Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑ'Ι'ΚΑ ΚΑΙ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ. ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ.

Κ.Κ.Ε. ΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΜΙΣΕΙ ΟΤΙ ΕΘΝΙΚΟ.
ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΛΕΜΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

ABΡΑΑΜ ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ: Ο ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ


 ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ  ΑΝΕΘΕΣΑΝ ΣΤΟΝ ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ  ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ



 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ 90ΧΡΟΝΑ (88) ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΣΙΩΝΙΣΤΗ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ 
ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ...
Στην αυγή του 20ου αιώνος, σχηματίσθηκαν στην Ελλάδα οι πρώτες σοσιαλιστικές ομάδες. Τέτοιες ομάδες σχηματίσθηκαν στην Αθήνα, στον Βόλο και στην Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, οι οργανώσεις σε Αθήνα και Βόλο ήταν στην ουσία ολιγομελείς παρέες διανοουμένων, και παρέμειναν τέτοιες καθώς δεν κατάφεραν να «ανοιχθούν» στην κοινωνία και να προσελκύσουν τις λαϊκές μάζες.

Μόνο οι εν Θεσσαλονίκη σοσιαλιστικές οργανώσεις ήσαν άξιες λόγου, λόγω της εκεί παρουσίας περί των 80.000 Εβραίων, οι οποίοι Εβραίοι ήταν διεθνώς η «μαγιά» της ανατροπής.
Στην υπό οθωμανική κατοχή Θεσσαλονίκη, οι πρώτοι σοσιαλιστές ήσαν Εβραίοι -κυρίως- από την Βουλγαρία, με πρωτοστατούντα τον Αβραάμ Μπεναρόγια. 
Ο Αβραάμ, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε το 1887 στο Βιδίνι της Βουλγαρίας και διαμορφώθηκε ιδεολογικά μέσα από τις τάξεις του βουλγάρικου σοσιαλιστικού κινήματος.
Το κανονικό του επάγγελμα ήταν δάσκαλος της βουλγαρικής γλώσσης στο εβραϊκό σχολείο της Φιλιππουπόλεως (Πλόβντιβ)αλλά δούλεψε και σαν καπνεργάτης και τυπογράφος.
Το 1908 τον βρίσκει στην πολυεθνική Σαλονίκη, πρωταγωνιστή ενός πρωτοφανούς απεργιακού κινήματος που συντάραξε όλη τη Μακεδονία. Tότε συνέγραψε το βιβλίο «Το εβραϊκό ζήτημα και η σοσιαλδημοκρατία» (την εποχή εκείνη ακόμα και το κόμμα του Λένιν λεγόταν «σοσιαλδημοκρατικό» κι όχι «κομμουνιστικό»), εις το οποίο εξηγούσε την ανάγκη στρατεύσεως των όπου γης Εβραίων στα «σοσιαλδημοκρατικά» (μαρξιστικά) κόμματα. 

 Οι διεθνείς δυνάμεις που κατηύθυναν τα μαρξιστικά κινήματα ξεχώρισαν τον Εβραίο αυτό διδάσκαλο και το 1908 τον έστειλαν στην Θεσσαλονίκη για να οργανώσει την κατάσταση.

 Είναι η χρονιά που ο Μπεναρόγια ιδρύει μια Λέσχη για τη διάδοση των σοσιαλιστικών ιδεών στους Ισραηλίτες εργάτες της πόλης, που τότε αποτελούσαν την πλειοψηφία του μακεδονικού προλεταριάτου! Μέχρι τότε, οι οργανωμένοι μαρξιστές της πόλεως (άπαντες Εβραίοι…) ήταν διασπασμένοι σε μικρές γκρούπες, με πρόσχημα ιδεολογικές διαφορές, αλλά στην πραγματικότητα εξαιτίας της ελλείψεως συντονισμού και ενός ικανού ηγέτη. Αυτόν τον ρόλο ορίστηκε να παίξει ο Μπεναρόγια.

 Η Λέσχη αυτή μετατρέπεται τον επόμενο χρόνο σε "Εργατικό Σύνδεσμο Θεσσαλονίκης" που ενώνεται με το σλαβόφωνο "Σοσιαλιστικό Κέντρο" και δημιουργούν την "Φεντερασιόν" (Εργατική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης) στην οποία προσχωρούν Έλληνες και μουσουλμάνοι εργάτες. 

 Η πρώτη πράξη της Φεντερασιόν, ήταν η έκδοση μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας, υπό τον τίτλο «Εφημερίς του Εργάτου», σε τέσσερις γλώσσες: εβραϊκά, ελληνικά, τουρκικά και βουλγαρικά. 

 Αργότερα, η εφημερίδα άλλαξε τον τίτλο της σε «Εργατική Αλληλεγγύη» και τελικώς σε «Αβάντι», με εκδότη τον (Εβραίο) Αλμπέρτο Αρδίττι. Από τις νεώτερες εκδόσεις απαλείφθησαν οι άλλες γλώσσες κι έμειναν μόνον τα εβραϊκά, προφανώς επειδή δεν είχαν μη Εβραίους αναγνώστας…

Ο Μπεναρόγια διώκεται απ' τους Νεότουρκους, κατεβαίνει στην Αθήνα το 1911 και έρχεται σε επαφή με τις σοσιαλιστικές κινήσεις του Γιαννιού και του Δρακούλη.

 Στις εκλογές του 1915, η Φεντερασιόν εισήλθε στην βουλή με δύο βουλευτές, τον Εβραίο Αλμπέρτο Κουριέλ και τον Έλληνα Αριστοτέλη Σίδερι, με ψήφους από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. Ο Μπεναρόγια απουσίαζε από την ενεργό δράση, διότι είχε εξοριστεί στην Νάξο, από το 1914. 
Το 1917 αφέθη ελεύθερος και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΓΣΕΕ και έναν χρόνο αργότερα το 1918 στην ίδρυση του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος), το οποίο προσεχώρησε στην «λενινιστική» Γ΄ Διεθνή,  Το 1920, το κόμμα προσέθεσε την λέξη «Κομμουνιστικό» στον τίτλο του (ΣΕΚΚΕ) και τέλος το 1924 μετονομάσθηκε σε ΚΚΕ.

 Μόλις οργάνωσε την κατάσταση, ο ιδρυτής του ΚΚΕ, Αβραάμ Μπεναρόγια, ολοκλήρωσε την αποστολή που του είχε ανατεθεί και απεσύρθη από την ενεργό δράση (ομοίως απεσύρθησαν και οι υπόλοιποι Εβραίοι από την πρώτη σειρά του κόμματος), διότι πλέον το κόμμα θα έπρεπε να απευθυνθεί στις ελληνικές πλατιές λαϊκές μάζες και πανελλαδικό κόμμα με αρχηγό έναν αλλοεθνή, αλλόφυλο και αλλόθρησκο δεν είχε καμιά τύχη.
Έτσι ο Μπεναρόγια διαγράφηκε απ΄το ΚΚΕ το 1924.

Ο Στάλιν του ανέθεσε την διεύθυνση του Γραφείου της Σοβιετικής Εμπορικής Ατμοπλοΐας στην Ελλάδα. 
.
Την περίοδο 1940-1945 βρίσκεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, ενώ το 1946 συνεργάζεται, στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Εργατικής Ένωσης, με τον Καζαντζάκη, Τερζάκη, Πουλιόπουλο κ.ά.
Σταδιακά αρχίζει να ασχολείται εντονότερα με το όραμα της δημιουργίας εβραϊκού κράτους!
Γίνεται θαυμαστής των σιωνιστών ηγετών Μπεν Γκουριόν και Μπεν Τσβι...
Με τη βοήθεια του δεύτερου απέκτησε περίπτερο στη Χολόν, ένα προάστιο του Τελ Αβίβ, όπου και πέθανε το 1979.



ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΙ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ ΡΟΚΦΕΛΕΡ;

Σημείωση Αντιπληροφόρησης: Οπως έχουμε ξαναδημοσιεύσει παλαιότερα, η οικογένεια Ροκφέλερ είναι μια απο τις κορυφαίες οικογένειες Διεθνών Τραπεζιτών που διοικούν την ανθρωπότητα και προωθούν την Νέα Τάξη Πραγμάτων και την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, της οποίας οπαδός είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας, γιός του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου.

Επίσης οι Ροκφέλερ όπως και οι υπόλοιποι Διεθνείς Τραπεζίτες είναι εβραϊκής καταγωγής (Δείτε σχετικά εδω http://antipliroforisi.blogspot.com/2009/10/blog-post_9511.html).
Επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου είναι οπαδός της Παγκοσμιοποίησης και της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, συμπεραίνουμε με σιγουριά οτι το ΠΑΣΟΚ εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Παγκοσμιοποιητών οδηγώντας την Ελλάδα στο άρμα της Παγκοσμιοποίησης.

Στείλ'τε την ανάρτηση σε όποιον ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ γνωρίζετε. Ισως ξυπνήσει επιτέλους!!!
Ένα έγγραφο-ντοκουμέντο σχετικά με τη χρηματοδότηση του ΠΑΣΟΚ από τον Ροκφέλερ, το 1974 Tο μεταπολιτευτικό σκηνικό στην Ελλάδα, ούτε διαυγές είναι, ούτε εμπνέει εμπιστοσύνη.

 Ο παλαιός πολιτικός κόσμος - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - έσβησε, και ο καινούργιος που εμφανίστηκε, δεν είχε καμμία σχέση με τους παλαιούς άρχοντες και πατριώτες της πολιτικής ζωής. Διάφορα σκοτεινά κέντρα - εκτός και εντός Ελλάδος - είχαν εργασθεί από μακρού χρόνου, ώστε να κυριαρχήσουν στο προσκήνιο πρόσωπα και κόμματα πρόθυμα για συνεργασία με την "νέα τάξη πραγμάτων"....

 Η ιστορία τώρα, δεν καταγράφεται αμέσως με την πραγματικήν της όψιν. Κάθε τόσο έρχονται στο φως ντοκουμέντα και παρασκήνια, που δίνουν διαφορετική εικόνα των γεγονότων. Πρόσφατον παράδειγμα, τα όσα απεκαλύφθησαν με το τελευταίον βιβλίον του Νικολάου Μακαρέζου, για τις σχέσεις και τις διαβουλεύσεις μεταξύ Καραμανλή και του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου. Είναι βέβαιον, ότι εάν υπάρξει ενδελεχής έρευνα προς διαφόρους πολιτικούς χώρους της μεταπολιτευτικής εποχής, θα βρεθούμε προ εκπλήξεων. Δεν είναι τυχαία η απογοήτευσις και η απαξίωσις του λαού προς τους σημερινούς πολιτικούς. Μόνο, που οι πολίτες δεν σκέπτονται ή δεν έχουν την δυνατότητα να ερευνήσουν τα βαθύτερα αίτια. Αυτό, κανονικά είναι καθήκον των ΜΜΕ, αλλά δυστυχώς η πλειονότης των κινείται μέσα στο "σύστημα" που άλλοι έχουν χαράξει και επομένως δεν επιτελούν την αποστολήν των. Οι αμετανόητοι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, έχουν μουδιάσει με την πολιτικήν του κυβερνώντος κόμματος. Από την Μεταπολίτευσιν, εγοητεύθησαν από την άκρατον δημαγωγίαν αυτού του πολιτικού φορέως, και συμπορεύθηκαν με τον λαϊκισμόν που καθιέρωσε.

Ο εθνικός μας ποιητής Δ. Σολωμός, είχε αναφερθεί στον λαόν, τον "πάντα ευκολοπίστευτον και πάντα προδομένον"... Υπήρξε προφητικός ο στίχος του. Ποιός κάθισε να ερευνήσει ή έστω να προβληματιστεί, τι ακριβώς ήταν το ΠΑΣΟΚ, από την στιγμήν της παρουσίας του στην πολιτική σκακιέρα; Ο ιδρυτής του, ήλθεν από την Αμερικήν, σε σύντομον χρόνον, επέτυχε να διαλύσει το κόμμα του πατέρα του, και υπήρξεν ο κυρίως υπεύθυνος για την επέμβασιν του Στρατού. Επαρουσιάζετο, ως ο εκφραστής του αντιαμερικανικού κινήματος στην Ελλάδα, υπερακοντίζοντας ακόμα και την Αριστεράν, η οποία αφελώς- ως συνήθως- ενόμισεν ότι είχε βρει τον... "άνθρωπόν της", και κατέστη στην ουσία, όργανον των σχεδίων του Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά την επέμβασιν του Στρατού, οι πολιτικοί συνελήφθησαν. 

 Η Αμερικανική κυβέρνησις - δια της εδώ πρεσβείας - για τον μόνον που ενδιαφέρθηκε, ήταν ο ηγέτης του... "αντιαμερικανικού κινήματος"! Ο πρεσβευτής Τάλμποτ, ηξίωσε από το στρατιωτικόν καθεστώς, να μην θιγεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, και να του δοθεί διαβατήριον, προκειμένου να φύγει στο εξωτερικόν. Κι' αυτό ακριβώς έγινε! Μετά την Μεταπολίτευσιν, ο κυνηγημένος και εξόριστος Ανδρέας Παπανδρέου, ιδρύει κόμμα. Αλλά για την δημιουργία πολιτικού φορέως, απαιτούνται τεράστια έξοδα, τα οποία δεν συγκεντρώνονται - φυσικά - με εράνους. Που βρέθηκαν λοιπόν, όλα αυτά τα χρήματα; 

190910-pasok2Ο συγγραφέας ιστορικών έργων Κων. Μπαρμπής, στο βιβλίον του "Η Ελλάδα ξανασταυρώνεται" (εκδόσεις Νέα Θέσις) δημοσιεύει φωτοτυπίαν επισήμου εγγράφου του "Αμερικανικού Γραφείου Στρατιωτικής Συνεργασίας", και με στοιχεία αναγνωρίσεως "Απόρρητο 7271/NSA/1158-AR/29" ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει θέσει φαρδιά - πλατιά την υπογραφήν του σε "οδηγίες" που δίδονται απ' εκείνους που θα τον χρηματοδοτούσαν με απίστευτη γενναιοδωρία, και... εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι θα στρεφόταν... 

 Το έγγραφο αυτό υπέγραψε τον Αύγουστον του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου, και εφόσον απεδέχθη τις "οδηγίες", προεβλέπετο καταβολή από την Τσέϊς Μανχάταν Μπανκ ( των Ροκφέλερ ) ποσού 100.000.000 δολλαρίων για την ίδρυση νέου κόμματος! Οι Αμερικανοί χρηματοδότες του... "σοσιαλιστικού" κινήματος στην Ελλάδα, καθόριζαν σαφώς στον αρχηγό του, τι κινήσεις μπορούσε να κάνει, τι στάση θα τηρούσε επί συγκεκριμένων θεμάτων, και τι περιθώριο ελιγμών διέθετε. Από τους "κανόνες" που υπέγραφε ο Ανδρέας, επιτρέποντο μόνον "φραστικές παρεκκλίσεις". 

 Χαρακτηριστική είναι η παράγραφος που αναφέρει, ότι: "Προς ικανοποίησιν των ριζοσπαστών (αριστερών) ψηφοφόρων, θα επιτραπεί αναθεώρηση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος - ΗΠΑ. Κι' ακόμη, "επιτρέπονται φραστικές ‘' συγκρούσεις ‘' με το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, όχι όμως (ανοιχτός) πόλεμος..."! Φυσικά, οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν και για την καταπολέμηση του Κομμουνισμού. Ετόνιζαν στον αρχηγό του "σοσιαλιστικού" κινήματος, ότι επεβάλλετο "ελαχιστοποίησης της δυνάμεως του ΚΚΕ. Η μείωσις αυτή όμως, δεν θα πρέπει να υπερβεί το όριον που συμφωνήθηκε με τους συναδέλφους της K.G.B."! Έδινε επίσης εντολή η αμερικανική υπηρεσία, τονίζοντας ότι: "Η κυβέρνησις Παπανδρέου δεν θα ανακινήσει το θέμα της Κύπρου, με αντίδωρον την μη ύπαρξιν προβλημάτων με την Τουρκίαν...". 

 Αυτές και άλλες εντολές έδιναν οι Αμερικάνοι στον αρχηγόν του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να φτιάξει ισχυρόν "σοσιαλιστικό" κόμμα, με δολλάρια των Ροκφέλερ. Αυτά τα έχει δημοσιεύσει ο κ. Μπαρμπής στο βιβλίο του, μαζί με φωτοτυπία του δεσμευτικού εγγράφου, και ποτέ δεν διαψεύστηκαν.

Συνάγεται λοιπόν, λογικώς, το συμπέρασμα, ότι ο υιός του Ανδρέα και σημερινός πρωθυπουργός, λειτουργεί κάτω από τους ίδιους δεσμευτικούς κανόνες. Κι' αυτό, λέει πολλά. Ίσως η Αμερικανίδα μητέρα του πρωθυπουργού, η κυρία Μάργκαρετ Τσαντ, γνωρίζει περισσότερα. Εμείς προτείνουμε για τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, ένα νέον σύνθημα:"Ροκφέλερ ζεις, εσύ μας οδηγείς..."!

 Γεώργιος Α. Λεονταρίτης

 http://elkosmos.gr
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ - ΑΜΕΡΙΝΑΚΟΙ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΔΗΘΕΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ιούλιος 1974: Το παρασκήνιο της επιστροφής της δημοκρατίας στην Ελλάδα

Νέα Υόρκη.- Του Μιχάλη Ιγνατίου
Η ανατροπή της χούντας και η αντικατάστασή της από κυβέρνηση πολιτικών, τέθηκε για πρώτη φορά επίσημα, από τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών, Τζόζεφ Σίσκο και τον πρέσβη στην Αθήνα, Χένρι Τάσκα. Είναι γεγονός, ότι ο τελευταίος, «ενοχλούσε» περιοδικά τον Χένρι Κίσιγκερ για την ανάγκη επαναφοράς της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, και στα τηλεγραφήματα του προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών των Ην. Πολιτειών, υπογράμμιζε την ανάγκη επιστροφής του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Τηλεγράφημα του Τάσκα στον Κίσιγκερ – 24 Ιουλίου 1974.
«Ο Αβέρωφ μου είπε ότι μόλις μίλησε με τον Ντενκτάς, παλιό του φίλο, για ανανέωση της φιλίας τους. Μου είπε ότι ο Ετσεβίτ είναι καλός του φίλος και τον φιλοξένησε στο σπίτι του, στο Μέτσοβο. Ο Κανελλόπουλος, ο Μαύρος και Αβέρωφ ήρθαν ομαδικά και με βρήκαν και μου εξέφρασαν βαθιές ευχαριστίες για τον μεγάλο ρόλο που έπαιξα για την επιστροφή της Δημοκρατίας στην Ελλάδα».

Νέα Υόρκη.- Του Μιχάλη Ιγνατίου
Η ανατροπή της χούντας και η αντικατάστασή της από κυβέρνηση πολιτικών, τέθηκε για πρώτη φορά επίσημα, από τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών, Τζόζεφ Σίσκο και τον πρέσβη στην Αθήνα, Χένρι Τάσκα. Είναι γεγονός, ότι ο τελευταίος, «ενοχλούσε» περιοδικά τον Χένρι Κίσιγκερ για την ανάγκη επαναφοράς της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, και στα τηλεγραφήματα του προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών των Ην. Πολιτειών, υπογράμμιζε την ανάγκη επιστροφής του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Η αρχική αντίδραση του Κίσιγκερ, δεν ήταν θετική. Ομως, υπό την πίεση του Σίσκο, ο οποίος συζήτησε δύο φορές διεξοδικά το θέμα με τον Αρχιεπίσκοπο Βορείου και Νοτίου Αμερικής, Ιάκωβο, δέχθηκε να καλέσει σύσκεψη στο γραφείο του για να τεθεί επί τάπητος το ζήτημα. Ετσι κι αλλιώς, ο αρχηγός της ΕΣΑ Δημήτριος Ιωαννίδης, μέσω των ελληνοαμερικανικών καναλιών της CIA, άρχισε -από τον Απρίλιο του 1974- να στέλλει περίεργα μηνύματα στους Αμερικανούς, που αφορούσαν κυρίως το καθεστώς των βάσεων, αλλά και το άλλο (τότε) μείζον θέμα, της ανεύρεσης πετρελαίου στη Θάσο. Επίσης, ο Ιωαννίδης στις συνομιλίες του με τον σταθμάρχη και τους ομογενείς πράκτορες της υπηρεσίας, είχε αρχίσει να επαινεί τον Μουαμάρ Καντάφι, με αποτέλεσμα να σημάνει συναγερμός στα γραφεία που ασχολούντο με την Ελλάδα. Στην Ουάσιγκτον είχε φτάσει η πληροφορία της δημιουργίας ομάδας «κανταφικών» αξιωματικών, οι αντιλήψεις των οποίων ταυτίζονταν απόλυτα με τις ιδέες του ηγέτη της Λιβύης.

Στη σύσκεψη εκείνη, διεφάνη ότι ο Κίσιγκερ δεν συμφωνούσε με τους συνεργάτες του. Και όταν του μίλησαν για την «λύση Καραμανλή», ανταπάντησε, αφήνοντας άφωνους τους συνεργάτες του, λέγοντας ότι προτιμούσε τον ...Ανδρέα Παπανδρέου! Βέβαια, ήταν μία κουβέντα, που δεν εννοούσε...

Στα μέσα Μαίου, έφτασε στο Γραφείο Ελλάδας του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, ένα ακόμα τηλεγράφημα του Τάσκα, που προκάλεσε δικαιολογημένη ανησυχία. Ο πρέσβης ενημέρωνε τους προϊσταμένους του ότι ο Ιωαννίδης είχε αποφασίσει να βάλει λουκέτο στις βάσεις. Οταν τελείωσε την ανάγνωση του μηνύματος, ο Σίσκο ακούστηκε να λέει ότι «είναι καιρός να τελειώνουμε με τον Iωαννίδη». Τόσο ο Κίσιγκερ, όσο και ο υπουργός Αμυνας, Τζέϊμς Σλέσιγκερ, διαφώνησαν. Μάλιστα, ο τελευταίος κατέθεσε σε Επιτροπή της Γερουσίας, στις 26 Ιουνίου 1974, ότι «η στρατιωτική συμμαχία με την Ελλάδα είναι άψογη».

Ο Σίσκο δεν ξέχασε το θέμα, και στο μυαλό του είχε έτοιμη τη λύση. Συμφωνούσε μάλιστα με τον Χένρι Τάσκα οτι με κυβέρνηση πολιτικών στην Aθήνα «θα ηρεμούσε» και ο Mακαριος. Οταν ο τότε υφυπουργός, ανέφερε την σκέψη του στον Κίσιγκερ, αυτός απάντησε ότι «η πείρα έδειξε πως ο ατίθασος χαρακτήρας του Aρχιεπισκόπου τον έσπρωχνε σε περιπέτειες».

Γύρω από τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς του Σίσκο, έχουν κατασκευαστεί απίθανα (και πιθανά) σενάρια. Το πλέον διαδεδομένο, αναφέρεται σε σε μία τεραστίων διαστάσεων συνωμοσία, που προέβλεπε το πραξικόπημα εναντίον του Mακάριου, την εισβολή των Tούρκων και την επιστροφή του Καραμανλή από την εξορία. Ο Αμερικανός υφυπουργός διέψευσε κατηγορηματικά ότι υπήρχε τέτοιο σχέδιο. Ομως, εάν υπήρχε θα το γνώριζε; Το αδύνατο σημείο του Σίσκο, μέχρι τον θάνατό του, ήταν αυτή η συνεχής αμφιβολία, και το ερώτημα που υπέβαλλε ο ίδιος στους συνομιλητές του, εάν δηλαδή, ο Κίσιγκερ τον ενημέρωνε για τα πάντα. Στο ερώτημα αυτό, μόνο ο πανίσχυρος υπουργός, μπορεί να δώσει απάντηση...

Ο Σίσκο, έτσι απλά όπως έλεγε ο ίδιος, πίστευε πως ο Ιωαννίδης δεν εξυπηρετούσε τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα, και ακόμα, πως δεν περιποιούσε τιμή στην Αμερική η άνευ όρων υποστήριξη προς την ελληνική χούντας. Γι’ αυτό, υπογράμμιζε συνεχώς πως η αλλαγή ήταν αναγκαία. Μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη εναντίον του Μακάριου, που άνοιξε την πόρτα της Κύπρου στους Τούρκους, ο Σίσκο έβλεπε ως μόνη λύση για την Ελλάδα (και τις ΗΠΑ) τον Καραμανλή.

Τριάντα-δύο χρόνια μετά την πτώση της χούντας, μπορεί τώρα να υποστηριχθεί με βεβαιότητα, οτι ενήμερος των σκέψεων του Αμερικανού υφυπουργού, ήταν ο Eυάγγελος Aβέρωφ, ο οποίος στις 18 Ιουλίου 1974 εμφανίστηκε στο προσκήνιο, αφού στο μεταξύ, είχε δράσει στο παρασκήνιο. Εκανε την εμφάνισή του, την πιό κρίσιμη ώρα, όταν δηλαδή είχε φτάσει η στιγμή να ληφθούν, ιστορικές αποφάσεις. Ο Aβέρωφ είχε ενημερωθεί για τις προθέσεις του Σίσκο, από τον Χένρι Τάσκα, με τον οποίο είχε αναπτύξει φιλική σχέση από το 1971. Πρέπει να σημειωθεί, πως σε μία από τις πολλές συζητήσεις που είχα με τον Σίσκο, παραδέχθηκε ότι «για πολιτιστικούς λόγους» και «λόγους αισθητικής»(!), αντιπαθούσε τη χούντα και τον Iωαννίδη.

Ενας εκ των στενών συνεργατών του, δήλωσε πως σε διάστημα ολίγων ωρών, πριν ακόμη καταρρεύσει η χούντα, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, μπόρεσε «να προσφέρει το απαιτούμενο θάρρος και την αναγκαία ψυχική δύναμη στις ομάδες που αντιστρατεύονταν τον Iωαννιδη, να του αρνηθούν την πρωτοκαθεδρία, αλλά και να αμφισβητήσουν τις ικανότητες και το αλάθητο των αποφάσεών του. O δρόμος γιά την επιστροφή της Δημοκρατίας, άρχισε από την στιγμή της άφιξης του Σίσκο στην Αθήνα. O Aμερικανός υφυπουργός, έλπιζε οτι η ανατροπή του Mακαρίου θα παρέσυρε και τη χούντα. Mόνο που ανέμενε κάπως διαφορετικά το τέλος της. Μπορούσε, είχε πει, να αποκατασταθεί η τάξη χωρίς την επέμβαση της Tουρκίας.

Στην ελληνική πρωτεύουσα, ο Σίσκο συναντήθηκε με τον Αβέρωφ. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, η πρώτη κουβέντα που άκουσε από τον Τάσκα, ήταν ότι είχε διευθετήσει συνάντηση με τον στενό συνεργάτη του Καραμανλή.

«Συναντηθήκαμε», παραδέχθηκε ο Σίσκο. «Θυμάμαι ότι ο Αβέρωφ είχε επιδείξει έντονη δραστηριότητα». Η συζήτηση μεταξύ των δύο ανδρών αφορούσε αποκλειστικά το θέμα «της εγκαθίδρυσης πολιτικής κυβέρνησης» και «της επιστροφής του Καραμανλή». Ο Αμερικανός υφυπουργός, είχε ιδιαίτερη συνάντηση και με τον αρχηγό του Nαυτικού, Πέτρο Aραπάκη, ο οποίος αναδείχθηκε στον πλέον σημαντικό συνομιλητή των Αμερικανών εκείνες τις κρίσιμες ώρες. Ηταν γνωστός για τον φιλοαμερικανισμό του. Οι χουντικοί τον χαρακτήρισαν επιτήδειο στο να επιπλέει επί όλων των καταστασεων. Για τους Αμερικανούς ήταν ο αξιωματικός που έθεσε την «ταφοπετρα» επι της χούντας του Iωαννιδη.

Ο Αραπάκης διατηρούσε ανοικτή γραμμή με τον Τάσκα, τον οποίο ενημέρωνε και για την παραμικρή λεπτομέρεια. Ετσι, όταν τέθηκε το κρίσιμο ερώτημα Κανελλόπουλος ή Καραμανλής, ο αρχηγός του Ναυτικού ζήτησε από τον Αμερικανό πρέσβη να τηλεφωνήσει στον Φαίδωνα Γκιζίκη και να τον πιέσει υπέρ του πρώην αρχηγού της ΕΡΕ. Ηταν αργά το απόγευμα της 23ης Ιουλίου1974, και η συζήτηση των στρατιωτικών και των πολιτικών ήταν στο αποκορύφωμά της. Οντως, σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον, ο Τάσκα ζήτησε να υποστηριχθεί η πρόταση του Αβέρωφ. Αλλωστε, μήνες πριν, ήταν ο πρώτος που είχε εισηγηθεί την επιστροφή του Καραμανλή.

Τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου, ο Καραμανλής επέστρεψε θριαμβευτής στην Αθήνα, και ενώ ήταν ορατή η εθνική τραγωδία…

TA ΕΓΓΡΑΦΑ
Προσωπικό σημείωμα του Τάσκα προς τον Κίσιγκερ, 24 Ιουλίου 1974, Ωρα: 6.22 μ.μ.

«Οι στρατιωτικοί συνεχίζουν να έχουν υπό τον έλεγχο τους την Ελλάδα. Συναίνεσαν να επιτρέψουν σε μία κυβέρνηση πολιτικών υπό τον Καραμανλή να προσπαθήσει να κυβερνήσει. Ο Ιωαννίδης βρίσκεται ακόμα στην Αθήνα μαζί με τους υποστηρικτές του. Εάν ο Καραμανλής δεν μπορέσει να προσφέρει κάτι καλύτερο από την κυβέρνηση που αντικατέστησε, θα απαξιωθεί και σ’ αυτή την περίπτωση θα δούμε δραματική επιδείνωση των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία».

Προσωπικό μήνυμα Κίσιγκερ στον Τάσκα (για να το μεταφέρει στον Καραμανλή, ο οποίος μόλις είχε αναλάβει), 24 Ιουλίου 1974, Ωρα: 11.02 μ.μ.

«Ελπίζουμε ότι οι Ελληνες θα εξετάσουν με προσοχή την ζημία που έγινε τις τελευταίες δέκα ημέρες, όχι μόνο σε ότι αφορά την Ατλαντική Συμμαχία, αλλά επίσης και αναφορικά με την πιθανότητα σοβιετικής ανάμειξης (στις υποθέσεις) της ανατολικής Μεσογείου».

Τηλεγράφημα του Τάσκα στον πρόεδρο Νίξον και τον Κίσιγκερ – Αναφέρεται σε μήνυμα του Καραμανλή που έστειλε μέσω του πρέσβη Βλάχου – 25 Ιουλίου 1974

«Φοβάμαι ότι η νέα ενέργεια των Τούρκων (εναντίον της Κύπρου) δείχνει ότι ο Ετσεβίτ δεν είναι κυρίαρχος της κατάστασης στην Αγκυρα. Είμαι πεπεισμένος ότι θα τον ενισχύσει έναντι του στρατού, μία επίσημη καταδίκη και ένα ισχυρό διάβημα από την Ουάσιγκτον. (Ο Καραμανλής) θεωρεί ότι η Βρετανία είναι υποχρεωμένη να παρέμβει και να σταματήσει τις ενισχύσεις του τουρκικού στρατού».

Τηλεγράφημα του Τάσκα στον Κίσιγκερ – 24 Ιουλίου 1974

«Μίλησα με τον πρωθυπουργό Καραμανλή και του μετέφερα την επιστολή του προέδρου (Νίξον). Οταν διάβασε το γράμμα, εξέφρασε την βαθιά του ευαρέσκεια για το περιεχόμενο. Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και υπολογίζει πολύ στην βοήθεια της μεγάλης φίλης χώρας, των Ην. Πολιτειών. Του είπα ότι ο πρόεδρος (Νίξον) είχε πάντα την καλύτερη των εντυπώσεων γι’ αυτόν και τα επιτεύγματά του. Ο Καραμανλής είπε ότι η πολιτική υποδομή της χώρας του χρειάζεται να οικοδομηθεί ξανά. Στη συνέχεια, μου διάβασε τον κατάλογο με τα ονόματα των υπουργών. Είπε ότι η επιλογή δεν έγινε με πολιτικά κριτήρια. Είπε πως ελπίζει να πείσει τον Γιάννη Πεσματζόγλου να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών. Του είπα ότι και με τον Ζολώτα υπουργό Συντονισμού, θα έχει στην κυβέρνηση του δύο πρώτης τάξης οικονομολόγους. Αναχωρώντας, συνάντησα τον υπουργό Αμυνας Αβέρωφ, ο οποίος εξέφρασε γνήσια ικανοποίηση για την φιλική επιστολή του Ετσεβίτ στον Καραμανλή».

Τηλεγράφημα του Τάσκα στον Κίσιγκερ – 24 Ιουλίου 1974.

«Ο Αβέρωφ μου είπε ότι μόλις μίλησε με τον Ντενκτάς, παλιό του φίλο, για ανανέωση της φιλίας τους. Μου είπε ότι ο Ετσεβίτ είναι καλός του φίλος και τον φιλοξένησε στο σπίτι του, στο Μέτσοβο. Ο Κανελλόπουλος, ο Μαύρος και Αβέρωφ ήρθαν ομαδικά και με βρήκαν και μου εξέφρασαν βαθιές ευχαριστίες για τον μεγάλο ρόλο που έπαιξα για την επιστροφή της Δημοκρατίας στην Ελλάδα».

Τηλεγράφημα του Τάσκα στον Κίσιγκερ – 26 Ιουλίου 1974, Ωρα: 7.55 μ.μ.

«Η συζήτηση μου με τον υπουργό Αμυνας Ευάγγελο Αβέρωφ, επιβεβαίωσε τους φόβους μου ότι η κυβέρνηση Καραμανλή αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης τις επόμενες ημέρες, ίσως και αύριο. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να προσφέρουμε την μεγαλύτερη μας βοήθεια στον Καραμανλή ενόψει της σύγκρουσης (με τους στρατιωτικούς). Ο Αβέρωφ μου ζήτησε να μεταφέρουμε στον αρχηγό στρατού, Γαλατσάνο, ισχυρό υποστηρικτή του Ιωαννίδη, ότι εάν οι στρατιωτικοί ανατρέψουν την κυβέρνηση (Καραμανλή), οι Ην. Πολιτείες θα τερματίσουν την στρατιωτική βοήθεια (προς την Ελλάδα). Ο Αβέρωφ επιθυμεί να πούμε ότι πιστεύουμε πως ο Ιωαννίδης ήταν μία τεράστια αποτυχία και η επιστροφή του θα είναι καταστροφική για το ΝΑΤΟ και τις διμερείς μας σχέσεις».

 Σχόλιο: Όλα αυτά είναι τυχαία;; Όχι βέβαια. Όλα στημένα καί ελεγχόμενα από τούς Εβραίους.
Γιά ποιά δημοκρατία λοιπόν μιλάμε;;;
Γιά  Ολιγαρχική κλεπτοκομματοκρατία , υποταγμένη στήν Νέα Τάξη πρός όφελός της καί όχι πρός όφελος τής Ελλάδος καί
τών πολιτών.






στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου