Κυριακή της Ορθοδοξίας: Αναθεματισμοί κατά των Ελλήνων

Κυριακή της Ορθοδοξίας: Αναθεματισμοί κατά των Ελλήνων

Posted by Διαγόρας ο Μήλιος στο 2009/03/08

Σύμφωνα με την «επικρατούσα» στα μέρη μας χριστιανορθοδοξία, σήμερα είναι η Α΄ Κυριακή της Σαρακοστής, αλλιώς γνωστή ως Α΄ Κυριακή των Νηστειών, αλλιώς γνωστή και ως Κυριακή της Ορθοδοξίας.  Κύριο θέμα αυτού του εορτασμού είναι η νίκη των εικονολατρών επί των εικονομάχων, και ταυτόχρονα ο αναθεματισμός των Ελλήνων, ή κατ’ άλλους «ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας».

Τη μέρα τούτη κάθε χρόνο εδώ και χίλια διακόσια χρόνια ψέλνονται στους ορθόδοξους ναούς διάφοροι «αναθεματισμοί κατά των Ελλήνων», μέσα σε επίσημο κλίμα, παρούσης της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας.

Τα αναθέματα καταγράφονται στο «Τριώδιον», το οποίο περιέχεται στο «Συνοδικόν της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας». [6]

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ και τη μητέρα του, Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία στη Νίκαια της Βιθυνίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, το 787 κατόπιν αίτησης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου. [1]

Το ζήτημα των αφορισμών έχει συζητηθεί αρκετά, και επικρατεί μάλιστα και το σχετικό  μπάχαλο που περιμένει κανείς από το ελληνόφωνο διαδίκτυο, δηλαδή κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές τους, σε διάφορους βαθμούς κακεκτυπίας. Συνέλεξα όσες από αυτές τις εκδοχές μπορούσα να βρω, και με τη βοήθεια του Exergy σας παρουσιάζω αυτά που φαίνονται να είναι οι καλύτερες εκδοχές των πρωτότυπων, μαζί με τις καλύτερες εκδοχές των ερμηνειών τους στα νεοελληνικά.

Πρωτότυπο	Απόδοση
1ος Αναθεματισμός
Ἐπὶ τοῖς φρονοῦσι καὶ λέγουσι κτιστὴν εἶναι πᾶσαν φυσικὴν δύναμιν καὶ ἐνάργειαν τῆς τρισυποστάτου θεότητος, ὡς κτιστὴν ἐκ τούτου πάντως καὶ αὐτὴν τὴν θείαν οὐσίαν ἀναγκαζομένοις δοξάζειν. Κτιστὴ γὰρ κατὰ τοὺς Ἁγίους ἐνέργεια, κτιστὴν δηλώσει καὶ φύσιν ἄκτιστον δέ, ἄκτιστον χαρακτηρίζει οὐσίαν. Κἀντεῦθεν ἤδη κινδυνεύουσι εἰς αθεΐαν παντελῆ περιπίπτειν, καὶ τὴν ἑλληνικὴν μυθολογίαν καὶ τὴν τῶν κτισμάτων λατρείαν, τῇ καθαρᾷ καὶ ἀμώμω τῶν χριστιανῶν πίστει προστριβομένοις. Μὴ ὁμολογοῦσι δὲ κατὰ τὰς ἁγίας θεοπνεύστους θεολογίας καὶ τὸ τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβὲς φρόνημα, ἄκτιστον εἶναι πᾶσαν φυσικὴν δύναμιν καὶ ἐνέργειαν τῆς τρισυποστάτου θεότητος ἀνάθεμα τρίς.	Σε όσους φρονούν και λένε ότι είναι φτιαχτή κάθε φυσική δύναμη και ενέργεια της τρισυπόστατης Θεότητας, και αναγκάζονται ως εκ τούτου να δεχτούν ότι και η θεία ουσία είναι χωρίς άλλο φτιαχτή· γιατί η δημιουργημένη ενέργεια, σύμφωνα με τους Αγίους, θα φανερώσει ότι είναι [εκ των υστέρων] φτιαγμένη- δημιουργημένη και η [θεία] ουσία [της τρισυπόστατης Θεότητας]. Κι από κει και πέρα, πλέον, κινδυνεύουν να πέσουν σε ολοκληρωτική αθεΐα, όσοι ζουν με την καθαρή κι αμόλυντη χριστιανική πίστη, και να δεχθούν την ελληνική μυθολογία και την λατρεία των κτισμάτων – δημιουργημάτων. Σε όσους, άρα, δεν ομολογούν, σύμφωνα με τις θεόπνευστες θεολογικές ερμηνείες των Αγίων και το ευσεβές φρόνημα της Εκκλησίας, ότι είναι άκτιστη κάθε φυσική δύναμη και ενέργεια της τρισυπόστατης Θεότητας, τρεις φορές ανάθεμα.
2ος Αναθεματισμός
Τοῖς τὰ ἑλληνικὰ διεξιοῦσι μαθήματα, καὶ μὴ διὰ παίδευσιν μόνον ταῦτα παιδευομένοις, ἀλλὰ καὶ ταῖς δόξαις αὐτῶν ταῖς ματαίαις ἑπομένοις, καὶ ὡς ἀληθέσι πιστεύουσι καὶ οὕτως αὐταῖς ὡς τὸ βέβαιον ἐχούσαις ἐγκειμένοις, ὥστε ἑτέρους ποτὲ μὲν λάθρα, ποτὲ δὲ φανερῶς ἐνάγειν αὐταῖς καὶ διδάσκειν ἀνενδοιάστως ἀνάθεμα τρίς.	Σε όσους ασπάζονται τις διδασκαλίες των Ελληνων και δεν τις σπουδάζουν μόνο για μόρφωση, αλλά ακολουθούν και τις μάταιες θεωρίες τους και τις πιστεύουν ως αληθινές, και μάλιστα ωσάν αυτές να περιέχουν τη βεβαιότητα, και παρασύρουν σ’ αυτές άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά και τις διδάσκουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό, τρεις φορές ανάθεμα.
3ος Αναθεματισμός
Τοῖς μετὰ τῶν ἄλλων μυθικῶν πλασμάτων, ἐφ᾿ ἑαυτῶν καὶ τὴν καθ᾿ ἡμᾶς κλίσιν μεταπλάττουσι, καὶ τὰς πλατωνικὰς ἰδέας ὡς ἀληθεῖς δεχομένοις καὶ ὡς αὐθυπόστατον τὴν ὕλην παρὰ τῶν ἰδίων μορφοῦσθαι λέγουσι, καὶ προφανῶς διαβάλλουσι τὸ αὐτεξούσιον τοῦ Δημιουργοῦ, τοῦ ἀπὸ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι παραγαγόντος τὰ πάντα, καὶ ὡς ποιητοῦ πᾶσιν ἀρχὴν καὶ τέλος ἐπιτιθέντος ἐξουσιαστικῶς καὶ δεσποτικῶς ἀνάθεμα τρίς.	Σε όσους μαζί με τα άλλα μυθικά πλάσματα, με δική τους πρωτοβουλία, διαστρεβλώνουν τις δικές μας πεποιθήσεις και δέχονται ως αληθινές τις πλατωνικές ιδέες και λέγουν ότι η ύλη, ούσα αυθύπαρκτη, μορφοποιείται από τις ίδιες ιδέες, και προφανώς αμφισβητούν το αυτεξούσιο του Δημιουργού, ο οποίος από την ανυπαρξία έφερε στην ύπαρξη τα πάντα και ως ποιητής έθεσε σε όλα αρχή και τέλος με τη δύναμη του εξουσιαστή και δεσπότη, τρεις φορές ανάθεμα.
4ος Αναθεματισμός
Τοῖς δεχομένοις καὶ παραδίδουσι τὰ μάταια καὶ ἑλληνικὰ ῥήματα, ὅτι τε προΰπαρξίς ἐστι τῶν ψυχῶν, καὶ οὐκ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὰ πάντα ἐγένετο, καὶ παρήχθησαν, ὅτι τέλος ἐστὶ τῆς κολάσεως ἡ ἀποκατάστασις αὔθις τῆς κτίσεως, καὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, καὶ διὰ τῶν τοιούτων λόγων τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν λυομένην πάντως, καὶ παράγουσαν εἰσάγουσιν, ἣν αἰωνίαν καὶ ἀκατάλυτον αὐτός τε ὁ Χριστὸς καὶ Θεὸς ἡμῶν ἐδίδαξε, καὶ παρέδοτο καὶ διὰ πάσης τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Γραφῆς ἡμεῖς παρελάβομεν ὅτι καὶ ἡ κόλασις ἀτελεύτητος καὶ ἡ βασιλεία ἀΐδιος, διὰ δὲ τῶν τοιούτων λόγων ἑαυτούς τε ἀπολλύουσι, καὶ ἑτέροις αἰωνίας καταδίκης προξένους γενομένοις ἀνάθεμα τρίς.	Σε όσους δέχονται και διαδίδουν τις μάταιες ελληνικές αντιλήψεις, ότι και οι ψυχές προϋπήρχαν και ότι τα πάντα δεν προήλθαν ούτε προέκυψαν από την ανυπαρξία, και ότι ήρθε το τέλος της κολάσεως από τη στιγμή που δημιουργήθηκε και η κτίση και το ανθρώπινο είδος, και διαδίδουν με τέτοια λόγια ότι η Βασιλεία των Ουρανών έχει τελείως καταλυθεί και εκλείψει, την οποία και ο ίδιος ο Χριστός και Θεός ως αιώνια και ακατάλυτη μας δίδαξε, παρέδωσε και εμείς από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη παραλάβαμε ότι και η Κόλαση είναι ατέλειωτη και η Βασιλεία παντοτινή, και καταστρέφουν με τέτοια λόγια και τους εαυτούς τους και προξενούν σε άλλους αιώνια καταδίκη, τρεις φορές ανάθεμα.
5ος Αναθεματισμός
Τοῖς εὐσεβεῖν μὲν ἐπαγγελλομένοις τὰ τῶν Ἑλλήνων δὲ δυσσεβῆ δόγματα τῇ ὀρθοδόξῳ καὶ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ περί τε ψυχῶν ἀνθρωπίνων, καὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς, καὶ τῶν ἄλλων κτισμάτων ἀναιδῶς ἢ μᾶλλον ἀσεβῶς ἐπεισάγουσιν ἀνάθεμα τρίς.	Σε όσους παριστάνουν τους ευσεβείς, ενώ, την ίδια στιγμή, εισάγουν τις ασεβείς δοξασίες των Ελλήνων στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον ουρανό και τη γη και για τα άλλα κτίσματα με αναίδεια ή πολύ περισσότερο με ασέβεια, τρεις φορές ανάθεμα.
6ος Αναθεματισμός
Τοῖς τὴν μωρὰν τῶν ἔξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμοῦσι, καὶ τοῖς καθηγηταῖς αὐτῶν ἑπομένοις, καὶ τάς τε μετεμψυχώσεις τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν, ἢ καὶ ὁμοίως τοῖς ἀλόγοις ζῴοις ταύτας ἀπόλλυσθαι, καὶ εἰς τὸ μηδὲν χωρεῖν δεχομένοις καὶ διὰ τοῦτο ἀνάστασιν, καὶ κρίσιν, καὶ τὴν τελευταίαν τῶν βεβιωμένων ἀνταπόδοσιν ἀθετοῦσιν ἀνάθεμα τρίς.	Σε όσους προτιμούν την ανόητη λεγόμενη σοφία των εκτός [χριστιανισμού] φιλοσόφων και ακολουθούν τους δασκάλους τους και δέχονται τις μετεμψυχώσεις των ανθρώπινων ψυχών, ή ότι αυτές [οι ψυχές] χάνονται ομοίως με των άλογων ζώων και ξεπέφτουν στην ανυπαρξία και για αυτό αθετούν την ανάσταση, την κρίση και την ανταπόδοση σύμφωνα με όσα βίωσαν, τρεις φορές ανάθεμα.
7ος Αναθεματισμός
Τοῖς λέγουσιν ὅτι οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ καὶ πρῶτοι τῶν αἱρεσιαρχῶν, οἱ παρὰ τῶν ἑπτὰ ἁγίων καὶ καθολικῶν συνόδων, καὶ παρὰ πάντων τῶν ἐν Ὀρθοδοξίᾳ λαμψάντων πατέρων ἀναθέματι καθυποβληθέντας, ὡς ἀλλότριοι τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας διὰ τὴν ἐν λόγοις αὐτῶν κίβδηλον καὶ ῥυπαρὰν περιουσίαν κρείττονες εἰσι κατὰ πολύ, καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν τῇ μελλούσῃ κρίσει, καὶ τῶν εὐσεβῶν μὲν καὶ ὀρθοδόξων ἀνδρῶν, ἄλλως δὲ κατὰ πάθος ἀνθρώπινον ἣ ἀγνόημα πλημμελησάντων ἀνάθεμα τρίς.	Σε όσους λένε ότι οι σοφοί των Ελλήνων και πρωτοστάτες στις αιρέσεις – στους οποίους οι επτά άγιες και Καθολικές Σύνοδοι και όλοι οι Πατέρες που έλαμψαν μέσα στην Ορθοδοξία τούς αναθεμάτισαν, ως ξένους στην Καθολική Εκκλησία, λόγω του ψεύτικου και βρώμικου περιεχομένου των λόγων τους – είναι πολύ καλύτεροι κι εδώ και στην μέλλουσα κρίση από τους ευσεβείς και ορθόδοξους ανθρώπους που αμάρτησαν από ανθρώπινο πάθος ή από άγνοια, τρεις φορές ανάθεμα.

Αντιγράφω από σχετικό άρθρο του Αιρετικού [6]:

Επ’ευκαιρία της ημέρας που φεύγει, θα ήθελα να θέσω υπ’όψιν όλων τι σημαίνει «Κυριακή της Ορθοδοξίας». Πέραν της αναστηλώσεως των εικόνων, σημαίνει ανανέωση του αναθέματος κατά της Ελλάδος. Αναθέματα, κατά των οποίων ουδείς εκ των πολιτικών μας ταγών διαμαρτυρήθηκε ποτέ. Αντιθέτως, πάντα όλοι κρύβονται πίσω από δικαιολογίες της κακιάς ώρας (ότι τότε «Έλληνας σήμαινε ειδωλολάτρης», λες κι όλοι όσοι αυτοεξευτελίζονται με τα τάματα στις ουδόλως θαυματουργές εικόνες, κάρες κ.α. δεν είναι ειδωλολάτρες). [6]

Ο Αιρετικός προφανώς αναφέρεται σε κάτι γελοίους ισχυρισμούς της ΟΟΔΕ σε άρθρο τους με τίτλο «Παγανιστική παρερμηνεία του Συνοδικού της Ορθοδοξίας» [8]. Ακόμα κι αν ήταν έτσι όπως τα λέει ο ΟΟΔΕ όμως, ακόμα δηλαδή κι αν οι αφορισμοί αφορούσαν όχι τους αρχαίους Έλληνες εν γένει παρά συγκεκριμένα τους ειδωλολάτρες, (και ακόμα κι αν είναι καν δυνατόν να διαχωριστούν οι με από τους δε,) οι αφορισμοί αυτοί δεν παύουν να είναι μισαλλόδοξοι, και κατά συνέπεια παράνομοι με τη σημερινή αντίληψη του δικαίου.

Για την ακρίβεια, ακόμα χειρότερα αν οι αφορισμοί αναφέρονται σε ειδωλολάτρες, γιατί ενώ μεν αυτοί καθ’ αυτοί οι αρχαίοι έλληνες έχουν πλέον εκλείψει, υπάρχουν σήμερα συνάνθρωποί μας οι οποίοι αναβιώνουν την αρχαιοελληνική θρησκεία / ειδωλολατρία, και έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα να το κάνουν αυτό.  Οί Έλληνες αυτοί  έχουν ίσα δικαιώματα με όλους τους άλλους, και βέβαια οι αφορισμοί τους θίγουν άμεσα, και απροκάλυπτα.  Νομίζω πως έχουν κάθε έννομο συμφέρον να κάνουν μήνυση εναντίον της Εκκλησίας έτσι ώστε να επιβληθεί διά του νόμου η παύση των αφορισμών, (με κλούβες με ΜΑΤ και δακρυγόνα αν χρειαστεί,) και σε μία τέτοια προσπάθειά τους θα ήμουν μαζί τους. 

Πηγές:

[1] http://www.koutouzis.gr/aforismoi.htm

[2] http://www.apologitis.com/gr/ancient/anathemata.htm

[3] http://www.antinews.gr/?p=4845#comment-185477

[4] http://ellania.pblogs.gr/2007/04/62535.html

[6] http://hereticrepublic-gr.blogspot.com/2008/03/blog-post_8114.html

[7] http://www.rassias.gr/SPARTA28.html

[8] http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/synodiko1.htm

[9] http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/explanatory/about_anathema.htm

[10] http://el.wikipedia.org/wiki/Οικουμενικές_σύνοδοι

Για περισσότερα παραδείγματα της μισαλλοδοξίας που διέπει το χριστιανικό δόγμα:  Δαυλός τεύχος 309, Ἰανουάριος 2008, σελίδες 21662 – 21676: Μαζοχιστική Απόλαυση Ιερών Ύβρεων του Γιάννη Λάζαρη. Ολόκληρο το τεύχος 309 του Δαυλού, εδώ. Το συγκεκριμένο άρθρο μόνο, εδώ.

Περί εικονομάχων, εικονολατρών και εκκαθαρίσεων στο Βυζάντιο (αλλά όχι περί των αφορισμών) : Ιός: Η Κυριακή της Ορθοδοξίας – Μια Κυριακή το 843 μ.Χ.

Η επιστολή του Γιώργου Χατζηθεοδώρου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, και η απάντηση του προέδρου, σε περυσινό άρθρο της Ερινύας.

Μία πολύ ωραία ποιητική χάραξη αναλογιών ανάμεσα στη χριστιανική θρησκεία και στο μύθο του Τιθωνού:  Πλόες (15 Μαρ 2008) Κυριακή της Ορθοδοξίας και η μοίρα του Τιθωνού.

Συνημμένο  στο   http://www.koutouzis.gr/xristianismos.htm

29 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ :  ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΙ  ΚΑΤΑ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΕΘΝΟΥΣ

ΨΑΛΛΟΝΤΑΙ  ΣΤΙΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ

          Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με σύσσωμη κατ’ έθιμο τη συμμετοχή της πολιτικής, στρατιωτικής και πνευματικής ηγεσίας του Ελληνικού Κράτους, θα εορτασθεί στις 29 Φεβρουαρίου όπως κάθε χρόνο από της ιδρύσεώς του έως σήμερα την Α΄ Κυριακή της Σαρακοστής, η Κυριακή της Ορθοδοξίας.

          Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή, από το 787 μ.Χ. αφ’ ότου η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη Ταρασίου διατύπωσε  τα κείμενα του Συνοδικού και τα καθιέρωσε ως μέρος της επίσημης ακολουθίας ψάλλονται σ΄ όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες επτά αφορισμοί κατά των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού καθώς κι ένα υβριστικό τροπάριο κι ένας υβριστικός μακαρισμός.

          Τα απαράδεκτα αυτά κείμενα έχουν ως εξής :

1 «Έτι, τοις φρονούσι και λέγουσι κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυπόστατου θεότητος, ως κτιστήν εκ τούτου πάντως και αυτήν την θείαν ονσίαν αναγκαξομένοις δοξάζειν. Κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν άκτιστον δέ, άκτιστον χαρακτηρίζει ουσίαν. Καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσι εις θείαν παντελή περιπίπτειν, και την ελληνικήν μυθολογίαν και την των κτισμάτων λατρείαν, τη καθαρά και αμώμω των χριστια-νών πίστει προστριβομένοις, μη ομολογοϋσι δε κατά τας αγίας θεοπνεύστους θεολογίας, και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα, άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυ­πόστατου θεότητοςανάθεμα τρις».

Δηλαδή ανάθεμα τρεις φορές στους Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο, Ανα-ξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ήράκλειτο, Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.α..

        2 «Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσαις εγκειμένοις, ώστε έτερους ποτέ μεν λάθρα, ποτέ δε φανερώς ενάγειν αυταϊς και διδάσκειν ανενδοιάστως ανάθεμα τρίς».

 3  «Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ' εαυτών και την καθ' ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τάς πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις και ως αυθυπόστατο την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον τον Δημιουργού, τον από του μη όντος εις το είναι παραγαγόντος τα πάντα, και ως ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξ-ουσιαστικώς και δεσποτικώς ανάθεμα τρίς».

   4  «Τοις δεχομένοις, και παραδίδουσι τα μάταια και ελληνικά ρήματα., ότι τε προύπαρξις εστί των ψυχών, και ουκ εκ τον μη όντος τα πάντα εγένετο, και παρήχθησαν, οτι τέλος εστί της κολάσεως η αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και διά των τοιούτων λόγων την βασιλείαν των ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ην αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ό Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε, και παρέδοτο και διά πάσης της Παλαιάς και Νέας Γραφής ημείς παρελάβομεν οτι και η κόλασις ατελεύτητος και ή βασιλεία αΐδιος, διά δε των τοιούτων λό­γων εαυτούς τε απολλύουσι, και ετέροις αιωνίας καταδίκης προξένοις γινομένοις ανάθεμα τρίς».

 5  «Τοις ευσεβείς μεν επαγγελλομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγ­ματα τη ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα  τρίς».

           6 «Tοις την μωράν των έξωθεν (= Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε με­τεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, η και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύ­τας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν, και κρίσιν, και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ανάθεμα τρίς».

 7  «Τοις λέγουσιν ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά αγίων και καθολικών συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων πατέρων αναθέματι καθυποβληθέντας, ως αλλό­τριοι της καθολικής εκκλησίας δια την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονες εισι κατά πολύ, και ενταύθα και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πά­θος ανθρώπινον  ή αγνόημα πλημμελησάντων ανάθεμα τρίς».

  

    Κάθε χρόνο, επί 1.217 χρόνια, την Α΄ Κυριακή της Σαρακοστής, την Κυριακή

   της Ορθοδοξίας, ψάλλονται με πλήρη  επισημότητα σε όλες της ορθόδοξες

   εκκλησίες παρουσία  της πολιτικής, στρατιωτικής και πνευματικής ηγεσίας

   του Κράτους,    επτά    απαράδεκτοι   ύβρεις κατά του Ελληνισμού.  

   Από την «Παρακλητική» λαμβάνεται επίσης ένα ανθελληνικό τροπάριο και ένας μακαρισμός.

Το Τροπάριο :  «Ναούς ειδώλων (=Ελληνικούς) καθείλετε αθλούντες, και εαυτούς της Τριά­δος θείους ναούς εδομήσασθε, αθλοφόροι κυρίου αγγέλων συνόμιλοι».    

Ο Μακαρισμός :  «Οι καλάμω του Σταυρού, εκ του βυθού της αγνωσίας τους λαούς αναγαγόντες Απόστολοι, την των Ελλήνων πλάνην απεμειώσατε από της γης, απλα­νείς σωτήρες γενόμενοι των πιστών, αληθώς όθεν μακαρίζεσθε».

Το ελληνικό έθνος προϋπήρξε ιστορικά και πολιτιστικά του Χριστιανισμού. Ή σημερινή κρίση της ελληνικής ταυτότητας αντικατοπτρίζεται στην πάλη μεταξύ του Έλληνα και του Χριστιανισμού.

Οι εξ Ανατολών ψευτοηθικολόγοι είναι αυτοί, πού επέβαλαν δια ροπάλου στους Έλληνες τον ψυχοπνευματικό ακρωτηριασμό και την εξουσιαστική μανία τους. Το φάρμακο αντιστροφής της πορείας είναι ή γνώση της ιστορίας.

Ο Ελληνισμός βογγάει κάτω από την ταφόπλακα των 1.700 χρόνων. Είναι τραγικό το φαινόμενο της σημερινής ελλαδικής εξουσίας με τους τρόπους ελέγχου των απόψεων και σκέψεων των Ρωμιών, Γραικύλων, Ραγιάδων και Γκιαούρηδων. Δυστυχώς αυτοί έχασαν την ικανότητα να νιώσουν την αλή­θεια, διότι τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης ρίχνουν χωρίς διακοπές στην αγορά ιδεών τα νεφελώδη τους προϊόντα.

       Η Ορθοδοξία, όπως και οι άλλες ιουδαϊκής προέλευσης θρησκείες, μιλούν για μετά θάνατον ζωή και αφήνουν την παρούσα ζωή σε άθλια χέρια, εδραι­ώνοντας έτσι την υποδούλωση.

                                

                                                   Γιώργος   Γρηγορομιχελάκης

                                                              Tηλ.: 6945638884                                                                     27 - 2 - 2004                                                                                                           

BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

·                 Γιώργος Γρηγορομιχελάκης, «Το Βιβλίο που η Εκκλησία σου δεν Θέλει να Διαβάσεις», Εκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη, τηλ.: 6945638884.

·                 Δήμητρα Λιάτσα, «Τα Ψέματα που Λένε για την Ελλάδα», Eκδόσεις «Δήλιος», Θεσ/νίκη, e-mail: zoilos@freemail.gr

·                Νικόλαος Τσίτσος, «Επτά Αναθεματισμοί κατά του Ελληνισμού Ψάλλονται Σήμερα στις Ελληνικές Εκκλησίες...», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 224-225.

·                Δημήτρης Λάμπρου, «Να Παύσουν οι Αναθεματισμοί κατά του Ελληνικού Έθνους στις Εκκλησίες της Ελλάδος», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 247.

Οι αρχαίοι Έλληνες το έλεγαν και δυσώδες ρόδον-σκόρδο λοιπόν και το βοτανικό όνομα αυτού αllium sativum

είναι βότανο
γνωστό σε όλους μας για τη συμβολή του στη μαγειρική αλλά και
για τη δριμεία οσμή και γεύση του
όλοι μας έχουμε ακούσει ότι είναι ένα από τα ιδανικότερα βοτανολογικά φάρμακα
ένα πανίσχυρο θεραπευτικό γιατρικό για ένα πλήθος προβλημάτων υγείας εντελώς
ασφαλές για χρήση στο σπίτι
μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε
φρέσκο

αφυδατωμένο σε σκόνη ή
αποξηραμένο
οι ιδιότητες του έχουν μελετηθεί σε κλινικές δοκιμές και έρευνες καθώς και σε επιδημιολογικές μελέτες
έχουν μελετηθεί εκτενώς οι
αντιμικροβιακές
αντιθρομβωτικές και
αντιοξειδωτικές του ιδιότητες καθώς και
η ιδιότητά του να μειώνει τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα επίσης

οι αντινεοπλασματικές ιδιότητες του οι οποίες πιθανόν να οφείλονται στις ενώσεις του θείου ή στη συνέργεια των συστατικών του
όλα αυτά τα χρόνια το σκόρδο έχει χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο για την πρόληψη ή τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος παθήσεων ενώ από το 1500 π.Χ., οι Αιγύπτιοι είχαν εντοπίσει είκοσι δύο (22) διαφορετικές χρήσεις του που κυμαίνονται από
τους πονοκέφαλους έως τη γενική σωματική αδυναμία
έτσι
έχουμε τις βασικές του δράσεις:
αντιβιοτικές
αποχρεμπτικές
εφιδρωτικές
υποτασικές
αντιπηκτικές
αντιδιαβητικές
ανθελμινθικές
αντιμυκητιακές
αντιμικροβιακές
αντιθρομβωτικές
αντιοξειδωτικές
αντινεοπλασματικές
παραδοσιακό γιατρικό το σκόρδο έχαιρε πάντα εκτίμησης για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και
πριν από την ανάπτυξη των αντιβιοτικών ήταν ένα θεραπευτικό μέσο για όλων των ειδών τις λοιμώξεις
το ωμό σκόρδο ήταν και είναι ένα ισχυρό φυσικό αντιβιοτικό που σκοτώνει πολλά στελέχη βακτηρίων όπως π.χ τον σταφυλόκοκκο
η αλισίνη του σκόρδου θεωρείται ένας ισχυρός αντικροτικός παράγοντας που
σε συνδυασμό με τη βιταμίνη C αποτελούν ένα ισχυρό δίδυμο ενισχύοντας την αντιβακτηριδιακή του δράση κατά πολλών παθογόνων μικροοργανισμών ακόμη και
στελεχών μικροβίων που παρουσιάζουν ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά
έτσι το σκόρδο χρησιμοποιείται στην θεραπεία
της γρίπης
της φαρυγγίτιδας
της ιγμορίτιδας
του βήχα
των κεφαλαλγιών
του πόνο στο στομάχι
της ρινική συμφόρηση
της ουρικής αρθρίτιδας
των ρευματισμών
των αιμορροΐδων
της βρογχίτιδας για
την θεραπεία της οποίας το σκόρδο είναι απαραίτητο καθώς
αποτελεί
εξαίρετο γιατρικό για όλων των ειδών
των μολύνσεις του στήθους
των κρυολογημάτων
των μολύνσεων των αυτιών καθώς επίσης και
για
τη μείωση της καταρροής επίσης για
τη βελτίωση της χαμηλής αρτηριακής πίεσης γιατρικό του κυκλοφορικού το σκόρδο προλαμβάνει τα προβλήματα του κυκλοφορικού ενώ παράλληλα συμβάλλει
στην διατήρηση της υγείας της καρδιάς
το σκόρδο χρησιμοποιείται για πολλές καταστάσεις που σχετίζονται με την καρδιά και το αίμα
οι καταστάσεις αυτές περιλαμβάνουν:
την υψηλή αρτηριακή πίεση
την υψηλή χοληστερόλη
τη στεφανιαία νόσος
την καρδιακή προσβολή και
την «σκλήρυνση των αρτηριών» τη γνωστή μας αθηροσκλήρωση
αποτρέπει τις βακτηριακές λοιμώξεις ή διάφορες φλεγμονές του απεκκριτικού συστήματος π.χ τις κυστίτιδες επίσης χάρη στις αντιμυκητιακές και αντιμικροβιακές του ιδιότητες βοηθάει στη θεραπεία των κολπικών λοιμώξεων
βοηθάει στην καταπολέμηση του στρες
της κούρασης καθώς επίσης και
της σωστής λειτουργίας του ήπατος
εξαίρετο γιατρικό για όλες τις μολύνσεις του πεπτικού συστήματος ενώ
βοηθάει τον οργανισμό να απαλλαγεί από τα εντερικά παράσιτα
επίσης το σκόρδο βοηθάει το σώμα να απαλλαγεί από τα βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος
......................................
τελικά νομίζω ότι εάν
θα θέλαμε να κατασκευάσουμε ένα φάρμακο που θα είχε τις τέλειες ιδιότητες για την χοληστερίνη και τις καρδιακές παθήσεις αυτό δεν θα ήταν άλλο από το
σκόρδο.....
...παρένθεση...
πάντα αναρωτιέμαι:
- ποιος ιδιοφυής νους παρασκεύασε όλα αυτά τα βότανα και τα φυτά τα
τόσο αποτελεσματικά και σχεδόν όλα χωρίς παρενέργειες για
τον ανθρώπινο οργανισμό;-........
η τακτική λοιπόν χρήση του σκόρδου είναι ο πιο αποτελεσματικός και σίγουρος τρόπος για την πρόσληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων...
αυξάνει τις προστατευτικές για τον οργανισμό λιποπρωτεΐνες υψηλής πυκνότητας- HDLs- ενώ χαμηλώνει τις επιβλαβείς λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας -LDLs- όπως και τα λίπη του αίματος τα γνωστά μας τριγλυκερίδια......
βοηθάει το συκώτι στο να αυξάνει τα επίπεδα του ενζύμου τρανσφεράσης το οποίο ένζυμο είναι γνωστό ότι βοηθάει αποτελεσματικά στην αποτοξίνωση του οργανισμού από
όλες τις βλαβερές καρκινικές τοξίνες και ουσίες...
μην ξεχνάμε και τις αναφορές του Ηροδότου-που μας αναφέρουν-ότι οι σκλάβοι που έχτιζαν τις Πυραμίδες της Αιγύπτου έτρωγαν μεγάλες ποσότητες σκόρδου σαν
άριστο τονωτικό και
αντισηπτικό
οι αθλητές στην Αρχαία Ελλάδα σαν τονωτικό πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες έτρωγαν και αυτοί σκόρδο!!!!!!!!!
βέβαια όλοι οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν μεγάλη κατανάλωση σκόρδου,παρότι το αποκαλούσαν και δυσώδες ρόδων!!!!!!!!!!
το σκόρδο έχει αυτή την καταπληκτική ιδιότητα καθώς
αποβάλλεται από
τους πνεύμονες
το δέρμα και
το ουροποιητικό σύστημα να
απολυμαίνει στην κυριολεξία τον οργανισμό...
τα ενεργά συστατικά του σκόρδου μεταξύ άλλων είναι:
πτητικά έλαια όπως:αλλιινάση, αλλισίνη, αλλιίνη
σκορδινίνες
σελήνιο
μαγγάνιο
κάλιο
ασβέστιο
φώσφορο
μαγνήσιο
σίδηρο
βιταμίνη Α
βιταμίνη Β1 -Β2 -Β3-Β6
βιταμίνη C και
βιταμίνη Ε
κερσετίνη
φρουκτόζη
γλυκόζη
αμινοξέα όπως: λευκίνη,λυσίνη,βαλίνη κτλ
οι κύριες ουσίες που περιέχει το σκόρδο,η αλιίνη και η αλιινάση δεν είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους
όταν το σκέλος του σκόρδου σπάσει οι δύο αυτές ουσίες ενώνονται και δημιουργείται η αλλισίνη
η οποία αλισίνη αποτελεί και το φυσικό «προστάτη» του σκόρδου κατά των επιθέσεων από έντομα και μικροοργανισμούς
πρέπει να γνωρίζουμε ότι
ο τρόπος επεξεργασίας του σκόρδου επηρεάζει την ποιότητα των ενεργών
συστατικών του για παράδειγμα
όταν ξεφλουδίζουμε το σκόρδο απελευθερώνεται ένα ένζυμο το οποίο βοηθάει
στην σύνθεση της -DADS- μιάς ενεργούς ένωσης
η οποία έχει αντικαρκινική δράση
δεν πρέπει λοιπόν
μόλις ξεφλουδίσουμε το σκόρδο να το μαγειρέψουμε αμέσως αλλά
αφού το συνθλίψουμε να
το αφήσουμε για δεκαπέντε λεπτά ούτως ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για
να λάβει χώρα η σειρά των χημικών αντιδράσεων που θα οδηγήσουν στην
σύνθεση της αντικαρκινικής αυτής ένωσης!!!!!!!!!!!!!!!!!!
και βέβαια οι έρευνες συνεχίζονται για το δημοφιλές μας σκόρδο αφού
οι επιστήμονες διαφωνούν για το πως επιτυγχάνονται οι αξιοσημείωτες δράσεις
του...

οι χημικές ουσίες άλλωστε που περιέχει είναι τόσο πολλές και οι δράσεις του
άκρως ενδιαφέρουσες και αποτελεσματικές για να σταματήσουν οι έρευνες για
αυτό το θαύμα της φύσης!!!!!!!!!!
εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εντάξουμε το σκόρδο στο
καθημερινό μας τραπέζι και
να μην ξεχνάμε:
αφού έχουμε ξεφλουδίσει και συνθλίψει το σκόρδο περιμένουμε δεκαπέντε λεπτά
πριν το καταναλώσουμε και πριν το μαγειρέψουμε!!!!!!!!!!!!!!!
και βέβαια θα μου πείτε:
τι θα κάνουμε με την μυρωδιά του σκόρδου;
τι θα λέγατε να τους ταΐσουμε όλους σκόρδο;
ξέρετε πόσες παθήσεις θα μπορούσαμε να εξουδετερώσουμε;
δεν γίνεται θα μου πείτε....βέβαια εγώ αμφιβάλλω...έστω
λοιπόν:
μασάμε σπόρους μάραθου
μασάμε ένα γαρυφαλάκι
τρώμε μαζί με το σκόρδο μαϊντανό ή σέλινο ή και τα δύο μαζί
μασάμε δύο -τρεις κόκκους καφέ
μασάμε σπόρους γλυκάνισου
τρώμε ένα μήλο
για να φύγει δε η μυρωδιά από τα χέρια μας,αφού τα πλύνουμε τα τρίβουμε σε κάποιο αντικείμενο από ανοξείδωτο χάλυβα-σε ένα κουτάλι,στη βρύση της κουζίνας,στην κατσαρόλα σας,στον ανοξείδωτο νεροχύτη σας-και μετά τα ξαναπλένουμε....
και
ένα ευτράπελο για το τέλος.....
οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα που απατούσαν τους άντρες τους μόλις
γύριζαν σπίτι έτρωγαν αμέσως σκόρδο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
εμείς ας
μην παραμελούμε να συμπεριλαμβάνουμε το σκόρδο στην καθημερινή μας διατροφή
η φύση δεν μας έχει αφήσει αβοήθητους!!!!!!!!
ας μην το ξεχνάμε!!!!!!


* Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like και κοινοποιήστε το στους φίλους σας! 

Η αρχαία ιστορία της ελληνικής μουσικής

Η αρχαία ιστορία της ελληνικής μουσικής

Το αρχαιότερο μουσικό όργανο που έχει ανακαλυφθεί χρονολογείται από τη Μέση Νεολιθική 

περίοδο (5000 π.Χ.) και είναι μια κοκάλινη σφυρίχτρα με μια οπή που βρέθηκε στη Θεσσαλία 

και εκτίθεται στο Μουσείο του Βόλου.




Από τον κυκλαδικό πολιτισμό, της 3ης χιλιετίας π.Χ., τα κυκλαδικά ειδώλια, τα οποία εκτίθενται 

στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, με εκτελεστές τριγώνου-άρπας, δίαυλου και σύριγγας 

του Πανός μαρτυρούν μια ζωντανή μουσική παράδοση ήδη από την εποχή αυτή. 

Μαρτυρίες διαθέτουμε και από το Μινωικό και τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, της 2ης χιλιετία π.Χ., 

όπου πρωτοεμφανίζεται η λύρα, το σείστρο και τα κύμβαλα (ζίλια). Στα Ομηρικά έπη υπάρχουν 

πολλές μουσικές αναφορές ενώ γνωρίζουμε ότι τα ίδια τα ομηρικά έπη απαγγέλλονταν από 

τους ραψωδούς και τραγουδιόνταν με συνοδεία λύρας από τους κιθαρωδούς.

ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟ

Η λατρεία σημαντικών μορφών, όπως ο Απόλλωνας, ο Διόνυσος και ο Ορφέας, συνδέονται άμεσα 

με τη μουσική. Ειδικά ο Ορφέας έχει μια πολύ στενή σχέση με τη μουσική και με το ρυθμό.

Στους αρχαϊκούς χρόνους καθιερώνονται οι νόμοι, επταμερή κομμάτια για αυλό, κιθάρα ή/και 

τραγούδι με αυστηρή δομή. Καθιερώνονται ακόμα οι 7 χορδές στην λύρα και ξεκινούν αντίστοιχα 

με τους Ολυμπιακούς, οι Μουσικοί Αγώνες για κιθάρα, αυλός και τραγούδι. Στην κλασική εποχή, 

η μουσική έχοντας ενσωματώσει τις μουσικές παραδόσεις των γειτονικών πολιτισμών αποκτά μια 

πιο συγκεκριμένη μορφή και σύστημα. Η τραγωδία, η κωμωδία και το έπος είναι άμεσα 

συνδεδεμένα με τη μουσική, αφού οι θεατρικές παραστάσεις, τα κείμενά τους ήταν σχεδόν όλα 

μελοποιημένα.

Διάφοροι φιλόσοφοι, όπως ο Πυθαγόρας, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, έχουν διερευνήσει 

τη σχέση μουσικής με τα μαθηματικά, τη φιλοσοφία και την ψυχή. Διαμορφώνονται 

τυποποιημένα κομμάτια όπως ο παιάν, με συνοδεία κιθάρας προς τιμήν του Απόλλωνα, 

ο διθύραμβος, με αυλό, για τη λατρεία του Διονύσου, ο ύμνος, ο θρήνος, ο υμέναιος, γαμήλιο 

άσμα, και το σκόλιον, τραγούδι του κρασιού με αυλό ή βάρβιτο.

Τον 5ο αιώνα π.Χ. αιώνα διαμορφώνεται μια «νέα μουσική» με περισσότερη ποικιλία 

στους φθόγγους, τις μελωδίες και την έκφραση. Στους μετέπειτα χρόνους συγγράφονται 

θεωρητικά κείμενα της μουσικής, αποκρυσταλλώνεται η σημειογραφία, κατασκευάζονται 

νέα όργανα όπως η ύδραυλις, η ελληνική μουσική εξαπλώνεται σε όλο τον ελληνιστικό κόσμο, 

επηρεάζει εμφανώς τις μουσικές άλλων πολιτισμών, όπως της Ρώμης και της Μέσης Ανατολής 

και αποτελεί το διεθνές μουσικό σύστημα έως και τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους. 

Αργότερα, τόσο η μουσική του Βυζαντίου όσο και η μουσική της Δύσης κτίζονται πάνω σε αυτή 

τη μουσική παράδοση της οποίας εμφανή κατάλοιπα παραμένουν ζωντανά έως τις μέρες μας.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Βασικές μαρτυρίες για την μουσική του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού είναι οι εξής: Τα γλυπτά, 

αγάλματα, ανάγλυφα, ειδώλια, απεικονίσεις, σε αμφορείς, τοιχογραφίες και μωσαϊκά. 

Θεωρητικά κείμενα αρχαίων συγγραφέων που περιγράφουν το μουσικό σύστημα, 

τη σημειογραφία, τα όργανα, τη σχέση της μουσικής με τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά. 

Έμμεσες αναφορές από άλλα κείμενα, Όμηρος και ιστορικοί, που περιγράφουν τη μουσική πράξη 

ή τη μουσική ζωή. Υπολείμματα αρχαίων ελληνικών μουσικών οργάνων που βρέθηκαν συνήθως 

σε τάφους και ιερά. Μουσικά κομμάτια, τραγούδια, ύμνοι και αποσπάσματα από τραγωδίες, 

καταγραμμένα σε αρχαία ελληνική μουσική σημειογραφία σε πάπυρους ή ανάγλυφα, 

περίπου 50 από τα οποία 10 εκτενή.

Οι μαρτυρίες αυτές μας επιτρέπουν να έχουμε μια αρκετά ολοκληρωμένη εικόνα για το μουσικό 

σύστημα, τα όργανα, τη μουσική ζωή και τη φιλοσοφία. Δε μας βοηθούν όμως αρκετά 

στην ηχητική απόδοση του ύφους των μουσικών αποσπασμάτων. Για το λόγο αυτό οι έως τώρα 

εκτελέσεις διαφέρουν μεταξύ τους. Ίσως μέσα από την έρευνα των έμμεσων μαρτυριών, αλλά 

και από την αντιπαραβολή με γειτονικούς μουσικούς πολιτισμούς καθώς και τη σύγχρονη μουσική 

παράδοση καταφέρουμε μελλοντικά να έχουμε μια πιστότερη ηχητική απόδοση της αρχαίας 

ελληνικής μουσικής.

Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ

Όμως ο όρος «μουσική» δεν είχε, τότε, την ίδια έννοια. Παράγεται από τη λέξη «μούσα», 

από τις 9 Μούσες, τις θεότητες των τεχνών. Αρχικά «μουσική» ονομαζόταν οποιαδήποτε 

καλλιτεχνική ή πνευματική ενασχόληση. Ο Πλάτων στην «Πολιτεία» αναφέρει: «Ό,τι είναι για 

το σώμα η γυμναστική είναι για την ψυχή η μουσική».

Ειδικός όρος για τη μουσική δεν υπήρχε αλλά ανάλογα με το είδος της μουσικής πράξης 

χρησιμοποιούνταν αντίστοιχοι όροι: μέλος, αύλησις, κίθαρσις κ.ο.κ. Από τις 9 μούσες μάλιστα 

τουλάχιστον 5 προστάτευαν διαφορετικά είδη μουσικής πράξης. Ο όρος μουσική με τη σημερινή 

έννοια χρησιμοποιείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. και ύστερα. Σήμερα όλες οι δυτικές γλώσσες για 

να αποδώσουν την τέχνη των ήχων χρησιμοποιούν παράγωγα της αρχαιοελληνικής αυτής ρίζας 

(music, musik, musica κ.ο.κ.).

Αυτή η μικρή εισαγωγή στη μουσική, στην αρχαία ελληνική μορφή της, θα είναι το έναυσμα για 

να ταξιδέψουμε στους μουσικούς δρόμους και για να φτάσουμε στη σημερινή εποχή μας.

Στην ενότητα μας "Αρχαία Ελλάδα " μπορείτε να διαβάζετε και να μάθετε για τους λαμπρούς 

προγόνους μας!!!


* Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like και κοινοποιήστε το στους φίλους σας!

- See more at: http://master-lista.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3.html#sthash.MeqNplOm.dpuf

Κράτος Δήμων. Η Εθνικη Διοικηση Στην Δημοκρατια . Διακυβερνηση Των Πολεων Κρατων

Πρόταση 17 (από Κράτος Δήμων)

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ·ΤΕΤΑΡΤΗ, 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Η Εθνικη Διοικηση Στην Δημοκρατια Διακυβερνηση Των Πολεων Κρατων

Το ζήτημα της εθνικής διακυβερνησης των δημοκρατικών πόλεων είναι πολύ σημαντικό για να αφεθεί στην άκρη διότι επεισέρχεται η βασική αντίρρηση της λειτουργικότητας ή καλύτερα της βιωσιμότητος της δημοκρατίας στην σημερινή εποχή των εθνικών κρατών και υπερεθνικών οργανισμών.Το παράδειγμα της Ελβετίας δεν θα ήταν αρκετό για να υποστηριχθεί η βιωσιμότητά του αλλά και θα ήταν επιπόλαιο αν δεν στοιχειοθετούσαμε σε βασικές γραμμές το μοντέλο των πόλεων κρατών σε εθνικό επίπεδο τουλάχιστον στον Ελληνικό χώρο.

Είναι πολλοί αυτοί που εγείρουν το ζήτημα όταν αντιμετωπίζουν την πολιτική λύση της δημοκρατίας με το πρόχειρο επιχείρημα πως αυτά δεν γίνονται σήμερα θέτοντας ορθώς την οικονομική βιωσιμότητα του έθνους, που απαιτεί επαρκείς ζωτικούς χώρους, την στρατιωτική ασφάλεια, τους φόβους νέων τοπικών ρήξεων αλλά ακόμα και την ίδια την συνοχή μια τέτοιας δομής.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως οι προγονοί μας αντιμετώπισαν αυτό το ζήτημα στην κλασσική εποχή και ήδη πρίν την Ρωμαϊκή κατοχή με το καθεστώς των επαρχιών, με επιτυχία συνένωσαν τις Πόλεις σε Αμφικτυονίες με πολιτιστικό και θρησκευτικό περιεχόμενο αλλά και τα Κοινά με οικονομικό ρόλο όπου παρατηρήθηκε κοινό νόμισμα και ισοτιμίες συναλλαγών. Ίσως λοιπόν η διαδρομή μας θα ήτο πολύ διαφορετική αν η Ιστορία δεν αποφάσιζε διαφορετικά.

Θα ήταν επίσης τουλάχιστον αστείο και γραφικό να μιλούσαμε σε μια πραγματικότητα όπου τα εθνικά κράτη όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Κίνα έχουν σήμερα το μεγεθος ηπείρων και όταν οι χώρες της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής οδηγούνται προς αυτήν την κατεύθυνση να ομιλούμε για Ομοσπονδία ή Συμπολιτεία πολιτικά αυτόνομων και οικονομικά αυτάρκων Πόλεων κρατών. Οι αποστάσεις στην εποχή της κλασσικής εποχής μεταξύ των Δήμων μιας πόλεως φαντάζαν εξίσου τεράστιες με τις αποστάσεις σήμερα μεταξύ χωρών και το ίδιο οι αποστάσεις των πόλεων κρατών με τις αποστάσεις σήμερα μεταξύ των ηπείρων. Το αυτό ισχύει και με τις επικοινωνίες.

Θα ήταν επίσης ρομαντικό και εξίσου επικίνδυνο να στήναμε αυτόνομες πόλεις κράτη και να περιμέναμε την εθελούσια ομοσπονδιοποίηση τους σε βάθος ενός αόριστου χρόνου μια εξέλιξη που απαιτεί αιώνες δίχως εξωτερική στρατιωτική προσβολή η πολιτική παρεμπόδιση.

Εξίσου ανόητο όμως είναι να περιμένουμε απο εθνικά κράτη που στο διάβα αιώνων αγωνίστηκαν με τόση βία και σπυδή να συσταθούν, καταλύοντας καθε τοπικότητα καθε αυτονομία και καθε διαφορετικότητα να επιδιώξουν την αποκέντρωση του συγκενρωτισμού τους με σκοπό την ευημερία των πολιτών την ώρα που παραχωρούν την εξουσία σε υπερεθνικούς χωροφύλακες οργανισμούς της νεας τάξης πραγμάτων.

Οταν επιλέξαμε να υπερασπιστούμε την Δημοκρατία δεν είχαμε κατα νού την υπεράσπιση ενός παρελθόντος που δεν μπορεί να υπάρξει ξανά αλλά την βεβαιότητα πως είναι το μόνο βιώσιμο και ρεαλιστικό μοντέλο πολιτεύματος για ελεύθερη ειρηνική και αξιοπρεπή διαβίωση όλων των λαών του κόσμου και μόνη σωτηρία για την παραμονή του ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη.

Ως εκ των άνω μια τοπική επανάσταση ακόμα και αν συνεπικουρηθεί απο άλλες στην ίδια χώρα ή σε άλλες είναι καταδικασμένη όπως αναπτύξαμε στο «Πολιτειακή μεταβολή ή επανάσταση», ακόμα και αν δεν δεχθεί στρατιωτική εισβολή απο ξενες ολιγαρχίες αφού ο ζωτικός χώρος δεν επαρκεί για την αυτάρκεια των πολιτών της και ο αριθμός των πολιτών της δεν θα είναι ικανός να προσεταιριστεί άλλα εδάφη απέναντι σε άλλα έθνη κράτη, εδάφη απαραίτητα για την ύπαρξή του περαν των αυτονομημένων γαιών Είναι απαραίτητη λοιπόν η κατάληψη της εξουσίας σε τουλάχιστον εθνικό επίπεδο όπως αναπτύξαμε στο «η επαναστατική προοπτική της δημοκρατίας» για να είναι βιώσιμη με την παράλληλη και συμπλεκόμενη δράση ενεργής εκκλησίας του δήμου και πολιτικής εταιρείας-κόμματος που θα καταλάβει με όρους κοινοβουλευτικους την πολιτική εξουσία ώστε με συνταγματική αναθεώρηση να επιτύχει την πολειτιακή μεταβολή όπως αναπτύξαμε στο «η δική μας επανάσταση –η λύση στο εκλογικό αδιέξοδο» που παραπέμπουμε τους αναγνώστες.

Με αυτό σαν αφετηρία μπαίνουμε στο κυρίως θέμα μας. Με την διοικητική μεταρύθμιση του Κλεισθένους επετεύχθη η λύση στο πρόβλημα του τοπικισμού και του φρατριασμού που διετάρασσαν τότε την Αθήνα. Η διοικητική ένταξη των δήμων σε δέκα νέες φυλές που απλώνονται και στις τρείς γεωγραφικές περιφέρειες της Αττικής , Παραλία- Μεσόγεια-Κέντρο.επέτυχε την ενότητα και ομόνοια στην εύρυθμη λειτουργία της Εκκλησίας του Δήμου και της Βουλής.

Σε απόλυτη αντιστοιχία οι σημερινοί Νομοί της χώρας μπορούν διοικητικά να αποτελέσουν ικανό διοικητικά χώρο για την σύσταση Πόλης με δική της βουλή εκκλησία του δήμου και δικαστήριο για τις υποθέσεις της επιτυχγχάνοντας το αυτοδιοίκητο με τους όρους της ζωής που επιθυμούν και νόμους που οι πολίτες της αποφασίζουν. Άλλωστε η τοπική κοινωνία γνωρίζει πολύ καλύτερα τις ανάγκες της και μπορεί αν έχει την πολιτική δύναμη να τις επιλύει ικανότερα και καταλληλότερα απο την όποια κεντρική διοίκηση που τις αντιμετωπίζει περισσότερο ώς ένα πρόβλημα που θελει να ξεμπερδέψει το ταχύτερον. Ασφαλώς και οι κάτοικοι του τόπου τον πονούν περισσότερο απο όλους και είναι αυτοί που θα προστατεύσουν με την πολιτική δύναμη τις τοπικές παραδόσεις και τον χαρακτήρα απο ένα συγκεντρωτικό κράτος που εκτοξεύει αβίαστα άστοχα διατάγματα και καταστροφικές νομοθεσίες.

Οι 51 σημερινοί Νομοί -Πόλεις αποτελούν και το πολιτικό κύταρο του Εθνικού Κράτους ,όπως αποτελούσαν οι Δήμοι στην Πόλη Κράτος, και συνενούνται με τους γειτονικούς Νομούς στις σημερινές 13 Περιφέρεις σε πολιτιστικές, πολιτισμικές ενότητες ή Αμφικτυονίες που άλλωστε έχει και την αυτή έννοια των γειτονικών κτίσεων πόλεων. Έτσι, επιτυγχάνεται μαζί με την διευθέτηση κοινών ζητημάτων όπως η διανοιξη οδών ή ασφαλτόστρωση ή ύδρευση και η κοινωνική ενότητα των πόλεων με πλήθος θεμάτων που οι εκκλησίες των δήμων τους θα επιλέξουν να σχετιστούν. Δες σχ 1

Γνωρίζοντας την οργανική δομή μπορούμε να παρουσιάσουμε την εθνική κυβέρνηση και την διοικητική της οργάνωση. Στην εθνική κυβέρνηση της Δημοκρατίας δεν μπορεί να υπάρξει άλλη υπερκείμενη εκκλησία του δήμου είτε αυτή είναι κληρωτή είτε είναι εκλεγμένη γιατί αυτή αυτομάτως θα ακυρώνει το αυτοδιοίκητο των πόλεων και σε καιρό κρίσεων θα αναλάβει υπερεξουσίες καταλήγοντας πάλι στον συγκεντρωτισμό.

Ούτε μπορεί να υπάρξει εκλεγμένη Άνω βουλή ουσιαστικά καταργώντας την κλήρωση που αποτελεί το θεμέλιο της Ισονομίας Ισοπολιτείας και Ισοκρατίας στην Δημοκρατία, το δίκαιο εργαλείο για την διανομή των Αρχών ματαξύ των πολιτών. Θα ήταν ακόμα οξύμωρο οι εκκλησίες των δήμων να εκλέγουν μια εθνική εκκλησία των πόλεων ακόμα και αν αυτή είχε ετήσια διάρκεια και περιορισμένες αρμοδιότητες αφού η επανεκλογή και μόνο των ικανοτέρων ή δημοφιλών θα δημιουργούσε πολιτικό καθεστώς.

Περισσότερο όμως η ύπαρξη μιας εθνικής εκκλησίας των πόλεων θα ήταν μη λειτουργική αφού οι αποφάσεις της θα υπερέβαιναν και αυτές των τοπικών θα κατέληγε να επιβληθούν στις εκκλησίες των πόλεων καθιστώντας τες διακοσμητικές κατά το ζωντανό παράδειγμα των κυβερνήσεων των Πολιτειών της Αμερικής που οι Κυβερνήσεις των Πολιτειών υπόκεινται στα κελεύσματα και την αυθαιρεσία της Ομοσπονδιακης κυβέρνησης. Δεν θα καταλογίσουμε ευθύνη στις κυβερνήσεις των Πολιτειών γιατί ουδέποτε παραχώρησαν τις εξουσίες αντίθετα πολλές καταπατήθηκαν. Το ουσιαστικό όμως εδώ είναι να πουμε πως οι Πολιτείες αυτές δεν δημιούργησαν τη Ομοσπονδία αλλά η Ομοσπονδία απο τον αρχικό σχεδιασμό δημιούργησε τις Πολιτείες με γεωγραφικά σύνορα και μιια περιορισμένη πολιτική κυριαρχία που αίρεται ανάλογα με τις συγκυρίες. Ομως παρόλο που ο σχεδιασμός είναι τόσο διαφορετικός θα κατέληγε στο ίδιο σφάλμα εκπροσώπισης που συνιστά το Κογκρέσο και στις ίδιες αδυναμίες της διαφθοράς των μόνιμων αρχών απο τα οικονομικά συμφέροντα που απαρτίζουν τα λόμπυ.

Όμως η εθνική βουλή ή Άνω Βουλή έχει λειτουργικό ρόλο και κρίνεται απαραίτητη. Η Άνω Βουλή θα είναι κληρωτή για να διαχειρίζεται τα ζητήματα των Πόλεων σε εθνικό επίπεδο και συγκεκριμένα τις διεθνείς σχέσεις, διεθνείς συμβάσεις, την διπλωματία και τον πόλεμο. Τα μέλη της δεν κληρώνονται με κάποια ξεχωριστή διαδικασία αλλά είναι οι ίδιοι κληρωτοί πολίτες των Πόλεων που διατελούν χρέη Άρχοντα,10 τον άριθμό απο καθε πόλη ώστε τα καθήκοντά τους να είναι απολύτως συμβατά με τα καθήκοντα στην Πόλη τους και φυσικά με ετήσια αμειβόμενη θητεία. Με νέα κλήρωση τα μέλη αυτά συστήνουν το προεδρείο και τον Πρόεδρο που έχει χρέη πρωτοκόλου με τις αντιπροσωπείες άλλων χωρών. Έτσι διατηρείται η διαφάνεια και η δικαιοσύνη στα αξιώματα και η απαραίτητη πολυαρχία και το σύντομον της διαρκεια κατοχής του αξιώματος που προλαμβανει την διαφθορά. Βλεπε σχ 2

Η λειτουργία της Άνω βουλής είναι η ίδια με της Βουλής των Πόλεων ώς νομοπαρασκευαστικό σώμα που κρίνει τις εισηγήσεις των πολιτών ώστε να τις εισάγει στην εκκλησία του δήμου για συζήτηση, με την διαφορά ότι η Άνω Βουλή δέχεται τις εισηγήσεις των Πόλεων σε ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος για συζήτηση μέσω των Πρεσβειών των Πόλεων. Ακολούθως τις εξετάζει και θέτει τις καταλληλότερες διαμορφωμένες για ψήφιση στις Εκκλησίες των Πόλεων Νομών.

Ασφαλώς και η αποδοχή μιας προτάσεως μπορεί να βρεί λιγότερο ή περισσότερο σύμφωνες κάποιες Εκκλησίες των Πολεων αλλά τα συνολικά αποτελέσματα είναι αυτά που θα ορίσουν την εθνική πολιτική και τον Νόμο του Κράτους σε εθνικά ζητήματα μεχρι ένα νέο εθνικό δημοψήφισμα να αλλάξει ή να καταργήσει.

Συνοπτικά οι πολίτες όπως και για τα τοπικά ζητήματα εισηγούνται προτάσεις στην Βουλή της Πόλεως Νομού που η Βουλή ελέγχει μετά απο εβδομαδιαία διαβούλευση των μελών της και υπο την εποπτεία του Πρυτανείου της έτσι και οι Πόλεις εισηγούνται σε εθνικά ζητήματα στην Ανω Βουλή να εξετάσει πρός ψήφιση ή απόρριψη. Η διαφορά είναι πως σε επίπεδο εθνικών θεμάτων ο χρόνος διαβούλευσης θα είναι ασφαλώς μεγαλύτερος και αντί να τεθεί στην εκκλησία του Δήμου της Πόλεως στέλνεται μέσω των πρεσβειών της πόλεως για να ελεγχθεί στην Ανω Βουλή μαζί με τις προτάσεις και άλλων Πόλεων Νομών της Ελλάδος ώστε να μελετηθεί. Ακολούθως η διαμορφωμένη πρόταση ή προτάσεις στέλνονται πίσω στις εκκλησίες των Δήμων των Πόλεων για ψήφιση διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο στο ακέραιο το αυτοδιοίκητο των πόλεων και την εκκλησία των Δήμων να παραμένει ώς εντολέας και κριτής το ανώτατο όργανο της Δημοκρατικής Πολιτείας.

Ακολούθως η Άνω Βουλή συστήνει τις επιτροπές των ειδικών για να εκτελέσουν τις αποφάσεις κατα το παράδειγμα των Βουλών των Πόλεων Κρατών. Το δισεπύλητο πρόβλημα της λαικής εξουσίας που αντιτάσσουν τα φερέφωνα της ολιγαρχίας, στην σύγχρονη εποχή, η στρατευμένη στα οικονομικά συμφέροντα της διανόηση περί αδυναμίας ή ανεπάρκειας λειτουργικότητας λύνεται απλά απο την ίδια την λειτουργία της Δημοκρατίας που πράγματι δεν έχει αδιέξοδα. Βλ σχ 3

Ερχόμαστε τώρα στο ζήτημα της εθνικης στρατιωτικής διοίκησης. Για να παρουσιασουμε την στρατιωτική διοίκηση θα ξεκινήσουμε πάλι με τον ίδιο τρόπο της παρουσίασης του στρατεύματος, του ανθρώπινου υλικού ανευ αυτού δεν νοείται οργάνωση. Η εκκλησία του Δήμου των Πόλεων δεν είναι μια περιστασιακή εθελοντική συνάρθροιση ατόμων διότι σε καμία περίπτωση δεν είναι λαϊκή συλλογικότητα. Οι πολίτες είναι μέλη ένος κοινού έθους εδώ του Ελληνικού και χαρακτηρίζονται απο γενεολογική εντοπιότητα-φυλή και πληρούν τις ηλικιακές ψυχολογικές και λογικές προυποθέσεις γιατί είναι οι ίδιοι που θα κρίνουν προτάσεις και θα αποφασίσουν νόμους ,οι ίδιοι που θα κληρωθούν σε αρχές και θα αναλάβουν αξιώματα και θα κρίνουν δικαστικά παραβάτες σε ορκωτά δικαστήρια.

Η πρώτη προυπόθεση χρονικά για να συμμετάσχουν στην εκκλησία του Δήμου της Πόλης τους είναι η εκπλήρωση των στρατιωτικών καθηκόντων και ο όρκος υπακοής στα ψηφίσματα της πόλης τους. Ως εκ τουτου πρώτα γίνονται οπλίτες και μετά πολίτες χωρίς να χάσουν ποτέ την πρώτη τους ιδιότητα. Αυτό σήμερα διατηρείται στο σύγχρονο Ισραήλ όπου άνδρες και γυναίκες παραμένουν οπλίτες και έχουν το δικαίωμα να φέρουν όπλα σε όλη τους την ζωή για την υπεράσπιση της πατρίδος τους εκτός αν κριθούν ακατάλληλοι με δικαστική απόφαση και τους αφαιρεθούν, δικαίωμα που έχουν και οι Αμερικάνοι εκεί χωρίς όμως να έχουν υπηρετήσει απαραίτητα αφου ο στρατός τους είναι επαγγελματικός.

Αυτή η πολιτοφυλακή θα συνιστά τον Ελληνικό στρατό.Με την διαφορά όπως είδαμε και στην Κλεισθένεια μεταρύθμιση πως τα φαινόμενα του τοπικισμού με διοικητική μεταρύθμιση θα αρθούν. Όπως οι 150 Δήμοι εντάχθησαν τότε σε 10 Φυλές που γεωγραφικά εκάλυπταν όλη την Αττική έτσι και οι 51 πόλεις Νομοί θα ενταχθούν στρατιωτικά σε 10 Συμπολιτείες με διακριτά ονόματα που θα καλύπτουν το σύνολο του γεωγραφικού ορίζοντα της Ελληνικής επικράτειας τις 4 γεωγραφικές ενότητες Βορρά , Νότου, Ανατολής και Δύσης. Συνεπώς η καθε Συμπολιτεία θα ανευρίσκεται σε όλες τις γεωγραφικές ενότητες. Βλ σχ 4

Η κάθε εκκλησία του Δήμου της Πόλεως Νομού στις αποφάσεις που παίρνει για την πόλη της συνυπολογίζει υποχρεωτικά και το καλό της Συμπολιτείας που ανήκει που γεωγραφικά βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα. Έτσι τα προβλήματα του Βορρά είναι προβλήματα του Νότου και οι υποθέσεις του Αιγαίου αφορούν και το Ιόνιο.

Ο νέος οπλίτης γαλουχείται παιδιόθεν να αναγνωρίζει τα σύνορα που θα κληθεί να υπερασπιστεί ώς δικά του και όχι ασφαλώς της πόλης του, ουτε να θεωρεί πως η χώρα του μπορεί να χάσει καποιο τμήμα της και αυτός να μην κινδυνέυσει ή ζημιωθεί. Στο σημερινό συγκεντρωτικό κράτος υπάρχουν πληθυσμοί όπως η Πελοπόνησσος ή η Αθήνα και το Ιόνιο πού επειδή γεωγραφικά ίστανται μακρύτερα των Θεσαλλονικιών των Ηπειρωτών ή των κατοίκων του Αιγαίου να μην νοιώθουν τόσο άμεσα τους κινδύνους των συνόρων και όταν εκλέγουν ή εκλέγονται να μην έχουν τις ίδιες ευασθησίες επιδεικνύοντας πολλές φορές επικίνδυνες πρακτικές, άστοχες διπλωματίες, ή εγκληματική αδιαφορία. Αυτή η διοικητική κατανομή δεν επιτρέπει σε κανένα να νοιώθει πως ζεί σε άλλλο κόσμο και όπως ο πόνος ένός δακτύλου γίνεται αισθητός σε όλο το σώμα ο πόνος της Θράκης είναι και πόνος της Κρήτης!

Αυτή η διοικητική μεταρρύθμιση είναι πολύ αποτελεσματικότερη απο μιά εθνικιστική παιδεία αφού ο νέος μεγαλώνει γνωρίζοντας πως ενώ η κατοικία του είναι φερειπείν στην Αθήνα, η Πόλις Κράτος του η Αττική, η πολιτιστική πολιτισμική του Αμφικτυονία είναι της Στερεάς Ελλάδος, η Συμπολιτεία του έχει στρατιωτική του παρουσία σε όλες τις γεωγραφικές ενότητες. Αυτό λοιπόν σημαίνει πως η στρατιωτική του θητεία υπαγορεύει το Σώμα της Πόλις Αθηναίων Συμπολιτεία με καποιο διακριτό όνομα, να έχει στρατιωτική παρουσία σε 4 γεωγραφικές ενότητες όπου θα κληθεί να υπηρετήσει μετά την βασική εκπαίδευση στον Νομό Πόλη του.

Ο Έλληνας οπλίτης θα γνωρίσει υποχρεωτικά και με ευχαρίστηση σαν να πηγαίνει στον δικό του τόπο τα σύνορα που θα χρειαστεί μια μέρα να υπερασπίσει ,να δεί πέρα απο τα σύνορα της γενέτειράς του και να μην νοιώθει τουρίστας στην μονάδα του. Κατά το διάστημα της θητείας του θα υπηρετήσει και στο Αιγαίο και στο Ιόνιο και στην Ήπειρο και στην Κρήτη αφου εκπαιδευτεί σε στρατόπεδο της περιφέρεια ή και της πόλεως όπου αυτό εδρεύει. Με αυτόν το τρόπο καταργούνται εκ του σχεδιασμού του στρατεύματος οι τοπικισμοί και οι ευμενείς μεταθέσεις ενώ χτίζεται στην πράξη η εθνική ψυχή και η παιδεία συνεπικουρεί χωρίς να βρίσκει ψυχολογικά εμπόδια.

Ας δούμε τώρα την στρατιωτική διοίκηση στην Δημοκρατία. Είδαμε στην Δημοκρατία πως οι 10 Στρατηγοί δεν είναι κληρωτοί αλλά εκλεγμένοι απο την εκκλησία του δήμου για ένα χρόνο με δικαίωμα επανεκλογής στην βάση της αξίας και του έργου τους και ελέγχονται απο αυτήν.

Σε αυτήν την βάση οι απόφοιτοι των στρατιωτικών σχολών δημότες της πόλεως Νομού. αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατου εκλέγονται απο τους ίδιους οπλίτες και αξιωματικούς που θα υπηρετήσουν υπο τις διαταγές τους ώς πολίτες στην Κύρια Εκκλησία τους Δήμου των Πόλεων που συνέρχεται μια φορά τον χρόνο.Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε για μια ακόμα φορά πως οι πολίτες έχουν ήδη υπηρετήσει την θητεία τους, έχουν εκπαιδευτεί στρατιωτικά παραμένουν διαχρονικά οπλίτες ένώ ένα τμήμα τους είναι εν ενεργεία ή εν αποστρατεία επαγγελματίες στρατιωτικοί αξιωματικοί του Ελλληνικού στρατού.

Ως εκ τουτου το σώμα της Εκκλησίας του Δήμου όπως και στην αρχαιότητα είναι το καθ`ύλην αρμόδιο να κρίνει μία φορά τον χρόνο την στρατιωτική του ηγεσία και να μπορεί να την ελέγχει σε τυχόν παραπτώματα. Η ελληνική ιστορία των αρχαίων χρόνων έδειξε πως αυτή η επιλογή εκλογής των στρατηγών απο την βάση ήταν και ορθή και σοφή αφού και οι μεταγενέστεροι στρατοί απο τον Ρωμαϊκό μεχρι σήμερα τον Αμερικανικό αλλά και σε όλο τον κόσμο η στρατιωτική ηγεσία διδάσκεται στις στρατιωτικές σχολές την ελληνική πολεμική τέχνη και στρατηγική.

Οι ανώτεροι αξιωματικοί –Στρατηγοί εντέλλονται απο την Άνω Βουλή αλλά λογοδοτούν στο Στρατιωτικό δικαστήριο που συστήνουν πάλι κληρωτά μέλη των Εκκλησιών των Δήμων των Πόλεων τους. Συγκεκριμένα κατα το παράδειγμα της Ηλιαίας στην Αθηναική δημοκρατία που το μέγιστος αριθμός έφθανε τις 6001 άρα 600 απο καθε φυλή, το Ανώτατο Στρατιωτικό δικαστήριο θα μπορουσε να έχει 6000 απο καθε μια απο τις 10 Συμπολιτείες που όπως είδαμε εχουν στρατιωτικό ρόλο και προορισμό, ένα σύνολο 60.001 κληρωτούς οπλίτες δικαστές επιτυγχάνοντας ευρεία εθνική αντιπροσώπευσή του συνόλου και ανεπηρέαση κρίση.

Ας αναλογιστούμε την Μικρασιατική τραγωδία για να σκεφτούμε πόσο διαφορετικά θα χειριζότανε η στρατιωτική ηγεσία τον σχεδιασμό και την οργάνωση του εκστρατευτικού μας σώματος και πόσο διαφορετικά θα αντιμετωπιζόντουσαν οι πραγματικοί υπαίτιοι. Σε καθε περίπτωση στην δημοκρατία ακόμα και η απόφαση πολέμου είναι απόφαση της Εκκλησίας του Δήμου.

Ο ρόλος των Στρατηγων είναι να υποβάλλουν τα σχέδια πολέμου στην Άνω Βουλή σε καιρό ειρήνης και να διοικούν την πολιτοφυλακή κατά την διαρκεια της θητείας των πολιτών στα στρατόπεδα που εδρεύουν στις Συμπολιτείες που είναι η στρατιωτική διοικητική οργάνωση του Έθνους Κράτους. Σε καιρό Πολέμου εάν είναι επιθετικός θέτουν την εισήγηση στην Άνω Βουλή που δια της Πρυτανείας της μελετάει διαβουλέυεται και τα θέτει στις Βουλές των Πόλεων για επικύρωση ή ακύρωση στην βάση της πλειοψηφίας. Ως εκ τουτου είναι παλι η πλειοψηφία σε εθνικό επίπεδο που αποφασίζει υπέρ ή κατά ενώ και αν ακόμα κάποιες πόλεις αποκλίνουν αισθητά απο τον μεσο όρο για ειδικούς τους λόγους, χαρακτήρα, διορατικότητα ή δισταγμούς δεν αλλάζει την συνολική ετυμηγορία για ειρήνη ή πόλεμο. Αλλωστε η διοικητική οργάνωση των Συμπολιτειών μειώνει αισθητά τοπικιστικές συμπεριφορές που ακόμα και στην ηρωϊκή αρχαιότητα παρατηρήθησαν πλείστες φορές. Τότε το εθνικό συμφέρον και η δύναμις της πειθούς επετύγχανε στο τέλος την πολυπόθητη ενότητα.

Σήμερα όμως που απουσιάζει η αρχαία αρετή και ήθος και η εθνικη ιδεολογία έχει υποχωρήσει, η στράτευση είναι θέμα υποχρεωτικότητος και αυστηρότητας ποινής ή κυρώσεων στο σύνολο των στρατιωτών και όχι ατομικής ευθύνης. Γιατί να πολεμήσει με την ψυχή του ο κατοικος των Παξών για τον Έβρο αν μπορεί να φύγει στην Ιταλία με ένα βαρκάκι, τι τον νοιάζει τον Ηπειρώτη για τον Ροδίτη ή τον Αθηναίο για όλους τους άλλους αν δεν έχει γαλουχηθεί παιδιόθεν σε εθνικά σύνορα εκτός αν αντιληφθεί πως κινδυνεύει και αυτός οπότε έχει την ανάγκη όλων. Γιαυτό έχει καθιερωθεί η υποχρεωτικότητα στους στρατους που έχουν επισφαλή σύνορα ενώ χώρες σαν την Αγγλία και την Αμερική έχουν την πολυτέλεια να διατηρούν επαγγελματικούς μισθοφορικούς στρατούς.

Σε περίπτωση όμως ξένης εισβολής οι Στρατηγοί ενημερώνουν την Άνω Βουλή για τα σχέδια εμύνης και παίρνουν λευκή εντολή για την άμυνα της χώρας. Ακολούθως και κατά την διαρκεια του πολέμου η Άνω Βουλή ενημερώνει τις Εκκλησίες των Δήμων των Πόλεων ενώ με το περας του πολέμου οι Στρατηγοί ελέγχονται απο τις Εκκλησίες του Δήμου, όταν μετά απο εμπεριστατωμένες εισηγήσεις-κατηγορίες που κριθούν βάσιμες απο τις Βουλές τεθουν υπόψιν της Άνω Εθνικής Βουλής και αυτή κρίνει την βασιμότητα τους ή όχι. Στην χειρότερη περίπτωση εντέλει τις βουλές των Πόλεων των Συμπολιτειών να συστήσουν δια κληρώσεως το Ανώτατο Στρατιωτικό δικαστήριο για να κριθούν. Βλ σχ 5

Βλέπουμε πόσες ασφαλιστικές δικλείδες έχει η δημοκρατία για να μην παρασύρεται σε βιαστικές αποφάσεις –προκαταλήψεις ή εμπάθειες όταν καθε ζήτημα απαιτεί πολυπρόσωπες αρχές ώστε να διαβουλευτεί και αδιάβλητες και πολυάριθμες κληρωτές αρχές για να κριθεί.

Συνοπτικά καθε πολίτης ανήκει στον Δήμο του που γεννήθηκε και συνεπως αναπτύσει την αγάπη του τόπου απο την γειτονιά που μεγάλωσε και θα φέρει σε όλη του την ζωή. Ανήκει σε μια διοικητική πολιτιστική φυλή που τον κανει να δεί τον διαευρύνει τον ορίζοντά του σε όλη την Πόλη Νομό του, ανήκει σε μια Συμπολιτεία που στα χρόνια της θητείας του και όταν επανεκπαιδεύεται αναγνωρίζει τα σύνορά σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη της χώρας του, ανήκει σε μια Αμφικτυονία στην γεωγραφική περιφέρεια του Νομού του που τα έργα υποδομής πολιτισμού εργασίας του είναι και δική του ευθύνη. Άτομο και Πόλη ανήκουν σε ευρύτερους πολιτικούς ,πολιτιστικούς, στρατιωτικούς, διοικητικούς οργανισμούς και συνιστούν ζώσα εθνική οντότητα και όχι κατασκευασμένους εθνικούς σχηματισμούς βάσει σχεδιασμού συνθηκών ή διεθνών συμφερόντων.

Αν υπάρχει η προοπτική της Δημοκρατίας υπάρχει και άλλο μελλον για όλη την ανθρωπότητα.