Εννιά το πρωί, ακούγεται ένα δυνατό «ΜΠΑΜ» στο κέντρο του Νιού Τζερση. Όλοι γύρω τρομάζουν, για λίγα δευτερόλεπτα κοιτούν όλοι γύρω τους, μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι ο ήχος ακούστηκε από μια χαλασμένη εξάτμιση ενός αυτοκινήτου. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, συνεχίζουν όλοι το δρόμο τους. Μόνο η Σάρρα στέκεται ακόμα στο σημείο αυτό. Τρέμει από τον φόβο της. Το μυαλό της γυρίζει στα γεγονότα της 11.09.2001 όταν από τρομοκρατικό χτύπημα έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι. Και μόνο αυτός ο ήχος της εξάτμισης αρκούσε για να επανέλθουν οι φοβίες της. Μια μια μεγάλη διαφορά: Η Σάρρα δεν είχε γεννηθεί ακόμη, δεν έζησε τα γεγονότα αυτά.
Τα αισθήματα άγχους κληρονομούνται;
Πριν από 15 χρόνια η μητέρα της Σάρρας ήταν ετοιμόγεννη. Η Σάρρα βρισκόταν στην κοιλιά της μανούλας ή οποία φοβήθηκε πάρα πολύ για την ζωή της και για την ζωή του αγέννητου παιδιού της. Αυτοί οι φόβοι την διαπέρασαν κυριολεκτικά! Πέρασαν βαθιά μέσα στον οργανισμό της. Τόσο βαθιά που πέρασαν μέσα στο γενετικό υλικό και στο DNA της μικρής Σάρρα.
Πράγματι, όπως ανακάλυψε οι νευροβιολόγος Rachel Yeduah , μπορούν έντονες καταστάσεις άγχους να επηρεάσουν τα αγέννητα μωρά.
«Είναι ολοφάνερο, ότι οι τραυματικές εμπειρίες αφήνουν τα ίχνη τους επάνω στο γενετικό υλικό μας. Πως μπορούμε όμως να διακρίνουμε τέτοιες επιρροές; Ο κυτταρικός βιολόγος Bruce Lipton αναφέρει με πεποίθηση: «Όταν τα κύτταρα μας διαιρούνται, κληρονομούνται με αυτή τη διαδικασία οι περιβαλλοντικές επιρροές όπως επίσης και «εντυπώσεις» ή οι ψυχολογικές επιρροές που δεχτήκαμε στη διάρκεια της ζωής μας – είτε εξ αιτίας του τρόπου ζωής μας, είτε ακόμα και εξ αιτίας των σκέψεων μας.» Αυτή τη συνεργασία και την επιρροή αισθημάτων και γονιδίων κατάφεραν να αποδείξουν οι ερευνητές του Ινστιτούτου Max-Planck. Σώμα και συναισθήματα – άρρηκτα συνδεδεμένα.
Απέδειξαν λοιπόν ότι το άμεσο στρες έχει και άμεση επίδραση στις βιοχημικές διαδικασίες των κυττάρων μας και κατά επέκταση μια άμεση, μάλιστα μετρήσιμη επίδραση στο DNA μας. Η διαδικασία αυτή δεν είναι μια διαδικασία αλλαγής του DNA αλλά μια προσαρμογή του γενετικού μας κώδικα με την βοήθεια συγκεκριμένων ενζύμων, τα οποία είναι σε θέση να ενεργοποιήσουν ή να απενεργοποιήσουν γενετικές πληροφορίες του γονιδιώματος μας (την λεγόμενη μεθυλίωση του DNA. Ενώ αρχικά ακούγεται πολύπλοκο όλο αυτό, στην τελική είναι πολύ απλό. Είναι η επιστημονική απάντηση στο ότι η ψυχολογία μας επηρεάζει άμεσα τον οργανισμό μας.
Όπως απέδειξαν οι ερευνητές στο ίδιο ινστιτούτο το μετατραυματικό άγχος σε παιδική ηλικία μπορεί να χαραχθεί βαθιά στα κύτταρα μας και να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα. 
Έτσι φάνηκε παραδείγματος χάριν, να υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης μιας αυτοάνοσης πάθησης σε άτομα που κατά την παιδική ηλικία υπέστησαν κακοποίηση.
Έτσι φάνηκε παραδείγματος χάριν, να υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης μιας αυτοάνοσης πάθησης σε άτομα που κατά την παιδική ηλικία υπέστησαν κακοποίηση.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον όμως είναι το γεγονός ότι το μετατραυματικό άγχος των γονέων μεταδίδεται και στα παιδιά. Σε αυτή την περίπτωση ερευνητές απέδειξαν, ότι τα παιδιά ατόμων που επέζησαν από το ολοκαύτωμα παρουσίαζαν σοβαρές ασθένειες μεταξύ αυτών καρκίνο του μαστού, κατάθλιψη και ψυχοσωματικές ασθένειες. (Rachel Yehuda et al. 1998 und 2000) (Lea Baider et al. 2000)
Όπως αναφέρει ο ψυχίατρος Peter Liebermann: «Το μετατραυματικό άγχος σίγουρα επηρεάζει την επόμενη γενιά, όμως δεν μπορούμε ακόμα να γνωρίζουμε τις ακριβείς συνέπειες.»
Οι επιστήμονες συνεχίζουν τις έρευνες τους για να καταφέρουν να αντιστρέψουν αυτή την διαδικασία.
Το να νοσήσει ένα άτομο από αυτοάνοση πάθηση δεν περιορίζεται μόνο στο άγχος. Συντρέχουν πολλά πιθανά αίτια.
Ως άτομα όμως πάντοτε ψάχνουμε για απαντήσεις σχετικά με το «γιατί». Πολλά άτομα με Hashimoto Θυρεοειδίτιδα ίσως αναρωτηθούν τι να προκάλεσε την πάθηση τους. Κάποια πιθανά αίτια αναφέρονται στο άρθρο του www.hashimoto.gr
Γιατί αρρωσταίνει κάποιο άτομο από Hashimoto Θυρεοειδίτιδα;
Α.Α.
Ίσως σας ενδιαφέρει και το άρθρο
Είναι οι παθήσεις του θυρεοειδούς κληρονομικές;
Πληροφορίες από
aerzteblatt.de/archiv/25345
psych.mpg.de/1549328/research_report_7793371
mpg.de/431776/forschungsSchwerpunkt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου