ΕΛΛΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ. Μέρος 2ο
Πολύ πιο δραματικό ήταν το τέλος του Οδυσσέα Ανδρούτσου ο οποίος χαρακτηρίστηκε προδότης της Ελλάδας γιατί «έβαζε καπάκια» έκανε δηλαδή συμφωνίες με τους Τούρκους όταν το κράτος επίτηδες και γιατί είχε πέσει στη δυσμένειά του, δεν τον βοηθούσε ούτε σε έμψυχο υλικό ούτε σε όπλα και πολεμοφόδια. Τούτο διότι όποιος είναι άξιος σηκώνει πλήθος το φθόνο, τη ζήλεια, το μίσος, την έχθρα για την αξιοσύνη του από τους πρώην συναγωνιστές, συμπατριώτες και φίλους, οι οποίοι σαν βλέπουν τον παλιό κολλητό τους να προοδεύει, συνενώνονται και συνωμοτούν για την πτώση του προσβλέποντας στο Βατερλώ του. Κι εδώ ο Ιωάννης Κωλέττης και οι κοτσαμπάσηδες της Ανατολικής Ρούμελης μετατράπηκαν σε φανατικούς εχθρούς του. Δεν τον πήγαιναν λόγω της μεγάλης επιρροής που ασκούσε στον λαό από το ηρωικό του κατόρθωμα στο χάνι της Γραβιάς και δώθε.
Οι προστριβές του με τους «καλαμαράδες» όπως ονόμαζε τους πολιτικούς οδήγησαν το Εκτελεστικό να τον παραγκωνίζει και να μην του χορηγεί τα απαιτούμενα χρήματα κι εφόδια για να συγκροτήσει ισχυρό στρατό και να αντιμετωπίσει τους Τούρκους που προέλαυναν στη Στερεά Ελλάδα. Προτιμούσαν να κινδυνεύσει η Ελλάδα να ξανασκλαβωθεί στον Τούρκο και να ηττηθεί ο Ανδρούτσος, παρά να δοξαστεί αυτός και ν’ ανεβεί η εκτίμηση που έχαιρε ανάμεσα στο λαό, σε δυσθεώρατα ύψη. Γι’ αυτό κι αυτός αναγκαστικά έβαζε καπάκια τα οποία βέβαια οι κυβερνητικοί για να τον παγιδεύσουν τα απαγόρευσαν δια νόμου.
Βλέποντας τις μηχανορραφίες των πολιτικών να ξαπλώνονται σαν δίχτυ αράχνης παντού τριγύρω του, ο Ανδρούτσος αποσύρεται απογοητευμένος στη σπηλιά του σαν κυνηγημένο θηρίο· τη Μαύρη τρύπα στα Βόρεια του Παρνασσού. Οι κινήσεις του αυτές τον κάνουν περισσότερο ύποπτο στα μάτια της Κυβέρνησης και κυρίως στον μεγαλύτερο μηχανορράφο της Επανάστασης τον Κωλέττη. Αυτός για τον οποίο ο Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματά του ήταν τόσο σκατοψύχης ώστε σαν τον ξέθαψαν για τη μετακομιδή των οστών του «βρέθηκε άλιωτος».
Ότι ο Ανδρούτσος ήρθε σε συνεννόηση με τον Ομέρ Πασάτου Ευρίπου δεν αμφισβητείται ούτε από τους επικριτές ούτε από τους υποστηρικτές του. Οι πρώτοι όμως μιλούν για προδοσία ενώ είναι γεγονός πανθομολογούμενο πως ήταν μια συνηθισμένη τακτική για να ξεγελά τον τούρκο αντίπαλο, να κερδίζει χρόνο εις βάρος του και στην περίπτωση του Οδυσσέα ν’ απειλήσει τους «την αχαλινώτως διώκουσαν αυτόν κυβέρνησιν και ίνα φέρη τον τουρκικόν στρατόν εις τα χείρας των Ελλήνων».[1]
Τότε λοιπόν η κυβέρνηση διόρισε το παλιό πρωτοπαλίκαρό του τον Γιάννη Γκούρα αφού τον όρισε αρχηγό της εκστρατείας στην Ανατολική Ελλάδα και του χορήγησε το ποσό 140.000 γρόσια για να συλλάβει τον ανυπότακτο «προδότη». Η θέση του Οδυσσέα έγινε δύσκολη από τη μια κινδύνευε να δικαστεί σαν προδότης, από την άλλη δεν ήθελε να με το ελληνικό απόσπασμα του Γκούρα με αδέλφια Έλληνες. Ο Γκούρας δε δίστασε να τον κατηγορήσει γι’ αυτό σαν δειλό που απόφυγε να συγκρουστεί μαζί του.[2]
Η λύση βρέθηκε με τη μεσολάβηση κοινού φίλου του Νικόλαου Γκριτζιώτη. Παραδόθηκε στον Γκούρα με την υπόσχεση πως αν παραδοθεί θα τον αφήσουν αυτόν και τα παλικάρια του ελεύθερο. Ο Γκούρας όμως δεν κράτησε τον λόγο του, τον έστειλε με συνοδεία στην Αθήνα.
Στο έλεος των μισητών εχθρών του αφού τον διαπόμπευσαν στους δρόμους της πόλης που κάποτε υπερασπίστηκε με την υπόληψή του συντριμμένη, με το πλήθος να τον καταριέται και να τον σκαμπιλίζει τον ανέβασαν στην Ακρόπολη όπου και τον φυλάκισαν.[3]
Η ως γνωστόν ευκολόπιστη μάζα, λέει ο Γ. Κορδάτος, [4] πίστεψε ότι ήταν προδότης και τον διαπόμπευσε. Ποιόν; Έναν μεγάλο αγωνιστή. Για χάρη ποιών; Των πολιτικάντηδων. Τελικά τη νύχτα 4 προς 5 Ιουνίου του 1825, αφού πρώτα τον βασάνισαν για να τους πει που είχε κρυμμένους θησαυρούς, του συνέθλιψαν τα γεννητικά όργανα (από τους ισχυρότερους πόνους που μπορεί να νιώσει άνθρωπος· λέγεται ότι μπορεί να πάθει ανακοπή και μόνο από τον πόνο).
Στη συνέχεια τον δολοφόνησαν. Εκτελεστικά όργανα της δολοφονίας βρέθηκαν (πάντα υπήρχαν πολλοί προδότες που το έπαιζαν νομιμόφρονες και νομοταγείς στον τόπο τούτο είτε στις εντολές των ξένων, είτε των ντόπιων δωσίλογων και πατριδοκάπηλων.
Στην προκειμένη περίπτωση τα εκτελεστικά όργανα της δολοφονίας ήταν οι Ιωάννης Μαμούρης, παπακώστας Τζαμάλας, Μήτρος της Τριανταφυλλίνας και ο στρατιώτης Θεοχάρης από το Λιδωρίκι. Το έγκλημα στοιχειοθετήθηκε κατ’ εντολήν της κυβέρνησης ή του Κωλέττη ο οποίος έδωσε τη διαταγή της δολοφονίας στον Γκούρα [5]. Οι τέσσερεις δολοφόνοι μπήκαν στο κελί του Οδυσσέα και τον θανάτωσαν με τα ίδια τους τα χέρια. Ύστερα γκρέμισαν το σώμα του από τον Γουλά κάτω από το λιθόστρωτο του ναού της Απτέρου Νίκης και διέδωσαν ότι τάχα ο φυλακισμένος είχε επιχειρήσει να δραπετεύσει, αλλά το σκοινί που χρησιμοποίησε κόπηκε κι έτσι σκοτώθηκε.
Η αλήθεια βέβαια δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Ο ηθικός νόμος είναι άτεγκτος και όσο και να προσπαθούν κάποιοι να τον υπερκεράσουν ή να τον αγνοήσουν αργά ή γρήγορα το δίκιο θα αποδοθεί έστω και μετά θάνατον και η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει. Όπως μας πληροφορεί στα Απομνημεύματά του ο Μακρυγιάννης «τον Γκούρα τον έτυπτε η συνείδησή του δια το κάμωμα οπούκαμεν εις τον Δυσσέα». Αλλά και γενικότερα η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί και η ιστορία των αποκατέστησε ηθικά στο Πάνθεον των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1865 με στρατιωτικές τιμές έγινε η μετακομιδή των οστών του στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών, όπου σήμερα υπάρχει ο τάφος του. Αλλά τι το θες ο Οδυσσέας έγινε ένας ακόμη μάρτυρας σε μια πατρίδα που δολοφονεί τους γνήσιους Έλληνες πατριώτες και «προσωρινά» δικαιώνει τους προδότες τύπου Τσολάκογλου.
[1]Εδουάρδ Τρελλώνη: «Αναμνήσεις της Ελληνικής Επαναστάσεως», Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον Νότη Καραβία, σελ. 1.
[2]Κάρπου Παπαδόπουλου: «Οδυσσέας Ανδρούτσος και Γ. Βαρνακιώτης», από τα «Απομνημονεύματα αγωνιστών του ‘21», Εκδόσεις Κοσμαδάκη, τόμος 12ος, σελ. 65-66.
[3]Καρλ Μέντελσον-Μπαρτόλντι: «Επίτομη Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης», Εκδόσεις Τολίδη, σελ. 44.
[4]Γ. Κορδάτου: «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», Εκδόσεις 20ός αιώνας, τόμος Χ, σελ. 461.
[5]Ν. Σπηλιάδης: «Απομνημονεύματα δια να χρησιμεύσωσιν εις την ελληνικήν ιστορίαν», Εκδόσεις Μέρμηγκα, τόμος β΄, σελ. 73.
ΠΗΓΗ:https://evaggelatos.com/?p=4385
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου