμεσα σε κάποιες συντεχνίες. Θα πρέπει να προσαρμοστούν οι εισφορές σε μια λογική της αγοράς και όχι ν' αναζητάται το κορόιδο, το οποίο θα πληρώνει για όλους τους υπόλοιπους, όπως συμβαίνει σήμερα με το ΙΚΑ. Το μελλοντικό ενιαίο ασφαλιστικό ταμείο θα πρέπει να είναι κοινό για όλους και ν' αποδίδει αυτά τα οποία προκύπτουν από τις εισφορές. Αυτή είναι η αναμόρφωση στην οποία αναφερόμαστε.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο, για παράδειγμα, που υπάρχει ένα ΤΕΒΕ -ή όπως διαφορετικά θέλουν να το ονομάζουν- .Για να δίνουν κάποιοι τις μισές εισφορές από τους εργάτες και στο τέλος να εισπράττουν διπλάσιες συντάξεις; Για να κάνει τον "γενναιόδωρο" ένα ταμείο "μπατίρης" και στο τέλος να "φορτώνει" την πανάκριβη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των γηραιών ασφαλισμένων του στο ΙΚΑ; Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος ορισμός της κλοπής, τότε ποιος είναι. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Εργαζόμενοι άνθρωποι δεν είναι και οι εργοδότες αυτής της χώρας; Ας βάζουν τους εαυτούς τους πρώτους στη λίστα των ασφαλισμένων τους και ας πληρώνουν τις δικές τους εισφορές στο ίδιο ταμείο. Το ανάλογο μπορεί να συμβεί με όλα τα ταμεία.

Οι μηχανικοί ή οι δικηγόροι τι είναι; Εργαζόμενοι δεν είναι; Γιατί να μην μπουν σε ένα κοινό ταμείο για όλους τους εργαζομένους. Ας πληρώνουν ό,τι εισφορές θέλουν, διεκδικώντας ό,τι συντάξεις ή παροχές προκύπτουν από αυτές τις εισφορές. Τι φοβούνται; Μήπως τους ξεγελάσουν; Μήπως οι εργάτες ξεγελάσουν τους δικηγόρους; Μήπως οι εργάτες ξεγελάσουν τους μηχανικούς, επειδή δεν γνωρίζουν να χειρίζονται τα κομπιουτεράκια; Γιατί όλοι αυτοί επιθυμούν τόσο πολύ να έχουν τα δικά τους ταμεία; Για έναν πολύ απλό λόγο .Για να "φορτώνονται" στους άλλους. Αυτό γίνεται σήμερα.

Όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους τις εισφορές τους και οι πονηροί τις φορτώνουν σε "χαρτόσημα" στη δημόσια "λειτουργία". Όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους τις εισφορές τους και οι μηχανικοί και οι δικηγόροι θέλουν την υποχρεωτική "συμβολή" και των άλλων. Επειδή οι πολιτικοί είναι στην πλειοψηφία τους μηχανικοί και δικηγόροι, αποφάσισαν να βάλουν την κοινωνία να "υιοθετήσει" τις συντεχνίες τους. Σ' αυτόν τον στόχο ποιους έχουν ανάγκη για να τους στηρίξουν; Έχουν ανάγκη μια άλλη συντεχνία γνωστών "έξυπνων" .Τη συντεχνία των δημοσιογράφων .Των δημοσιογράφων, που κι αυτοί θέλουν να παίρνουν συντάξεις εξαιτίας "άλλων" .Εξαιτίας των καναλιών και των διαφημιστικών δαπανών των "άλλων". Αυτοί είναι οι "έξυπνοι" του ιδιωτικού τομέα σε μια κοινωνία "βλακών".

Ακόμα και οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να μπουν στο ίδιο ταμείο. Εργαζόμενοι δεν είναι; Εργοδότη δεν έχουν και οι ίδιοι; Αυτός ο εργοδότης τους δεν είναι υποχρεωμένος από τον νόμο να τους πληρώνει τις εισφορές; Τις αυξημένες συντάξεις ή τα προνόμια δεν τους τα δίνει ούτε τους τα αφαιρεί το ταμείο. Ο εργοδότης τους είναι αυτός που τους τα δίνει ή αυτός που τους τα αφαιρεί. Ό,τι αποδώσει αυτός ο εργοδότης στο ταμείο ως εισφορά, αυτό θα πάρουν οι εργαζόμενοι ως σύνταξη ή υπηρεσία. Άρα το πρόβλημα των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι ούτε το ενιαίο ταμείο ούτε η επιστήμη των μαθηματικών. Το πρόβλημα των δημοσίων υπαλλήλων είναι όχι, χάνοντας τις "πλάτες" του αφεντικού, χάνουν τη δυνατότητα να γίνονται κι αυτοί "μάγκες" με τα χρήματα των "άλλων" .Τα χρήματα αυτών, που παίρνει ο δικομματισμός και, κάθε φορά που θέλει "περήφανες" νίκες, μοιράζει επιδόματα στους υπαλλήλους του.

Αυτό το γιγαντιαίο ταμείο μπορεί ν' αποκτήσει ακλόνητα χαρακτηριστικά με πολύ απλά πράγματα. Δεν το "καταδικάζεις" να φορτώνεται ομολογιακά σκουπίδια και άρα να εξαρτάται από τις "εμπνεύσεις" των ηλιθίων τύπου Παπακωνσταντίνου. Δεν το "καταδικάζεις" ν' αγοράζει απλά ακίνητα και να εξαρτάται από τους ίδιους ηλίθιους, οι οποίοι μπορούν να ρίξουν την οικονομία και άρα και την αγορά των ακινήτων στα τάρταρα και να βυθίσουν τα ταμεία στη φτώχεια. Αυτά τα ταμεία τα συνδέεις με παραγωγικό κεφάλαιο ακλόνητης αξίας και μεγάλης εισπρακτικής δυνατότητας, το οποίο δεν επηρεάζεται από κανέναν παράγοντα. Αυτά τα ταμεία τα κάνεις "μοχλούς" ανάπτυξης με γιγαντιαίες επενδύσεις στις υποδομές, οι οποίες ναι μεν είναι κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά παράλληλα έχουν μεγάλο εισπρακτικό ενδιαφέρον.

Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνεις όλους τους στόχους σου ταυτόχρονα .Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι .ή έχεις καί την πίτα ολόκληρη καί τον σκύλο χορτάτο, όπως θα έλεγαν οι νεότεροι. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεις για πάντα τόσο τις συντάξεις των εργαζομένων όσο και την ίδια τη δημόσια περιουσία από κάθε είδους ιμπεριαλιστική απειλή. Κανένας δεν μπορεί να σε πιέσει για ιδιωτικοποίηση, γιατί εκ των δεδομένων τα ασφαλιστικά ταμεία ανήκουν στο ιδιωτικό τομέα. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι κράτος. Τα ασφαλιστικά ταμεία μπορούν να "τρέξουν" τις μεγάλες ΔΕΚΟ με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά και ταυτόχρονα να προστατεύσουν τα κοινωνικά συμφέροντα. Γιατί; Γιατί οι πελάτες τους είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες τους. Πάντα η εταιρεία θα εξυπηρετεί το συμφέρον του ιδιοκτήτη, αλλά ποτέ η διαχείριση δεν θα στρέφεται εναντίον του ίδιου του αφεντικού της.

ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΥΘ, ΕΛΠΕ, Αττική Οδός, Εθνικές Οδοί, Γέφυρα του Ρίο, Χρυσωρυχεία Χαλκιδικής κλπ., θα μπορούν να περιέλθουν στα χέρια του ασφαλιστικού μας Μεγαταμείου και να παραμείνουν για πάντα στην υπηρεσία των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Να περιέλθουν άμεσα, εφόσον ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του -και άρα το ελληνικό κράτος- είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης τους και άρα μπορεί να γίνει άμεση μεταβίβαση των τίτλων ιδιοκτησίας, χωρίς να μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Γερμανοί άρπαγες να θέσουν την παραμικρή αμφ