Τό Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Αρχικά με την ονομασία Μνημείο χαρακτηριζόταν οποιοδήποτε οικοδόμημα που ανεγειρόταν πάνω από το μνήμα (τάφο) νεκρού ή νεκρών προς τιμή και ανάμνηση αυτών. Περίλαμπρα και μεγαλοπρεπή τέτοια οικοδομήματα. Ο όρος είναι αρχαίος ελληνικός με την έννοια αντικειμένου που προκαλεί ανάμνηση προσώπου, ή γεγονότος. Παράλληλα σχηματίσθηκε ο νεοελληνικός όρος "μνημειώδης" ως προσδιοριστικό μνημείου, ή έργου επιβλητικών διαστάσεων με χαρακτήρα μεγαλοπρεπή και σπουδαίας σημασίας, ή που ξεπερνά τα συνήθη μέτρα π.χ. μεγαλειώδες άγαλμα όπως Ο Ηρακλής του Λύσιππου. Το Μνημείο είναι μια αξιοσημείωτη ολότητα, η οποία υποστηρίζει την μνήμη. Στο μνημείο, η μνήμη αναγνωρίζει απόψεις και ιστορικές διαδρομές.

Στην Ελλάδα, για πρώτη φορά με απόφαση του δήμου Ερμούπολης Σύρου στις 16 Ιανουαρίου το 1858, στήθηκε μνημείο στον άγνωστο στρατιώτη του αγώνα του 1821.

Ονομάσθηκε ''άγνωστου στρατιώτη'' από την ανάγκη να εκπροσωπηθούν όλοι οι άγνωστοι πεσόντες και να επιτευχθεί η απονομή επίσημης συνολικής τιμής στη μνήμη των υπέρ πατρίδος πεσόντων στρατιωτών. Πολλοί έπεσαν στα πεδία των μαχών χωρίς να αναγνωρισθούν ή να ανεβρεθούν οι σωροί τους.

Με απόφαση του Υπουργού Στρατιωτικών Θεόδωρου Πάγκαλου στις 3 Μαρτίου 1926 προκηρύχθηκε καλλιτεχνικός διαγωνισμός στην εφημεριδά » ΕΣΠΕΡΑΣ» «διά την υποβολήν μελέτης ανεγέρσεως τάφου Αγνώστου Στρατιώτου εις την έμπροσθεν των Παλαιών Ανακτόρων Πλατείαν, καταλλήλος προς τούτο διαρρυθμιζομένην». Στις 9 Οκτωβριου του 1926 το Υπουργειο Στρατιωτικών ενέκρινε και βράβευσε κατά πλειοψηφία την μελέτη του αρχιτέκτονα Μανώλη Λαζαρίδη.

Ο Θ. Πάγκαλος το 1925

Κατασκευή του μνημείου

Η απόφαση για την ανέγερση ενός μνημείου στον άγνωστο στρατιώτη ελήφθη από την δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου. Με απόφαση του ίδιου, σαν υπουργού Στρατιωτικών, στις 3 Μαρτίου 1926 προκηρύχθηκε καλλιτεχνικός διαγωνισμός στην εφημεριδά Εσπέρα «διά την υποβολήν μελέτης ανεγέρσεως τάφου Αγνώστου Στρατιώτου εις την έμπροσθεν των Παλαιών Ανακτόρων Πλατείαν, καταλλήλος προς τούτο διαρρυθμιζομένην». Στις 9 Οκτωβρίου 1926 το Υπουργείο Στρατιωτικών ενέκρινε και βράβευσε κατά πλειοψηφία την μελέτη του αρχιτέκτονα Μανώλη Λαζαρίδη. 

Δείτε εδώ τη γράφει η wikipedia για τον Λαζαρίδη:

Ο Μανώλης Παναγ. Λαζαρίδης βρέθηκε στο προσκήνιο της επικαιρότητας του Μεσοπολέμου, σημαδεύοντας την ιστορία του κέντρου της Αθήνας ως αρχιτέκτων του μνημείου του Άγνωστου στρατιώτη (1928-1932). Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη το 1894 και αφού τελειώσει το Ζωγράφειο Γυμνάσιο εκεί, αναχωρεί το 1913 για να ακολουθήσει σπουδές αρχιτεκτονικής στην Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts στο Παρίσι. Διακόπτει τις σπουδές του για να έρθει στην Ελλάδα και να ενταχθεί, ως εθελοντής, στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας του Βενιζέλου.... Διαβάστε περισσότερα εδώ

Η θέση του Μνημείου είχε υποδειχθεί από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα (?) Λαζαρίδη στην θέση των Παλαιών Ανακτόρων (σημερινή Βουλή των Ελλήνων) και με πρόταση του Πάγκαλου, ο οποίος επιθυμούσε στο κτίριο των παλαιών ανακτόρων να στεγαστεί το Υπουργείο Στρατιωτικών. Όμως, μετά από έντονες αντιδράσεις και συνεχείς συνεδριάσεις, το 1929 στην Ζ΄ συνεδρίαση της Βουλής ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τότε πρωθυπουργός, παραμερίζοντας τη διαφωνία του με τον Θεόδωρο Πάγκαλο, αποφάσισε ότι η καλύτερη θέση ήταν η αρχική στην Πλατεία Ανακτόρων, θεωρώντας ότι το μνημείο πρέπει να είναι στο κέντρο της πόλης, όπως το αντίστοιχο της Γαλλίας.(!!!)

Η επιτροπή ανέγερσης είχε δώσει όλη την ευθύνη κατασκευής στον αρχιτέκτονα(?) Μανώλη Λαζαρίδη. Αρχικά ο Λαζαρίδης είχε συνεργαστεί με τον γλύπτη καθηγητή Θωμά Θωμόπουλο, ο οποίος είχε προτείνει ως κεντρικό γλυπτό την παράσταση γιγαντομαχίας όπου μια μορφή αγγέλου, που θα συμβόλιζε την Ελλάδα, θα παραλάμβανε στοργικά τον νεκρό στρατιώτη. Παρά την αρχική συμφωνία με τον Θωμόπουλο, ο Λαζαρίδης, ως επιβλέπων όλων των εργασιών, τον παραμέρισε από το έργο εξαιτίας χρηματικής ασυμφωνίας.(!)

Ο Θωμάς Θωμόπουλος (Σμύρνη, 1873-Αθήνα 1937) ήταν Έλληνας γλύπτης, ζωγράφος και καθηγητής της Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, μαθητής του ήταν ο Γάλλος Φωκίωνα Ροκ (!).

Το 1930 αντικατέστησε ο Μανώλης Λαζαρίδης τον (δάσκαλό) Θωμά Θωμόπουλο με τον μαθητή του τον Φωκίωνα Ροκ (ΕΔΩ) με ομόφωνη απόφαση της επιτροπής ανέγερσης, η οποία στην συνέχεια ενέκρινε νέα πρόταση για το έργο, με έναν οπλίτη «εκτάδην κείμενο» (ξαπλωμένο στο έδαφος). Την πρόταση χαρακτήρισε ταιριαστή, επειδή προσδίδει ηρεμία (!) και απλότητα (!).

Το γλυπτό από λαξευμένους πωρόλιθους μεγάλων διαστάσεων (σαν να μην διαθέτει η Ελλάδα μάρμαρο) παριστάνει μια γυμνή ανδρική μορφή ενός νεκρού πολεμιστή ξαπλωμένη σε κάποια έξαρση του εδάφους. Ο νεκρός πολεμιστής στο αριστερό χέρι κρατάει κυκλική ασπίδα, στο κεφάλι φοράει αρχαίο κράνος με το πρόσωπο γυρισμένο από τα πλάγια να θυμίζει αρχαίο νόμισμα. Η απόδοση του σώματος του νεκρού από τον καλλιτέχνη Λαζαρίδη δίνει την εντύπωση στο θεατή ότι ο Άγνωστος Στρατιώτης αναπαύεται ζωντανός!

Το επιλεγμένο μνημείο από την επιτροπή ανέγερσης υπό τον Λαζαρίδη (κολλητός τότε του Θεόδωρου Πάγκαλου!) ΉΤΑΝ και ΕΊΝΑΙ σύμβουλο ταφόπλακα του Έλληνα και του ελληνισμού! Τον θέλουν ξαπλωμένο στο έδαφος, να είναι ήρεμος! Είναι αδιανόητο να τοποθετηθεί ένας νεκρός Ήρωας μπροστά στην Βουλή των Ελλήνων, τους Έλληνες Ήρωες η πρόγονοι μας τους απεικόνιζαν όρθιους εν δράση! όχι νεκρούς στο χώμα! 

Δείτε ...

Συμβολισμός νεκρού, άψυχου πλέον Έλληνα μπροστά στην Βουλή των Ελλήνων

Τούρκος στρατιωτικός καταθέτει στέφανο κατά τα εγκαίνια του Μνημείου ... ε .. βέβαια! 

το 1932, εγκαινιάζεται το μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη με πολύ κόσμο από το εξωτερικό.