29-4-16
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μόσχα.
Πάνος Ιγνατίου
Το σημερινό μοντέλο του μονοπολικού κόσμου βρίσκει τη Κίνα και τη Ρωσία αλλά και άλλες χώρες σε σύγκρουση με τη Δύση να προετοιμάζουν με διαφορετικές στρατηγικές το νέο πολυπολικό κόσμο με νέα ανταγωνιστικά οικονομικά και πολιτικά εργαλεία και, γιατί όχι, και στρατιωτικά αλλά και με όλες τις χώρες σε αλληλεξάρτηση.
Η Κίνα που μετατρέπεται αργά σε πρώτη παγκόσμια οικονομική δύναμη θέλει να εισέλθει στην Ευρώπη και ανοίγει τους νέους δρόμους για τα αγαθά της στο «Δρόμο του Μεταξιού». Το ίδιο και η Ρωσία στους νέους δρόμους των ενεργειακών αγωγών. Σε άλλο άρθρο μου εξηγήθηκαν τα πιθανά σενάρια αυτών των σχεδιασμών και τώρα ας επικεντρωθούμε στη διασταύρωση των σχέσεων Ρωσίας- Ισραήλ – Κίνας.
Το Ισραήλ έχει αρχίσει μια σειρά επαφών/συμφωνιών με τη Ρωσία και την Κίνα και ασχολείται αποκλειστικά με το κεφάλαιο των διμερών του σχέσεων. Το Ισραήλ μπορεί να βλέπει με καχυποψία τη Μόσχα, αλλά διαδραματίζει και η Ρωσία ρόλο σε αυτή την συνεργασία με την Κίνα.
Το Ισραήλ θέλει να εδραιωθεί ως εναλλακτική μη ρώσικη ενεργειακή πηγή προς την Ευρώπη. Δεν είναι νοητό βεβαίως ότι θα μπορεί να ανταγωνιστεί τις γιγαντιαίες ποσότητες της Ρωσίας, αλλά σε αυτή την περίοδο της ρωσοφοβίας και της οικονομικής αστάθειας, σίγουρα οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται να αγοράσουν κάποιες ποσότητες από αυτή την περιοχή σε προσιτές τιμές. Ήδη ασκούσαν πιέσεις στη Ρωσία για χαμηλότερες τιμές πριν από την πρόσφατη σημαντική μείωση και αυτό θα πράξουν και με άλλες χώρες στην πορεία μόλις ρίξουν την ενεργειακή θηλιά.
Ένα σενάριο είναι αυτό το οποίο συζητούν Ισραήλ,Ελλάδα και Κύπρος προς την Ευρώπη, είτε μέσω Τουρκίας είτε μέσω Ιταλίας. Ένα άλλο υποθετικό σενάριο θα μπορούσε να περιλαμβάνει και τη Λιβύη με διαφορετικό αγωγό μέσω Κρήτης ή Ιταλίας, καθώς υπάρχουν σχέδια για αυτό τον αγωγό προκειμένου να δημιουργήσουν ένα σούπερ αγωγό σε ένα κονσόρτσιουμ πολλών εταιρειών. Παρά την γεωπολιτική ελκυστικότητα, αυτή η ιδέα μπορεί να παραμείνει « άπιαστο όνειρο» για πολλά χρόνια λόγω, πρώτον της βιωσιμότητας του έργου και, δεύτερον των τεχνικών και ίσως απροσπέλαστων εμποδίων και της εδαφικής υποθαλάσσιας δομής ή και της εδαφικής αστάθειας στην περιοχή που θα μπορούσε να βυθίσει το έργο και μαζί την ιδέα στο χρόνο. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το έργο κατασκευάστηκε, θα πρέπει να ανακάμψουν οι τιμές και όλοι γνωρίζουν ότι το κόστος ενός τέτοιου μεγάλου έργου θα είναι πολύ μεγάλο και γνωρίζουν, επίσης, πως όταν μειώνονται οι τιμές αυξάνονται τα επενδυτικά ρίσκα. Πόσο μάλλον όταν αυξάνει η παγκόσμια προσφορά από τις χώρες του ΟΠΕΚ. Η προσέγγιση και η ιδεολογία της ΕΕ για κοινό ενεργειακό χώρο έχει στόχο να επιβάλει στη Ρωσία τον έλεγχο των ενεργειακών της πηγών μέσω του Τρίτου Ενεργειακού Πακέτου. Είτε θα ακολουθεί αυτούς τους όρους που θέτει η Ε.Ε, είτε θα αποκλειστεί από την Ευρωπαϊκή αγορά. Όμως, η Γερμανία παρά την συγκεκριμένη ιδεολογική και πολιτική προσέγγιση αγοράζει φυσικό αέριο από τη Ρωσία μέσω του Βορείου Ρεύματος που κατασκεύασε η Γκάζμπρομ και έλυσε σε μεγάλο βαθμό την ενεργειακή της ασφάλεια. Η Ρωσία είναι πιθανόν εν μέσω αυτού του ιδεολογικό - πολιτικού ανταγωνισμού να βγάλει ακόμα ένα άσσο από το μανίκι και να εξουδετερώσει το σχέδιο Ισραήλ – Αιγύπτου – Κύπρου και Ελλάδας αν δεν ανάψουν το πράσινο φως για τον αγωγό Ρωσίας- Τουρκίας – Ελλάδας προς την Ευρώπη. Η Ρωσία έκανε ένα στρατηγικό άνοιγμα στην Ελλάδα να αποσύρει τις καταστροφικές αντί – κυρώσεις για τα γεωργικά προϊόντα αν παραμείνει στην Ευρώπη. Δεν έχει σημασία αν αυτό είναι ρεαλιστικό ή εφικτό, όμως έκανε την κίνηση. Η Κίνα μπήκε στο Λιμάνι του Πειραιά και η Ρωσία πιέζει για την ανάσταση του South Stream και αυτό συνεπάγεται μια βαθειά στρατηγική συνεργασία ανάμεσα στη Ρωσία, την Τουρκία και την Ελλάδα νοουμένου ότι θα θέσουν στο περιθώριο τις διαφορές τους, και όταν προχωρήσουν, η βασική ιδέα συνίσταται στην αρχή της εξάρτησης που φέρνει την συνεργασία και η συνεργασία φέρνει βαθύτερη εξάρτηση για επίλυση των υπολοίπων προβλημάτων.
Η Ρωσία με αυτό τον τρόπο θα χειριστεί ένα πρόβλημα με δυο λύσεις. Πρώτον, θα ακυρώσει την αντιρωσική συνιστώσα συνεργασίας Ισραήλ – Αιγύπτου- Κύπρου - Ελλάδας με την βοήθεια της Κίνας ή θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ανάπτυξη της ρωσο- τουρκικής συνεργασίας και να υποστηρίξει τις αξιώσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο ή στην κατεχόμενη Κύπρο και με αυτό τον τρόπο θα καθυστερήσει την κατασκευή του ανταγωνιστικού αγωγού επ’ αόριστον. Κοιτάξτε, αυτό είναι πολύ παρακινδυνευμένο για τη ρώσικη εξωτερική πολιτική και θα την αφήσει εκτεθειμένη σε όλο τον κόσμο. Αντίθετα μια ρωσο- κινέζικη συνεργασία στην περιοχή θα μπορούσε να διαδραματίσει σοβαρό εποικοδομητικό ρόλο στην επίλυση, εδώ και δεκαετίες, των προβλημάτων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία συμπεριλαμβανομένου και του κυπριακού. Με αυτό τον τρόπο Ελλάδα – Τουρκία – Κύπρος θα μπορούν να αρχίσουν την διαδικασία μετάβασης σε ένα πολυπολικό κόσμο που δεν θα αποκλείουν και την δυτική παρουσία.
Τέτοιο σενάριο, όμως, είναι πολύ απομακρυσμένο καθώς οι Δύση θα αντιδράσει και θα φράξει ο αγωγός μέχρι που η Ε.Ε να επανεξετάσει τα σχέδια της, κατά πόσο αξίζει μια τέτοια μεγάλη επένδυση για τον αποκλεισμό της Ρωσίας ή και να αναζητηθούν τρόποι υπέρβασης των εμποδίων νομικών και πολιτικών για να ξεπεραστεί η πολύπλοκη εξίσωση. Εκτός και αν η Ρωσία επιφυλάσσει κάποια έκπληξη με την Ελλάδα και συνεργαστεί με την Ελληνική κυβέρνηση. Ίσως για αυτό αναθερμαίνει η Ρωσία το ενδιαφέρον της για συμμετοχή στα ενεργειακά προγράμματα της Κύπρου. Το πιθανότερο είναι ότι κάνει δοκιμές αντοχών αλλά ήδη η Γκάζμπρομ κατέχει το 30% των μετοχών στο Ταμάρ και αυτό διανοίγει άλλους ορίζοντες...
Σε αυτές τις περιπτώσεις το Ισραήλ θα έχει περίσσευμα αποθεμάτων, αλλά όχι πραγματικές ευκαιρίες να το πουλήσει στην αγορά της Ευρώπης εκτός με την μορφή υγροποιημένου αερίου. Οι πωλήσεις προς την Αίγυπτο και την Ιορδανία είναι μακροπρόθεσμοι στόχοι με πλεονεκτήματα αλλά και με απρόβλεπτες εξελίξεις στην περιοχή και θρησκευτικές αντιδράσεις που μπορούν να καταστήσουν την προσπάθεια αδύνατη στο μέλλον, αν εξελιχθούν τέτοιας έκτασης αποσταθεροποίησης γεγονότα. Η προοπτική για να ανοίξει το δρόμο στην αγορά της Ασίας θα είναι ορατή και αρκετά ευκολότερη. Σε αυτά τα προγράμματα μπορεί να συμμετέχει η Κύπρος και οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής και γιατί όχι Κίνα και Ρωσία. Αυτό είναι το ακριβές σημείο στο οποίο συναντιούνται οι στρατηγικές σχέσεις Ρωσίας – Κίνας στο σταυροδρόμι με το Ισραήλ και την περιοχή. Οι δυο χώρες μπορούν να συντονιστούν μαζί και ταυτόχρονα να αναστήσουν τον South Stream και θα μετατρέψει αχρείαστο το Ισραηλινό φυσικό αέριο για την Ευρώπη. Η κόκκινη γραμμή του Med Road είναι η πόλη Ashdont στην οποία καταλήγει το φυσικό αέριο του Ταμάρ και υπάρχει ρωσική παρουσία. Μαζί με τις ποσότητες του Λεβιάθαν μπορούν να φορτωθούν σε ράγες και να οδεύσουν προς την Ασία- Ειρηνικό. Δεν είναι ρεαλιστικό να παραγνωρίσουν τις ρώσικες υποδομές στην περιοχή και αυτές που μπορεί να δημιουργήσει η Ρωσία και δεν είναι ούτε διάφανη ακόμα η πολιτική που θα ακολουθήσει το Ισραήλ. Σε αυτή την περίπτωση το Ισραήλ θα είναι ο προμηθευτής η Ρωσία ο κατασκευαστής όλων των υποδομών και η Κίνα ο πελάτης. Μην απογοητευτείς ακόμα αφού το Ισραήλ έχει δική του αυτόνομη πολιτική και στερεότυπα που υποβάλλουν στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες και δεν θα είναι εύκολο να λοξοδρομήσει από τον μονοπολικό κόσμο και δεν θα είναι εύκολο να συνεργαστεί με τον «πολυπολικό εχθρό»
Είναι άγνωστο ποιες από τις σημερινές προκλήσεις θα επικρατήσουν στην περιοχή και είναι πιθανόν η συγκυρία στη Συρία να χειροτερέψει αν η Τουρκία προσπαθήσει την ανατροπή του Ασαντ και επικρατήσουν οι φατρίες των Τζιχαντιστών. Αυτή είναι η κύρια προτεραιότητα για την Τουρκία σήμερα και να ανακτήσει το πάνω χέρι με τους Κούρδους. Είναι άγνωστο αν θα βρεθεί λύση στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν που θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περιοχή αλλά κρατά και τις τρεις πόρτες ανοιχτές με τη Ρωσία την Κίνα και τις ΗΠΑ… Άγνωστο είναι και πως θα εξελιχθούν τα υπόλοιπα προβλήματα στην περιοχή και ειδικά ο πόλεμος στη Συρία, αλλά η Ρωσία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει αυτή τη χώρα.
Ρωσία και Κίνα έχουν φυτέψει αρκετούς σπόρους στο Ισραήλ και θα αναμένουν να φυτρώσουν και να δώσουν καρπούς περιφερειακών συμμάχων. Μπορεί να αποδειχθεί ότι ο μελλοντικός ηγέτης του Ισραήλ θα είναι ο άμεσος απόγονος των εβραίων της Ρωσίας που γνωρίζει ρωσικά και διατηρεί ακόμα την ρώσικη παράδοση και να ανοίξει την πόρτα της συνεργασίας…
Ένα άλλο κεφάλαιο αποτελεί η σχέση Ρωσίας – Αιγύπτου και επικεντρώνεται στις συμφωνίες που υπέγραψαν οι ηγέτες των δύο χωρών κατά την επίσκεψη του Β Πούτιν. Μοιάζει αλλά δεν είναι η αναβίωση των σχέσεων των δύο χωρών στην Καμαλ Απτ Νάσερ εποχή και μπορεί να είναι ακόμα κάτι βαθύτερο.
Ο δρόμος του Μεταξιού και του αερίου περνά και από την Ελλάδα.Η παρουσία της Κίνας με την εταιρεία COSCO στο λιμάνι του Πειραιά δεν είναι καθόλου τυχαία. Η Κίνα επεκτείνει το δρόμο του μεταξιού στα Βαλκάνια δια μέσου της Ελλάδας με προγραμματισμένο έργο κατασκευής ενός σιδηροδρόμου από το ελληνικό λιμάνι μέχρι την Βουδαπέστη και θα είναι η κύρια είσοδος του Πεκίνου για την εμπορική μεταφορά των αγαθών της χώρας στην Κεντρική Ευρώπη ωθώντας τον δρόμο του μεταξιού στην καρδιά της Ευρώπης και σε όλη την Ήπειρο.
Η Ρωσίας ως μέρος της παγκόσμιας ρωσο- κινέζικης στρατηγικής εταιρικής σχέσης δεν πρέπει να αποκλειστεί από αυτά τα πρότζεκτ καθώς είναι πιθανόν να αναστηθεί ο αγωγός South Stream σε νέα διαδρομή προς την Ευρώπη δεδομένου ότι οι ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να έχουν ανάγκη το ρωσικό φυσικό αέριο σε προσιτές τιμές αντί του σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ το κόστος του οποίου για τους καταναλωτές είναι αποτρεπτικό ακόμα έστω και αν δημιουργηθούν σταθμοί επεξεργασίας του στην Κροατία η αλλού. Η εμπειρία δείχνει πως η στρατηγική σχέση των δυο χωρών έχει συστοιχία και όταν προχωρά η Κίνα ακολουθεί η Ρωσία.
Η Ελλάδα αποτελεί το πρώτο κλειδί της ΕΕ;
Η ελαφρώς τροποποιημένη διαδρομή του αγωγού από Τουρκία μέσω Ελλάδας προς την Κεντρική Ευρώπη ακολουθεί την κινέζικη διαδρομή σιδηροδρόμου από την Ελλάδα τη FYROM , τη Σερβία την Ουγγαρία κλπ. Με βάση το Τρίτο Ενεργειακό πακέτο ελάχιστα νομικά προβλήματα θα έχει η Σερβία η Ουγγαρία καθώς και η FYROM που δεν είναι μέλος της Ε.Ε. Το πρώτο ρίσκο αυτής της διαδρομής επικεντρώνεται στην Ελλάδα που είναι μέλος της ευρωζώνης και αν η Ε.Ε δεν θέλει αυτό το πρότζεκτ θα ασκήσει πιέσεις στη χώρα για να μην συνεργαστεί με τη Τουρκία και τη Ρωσία. Αν όμως η Ε.Ε επιβάλει ασύμμετρα μέτρα κατά της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις για το χρέος της είναι πιθανή μ ια έξοδος της Χώρας από την ευρωζώνη και αυτό θα αλλάξει την εξίσωση στη συνεργασία και δεν θα έχει καμία υποχρέωση στο Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο. Με βάση το Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο η Ε.Ε διαχωρίζει τεχνικά τον προμηθευτή από τον διανομέα που στην προκείμενη περίπτωση προμηθευτής είναι η Ρωσία και διανομέας οι χώρες που θα συμμετέχουν στο πρότζεκτ. Η Ρωσία άρχισε ήδη διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για την κατασκευή του αγωγού από τη Μαύρη Θάλασσα προς την δυτική Τουρκία. Ωστόσο η Βουλγαρία παρά τις πιέσεις που δέχτηκε από τις ΗΠΑ δεν απέκλεισε πλήρως την υποδοχή του αγωγού στο έδαφος της από την Τουρκία καθώς δόθηκαν να επανεξεταστούν τα νομικά σημεία με την Ε.Ε και δεν αποκλείεται να επανέλθει η βουλγαρική κυβέρνηση έστω και αν έχει αποκλειστεί η προηγούμενη διαδρομή ως ασύμφορη στο κόστος κατασκευής.
Η διαδρομή και οι εθνικές συγκρούσεις.
Η Ελλάδα αν υποκύψει στις πιέσεις της Ε.Ε για συνεργασία με τη Ρωσία και την Τουρκία μπορεί να απαιτήσει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους . Αν δεν υποκύψει και συνεργαστεί με τη Ρωσία τότε μπορεί να απαιτήσει από τη Ρωσία ανάμεσα σε άλλα ως αντάλλαγμα τη λύση του κυπριακού και τη βοήθεια της Ρωσίας που διατηρεί καλή σχέση με την Τουρκία σε αυτή την περίοδο και τη διευθέτηση άλλων εθνικών θεμάτων. Όμως ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο αν η Τουρκία θα παραμείνει πιστή στη σημερινή ρητορική της ή θα μετατραπεί στην πορεία για τη Ρωσία νέα Ουκρανία. Άλλωστε μια τέτοια συγκυριαρχία σε ένα τέτοιο αγωγό θα συνεπάγεται και ζημιά δική της αν αποτύχει το πρόγραμμα. Εκτός από μια ισχυρή δήλωση ακόμα κανένας δεν γνωρίζει πως μπορεί πρακτικά να υλοποιηθεί αυτή η συνεργασία αλλά έστω και αν αυτή η αφήγηση μπορεί να κριθεί ως έκπληξη κανένας δεν πρέπει να αγνοεί ότι η Τουρκία βρίσκεται σε περίοδο μετασχηματισμού της ταυτότητας αλλά και της γεωπολιτικής συνείδησης της και η παγκόσμια μετάβαση σε ένα πολυπολικό κόσμο έχει ισχυρή επίδραση στους υπολογισμούς της ηγεσίας της.
Το δεύτερο ρίσκο είναι η σχέση Ελλάδας Τουρκίας για τα θέματα του της Θράκης του Αιγαίου και της Κύπρου που θα μπορούσε να προκαλέσει εσωτερική αναταραχή με εθνικιστικές αντιδράσεις Βεβαίως η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε διαπραγματεύσεις για την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας αλλά αυτό το πρόγραμμα το θέλουν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. Αν δεν θέλουν συνεργασία Ρωσίας – Τουρκίας- Ελλάδας για τον νέο αγωγό θα προκαλέσουν έξαρση των εθνικιστών τάσεων στην Ελλάδα ή ακόμα και στην Τουρκία και η υλοποίηση του προγράμματος θα είναι αδύνατη. Αν οι δυτικοί θέλουν αυτό το πρόγραμμα τότε θα επιβάλουν σε όλους την αποδοχή του.
Ένα δεύτερο μέτωπο εθνικών εξάρσεων που μπορεί να προκύψουν είναι η συνεργασία με τη FYROM δεδομένων των προβλημάτων που υπάρχουν για την ονομασία των Σκοπίων τη στιγμή που οι φιλοδοξίες της Ε.Ε να ενσωματώσει τη χώρα στην Ένωση και οι φιλοδοξίες του ΝΑΤΟ να την εντάξουν στους κόλπους της βρίσκονται σε εξέλιξη. Παρόμοια εθνικά προβλήματα μπορεί να προκαλέσουν οι δυτικοί και το ΝΑΤΟ με βάση τη συνθήκη της Οχρίδας και στην Αλβανία όπου ο πληθυσμός εμφανίζει έντονες εθνικιστικές τάσεις οι οποίες είναι πιθανόν να προκαλέσουν και σύγκρουση με τα Σκόπια ή ακόμα και με τη Σερβία. Η μειοψηφία του πληθυσμού βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του ΝΑΤΟ και μπορούν με τρομοκρατικές ενέργειες να προκαλέσουν μεγάλη έκτασης ταραχές που να υπονομεύσουν την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής.
Οι ΗΠΑ μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τα Βαλκάνια.
Όσο όμως προκλητικές και να φαίνονται αυτές οι απειλές για την περιοχή και να φαίνονται επίσης ανυπέρβλητες το κλειδί βρίσκεται στα χέρια της Κίνας για την αντιμετώπιση τους. Διαθέτει την πολιτική τεχνολογία αλλά και το πραγματικό χρήμα που θα ρίξει σε αυτές τις αγορές και τις χώρες για να λύσει τα προβλήματα σε αντίθεση με τις υποσχέσεις της Ε.Ε και των ΗΠΑ για τα οφέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας. Η Κίνα γνωρίζει τον τρόπο να λαδώνει τις μηχανές και θα ανοίξει το χρηματοκιβώτιο της. Η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας – Κίνας είναι δυνατόν να αποτελέσει σταθεροποιητικό παράγοντα αλλά δεν είναι εγγυημένη πανάκεια ότι δεν θα προκληθεί αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια. Αυτός ο τύπος της συνεργασίας των δυο χωρών στα Βαλκάνια μπορεί να ενταχθεί μόνο στο πλαίσιο ενός πολυπολικού κόσμου και χρειάζεται θαρραλέους παίχτες που θα μπορούν να αποκομίσουν ακραία οφέλη αλλά και κόστος σε βάρος του μονοπολικού κόσμου που δεν θα το αντιμετωπίσει με ένα απλό χαμόγελο αλλά θα αντιδράσει. Η Ρωσία που είναι επικεφαλής σε αυτό το χώρο των Ορθοδόξων μπορεί να διαδραματίσει τον ίδιο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Τουρκία στους μουσουλμάνους και η Κίνα να είναι ο επιστάτης σε μια σχέση αλληλεπίδρασης στις οικονομικές θρησκευτικές και πολιτικές σχέσεις. Αν η Τουρκία ακολουθήσει αυτό το δρόμο οι ΗΠΑ θα ενεργοποιήσουν ένα παλιό σχέδιο από το εσωτερικό της Ανατολίας μέσω της επιχείρησης “Take Down Turkey” που είναι ο τίτλος του αμερικάνικου σχεδίου για την Τουρκία. Εκτός και αν υπάρξει συναίνεση για ένα πολιπολικό κόσμο. Μάλλον όμως είναι απομακρυσμένο σενάριο αποδοχής για την ώρα. Οι ρώσοι αναλυτές αναφέρουν ότι αν ακολουθήσει η Τουρκία αυτό την προσέγγιση με τη Ρωσία είναι πιθανό ένα σενάριο υποκίνησης κρίσης στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και αν ακόμα αυτό αποφευχθεί το επόμενο σημείο έριδας και υποκίνησης θα είναι ανάμεσα στις σχέσεις Ελλάδας FYROM. Από τα σημεία διέλευσης του αγωγού ένα προς ένα είναι πολύ πιθανόν να δημιουργήσουν «καμένη γη» και να φτάσει μέχρι το Σαράγεβο και τη Βοσνία- Ερζεγοβίνη. Ακόμα μπορούν να προκαλέσουν μια «έγχρωμη επανάσταση» για την ανατροπή του Βίκτορ Ορμπαν στην Ουγγαρία.
Αν η Ρωσία και η Κίνα αποφασίσουν να τζογάρουν την τύχη του οράματος για ένα πολυπολικό κόσμο στα Βαλκάνια θα εκδηλωθεί η σύγκρουση για ένα πολιπολικό ή ένα μονοπολικό κόσμο στο κατώφλι της Ευρώπης εν μέσω οικονομικής κρίσης. Η Δύση για να διατηρήσει την ηγεμονία της θα προσπαθήσει να εμποδίσει την είσοδο της Κίνας και της Ρωσίας να αναστήσει τον Νότιο Αγωγό σε ένα ευάλωτο γεωπολιτικά υπογάστριο της Ευρώπης και να ανοίξει η Κίνα το δρόμο του μεταξιού στην Ευρώπη. Ακόμα και η Γερμανία που θα αποκτήσει ένα μεγάλο ανταγωνιστή στην ευρωπαϊκή αγορά όπως είναι η Κίνα είναι θα αντιδράσει δυναμικά.
Το τζίνι όμως βγήκε από το μπουκάλι και δε επιστρέφει πίσω οπότε οι μεγάλες δυνάμεις θα κληθούν να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο σύστημα ασφάλειας σε ένα πολυπολικό κόσμο… Διαφορετικά ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου