Οι κυκλικές δυσκολίες του χρήματος
«Μια οικονομική κρίση με ευρωπαϊκή χρηματοοικονομική σάλτσα, παρακαλώ, καρυκευμένη με αφερεγγυότητα!» – ο σημερινός ναύλος της ημέρας, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Καμία είδηση χωρίς μήνυμα για τη διάσωση της Ελλάδας, καμία εφημερίδα χωρίς σχόλιο για την κατάσταση στην Ιταλία, ούτε μια μέρα χωρίς το όνομα της Καγκελαρίου. Όμως, όπως συμβαίνει τόσο συχνά, τόσο στην ιστορία όσο και σε πολλές τρέχουσες συζητήσεις, συζητούνται μόνο προτεινόμενες λύσεις σε οξύτατα προβλήματα. Ως αποτέλεσμα, το πραγματικό πρόβλημα παραμελείται και μια άλλη κατάρρευση του οικονομικού συστήματος είναι αναπόφευκτη. Μια πιο προσεκτική ματιά στις αιτίες μπορεί να βοηθήσει εδώ, αλλά η προσέγγιση σχεδόν όλων των κριτικών να βλέπουν πάντα την ευθύνη ως κακοί «κερδοσκόποι και τραπεζίτες» είναι καθαρά πολεμική και μόνο εν μέρει σωστή. Για να είμαι αλήθεια,
Ένα πρόχειρο, απλοποιητικό μοντέλο βοηθά: Η κυβέρνηση ενός κράτους διοχετεύει χρήματα στη διεθνή και εθνική οικονομία, στις αγορές και στο εμπόριο μέσω επιδοτήσεων, οικονομικών και διαρθρωτικών μέτρων. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση της κατανάλωσης, αλλά και των ευκαιριών εργασίας - η χώρα ευημερεί. Οι τράπεζες, τα πιστωτικά ιδρύματα και τα χρηματιστήρια αποκομίζουν μεγάλα κέρδη από αυτό μέσω δανείων, επενδύσεων, κερδοσκοπίας και συναλλαγών τίτλων: τα χρήματα ρέουν τώρα στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Ωστόσο, η κυβέρνηση έπρεπε προηγουμένως να δανειστεί το ίδιο από τους προαναφερθέντες θεσμούς. Τα αυξημένα φορολογικά έσοδα που προκύπτουν από την οικονομική ανάκαμψη δεν μπορούν να αντισταθμίσουν αυτά τα χρέη, επομένως το εθνικό χρέος εκτοξεύεται - η κατάρρευση του συστήματος και η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα.
Εδώ λοιπόν έγκειται το κεντρικό πρόβλημα του συστήματός μας: ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι ο τελικός προορισμός των χρημάτων, ενώ η κυβέρνηση μπαίνει βαθύτερα στην κρίση με κάθε ενέργεια, ανεξάρτητα από την εποχική άνοδο. Κάθε τρέχουσα προσπάθεια διάσωσης είναι μόνο μια προσωρινή καθυστέρηση της καταστροφής.
Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, το «κόκκινο βέλος» του γραφικού πρέπει να γίνει μαύρο: οι τράπεζες πρέπει να πληρώσουν την κυβέρνηση για το έργο τους. Μόνο έτσι μπορεί να παραμείνει άθικτος ο κύκλος του χρήματος. Όσο χρειάζονται δάνεια για τη χρηματοδότηση του κράτους, ολόκληρο το σύστημα μπορεί να οδηγήσει μόνο σε κατάρρευση, με ξεκάθαρο τον νικητή της μιζέριας. Δεδομένου ότι η εθελοντική δωρεά χρημάτων από τους χρηματοδότες είναι ουτοπική, οι τράπεζες και τα πιστωτικά ιδρύματα πρέπει να εθνικοποιηθούν και να γίνουν η πηγή οικονομικού εισοδήματος της κυβέρνησης - ως κρατικοί θεσμοί θα εργάζονταν απευθείας για την κυβέρνηση. Αυτό θα σήμαινε ότι θα επωφεληθούν άμεσα από την οικονομική άνοδο και ο φαύλος κύκλος θα διαλυόταν.
Αυτό δεν προορίζεται σε καμία περίπτωση να είναι ένα κάλεσμα για κομμουνισμό, ο οποίος έχει αποτύχει τόσο ιστορικά όσο και επί του παρόντος - αντίθετα: οι σημερινές καπιταλιστικές δομές θα παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό ανέπαφες και οι δραστηριότητες του χρηματοπιστωτικού τομέα δεν θα άλλαζαν. Αντίθετα, ενεργούσαν υπό τον έλεγχο του κράτους και τα περισσότερα από τα χρήματα που κέρδιζαν θα επέστρεφαν πίσω, έτσι ώστε η συνολική ισορροπία να είναι εγγυημένη. Αλλά δεδομένου του υψηλού επιπέδου διαφθοράς και λόμπι, αυτό το σύστημα είναι επίσης καθαρή ουτοπία, γιατί θα ήταν αφελές να υποθέσουμε ότι οι μαριονέτες που αποκαλούν τους εαυτούς τους οι πολιτικοί μας ενεργούν ενάντια στους δωρητές τους. Όλα λοιπόν μένουν ίδια, γιατί κανείς δεν εντυπωσιάζεται από τις διαμαρτυρίες αυτές τις μέρες.
Εμείς, το «99%», όπως εύστοχα εκφράζεται, μπορούμε να κάνουμε μόνο ένα πράγμα: να αναπτύξουμε συνειδητοποίηση της εκμετάλλευσης και της καύσης του πληθυσμού και να αξιοποιήσουμε το καλύτερο για εμάς, τα παιδιά μας και τους συνανθρώπους μας - γιατί μπορούν να κάνουν πολλά για εμάς, αλλά όχι την ανθρωπιά μας.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου