Της Όλγας και Τάνυας Γεριτσίδου
Όλο και περισσότερο βλέπουμε και ακούμε γύρω μας φράσεις, λέξεις και συμπεριφορές που κυριολεκτικά χάνουν το νόημα τους : ο Τσίπρας δηλώνει ‘ασυμβίβαστος‘ που ‘έκανε συμβιβασμό‘ (!), ο κάθε Μεϊμαράκης καταγγέλλει ως κατάπτυστο και επονείδιστο το μνημόνιο που ψήφισε (!), ο Θεοδωράκης του Ποταμιού δηλώνει εναντίον της διαπλοκής (!), και ο Λεβέντης καταγγέλλει ως αποτυχημένους (!) όσους ψήφισαν “ΟΧΙ” και μάλιστα με χείριστη γλώσσα του δρόμου, μην βλέποντας όλοι τους τα χάλια τους και την αντικειμενική τους έκπτωση από κάθε θέση που κράτησαν.
Αυτό το θράσος, να έρχεται ο συμβιβασμένος να σου δηλώνει ότι έκανε αντίσταση, να δηλώνει ο καταχρεωμένος και μέσα στα σκάνδαλα κομματάρχης ότι θα φτιάξει τα οικονομικά της χώρας που ο ίδιος και η κλίκα του κατέστρεψε ή ο πλέον διαπλεκόμενος και κρατικοδίαιτος υπάλληλος καναλαρχών και ομιλαρχών/τραπεζιτών ότι θα καθαρίσει την διαπλοκή υπέρ της αξιοκρατίας ή έστω των ελευθέρων αγορών όταν ο ίδιος και τα αφεντικά του ευδοκίμησαν από τον μερκαντιλισμό, τα καρτέλ και τον νεποτισμό, δεν είναι τυχαίο.
Ούτε βέβαια είναι τυχαίο να καλεί το πολιτικό σύστημα τους Πολίτες να επιβραβεύσουν την παντελή αποτυχία του στους δεδηλωμένους /τυπικούς του στόχους, αποτυχία η οποία είναι και επαναλαμβανόμενη, ενώ ταυτόχρονα επιφυλάσσει στους Πολίτες μηδενική ανοχή στο παραμικρό λάθος, αμέλεια, άγνοια ή αναποδιά στις σχέσεις τους κυρίως με το κράτος αλλά και γενικότερα στα κοινά και την δικαιοσύνη.
Δηλαδή, από τους Πολίτες απαιτείται από το πολιτικό σύστημα να επιδεικνύουν συνεχή επιτυχία σε προκλήσεις που πολλές φορές αγγίζουν τα όρια του αδύνατου και ανυπέρβλητου ή παράλογου/ παρανοϊκού (που αυτό το πολιτικό σύστημα τις επιβάλλουν) ενώ η εκάστοτε κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα που την περιβάλλει και την υποστηρίζει γενικώς απαιτεί για τον εαυτό του από τον Λαό να επιδείξει επιείκια προς αυτό, και να του παραχωρεί συνεχώς την πολυτέλεια του επιπόλαιου και ξένοιαστου πειραματισμού και το δικαίωμα (που ποτέ δεν απολαμβάνει ο αντίστοιχος κοινός ανεπίδεκτος/σκράπας/κουμπούρας ανήλικος μαθητής -πόσο μάλλον ένας κακός ‘ανεπίδεκτος’ υπάλληλος ή επιχειρηματίας που χάνει την δουλειά του ή την επιχείρηση του-), να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη επ’ αόριστον και χωρίς καμμία ουσιαστική συνέπεια ή τιμωρία.
Αυτό γίνεται συστηματικά διότι προσπαθεί το υπάρχον σύστημα να ενσταλλάξει στον Λαό ότι ο ίδιος ο Λαός θα είναι μονίμως αυτός που θα επωμίζεται, ανέχεται, επιβραβεύει και επιδοτεί την απέραντη και συνεχή αποτυχία, ασυνειδησία, ανευθυνότητα και βλακεία/ανεπάρκεια/υστέρηση ικανοτήτων των πολιτικών κύκλων και των κρατικοδίαιτων δήθεν επιχειρηματιών/τραπεζιτών/κλπ οι οποίοι είναι τόσο αποτυχημένοι που αν δεν τους χρηματοδοτούσαμε συνεχώς για να διατηρούν τύποις τις επιχειρήσεις-γάγγραινα τους που τις ρίχνουν συνεχώς έξω, θα είχαν κυριολεκτικά ψοφολογήσει στον δρόμο ή στην φυλακή. ‘Οχι μόνο για τα υπέρογκα χρέη τους άλλα κυρίως για την ασύστολη και νοσηρή παραβατικότητα και αντικοινωνική συμπεριφορά τους.
Για αυτό επικοινωνιακά έβαλαν την πιο αποτυχημένη καρικατούρα της εκφυλισμένης και άσωτης πολιτικής αριστοκρατίας /γόνων να μας βρίσει ως “λιγούρηδες, αποτυχημένους και λυσσασμένους” επειδή με το “ΟΧΙ” μας απειλήσαμε ουσιαστικά ότι θα τους κόψουμε την χρηματοδότηση : με την κατάργηση των μνημονίων που είναι το απαύγασμα του μερκαντιλισμού, της ευνοιοκρατίας (cronyism) και του πλιάτσικου και με τον λογιστικό έλεγχο/νομική-δικαστική παραπομπή, τιμωρία, αποκατάσταση και αποζημίωση που θα ακολουθήσει, τους απειλούμε ότι θα τους πάρουμε πίσω τα λεφτά ΜΑΣ.
Γιατί έβαλαν τον ορισμό του γελοίου πολιτικού, την προσωποποίηση της αποτυχίας στην πολιτική, τον Βασίλη Λεβέντη να τα πει αυτά ;
Διότι θέλουν να δείξουν ότι ο απόπατος της δικής τους κλίκας έχει δικαίωμα να ομιλεί προς, κρίνει και κατακρίνει τον άξιο Ελληνικό Λαό, από τον οποίο το τζάκι του και οι όμοιοι του εξαρτώνται για την επιβίωση τους, ώστε να επωμισθεί ο Ελληνικός Λαός την αποτυχία ΤΟΥΣ, για τους λόγους που έχουμε ήδη εκθέσει στο προηγούμενο μας άρθρο.
Και σε αυτό το σημείο ερχόμαστε στις επικείμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, και τις στημένες δημοσκοπήσεις που χρησιμοποιούνται για την χειραγώγηση αλλά και κυρίως το σπάσιμο του ηθικού του Ελληνικού Λαού :
δεν είναι τυχαίο που ξαφνικά όλο το σύστημα προβάλλει τον Λεβέντη με τηλεοπτικό χρόνο (που δεν δίνεται στα άλλα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα), αφιερώματα και άρθρα στον τύπο ΤΟΥΣ, και ένα 5% (!) στις δημοσκοπήσεις τους.
Διότι πρέπει να δείξουν ότι ο υβριστής που αποκαλεί τους καταληστευμένους πρώην εύπορους παραγωγικούς Έλληνες ως “λιγούρηδες που ζηλεύουν τους εύπορους” γίνεται αποδεκτός με και επιβραβεύεται από τον Λαό δια τις ύβρεις αυτές. Το οποίο σημαίνει εμμέσως πλήν σαφώς αποδοχή των χαρακτηρισμών, κάτι που από όλες τις μεριές προσπαθεί να επιβάλλει το σύστημα διότι όπως έχουμε πει αυτός που αισθάνεται αποτυχημένος παροπλίζει τον εαυτό του και δεν πολεμάει ούτε αντιστέκεται.
Αυτή η τακτική βέβαια δεν είναι καινούργια. Από τον ΓΑΠ που μας αποκάλεσε “διεφθαρμένους και τεμπέληδες” μέχρι τον Πάγκαλο που μας έχει σούρει τα εξ αμάξης και εμάς και των Επαναστατών προγόνων μας, λέγοντας μας “άχρηστους, αντιπαραγωγικούς” και τους προγόνους μας “ξυπόλητους βρωμιάρηδες“, όλοι οι ταγοί της γλοιώδους και φαύλης νεποτιστικής νομενκλατούρας των πολιτικών και των ομοίων τους /συνεργατών τους έχουν αποπειραθεί το ίδιο και κατά συνέπεια αυτού καταποντίστηκαν.
Αποδεικνύει δε αυτό απλώς ότι όλο το προεκλογικό σενάριο έχει γραφτεί από τα ίδια κέντρα εξουσίας τα οποία προσπαθούν για ακόμα μια φορά να μας κάνουν να αποδεχθούμε μόνοι μας αυτό που δεν μπορούν να μας επιβάλλουν : να ακυρώσουμε κάθε ίχνος κριτικής σκέψης και ευφυΐας για να ακολουθήσουμε ημιμαθείς (στην καλύτερη περίπτωση), ακαλλιέργητους, ανεπάγγελτους και αποτυχημένους ταγούς μέχρι να μας εξοντώσουν εντελώς.
Αυτό βεβαίως δεν θα γίνει.
Το ερώτημα όμως και το πρόβλημα που παρουσιάζεται είναι τί κάνουμε, πώς προσεγγίζουμε και πώς χειριζόμαστε τις επερχόμενες εκλογές και τα υποψήφια σε αυτές κόμματα. Και λέμε απλά κόμματα και όχι υποψηφίους διότι δεν θα υπάρξει καν σταυρός προτίμησης : σε αυτές τις εκλογές το κάθε κόμμα ισοδυναμεί με γουρούνια στα διάφορα σακκιά.
Εφ’ όσον λοιπόν δεν μας επιτρέπουν να ανοίγουμε το σακκί να εξετάσουμε το κάθε ένα από τα γουρούνια που περιέχει για να διαλέξουμε, θα πρέπει να κρίνουμε όλο το σακί στο κατά πόσον είναι πετυχημένο ή αποτυχημένο ως προς τα εξής :
- πέτυχε το κόμμα αυτό να τηρήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις ή απέτυχε παταγωδώς στο παρελθόν ;
- πέτυχε το κόμμα αυτό να μην εμπλακεί σε σκάνδαλα, νεποτισμό, αδιαφάνεια, πελατειακές σχέσεις, εγκληματική συμπεριφορά ή απέτυχε παταγωδώς ;
- πέτυχε το κόμμα αυτό να μην κάνει κωλοτούμπα σε κανένα θέμα ή απέτυχε παταγωδώς ;
- πέτυχε το κόμμα αυτό να μην είναι βυθισμένο στα χρέη ή να μην έχει μέλη που εμπλέκονται σε προβληματικά πόθεν έσχες ή υπερ-πλουτισμό/ σχέσεις με πλουτοκρατία ή απέτυχε παταγωδώς ;
- πέτυχε το κόμμα αυτό να αποζημιώσει το κράτος σε οποιοδήποτε επίπεδο από χασούρες, κακοδιαχείριση, κακονομίες, κλπ ιδίων και προηγουμένων ή απέτυχε παταγωδώς ;
- πέτυχε αυτό το κόμμα να μην χρειάζεται την προστασία των ξένων ή την στήριξη αυτών με οποιονδήποτε τρόπο ή απέτυχε παταγωδώς ;
- πέτυχε το κόμμα αυτό να αξιοποιήσει και να διαχειριστεί υπέρ του Λαού την όποια εξουσία (από συνδικαλιστική, βουλευτική έως κυβερνητική) μέσα, προνόμια και παροχές απέκτησε ή απέτυχε παταγωδώς ;
Αν σε οποιαδήποτε από αυτές τις ερωτήσεις η απάντηση είναι παταγώδης αποτυχία, τότε αυτό το κόμμα πρέπει να είναι απορριπτέο και είναι ουσιαστικά απορριπτέο από τον Λαό ο οποίος αντικειμενικά παραπονείται ότι δεν υπάρχει λύση και διέξοδος ή επιτυχής επιλογή υποψηφίου κόμματος.
Για αυτό εξ άλλου το κύρος των εκλογών έχει βληθεί ανεπανόρθωτα τόσο από τις υποψίες, ενδείξεις και/ή κατηγορίες περί νοθείας όσο και από την φαιδρότητα των κατασκευασμένων δημοσκοπήσεων, τα οποία κατά-εξευτελίστηκαν από το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015.
Επίσης, πέραν των ανωτέρω, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι μια συνεχής απαίτηση να προβληθούν όλα ανεξαιρέτως τα συμμετέχοντα στις εκλογές /υποψήφια κόμματα και όχι μόνο όσα οι στημένες δημοσκοπήσεις επιλέγουν να προβάλλουν, καταπατώντας κάθε Δημοκρατική αλλά και Συνταγματική εξασφάλιση περί Ισότητας και άσκησης ουσιαστικού δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Κατά δεύτερον θα πρέπει να απευθυνθούμε στις αρχές σχετικά με το διακύβευμα των εκλογών αφού ασχέτως αποτελέσματος ειδικός αλλοδαπός στερούμενος πολιτικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα επίτροπος θα ελέγχει τον πρωθυπουργό και το σύνολο της νομοθετικής δυνατότητας της βουλής. (όπως θα εξηγήσουμε και θα παρουσιάσουμε σε αμέσως επόμενο άρθρο μας επί των εκλογών).
Κατά τρίτον θα πρέπει πλέον να σκεφτούμε τί αντίδραση πρέπει να έχουμε και πώς αυτή πρέπει να καταγραφεί τόσο κατά τις εκλογές όσο και γενικότερα ως προς όλα τα ανωτέρω εκτεθέντα. Δηλαδή θα πρέπει να σκεφτούμε αιτιολογημένα εάν :
Είναι λύση να απέχουμε από τις εκλογές ;
Είναι λύση να συμμετέχουμε σε αυτές ;
Τί άλλο πρέπει να κάνουμε εκτός από την όποια εκλογική συμπεριφορά ;
Αυτά θα τα απαντήσουμε με τεκμήρια τόσο Ιστορικά όσο και νομικά στο αυριανό μας προ-ανακοινωμένο άρθρο.
https://www.youtube.com/watch?v=SYfX36yMHY8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου