Έτσι «πέταξε» στα 360 δισ. ευρώ το χρέος – Το μεγάλο φαγοπότι από το 1974 μέχρι το 2010

Ταρίφα στις μίζες
4% στα εξοπλιστικά, 2,5% στις συμβάσεις έργων και 23% στο ιατροφαρμακευτικό υλικό – Κ. Ήσυχος, αναπληρωτής υπουργός Άμυνας: Πήραμε τανκς χωρίς βλήματα και F-16 χωρίς κινητήρα και συστήματα αυτοπροστασίας!

Η αλήθεια για το πώς δημιουργήθηκε το χρέος… έλαμψε από τις βόμβες που έριξαν δύο υπουργοί -οι τομείς των οποίων πρωταγωνίστησαν στη διόγκωσή του- κατά τη συζήτηση που έγινε στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η οποία συστάθηκε από την πρόεδρο της Βουλής:

«Οι εισαγωγές όπλων έχτισαν και γιγάντωσαν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Κώστας Ήσυχος.

«Πολλά δισεκατομμύρια, πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια πλήρωσε παραπάνω το κράτος από συμβάσεις προμήθειας παντός είδους αγαθών και υπηρεσιών», αποκάλυψε ο υπουργός Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς Παναγιώτης Νικολούδης.

Σε ρυθμό πολυβόλου ήταν το μπαράζ των τεκμηριωμένων αποκαλύψεων από τον Νο2 του υπουργείου Άμυνας, τον Κώστα Ήσυχο.

Και δίνουν μια μικρή μόνο γεύση της άγριας ληστείας που γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια από αυτούς που σήμερα θέλουν να κρεμάσουν τον ελληνικό λαό. Επισημαίνει, όμως, ότι «οι διαγωνισμοί συνεχίζονται και το τανγκό χορεύεται από έναν στη Γερμανία, αλλά κάθε φορά βρίσκεται και ένα ταίρι κυρίως στον ευρωπαϊκό Νότο και στη βαλκανική μας γειτονιά».

Οι… σύμμαχοι και οι διαμεσολαβητές…

Χαρακτηριστικά, τόνισε:

α) «Από το 1974 μέχρι το 2010, που εκδηλώθηκε σε όλη της την έκταση η οικονομική κρίση, υπήρξαν εισαγωγές όπλων στην Ελλάδα, προερχομένων κυρίως από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και τη Γαλλία, συνολικής αξίας χωρίς τους τόκους ίσης σχεδόν με το μισό ΑΕΠ, της ίδιας περιόδου, σε σταθερές τιμές του 1990»! Το μισό ΑΕΠ ήταν γύρω στα 100 δισ. και, αν προσθέσεις και τους τόκους, είναι συν 30% το λιγότερο, για να έχουμε μια γεύση τού πώς εκτινάχθηκε το χρέος. Και οι κερδισμένοι στον τομέα των εξοπλιστικών προγραμμάτων πέραν των… συμμάχων μας -Αμερικανών, Γάλλων και Γερμανών, οι τελευταίοι από τους οποίους είναι αυτοί που κάνουν τους έντιμους και μας κουνάνε το δάκτυλο- ήταν και οι λεγόμενοι «διαμεσολαβητές»!

Παραδείγματα:

β) «Αγορά 170 γερμανικών αρμάτων μάχης, τύπου Leopard II, το 2006, αξίας 1,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία αγοράστηκαν χωρίς follow up system, δηλαδή χωρίς συμβάσεις συντήρησης και χωρίς αγορά βλημάτων. Εξαιρετικά αναγκαία τα τελευταία έξι χρόνια για παρελάσεις αλλά όχι για την άμυνα της χώρας (!). Η παρτίδα των 50 μαχητικών F-16 το έτος 2000, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές εκείνης της περιόδου. Όπου, στην αρχική παραγγελία τα αεροσκάφη αυτά, τα 50 F-16, αγοράστηκαν χωρίς κινητήρα και χωρίς σύστημα αυτοπροστασίας. Και αυτό διότι, μετά τις εκλογές, θα έπρεπε η χώρα να κάνει μια δεύτερη σύμβαση για να αγοράσει τους κινητήρες και τα συστήματα αυτοπροστασίας, και μάλιστα η δεύτερη αγορά ισούται για τα επόμενα 19 χρόνια για την αγορά 120 τύπου F-16. Απλά μαθηματικά». Και

γ) «Το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος, άνω των 360 δισ., αποτελείται όχι μόνο από το αρχικό κεφάλαιο, αλλά έχουν συσσωρευτεί και οι τόκοι. Οι εισαγωγές όπλων χρηματοδοτούνται κυρίως από εξωτερικό δανεισμό. Δηλαδή, χτίζουν άμεσα το χρέος, και μάλιστα είναι μακροχρόνιος δανεισμός, πράγμα που συμβάλλει κατά πολύ στη συσσώρευση των τόκων».

Η ταρίφα με τις μίζες…

Στοιχεία που δύσκολα θα τα πίστευε κανείς, που είναι έξω από το… τανγκό, αποκάλυψε μιλώντας από το βήμα της Βουλής ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος για την καταπολέμηση της διαφθοράς, πρώην αρεοπαγίτης Παναγιώτης Νικολούδης. Στοιχεία τα οποία δικαιώνουν την ανάγκη σύστασης της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Συγκεκριμένα, τόνισε ότι «η διαφθορά είναι σαν το τανγκό, που χορεύεται από δύο» και επισήμανε: «Στις μεγάλες συμβάσεις αγοράς οπλικών συστημάτων η παράνομη προμήθεια που δινόταν σε έλληνες βεβαίως αξιωματούχους, προκειμένου κατά τρόπο παράνομο να συμβάλουν στην κατάρτιση αυτών των συμβάσεων, ήταν κατά μέσο όρο 4% – η »προμήθεια» ή άλλως λεγόμενη »μίζα». Απώλεια για το Ελληνικό Δημόσιο; Δισεκατομμύρια.

Παρατήρηση, στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των συμβάσεων αυτών, εκείνοι που πουλούσαν τα όπλα δεν ήταν σε αυτήν τη χώρα, ήταν έξω από αυτήν τη χώρα, ήταν εταιρείες που παρήγαν τα όπλα και ήταν έξω από αυτήν τη χώρα. Άρα αυτοί είναι που έδιναν τα χρήματα, που κάποιοι όντως μέσα σε αυτήν τη χώρα, παρανόμως, εισέπρατταν.

* Δεύτερο παράδειγμα, στις συμβάσεις προμήθειας παντός είδους αγαθών και υπηρεσιών εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου, το περίπου θεσμοθετημένο ποσοστό προμήθειας ήταν 2% – 2,5%. Εδώ, αντιθέτως με την προηγούμενη κατηγορία, το κυρίαρχο μερίδιο στις συμβάσεις αυτές το είχαν εταιρείες εντός αυτής της χώρας.

* Τρίτη κατηγορία συμβάσεων, συμβάσεις προμήθειας ιατροφαρμακευτικού υλικού από τα δημόσια νοσοκομεία και γενικότερα από φορείς του Δημοσίου. Το ποσοστό παράνομης προμήθειας έφτανε το απίστευτο ποσοστό του 23%. Και αυτό δεν έχει καμία δόση υπερβολής, είναι διαπιστωμένο σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Το ποσοστό, απίστευτο, κυριολεκτικά σοκάρει. Δεν είναι το μόνο στοιχείο που χαρακτηρίζει αυτού του είδους τις συμβάσεις.

Η απώλεια για το κράτος ήταν πολλά δισεκατομμύρια, πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια».